Poddała się jej księżna Kate. 👉 Na czym polega ta metoda leczenia? Sprawdź❗
Poddała się jej księżna Kate. 👉 Na czym polega ta metoda leczenia? Sprawdź❗
Poddała się jej księżna Kate. 👉 Na czym polega ta metoda leczenia? Sprawdź❗

Memantine Glenmark

Spis treści

Reklama

Memantine Glenmark - skład

1 tabl. powl. zawiera 10 mg lub 20 mg chlorowodorku memantyny.

Reklama

Memantine Glenmark - działanie

Memantyna jest zależnym od potencjału, o średnim powinowactwie, niekompetycyjnym antagonistą receptora NMDA. Modyfikuje efekty patologicznie zwiększonych stężeń glutaminianu, które mogą prowadzić do zaburzenia czynności neuronów. Bezwzględna biodostępność memantyny wynosi ok. 100%. Wiąże się z białkami osocza w ok. 45%. Ok. 80% memantyny występuje w krążeniu w postaci niezmienionej. W ponad 99% wydalana jest przez nerki. Końcowy T0,5 wynosi 60-100 h. W przypadku alkalizacji moczu szybkość wydalania memantyny przez nerki może ulec 7-9-krotnemu zwolnieniu.

Reklama

Memantine Glenmark - wskazania

Leczenie pacjentów z chorobą Alzheimera o umiarkowanym lub ciężkim nasileniu.

Reklama

Memantine Glenmark - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na składniki preparatu.

Reklama

Memantine Glenmark - ostrzeżenia

Ostrożnie stosować u pacjentów z padaczką, z drgawkami w wywiadzie lub u pacjentów z czynnikami predysponującymi do padaczki. Należy unikać jednoczesnego stosowania antagonistów kwasu N-metylo-D-asparaginowego, takich jak amantadyna, ketamina lub dekstrometorfan. Należy uważnie monitorować stan pacjentów, u których występują czynniki, które mogą zwiększyć pH moczu, tj. pacjentów z  radykalnymi zmianami diety (z mięsnej na wegetariańską), przyjmujących duże dawki leków alkalizujących treść żołądkową, z nerkową kwasicą cewkową oraz ciężkimi infekcjami dróg moczowych wywołanych przez bakterie z rodzaju Proteus. Z większości badań klinicznych wykluczono pacjentów ze świeżo przebytym zawałem mięśnia sercowego, z niewyrównaną zastoinową niewydolnością serca (NYHA III-IV) lub niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, dlatego liczba dostępnych danych dotyczących podawania memantyny tym pacjentom jest ograniczona. Pacjentów z tymi chorobami należy podczas leczenia poddać wnikliwej obserwacji. Ze względu na brak danych dotyczących stosowania i skuteczności, nie zaleca się podawania preparatu dzieciom <18 lat.

Reklama

Memantine Glenmark - ciąża

Memantyny nie należy stosować w ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Badania na zwierzętach wskazują na możliwe ryzyko zahamowania wewnątrzmacicznego wzrostu płodu, po ekspozycji na memantynę w stężeniach równych lub minimalnie wyższych od stężeń stosowanych u ludzi. Nie wiadomo, czy memantyna nie przenika do mleka ludzkiego, jednak biorąc pod uwagę jej lipofilne właściwości, jest to możliwe. Kobiety przyjmujące memantynę nie powinny karmić piersią.

Reklama

Memantine Glenmark - efekty uboczne

Często: nadwrażliwość na lek, senność, zawroty głowy, zaburzenia równowagi, nadciśnienie tętnicze, duszność, zaparcia, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, ból głowy. Niezbyt często: zakażenia grzybicze, splątanie, omamy (głównie u pacjentów z ciężkim nasileniem choroby Alzheimera), nieprawidłowy chód, niewydolność serca, zakrzepica żylna/zatorowość, wymioty, zmęczenie. Bardzo rzadko: napady padaczkowe. Częstość nieznana: reakcje psychotyczne, zapalenie trzustki, zapalenie wątroby. Choroba Alzheimera wiąże się z depresją, myślami samobójczymi i samobójstwami. Po wprowadzeniu preparatu do obrotu, u pacjentów leczonych memantyną, odnotowano takie przypadki.

Memantine Glenmark - interakcje

Memantyna, może zwiększyć działanie L-dopy, agonistów receptorów dopaminergicznych oraz leków przeciwcholinergicznych, natomiast działanie barbituranów i neuroleptyków może ulec osłabieniu. Memantyna może modyfikować działanie stosowanych jednocześnie leków zmniejszających napięcie mięśni szkieletowych, dantrolenu i baklofenu, konieczne może być dostosowanie ich dawki. Należy unikać jednoczesnego stosowania antagonistów kwasu N-metylo-D-asparaginowego, takich jak amantadyna, ketamina lub dekstrometorfan, ponieważ leki te oddziałują z tym samym układem receptorowym co memantyna i w związku z tym częstość oraz nasilenie działań niepożądanych (głównie związanych z o.u.n. – ryzyko rozwoju psychozy farmakotoksycznej) mogą być większe. Opublikowano też jeden opis przypadku dotyczący możliwego ryzyka związanego z jednoczesnym stosowaniem memantyny i fenytoiny. Inne substancje czynne, takie jak cymetydyna, ranitydyna, prokainamid, chinidyna, chinina oraz nikotyna, które tak jak amantadyna wydalane są przy udziale tego samego nerkowego układu transportu kationów, mogą także oddziaływać z memantyną, co może prowadzić do zwiększenia stężenia tych leków w osoczu. Memantyna zmniejsza stężenie hydrochlorotiazydu we krwi. Zgłaszano pojedyncze przypadki zwiększenia wartości międzynarodowego współczynnika znormalizowanego (INR) u pacjentów leczonych jednocześnie memantyną i warfaryną; wskazane jest ścisłe monitorowanie czasu protrombinowego lub wartości INR u pacjentów leczonych jednocześnie doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi. Nie zgłaszano istotnych interakcji pomiędzy memantyną a gliburydem, metforminą lub donepezylem. Nie obserwowano istotnego wpływu memantyny na farmakokinetykę galantaminy. Memantyna in vitro nie hamuje aktywności CYP 1A2, 2A6, 2C9, 2D6, 2E1, 3A, monooksygenazy zawierającej flawinę i hydrolazy epoksydowej lub sulfationowej.

Memantine Glenmark - dawkowanie

Doustnie. Leczenie powinien rozpocząć i nadzorować lekarz mający doświadczenie w diagnostyce i terapii choroby Alzheimera. Leczenie można rozpocząć tylko wówczas, gdy osoba sprawująca opiekę zapewni stały nadzór nad przyjmowaniem leku przez pacjenta. Rozpoznanie należy postawić zgodnie z aktualnie obowiązującymi wytycznymi. Należy regularnie oceniać tolerancję i dawkowanie memantyny, szczególnie w ciągu pierwszych 3 mies. leczenia. Następnie należy regularnie oceniać działanie terapeutyczne memantyny oraz tolerancję leczenia przez pacjenta zgodnie z aktualnie obowiązującymi wytycznymi. Leczenie podtrzymujące można prowadzić tak długo, jak długo utrzymuje się korzystne działanie terapeutyczne i pacjent dobrze toleruje leczenie. Przerwanie leczenia należy rozważyć, gdy brak oznak działania terapeutycznego lub pacjent nie toleruje leczenia. Dorośli. Maksymalna dawka dobowa wynosi 20 mg na dobę. W celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia działań niepożądanych, w ciągu pierwszych 3 tyg. leczenia dawkę należy zwiększać stopniowo, o 5 mg co tydzień, do chwili osiągnięcia dawki podtrzymującej, zgodnie z następującym schematem: 1. tydz. (dzień 1-7): 5 mg na dobę przez 7 dni; 2. tydz. (dzień 8-14): 10 mg na dobę przez 7 dni; 3. tydz. (dzień 15-21): 15 mg na dobę przez 7 dni; począwszy od 4. tyg.: 20 mg na dobę. Zalecana dawka podtrzymująca wynosi 20 mg na dobę. U pacjentów powyżej 65 lat zalecana dawka dobowa wynosi 20 mg na dobę zgodnie z opisanym powyżej schematem. U pacjentów z nieznacznie zaburzoną czynnością nerek (klirens kreatyniny 50-80 ml/min) modyfikacja dawki nie jest wymagana. U pacjentów z umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny 30-49 ml/min) dawka dobowa powinna wynosić 10 mg. Jeśli przynajmniej przez 7 dni leczenie jest dobrze tolerowane, to dawkę można zwiększyć do 20 mg na dobę zgodnie ze standardowym schematem. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny 5-29 ml/min) dawka dobowa powinna wynosić 10 mg. U pacjentów z nieznacznym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby (stopień A i B w skali Child-Pugh) nie ma potrzeby modyfikacji dawki. Nie zaleca się stosowania u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Preparat należy podawać raz na dobę, o tej samej porze każdego dnia, niezależnie od posiłków. Tabletki można podzielić na równe dawki.

Memantine Glenmark - uwagi

Preparat wywiera nieznaczny lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, w związku z czym pacjenci powinni zachować szczególną ostrożność.


Podobne leki
Bilobil
Ginkofar
Tanakan
Flavobil

Reklama

Czym się różni odporność swoista od nieswoistej?
Sprawdź!