Reklama
Mensinorm - skład
1 fiolka zawiera menotropinę w ilości odpowiadającej 75 j.m. FSH i 75 j.m. LH lub 150 j.m. FSH i 150 j.m. LH.
Reklama
Mensinorm - działanie
Preparat zawiera menotropinę (hMG), która składa się z hormonu folikulotropowego (FSH) i hormonu luteinizującego (LH). Dodatkowo, w preparacie obecna jest ludzka gonadotropina kosmówkowa (hCG) - hormon naturalnie występujący w moczu kobiet ciężarnych, która wzmacnia aktywność LH. Menotropina wydalana jest głównie przez nerki.
Reklama
Mensinorm - wskazania
Indukcja owulacji: do indukowania owulacji u kobiet z brakiem owulacji lub niemiesiączkujących, u których nie było pozytywnej reakcji na leczenie cytrynianem klomifenu. Kontrolowana hiperstymulacja jajników (ang. COH) w ramach technik wspomaganego rozrodu (ang. ART): indukowanie rozwoju mnogich pęcherzyków jajnikowych u kobiet w ramach technik wspomaganego rozrodu, takich jak zapłodnienie pozaustrojowe (ang. IVF).
Reklama
Mensinorm - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na menotropinę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Powiększenie jajników lub torbiele jajników niespowodowane zespołem policystycznych jajników. Krwawienie z dróg rodnych o nieznanej przyczynie. Rak jajnika, macicy lub piersi. Guzy podwzgórza lub przysadki mózgowej. Preparat jest przeciwwskazany, jeśli odpowiednia odpowiedź na leczenie nie może być osiągnięta z powodu: pierwotnej niewydolności jajników, wad rozwojowych narządów płciowych uniemożliwiających prawidłowy przebieg ciąży, włókniaków macicy uniemożliwiających prawidłowy przebieg ciąży.
Reklama
Mensinorm - ostrzeżenia
Przed rozpoczęciem leczenia należy dokonać właściwej oceny niepłodności pary i wykluczyć możliwe przeciwwskazania do zajścia w ciążę. W szczególności należy przeprowadzić badania w kierunku niedoczynności tarczycy, niedoboru hormonów kory nadnerczy, hiperprolaktynemii, guzów przysadki i podwzgórza oraz zastosować odpowiednie, swoiste leczenie. Pierwsze wstrzyknięcie preparatu powinno być dokonane pod bezpośrednią kontrolą lekarza. Samodzielne wstrzyknięcia preparatu może być wykonywane tylko przez pacjentki z silną motywacją i odpowiednio przeszkolone. Przed rozpoczęciem leczenia należy przeprowadzić badanie USG w celu określenia stadium rozwoju pęcherzyków jajnikowych i oznaczyć stężenia estradiolu. Parametry te należy regularnie kontrolować podczas leczenia. Ma to szczególne znaczenie na początku stymulacji. Poza rozwojem dużej liczby pęcherzyków jajnikowych stężenie estradiolu we krwi może wzrosnąć w bardzo szybkim tempie, tzn. ponad dwukrotnie w ciągu 2-3 kolejnych dni, i osiągnąć nadmiernie wysokie wartości. Rozpoznanie hiperstymulacji jajników można potwierdzić za pomocą badania USG. W przypadku wystąpienia niepożądanej hiperstymulacji jajników (tj. niewystępującej w ramach kontrolowanej hiperstymulacji jajników w programach technik wspomaganego rozrodu) należy przerwać podawanie preparatu. W takim wypadku należy unikać zajścia w ciążę oraz nie podawać hCG, ponieważ może to spowodować, oprócz wielokrotnej owulacji, zespół hiperstymulacji jajników (OHSS). Kliniczne objawy podmiotowe i przedmiotowe łagodnego zespołu hiperstymulacji jajników to ból brzucha, nudności, biegunka i łagodne do umiarkowanego powiększenie jajników i torbieli jajników. W rzadkich przypadkach dochodzi do wystąpienia ciężkiego zespołu hiperstymulacji jajników, który może zagrażać życiu. Stan ten charakteryzuje się dużymi torbielami jajników (bliskimi pęknięcia), wodobrzuszem, częstym wysiękiem opłucnowym i zwiększeniem masy ciała. W rzadkich przypadkach przebieg OHSS może być powikłany żylną lub tętniczą chorobą zakrzepowo-zatorową. U pacjentek, u których owulację stymuluje się gonadotropinami, częstość występowania ciąż mnogich jest zwiększona w porównaniu z naturalnym zapłodnieniem. W celu ograniczenia do minimum ryzyka ciąży mnogiej zaleca się uważne kontrolowanie reakcji jajników. U pacjentek, u których wykonuje się procedury ART, ryzyko ciąży mnogiej związane jest głównie z liczbą przeniesionych zarodków. Częstość utraty ciąży wskutek niedonoszenia lub poronienia jest większa u pacjentek, u których wykonuje się stymulację wzrostu pęcherzyków w ramach procedur ART, niż w normalnej populacji. Ponieważ u niepłodnych kobiet poddawanych zabiegom wspomaganego rozrodu, szczególnie IVF, często występują nieprawidłowości jajowodów, częstość występowania ciąż pozamacicznych może być wyższa. Dlatego ważne jest wczesne ultrasonograficzne potwierdzenie, że ciąża jest umiejscowiona prawidłowo (wewnątrzmacicznie). Częstość występowania wrodzonych wad rozwojowych po zastosowaniu ART może być nieco większa niż w przypadku zapłodnień spontanicznych. Uważa się, że jest to spowodowane różnicami w cechach rodzicielskich (np. wiek matki, parametry nasienia) i ciążami mnogimi. U kobiet z ogólnie znanymi czynnikami ryzyka zaburzeń zakrzepowo-zatorowych, ujawnionymi w wywiadzie lub wywiadzie rodzinnym, otyłością znacznego stopnia (BMI >30 kg/m2) lub trombofilią, ryzyko wystąpienia żylnych lub tętniczych zaburzeń zakrzepowo-zatorowych w trakcie lub po zakończeniu leczenia gonadotropinami może być większe. U kobiet tych należy ocenić stosunek ryzyka do korzyści z podania gonadotropin. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w przygotowanym roztworze, to znaczy, że uznaje się go za „wolny od sodu”.
Reklama
Mensinorm - ciąża
Preparatu nie należy stosować w ciąży i okresie karmienia piersią.
Reklama
Mensinorm - efekty uboczne
Bardzo często: ból głowy, wzdęcia. Często: zawroty głowy, ból lub dyskomfort brzucha, nudności, ból pleców, uczucie ciężkości, zespół hiperstymulacji jajników, ból w miednicy, tkliwość piersi, ból w miejscu wstrzyknięcia, zmęczenie, złe samopoczucie, pragnienie, uderzenia gorąca. Ponadto obserwowano: ciężką hiperstymulację jajników (OHSS) z zaznaczonym powiększeniem jajników i tworzeniem torbieli, ostry ból brzucha, wodobrzusze, wysięk opłucnowy, hipowolemię, wstrząs i zaburzenia zakrzepowo-zatorowe, skręt jajnika w przebiegu ciężkich przypadków OHSS, pęknięcia torbieli jajnika z krwotokiem do otrzewnej i pęknięcia torbieli ze skutkiem śmiertelnym. Podczas stosowania produktów leczniczych zawierających gonadotropiny obserwowano reakcje alergiczne, także uogólnione. Spodziewane działania niepożądane związane z podawaniem gonadotropin to reakcje w miejscu wstrzyknięcia takie jak ból, zaczerwienienie, zasinienie, opuchlizna i (lub) podrażnienie. Spodziewana częstość takich działań w przypadku podania domięśniowego jest wyższa niż w przypadku podania podskórnego. U pacjentek, u których owulację stymuluje się gonadotropinami, częstość występowania ciąż mnogich jest zwiększona w porównaniu z naturalnym zapłodnieniem. Częstość poronień spontanicznych u pacjentek leczonych FSH jest wyższa niż w populacji ogólnej, ale porównywalna z częstością występowania poronień u kobiet z innymi zaburzeniami płodności. Częstość występowania ciąż pozamacicznych może być wyższa. Częstość występowania wrodzonych wad rozwojowych po zastosowaniu ART może być nieco większa niż w przypadku zapłodnień spontanicznych. Odnotowano przypadki nowotworów jajników i innych narządów układu rozrodczego, zarówno łagodnych jak i złośliwych, u kobiet poddawanych wielokrotnie leczeniu niepłodności. Nie ustalono jeszcze, czy leczenie gonadotropinami zwiększa ryzyko podstawowe wystąpienia tych nowotworów u niepłodnych kobiet.
Mensinorm - interakcje
Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji menotropiny z innymi produktami leczniczymi u ludzi. Chociaż brak jest doświadczenia klinicznego, należy spodziewać się, że jednoczesne stosowanie produktu leczniczego i cytrynianu klomifenu może nasilać reakcję jajników. Jeśli do desensytyzacji przysadki mózgowej stosuje się agonistę GnRH, w celu uzyskania odpowiedniej reakcji jajników może być konieczne zastosowanie większej dawki menotropiny.
Mensinorm - dawkowanie
Podskórnie lub domięśniowo. Leczenie preparatem powinno być rozpoczynane pod kontrolą lekarza doświadczonego w leczeniu zaburzeń płodności. Pierwsze wstrzyknięcie preparatu należy wykonać pod bezpośrednim nadzorem lekarskim. Dawkę ustala się indywidualnie, w zależności od reakcji jajników. Zalecenia dotyczące dawkowania i czasu trwania leczenia mogą się zmienić w zależności od konkretnego protokołu leczenia. Kobiety z brakiem owulacji. Celem leczenia preparatem jest uzyskanie rozwoju pojedynczego pęcherzyka Graafa, z którego, po podaniu ludzkiej gonadotropiny kosmówkowej (hCG), zostanie uwolniona komórka jajowa. Lek można podawać w codziennych wstrzyknięciach. U pacjentek miesiączkujących leczenie powinno rozpocząć się w ciągu pierwszych 7 dni cyklu menstruacyjnego. Według najczęściej stosowanego schematu podawanie rozpoczyna się od dawki 75 do 150 j.m. FSH na dobę. Następnie, jeśli jest to konieczne dla uzyskania właściwej, ale nie nadmiernej odpowiedzi, dawkę zwiększa się o 37,5 j.m. (do 75 j.m.) co 7 lub (najlepiej) co 14 dni. Maksymalna dawka dobowa nie powinna na ogół przekraczać 225 j.m. Leczenie należy dostosowywać do indywidualnej reakcji pacjentki ocenianej na podstawie pomiaru wielkości pęcherzyka jajnikowego za pomocą badania USG i (lub) oznaczenia stężeń estrogenów. Dobową dawkę utrzymuje się aż do osiągnięcia warunków przedowulacyjnych. Zwykle do osiągnięcia tego stanu wystarcza 7 -14 dni leczenia. Następnie przerywa się podawanie preparatu i można wywołać owulację poprzez podanie ludzkiej gonadotropiny kosmówkowej. Jeżeli liczba reagujących pęcherzyków jajnikowych jest za duża lub stężenie estradiolu wzrasta zbyt szybko, tzn. stężenie estradiolu rośnie ponad dwukrotnie w ciągu 2-3 kolejnych dni, należy zmniejszyć dobową dawkę produktu. Ponieważ pęcherzyki o średnicy powyżej 14 mm mogą uwolnić komórki jajowe, istnienie wielu przedowulacyjnych pęcherzyków, których średnica przekracza 14 mm, wiąże się z ryzykiem ciąży mnogiej. W takim przypadku należy odstąpić od podawania hCG i zapobiegać ciąży, aby nie dopuścić do wystąpienia ciąży mnogiej. Pacjentka powinna zastosować mechaniczną metodę antykoncepcji lub powstrzymać się od odbywania stosunków płciowych do czasu wystąpienia następnego krwawienia miesiączkowego. Nowy cykl leczenia należy rozpocząć od dawki początkowej mniejszej niż zastosowana w poprzednim cyklu. Jeśli u pacjentki nie stwierdza się odpowiedniej odpowiedzi po 4 tygodniach leczenia, ten cykl leczenia należy przerwać, a nowy cykl leczenia należy rozpocząć od dawki początkowej większej niż zastosowana w przerwanym cyklu. Po uzyskaniu optymalnej odpowiedzi należy podać w pojedynczym wstrzyknięciu od 5 000 j.m. do 10 000 j.m. hCG w ciągu 24-48 h po ostatnim wstrzyknięciu produktu leczniczego Mensinorm. Pacjentce zaleca się odbycie stosunku płciowego w dniu wstrzyknięcia hCG oraz w następnym dniu po wstrzyknięciu hCG. Alternatywnie może zostać przeprowadzona inseminacja domaciczna. Kobiety poddawane stymulacji jajników w celu uzyskania rozwoju wielu pęcherzyków w ramach technik wspomaganego rozrodu. Hamowanie czynności przysadki w celu zahamowania wzrostu poziomu endogennego LH i kontroli podstawowego poziomu LH jest zwykle uzyskiwane przez podanie agonisty lub antagonisty hormonu uwalniającego gonadotropinę. Według najczęściej stosowanego protokołu podawanie preparatu rozpoczyna się ok. 2 tygodnie po rozpoczęciu leczenia agonistą, a następnie podawanie obu produktów leczniczych jest kontynuowane aż do osiągnięcia odpowiedniego stopnia dojrzałości pęcherzyków. Na przykład po 2 tyg. hamowania czynności przysadki za pomocą leczenia agonistą, preparat podawany jest w dawce 150 j.m. do 225 j.m. przez pierwsze 7 dni. Następnie dawka jest dostosowywana w zależności od reakcji jajników pacjentki na leczenie. Postępowanie alternatywne w przypadku kontrolowanej hiperstymulacji jajników obejmuje podawanie od 150 do 225 j.m. preparatu na dobę, począwszy od 2 lub 3 dnia cyklu menstruacyjnego. Leczenie jest prowadzone do czasu uzyskania odpowiedniego stopnia dojrzałości pęcherzyków jajnikowych (ocenianego za pomocą oznaczania stężenia estrogenów w surowicy i (lub) badania USG) przy zastosowaniu dawki dostosowanej do odpowiedzi pacjentki (zwykle nie wyższej niż 450 j.m. na dobę). Odpowiedni stopień dojrzałości pęcherzyków jajnikowych uzyskuje się średnio ok. 10 dnia leczenia (w ciągu 5 do 20 dni). Po uzyskaniu optymalnej odpowiedzi podaje się w pojedynczym wstrzyknięciu od 5 000 j.m. do 10 000 j.m. hCG w ciągu 24-48 h po ostatnim wstrzyknięciu preparatu w celu wzbudzenia uformowania dojrzałego pęcherzyka. Uwolnienie komórki jajowej następuje 34–35 h później.
Mensinorm - uwagi
