Carvedilolum 123ratio

Reklama

Carvedilolum 123ratio - skład

1 tabl. zawiera 6,25 mg, 12,5 mg lub 25 mg karwedilolu. Preparat zawiera laktozę.

Reklama

Carvedilolum 123ratio - działanie

Nieselektywny β-bloker rozszerzający naczynia krwionośne, który zmniejsza naczyniowy opór obwodowy w wyniku wybiórczego blokowania receptorów α₁-adrenergiczych oraz hamuje układ renina-angiotensyna na skutek nieselektywnego blokowania receptorów β-adrenergicznych. Nie wykazuje wewnętrznej aktywności sympatykomimetycznej; działa stabilizująco na błony komórkowe. Karwedilol jest mieszaniną racemiczną dwóch stereoizomerów: oba enancjomery wykazują działanie blokujące receptory α-adrenergiczne; nieselektywne blokowanie receptorów adrenergicznych β₁ i β₂ przypisuje się enancjomerowi S(-). W badaniach na zwierzętach (in vitro i in vivo) oraz w niektórych typach komórek ludzkich (in vitro) wykazono właściwości przeciwutleniające karwedilolu. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym obniżenie ciśnienia nie powoduje jednoczesnego zwiększenia oporu obwodowego, jak w przypadku wybiórczych β-blokerów. Częstość akcji serca zmniejsza się nieznacznie; objętość wyrzutowa pozostaje bez zmian. Przepływ krwi przez nerki, czynność nerek i opór obwodowy się nie zmieniają. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym karwedilol zwiększa stężenie noradrenaliny we krwi. W długotrwałym leczeniu u pacjentów z dławicą piersiową karwedilol przeciwdziałał niedokrwieniu i zmniejszał nasilenie bólu; ponadto zmniejszał obciążenie wstępne i następcze komór serca. U pacjentów z niewydolnością lewej komory lub zastoinową niewydolnością serca karwedilol wykazuje korzystny wpływ na hemodynamikę oraz frakcję wyrzutową i wymiary lewej komory. Karwedilol nie wykazuje ujemnego wpływu na profil lipidów i na stężenie elektrolitów we krwi. Całkowita biodostępność karwedilolu po podaniu doustnym wynosi ok. 25%. Maksymalne stężenie we krwi występuje po ok. 1 h. Wiąże się z białkami osocza w 98-99%. Jest metabolizowany w wątrobie, częściowo do aktywnych metabolitów. Średni T_0,5 wynosi 6-10 h. Wydalany jest głównie z żółcią, w mniejszym stopniu z moczem.

Reklama

Carvedilolum 123ratio - wskazania

Nadciśnienie tętnicze samoistne. Przewlekła stabilna dławica piersiowa. Leczenie wspomagające stabilnej, przewlekłej niewydolności serca o nasileniu umiarkowanym lub ciężkim.

Reklama

Carvedilolum 123ratio - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na karwedilol lub pozostałe składniki preparatu. Niewyrównana niewydolność serca (IV stopnia wg NYHA), wymagająca stosowania dożylnych leków inotropowych. Przewlekła obturacyjna choroba płuc ze zwężeniem oskrzeli. Klinicznie istotne zaburzenia czynności wątroby. Astma oskrzelowa. Blok przedsionkowo-komorowy II lub IIIst.(chyba, że założony jest na stałe stymulator serca). Ciężka bradykardia (<50 skurczów/min). Zespół chorego węzła zatokowego (w tym blok zatokowo-przedsionkowy). Wstrząs kardiogenny. Ciężkie niedociśnienie tętnicze (ciśnienie skurczowe <85 mm Hg). Kwasica metaboliczna. Jednoczesne stosowanie dożylne werapamilu lub diltiazemu.

Reklama

Carvedilolum 123ratio - ostrzeżenia

Leczenie pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca należy rozpoczynać w szpitalu (warunek konieczny - stabilny stan pacjenta przez co najmniej 4 tyg., uzyskany po leczeniu standardowym). Pacjenci z ciężką niewydolnością serca, niedoborem elektrolitów lub hipowolemią, w podeszłym wieku lub z niskim początkowym ciśnieniem tętniczym krwi powinni być obserwowani przez ok. 2 h, ze względu na możliwość wystąpienia niedociśnienia tętniczego. U pacjentów z niewydolnością serca i niskim ciśnieniem tętniczym (skurczowe ciśnienie <100 mm Hg), chorobą niedokrwienną serca, uogólnioną miażdżycą i (lub) niewydolnością nerek obserwowano w czasie leczenia karwedilolem przemijające pogorszenie czynności nerek. Należy monitorować ich czynność podczas zwiększania dawki karwedilolu. Przed rozpoczęciem leczenia pacjenta z dysfunkcją lewej komory serca po zawale należy go ustabilizować klinicznie i podawać inhibitory ACE przez co najmniej 48h. U pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc ze skurczem oskrzeli, którzy nie przyjmują leków doustnych ani wziewnych, karwedilol można stosować tylko w przypadku, gdy spodziewane korzyści przeważają nad potencjalnym ryzykiem związanym z leczeniem - pacjenci wymagają monitorowania na początku leczenia i w czasie zwiększania dawki. Karwedilol może maskować objawy ostrej hipoglikemii. U pacjentów z cukrzycą i współistniejącą niewydolnością serca, stosowanie karwedilolu może zaburzyć kontrolę glukozy we krwi (wskazana regularna kontrola stężenia glukozy). Karwedilol może maskować objawy nadczynności tarczycy. Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z ciężkimi reakcjami nadwrażliwości w wywiadzie lub u pacjentów odczulanych, łuszczycą, chorobami naczyń obwodowych, zespołem Raynauda, z blokiem przedsionkowo-komorowym Ist.. Pacjenci w podeszłym wieku mogą być bardziej wrażliwi na działanie karwedilolu i powinni być szczególnie starannie monitorowani. Preparatu nie należy stosować (niedostateczne doświadczenie kliniczne) u pacjentów z labilnym lub wtórnym nadciśnieniem tętniczym, hipotonią ortostatyczną, ostrą chorobą zapalną serca, istotnym hemodynamicznie zwężeniem zastawek serca lub drogi odpływu, końcowym stadium chorób tętnic obwodowych oraz u pacjentów leczonych jednocześnie antagonistą receptora α₁-adrenergicznego lub agonistą receptora α₂-adrenergicznego. U pacjentów z guzem chromochłonnym przed zastosowaniem β-blokera należy rozpocząć stosowanie α-adrenolityków - z powodu niewystarczających badań w tej grupie pacjentów, w przypadku stosowania karwedilolu zalecana jest ostrożność. Nieselektywne leki β-adrenolityczne mogą wywoływać bóle w klatce piersiowej u pacjentów z dławicą piersiową typu Prinzmetala. Brak doświadczeń ze stosowaniem karwedilolu u tych pacjentów pomimo, iż aktywność karwedilolu blokująca receptory α może zapobiegać tym objawom. Jednakże należy zachować ostrożność podczas stosowania leku u pacjentów z podejrzeniem dławicy Prinzmetala. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania karwedilolu u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat. Ze względu na zawartość laktozy preparat nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy Lappa lub zaburzeniami wchłaniania glukozy-galaktozy. Pacjentów wolno metabolizujących debryzochinę należy starannie obserwować podczas rozpoczynania leczenia.

Reklama

Carvedilolum 123ratio - ciąża

Brak doświadczeń klinicznych ze stosowaniem leku u kobiet w ciąży. Lek można stosować w ciąży jedynie w przypadku, gdy spodziewana korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym ryzykiem dla płodu. Leczenie należy przerwać 2-3 dni przed spodziewanym porodem. Jeśli nie jest to możliwe, należy obserwować noworodka przez pierwsze 2-3 dni. Nie zaleca się karmienia piersią podczas stosowania preparatu.

Reklama

Carvedilolum 123ratio - efekty uboczne

Bardzo często: ból i zawroty głowy; niewydolność serca, niedociśnienie; zmęczenie. Często: zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, zakażenie górnych dróg oddechowych, zakażenia układu moczowego; niedokrwistość; zwiększenie masy ciała, hipercholesterolemia, upośledzenie kontroli stężenia glukozy we krwi (hiperglikemia, hipoglikemia) u pacjentów ze stwierdzoną cukrzycą; depresja, obniżenie nastroju; zaburzenia widzenia, zmniejszone wydzielanie łez (suchość oka), podrażnienie oka; bradykardia, obrzęk, hiperwolemia, nadmiar płynów; niedociśnienie ortostatyczne, zaburzenia krążenia obwodowego (zimne kończyny, choroby naczyń obwodowych, nasilenie chromania przestankowego i zespół Raynaud'a); duszność, obrzęk płuc, astma u predysponowanych pacjentów; nudności, biegunka, wymioty, niestrawność, bóle brzucha; ból kończyn; niewydolność nerek i zaburzenia czynności nerek u pacjentów z chorobą naczyń rozproszonych i/lub w przebiegu niewydolności nerek, zaburzenia w oddawaniu moczu. Niezbyt często: zaburzenia snu; stan przedomdleniowy, omdlenie, parastezje; blok przedsionkowo-komorowy, dławica piersiowa; reakcje skórne (np. wysypka alergiczna, zapalenie skóry, pokrzywka, świąd, zmiany skóry łuszczycowe i o typie liszaja płaskiego), łysienie; impotencja. Rzadko: małopłytkowość; niedrożność nosa. Bardzo rzadko: leukopenia; nadwrażliwość (reakcja alergiczna); wzrost aktywności aminotransferazy alaninowej (AlAT), aminotransferazy asparaginianowej (AST) oraz gammaglutamylotransferazy (GGT); ciężkie skórne działania niepożądane (np. rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczna naskórka); nietrzymanie moczu u kobiet. Leki β-adrenolityczne mogą również powodować ujawnienie się ukrytej cukrzycy oraz zaburzenia kontroli glikemii.

Carvedilolum 123ratio - interakcje

Karwedilol nasila działanie stosowanych jednocześnie leków przeciwnadciśnieniowych, leków, których działaniem niepożądanym jest niedociśnienie tętnicze (np. barbiturany, fenotiazyny, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki rozszerzające naczynia) oraz działanie alkoholu. Pojedyncze przypadki zaburzeń przewodnictwa układu bodźcoprzewodzącego serca (rzadko z zaburzeniami hemodynamicznymi) obserwowano po jednoczesnym podaniu karwedilolu i diltiazemu lub werapamilu; bradykardię, zatrzymanie czynności serca i migotanie komór po doustnym podaniu amiodaronu i karwedilolu - w czasie jednoczesnego stosowania karwedilolu z tymi lekami lub lekami przeciwarytmicznymi klasy I należy kontrolować czynność układu krążenia (badania EKG, kontrola ciśnienia tętniczego). Podczas jednoczesnego stosowania leków przeciwarytmicznych z klasy Ia i Ic podawanych dożylnie istnieje ryzyko niewydolności serca. Jednoczesne stosowanie rezerpiny, guanetydyny, metyldopy, guanfacyny i inhibitorów MAO (z wyjątkiem inhibitorów MAO-B) może prowadzić do dodatkowego zmniejszenia częstości pracy serca - zalecana jest kontrola czynności życiowych. Stosowanie dihydropirydyn i karwedilolu należy prowadzić pod ścisłą kontrolą lekarską, ze względu na odnotowane występowanie niewydolności serca i ciężkiego niedociśnienia tętniczego. Azotany nasilają działanie hipotensyjne. Podczas jednoczesnego podawania karwedilolu i digoksyny może wystąpić zwiększenie stężenia digoksyny we krwi o ok. 15% - zaleca się kontrolę stężenia digoksyny we krwi podczas jednoczesnego stosowania. Stężenie cyklosporyny we krwi zwiększa się w przypadku jednoczesnego stosowania karwedilolu. Karwedilol nasila działanie insuliny i doustnych leków przeciwcukrzycowych - należy regularnie kontrolować stężenie glukozy we krwi. W przypadku planowania zakończenia leczenia karwedilolem i klonidyną, jako pierwszy lek należy odstawić karwedilol, a następnie w ciągu kilku dni - klonidynę, stopniowo zmniejszając jej dawkę. Podczas znieczulenia ogólnego należy zachować ostrożność z powodu synergistycznego, ujemnego działania inotropowego i hipotensyjnego karwedilolu oraz wziewnych leków znieczulających. Leki z grupy NLPZ, estrogeny, glikokortykosteroidy zmniejszają działanie przeciwnadciśnieniowe karwedilolu z powodu hiperwolemii i hipernatremii. Leki zwiększające aktywność enzymów wątrobowych (np. ryfampicyna, barbiturany) mogą zmniejszać, a leki hamujące aktywność enzymów wątrobowych (np. cymetydyna, ketokonazol, fluoksetyna, haloperidol, werapamil, erytromycyna) mogą zwiększać stężenie karwedilolu we krwi.  Łączne stosowanie karwedilolu z sympatykomimetykami zwiększa ryzyko nadciśnienia i nadmiernej bradykardii. Ergotamina stosowana jednocześnie z karwedilolem nasila działanie skurczowe na naczynia, leki blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe nasilają blok nerwowo-mięśniowy.

Carvedilolum 123ratio - dawkowanie

Doustnie. Nadciśnienie tętnicze samoistne: zalecana dawka początkowa wynosi 12,5 mg raz na dobę przez 2 dni; dawka podtrzymująca wynosi 25 mg na dobę; w razie konieczności dawkę można stopniowo zwiększać w odstępach co najmniej 2-tygodniowych; maksymalna dawka dobowa wynosi 50 mg. Preparat może być stosowany w monoterapii lub w leczeniu skojarzonym z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi, szczególnie z tiazydowymi lekami moczopędnymi. U pacjentów w podeszłym wieku zalecana dawka początkowa wynosi 12,5 mg raz na dobę (dawkę można stopniowo zwiększać w odstępach co najmniej 2-tygodniowych). Przewlekła stabilna dławica piersiowa: zalecana dawka początkowa wynosi 12,5 mg 2 razy na dobę przez pierwsze 2 dni; zalecana dawka podtrzymująca wynosi 25 mg 2 razy na dobę; w razie konieczności dawkę można stopniowo zwiększać w odstępach co najmniej 2-tygodniowych do zalecanej maksymalnej 100 mg na dobę w 2 dawkach. U pacjentów w podeszłym wieku dawka początkowa wynosi 12,5 mg 2 razy na dobę przez 2 dni; maksymalna dawka dobowa wynosi 50 mg w 2 dawkach. Niewydolność serca: dawkowanie musi być ustalane indywidualnie i ściśle kontrolowane na początku leczenia i w okresie stopniowego zwiększania dawki. Preparat jest stosowany w leczeniu skojarzonym z preparatami moczopędnymi, inhibitorami ACE, preparatami naparstnicy i (lub) lekami rozszerzającymi naczynia. Zalecana dawka początkowa wynosi 3,125 mg 2 razy na dobę przez 2 tyg., w przypadku dobrej tolerancji dawkę można stopniowo zwiększać w odstępach co najmniej 2-tygodniowych do 6,25 mg 2 razy na dobę, następnie do dawki 12,5 mg 2 razy na dobę i 25 mg 2 razy na dobę. W razie konieczności dawkę należy zwiększyć do 12,5 mg lub do 25 mg podawane 2 razy na dobę. Dawka maksymalna karwediolu wynosi 25 mg 2 razy na dobę u pacjentów o mc. <85 kg, oraz 50 mg 2 razy na dobę u pacjentów o mc. >85 kg, z wyłączeniem pacjentów z ciężką niewydolnością serca. Podczas zwiększania dawki należy regularnie kontrolować czynność nerek, liczbę płytek krwi i stężenie glukozy (u chorych na cukrzycę). Jeżeli upłynęły 2 tyg. od odstawienia karwedilolu, leczenie należy ponownie rozpocząć od dawki 3,125 mg 2 razy na dobę i zwiększać ją stopniowo zgodnie z powyższymi zaleceniami. U pacjentów z umiarkowaną niewydolnością wątroby może być konieczne dostosowanie dawkowania. Tabletki należy popijać odpowiednią ilością płynu. Pacjenci z niewydolnością serca powinni przyjmować tabletki w czasie posiłku.

Carvedilolum 123ratio - uwagi

Karwedilol należy odstawiać stopniowo (szczególnie u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca), w ciągu 2 tyg. (np. zmniejszając dawkę dobową o połowę, co 3 dni). W razie konieczności można jednocześnie rozpocząć leczenie zastępcze, aby zapobiec zaostrzeniu objawów dławicy piersiowej. Pacjenci używający soczewek kontaktowych powinni być ostrzeżeni o ryzyku zmniejszonego wydzielania płynu łzowego. Lek może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych.