Reklama
Relvar Ellipta - skład
Każda pojedyncza inhalacja zapewnia dostarczanie dawki (dawka opuszczająca ustnik) zawierającej 92 µg lub 184 µg furoinianu flutykazonu i 22 µg wilanterolu (w postaci trifenylooctanu); preparat zawiera laktozę.
Reklama
Relvar Ellipta - działanie
Furoinian flutykazonu jest syntetycznym, trójfluorowanym kortykosteroidem o silnym działaniu przeciwzapalnym. Dokładny mechanizm działania furoinianu flutykazonu na objawy astmy i POChP nie jest znany. Wykazano, że kortykosteroidy mają szeroki zakres działań na wiele rodzajów komórek (np. eozynofile, makrofagi, limfocyty) i mediatorów (np. cytokin i chemokin biorących udział w reakcji zapalnej). Trifenylooctan wilanterolu jest selektywnym, długo działającym agonistą receptora β2 (LABA). Pobudza wewnątrzkomórkową cyklazę adenylową - enzym, który katalizuje konwersję adenozyno-trójfosforanu (ATP) do cyklicznego adenozyno -3`,5`-monofosforanu (cyklicznego AMP). Zwiększone stężenie cyklicznego AMP powoduje rozluźnienie mięśni gładkich oskrzeli i hamowanie uwalniania mediatorów wczesnej fazy reakcji alergicznej z komórek, zwłaszcza z komórek tucznych. Między kortykosteroidami i długo działającymi agonistami receptora β2 występują oddziaływania na poziomie molekularnym, w wyniku których steroidy aktywują gen receptora β2, zwiększając wrażliwość i liczbę receptorów, a długo działające β2-mimetyki aktywują receptor glikokortykosteroidowy dla dalszej aktywacji w obecności steroidu, i nasilają translokację do jądra komórki. Te synergiczne interakcje znajdują odzwierciedlenie w zwiększonym działaniu przeciwzapalnym, co wykazano in vitro i in vivo dla różnych komórek zapalnych związanych z patofizjologią zarówno astmy, jak i POChP. Bezwzględna biodostępność furoinianu flutykazonu i wilanterolu po podaniu wziewnym wynosi odpowiednio 15,2% i 27,3%. Biorąc pod małą biodostępność po podaniu doustnym (1,26% i <2%, odpowiednio dla furoinianu flutykazonu i wilanterolu), ogólnoustrojowa ekspozycja na te substancje po wziewnym podaniu jest przede wszystkim zależna od wchłaniania wziewnej części dawki dostarczanej do płuc. Metabolizm zarówno furoinianu flutykazonu, jak i wilanterolu zachodzi głównie z udziałem CYP3A4. Furoinian flutykazonu jest metabolizowany głównie poprzez hydrolizę grupy S-fluorometylokarbotiolowej do metabolitów o znacznie zmniejszonej aktywności kortykosteroidowej. Wilanterol jest metabolizowany głównie przez O-dealkilację do szeregu metabolitów ze znacznie zmniejszoną aktywnością agonistyczną w stosunku do receptorów β1 i β2. Furoinian flutykazonu jest wydalanymi prawie wyłącznie z kałem, w postaci metabolitów. Wilanterol jest wydalany z moczem (70%) i kałem (30%), w postaci metabolitów.
Reklama
Relvar Ellipta - wskazania
Astma (dawka 92 µg + 22 µg oraz 184 µg + 22 µg). Systematyczne leczenie astmy u dorosłych i młodzieży w wieku ≥12 lat, gdy zalecane jest jednoczesne stosowanie długo działającego β2-mimetyku i wziewnego kortykosteroidu: u pacjentów z niewystarczającą kontrolą astmy mimo stosowania kortykosteroidu wziewnego oraz krótko działającego, wziewnego β2-mimetyku, stosowanego doraźnie; u pacjentów, u których astma jest odpowiednio kontrolowana za pomocą kortykosteroidu wziewnego stosowanego z długo działającym β2 -mimetykiem. POChP (tylko dawka 92 µg + 22 µg). Objawowe leczenie dorosłych pacjentów z POChP z FEV1 <70% wartości należnej (po podaniu leku rozszerzającego oskrzela), z zaostrzeniami w wywiadzie pomimo regularnego leczenia lekami rozszerzającymi oskrzela.
Reklama
Relvar Ellipta - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
Reklama
Relvar Ellipta - ostrzeżenia
Nie stosować do leczenia ostrych objawów astmy lub zaostrzenia POChP. W tym celu konieczne jest zastosowanie krótko działającego leku rozszerzającego oskrzela. Zwiększenie częstości stosowania krótko działających leków rozszerzających oskrzela w celu złagodzenia objawów, świadczy o pogorszeniu kontroli choroby i należy wtedy zweryfikować leczenie. Podczas leczenia z mogą wystąpić zaostrzenia i zdarzenia niepożądane związane z astmą. Pacjentów należy poinformować, że jeśli po rozpoczęciu leczenia preparatem nasilą się objawy astmy lub nie będą one prawidłowo kontrolowane, to należy kontynuować leczenie oraz zasięgnąć porady lekarskiej. Po przyjęciu leku może wystąpić paradoksalny skurcz oskrzeli z nagle nasilającym się świszczącym oddechem; należy niezwłocznie zastosować krótko działający, wziewny lek rozszerzający oskrzela; należy natychmiast przerwać podawanie furoinianu flutykazonu i wilanterolu, ocenić stan pacjenta i w razie konieczności zastosować inne leczenie. Stosować ostrożnie u pacjentów z ciężkimi chorobami układu krążenia lub z zaburzeniami rytmu serca, z nadczynnością tarczycy, z niewyrównaną hipokaliemią lub u pacjentów ze skłonnością do występowania małych stężeń jonów potasowych we krwi (istnieje ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca, np. częstoskurczu nadkomorowego i skurczy dodatkowych). Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, ze względu na zwiększenie narażenia ogólnoustrojowego na furoinian flutykazonu (zarówno Cmax i AUC); pacjentów należy monitorować, czy nie występują u nich ogólnoustrojowe działania niepożądane kortykosteroidów. Działania ogólnoustrojowe kortykosteroidów mogą wystąpić podczas stosowania kortykosteroidów wziewnych, szczególnie, jeśli stosowane są duże dawki przez długi okres; wystąpienie tych działań jest znacznie mniej prawdopodobne niż podczas doustnego stosowania kortykosteroidów. Do możliwych działań ogólnoustrojowych należą: zespół Cushinga, cushingoidalne rysy twarzy, zahamowanie czynności kory nadnerczy, zmniejszenie gęstości mineralnej kości, spowolnienie wzrostu u dzieci i młodzieży, zaćma, jaskra i dużo rzadziej, szereg objawów psychicznych lub zmian zachowania, w tym nadmierna aktywność psychoruchowa, zaburzenia snu, lęk, depresja lub agresja (szczególnie u dzieci). Preparat należy stosować z ostrożnością u pacjentów z gruźlicą płuc lub u pacjentów z przewlekłymi lub nieleczonymi zakażeniami. Zaburzenia widzenia mogą wystąpić w wyniku ogólnoustrojowego i miejscowego stosowania kortykosteroidów. Jeżeli u pacjenta wystąpią takie objawy, jak nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy rozważyć skierowanie go do okulisty w celu ustalenia możliwych przyczyn, do których może należeć zaćma, jaskra lub rzadkie choroby, takie jak centralna chorioretinopatia surowicza (CSCR), którą notowano po ogólnoustrojowym i miejscowym stosowaniu kortykosteroidów. U pacjentów z cukrzycą w wywiadzie należy wziąć pod uwagę ryzyko zwiększenia stężenia glukozy we krwi. Należy szczególnie dokładnie obserwować pacjentów z POChP, czy nie rozwija się u nich zapalenie płuc, ponieważ kliniczne objawy zapalenia płuc oraz zaostrzenia POChP często się nakładają. Do czynników ryzyka zapalenia płuc u pacjentów z POChP należą: aktualne palenie tytoniu, starszy wiek, niski wskaźnik masy ciała (BMI) i ciężka postać POChP. Przypadki zapalenia płuc u pacjentów z astmą występowały często podczas stosowania większych dawek. Liczba przypadków wystąpienia zapalenia płuc u pacjentów z astmą przyjmujących preparat w dawce 184 µg + 22 µg była większa, w porównaniu do tych otrzymujących dawkę 92 µg + 22 µg lub placebo. Ze względu na zawartość laktozy, preparatu nie należy stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Reklama
Relvar Ellipta - ciąża
W ciąży stosować jedynie wtedy, gdy oczekiwana korzyść dla matki przewyższa potencjalne ryzyko dla płodu. W mleku kobiecym wykrywane są kortykosteroidy i β2-mimetyki (brak danych dotyczących furoinianu flutykazonu lub wilanterolu); nie można wykluczyć ryzyka dla noworodków oraz niemowląt karmionych piersią - należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać stosowanie preparatu, biorąc pod uwagę korzyści dla dziecka wynikające z karmienia piersią oraz korzyści dla matki wynikające z leczenia. Brak danych dotyczących wpływu na płodność u ludzi. Badania przeprowadzone na zwierzętach nie wykazały wpływu furoinianu flutykazonu z trifenylooctanem wilanterolu na płodność.
Reklama
Relvar Ellipta - efekty uboczne
Bardzo często: ból głowy, zapalenie nosogardzieli. Często: zapalenie płuc, zakażenie górnych dróg oddechowych, zapalenie oskrzeli, grypa, kandydoza jamy ustnej i gardła, ból jamy ustnej i gardła, zapalenie zatok, zapalenie gardła, zapalenie błony śluzowej nosa, kaszel, bezgłos, ból brzucha, ból stawów, ból pleców, złamania kości, skurcze mięśni, gorączka. Niezbyt często: hiperglikemia, nieostre widzenie, skurcze dodatkowe. Rzadko: reakcje nadwrażliwości (w tym anafilaksja, obrzęk naczynioruchowy, wysypka i pokrzywka), drżenia, lęk, kołatanie serca, tachykardia, paradoksalny skurcz oskrzeli. Z wyjątkiem zapalenia płuc i złamań, profil bezpieczeństwa był podobny u pacjentów z astmą i POChP; w trakcie badań klinicznych, zapalenie płuc i złamania były zwykle częściej obserwowane u pacjentów z POChP.
Relvar Ellipta - interakcje
Ze względu na małe stężenia leków we krwi po podaniu wziewnym furoinianu flutykazonu z wilanterolem w dawkach leczniczych, wystąpienie klinicznie istotnych interakcji leków uważane jest za mało prawdopodobne. Leki β2-adrenolityczne mogą osłabiać lub blokować działanie β2-mimetyków - należy unikać stosowania zarówno leków niewybiórczo, jak i wybiórczo blokujących receptory β2-adrenergiczne, chyba że istnieją ważne przyczyny uzasadniające ich zastosowanie. Jednoczesne stosowanie innych leków sympatykomimetycznych (pojedynczo lub jako część terapii skojarzonej) może nasilać działania niepożądane preparatu - nie należy stosować preparatu w skojarzeniu z innymi długo działającymi agonistami receptora β2-adrenergicznego. Zarówno furoinian flutykazonu, jak i wilanterol są szybko eliminowane w wyniku nasilonego metabolizmu pierwszego przejścia zależnego od enzymu CYP3A4 w wątrobie. Unikać stosowania z silnymi inhibitorami CYP3A4 (takimi jak ketokonazol, rytonawir, kobicystat) ze względu na ryzyko zwiększenia ogólnoustrojowej ekspozycji na furoinian flutykazonu i wilanterol. Należy unikać jednoczesnego stosowania tych leków, chyba że korzyść przewyższa zwiększone ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych związanych ze stosowaniem glikokortykosteroidów; w takim przypadku pacjenta należy obserwować w celu wykrycia tych działań. Zarówno furoinian flutykazonu, jak i wilanterol są substratami glikoproteiny P (P-gp). Jednoczesne podawanie wilanterolu z werapamilem (silnym inhibitorem P-gp i umiarkowanym inhibitorem CYP3A4) nie wykazało znaczącego wpływu na farmakokinetykę wilanterolu. Nie przeprowadzono klinicznych badań farmakologicznych ze specyficznym inhibitorem P-gp i furoinianem flutykazonu.
Relvar Ellipta - dawkowanie
Wziewnie. Astma. Dorośli i młodzież w wieku ≥12 lat: jedna inhalacja 92 µg + 22 µg lub 184 µg + 22 µg raz na dobę. Poprawa jest odczuwalna w ciągu 15 min od inhalacji, jednakże pacjentów należy poinformować, że systematyczne, codzienne stosowanie jest niezbędne do utrzymania kontroli objawów astmy, i że należy kontynuować stosowanie nawet, gdy objawy ustąpiły. Jeśli objawy wystąpią w okresie pomiędzy dawkami, należy zastosować krótko działający, wziewny β2-mimetyk w celu uzyskania doraźnej poprawy. U pacjentów, u których konieczne jest zastosowanie wziewnego kortykosteroidu w dawce małej do średniej w skojarzeniu z długo działającym β2-mimetykiem, jako początkową należy rozważyć dawkę 92 µg + 22 µg; jeśli kontrola astmy jest niewystarczająca, dawkę można zwiększyć do 184 µg + 22 µg. U pacjentów, u których konieczne jest zastosowanie większej dawki wziewnego kortykosteroidu w skojarzeniu z długo działającym β2-mimetykiem, należy rozważyć zastosowanie dawki 184 µg + 22 µg. Maksymalna zalecana dawka to 184 µg + 22 µg raz na dobę. Pacjentów należy poddawać regularnej kontroli lekarskiej, aby dawka flutykazonu furoinianu z wilanterolem, którą otrzymuje pacjent była dawką optymalną. Dawkę można zmienić tylko na zalecenie lekarza. Należy ustalić najmniejszą dawkę zapewniającą skuteczną kontrolę objawów. U pacjentów z astmą należy stosować preparat o mocy zawierającej dawkę furoinianu flutykazonu (FF) dostosowaną do ciężkości ich choroby. Należy wziąć pod uwagę, że u pacjentów z astmą dawka 100 µg flutykazonu furoinianu (FF) raz na dobę, w przybliżeniu odpowiada dawce 250 µg propionianu flutykazonu (FP) 2 razy na dobę, podczas gdy dawka 200 µg FF raz na dobę w przybliżeniu odpowiada dawce 500 µg FP 2 razy na dobę. Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności preparatu u dzieci <12 lat. POChP. Dorośli w wieku ≥18 lat: jedna inhalacja 92 µg + 22 µg raz na dobę. Dawka 184 µg + 22 µg nie jest wskazana u pacjentów z POChP; nie ma żadnych dodatkowych korzyści zastosowania dawki 184 µg + 22 µg w porównaniu do dawki 92 µg + 22 µg, ponadto istnieje zwiększone ryzyko zapalenia płuc i ogólnoustrojowych działań niepożądanych związanych ze stosowaniem kortykosteroidów. Poprawa jest odczuwalna w ciągu 16-17 min po inhalacji. Stosowanie preparatu u dzieci i młodzieży nie jest właściwe w POChP. Szczególne grupy pacjentów. Nie jest konieczne dostosowanie dawki u pacjentów w podeszłym wieku (>65 lat) ani u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów z umiarkowanymi i ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby dawka maksymalna wynosi 92 µg + 22 µg. Sposób podania. Lek należy stosować wziewnie, codziennie o tej samej porze (rano lub wieczorem). Po inhalacji wypłukać jamę ustną wodą, nie połykać. W razie pominięcia dawki, następną dawkę należy przyjąć następnego dnia o zwykłej porze.
Relvar Ellipta - uwagi
Lek nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
