Reklama
Climen - skład
Opakowanie składa się z 11 tabl. białych zawierających 2 mg walerianianu estradiolu i 10 tabl. różowych zawierających 2 mg walerianianu estradiolu i 1 mg octanu cyproteronu. Tabletki zawierają laktozę i sacharozę.
Reklama
Climen - działanie
Sekwencyjny preparat złożony, zawierający ester naturalnego 17β-estradiolu (walerianian estradiolu) oraz syntetyczną pochodną hydroksyprogesteronu (octan cyproteronu) o właściwościach progestagenowych, antygonadotropowych i antyandrogenowych. Preparat łagodzi objawy związane z niedoborem estradiolu u kobiet w okresie menopauzy oraz zmniejsza resorpcję kości i opóźnia lub zatrzymuje pomenopauzalny ubytek kości. Długotrwałe stosowanie preparatu zmniejsza ryzyko złamań kończyn u kobiet po menopauzie. Dodatek progestagenu do estrogenowej terapii zastępczej przez co najmniej 10 dni w cyklu zmniejsza ryzyko rozrostu endometrium oraz ryzyko wystąpienia gruczolakoraka w grupie kobiet z zachowaną macicą. Walerianian estradiolu wchłania się szybko i całkowicie po podaniu doustnym. Biodostępność wynosi około 3%. Pożywienie nie wpływa na biodostępność. Cmax występuje po 4-9 h od przyjęcia tabletki. Około 1 do 1,5% estradiolu w osoczu występuje w postaci wolnej, a 30-40% w postaci związanej z albuminami i globulinami wiążącymi hormony płciowe. Metabolizowany jest głównie w wątrobie, również w jelicie, nerkach, mięśniach szkieletowych i narządach docelowych. Większość metabolitów jest wydalana w postaci siarczanów i glukuronidów z moczem. Po zaprzestaniu leczenia powrót do wyjściowych wartości stężeń estradiolu i estronu następuje w ciągu 2-3 dni. Octan cyproteronu wchłania się szybko i całkowicie po podaniu doustnym. Biodostępność wynosi ok. 88%. Cmax występuje po 1-2 h po pojedynczym podaniu. Wiąże się prawie wyłącznie z albuminami. Około 3,5-4% całkowitego stężenia leku we krwi występuje w postaci wolnej. Jest wydalany głównie postaci metabolitów z moczem i z żółcią w stosunku 3:7 i T0,5 około 1,9 doby.
Reklama
Climen - wskazania
Hormonalna terapia zastępcza (HTZ) w leczeniu objawów niedoboru estrogenów u kobiet w wieku okołomenopauzalnym i po menopauzie. Profilaktyka osteoporozy w następstwie menopauzy u kobiet z wysokim ryzykiem złamań kości, kiedy leki stosowane w zapobieganiu osteoporozy są przeciwwskazane lub nie są dobrze tolerowane przez pacjentkę.
Reklama
Climen - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na składniki preparatu. Krwawienie z dróg rodnych, którego przyczyny nie wyjaśniono. Rak piersi - rozpoznany lub podejrzewany. Stwierdzone lub podejrzewane stany przednowotworowe lub nowotwory zależne od estrogenów (np. rak endometrium). Aktualne lub przebyte łagodne lub złośliwe nowotwory wątroby. Ciężka choroba wątroby obecnie lub w wywiadzie, o ile parametry czynności wątroby nie powróciły do normy. Ostre tętnicze zaburzenia zakrzepowo-zatorowe (np. zawał serca, udar mózgu). Czynna zakrzepica żył głębokich, zaburzenia zakrzepowo-zatorowe lub ich występowanie w przeszłości. Duże ryzyko zakrzepicy żylnej lub tętniczej. Znaczna hipertriglicerydemia. Nieleczony rozrost błony śluzowej trzonu macicy. Porfiria. Ciąża i okres karmienia piersią.
Reklama
Climen - ostrzeżenia
U każdej pacjentki należy przynajmniej raz w roku starannie określić bilans korzyści i ryzyka ze stosowania HTZ. Pacjentka wymaga ścisłej obserwacji, jeśli którykolwiek z poniższych stanów występuje obecnie, wystąpił w przeszłości i (lub) zaostrzył się w czasie ciąży lub uprzedniego leczenia hormonalnego (może dojść do nawrotu lub pogorszenia): mięśniak gładki (włókniaki macicy) lub endometrioza, zaburzenia zakrzepowo-zatorowe w wywiadzie lub obecność czynników ryzyka, czynniki ryzyka nowotworów estrogenozależnych, np. występowanie raka piersi u krewnych pierwszego stopnia, nadciśnienie tętnicze krwi, choroby wątroby (np. gruczolak wątroby), cukrzyca, kamica żółciowa, migrena albo (silny) ból głowy, toczeń rumieniowaty układowy, hiperplazja endometrium w wywiadzie, padaczka, astma, otoskleroza, pląsawica mniejsza. Należy natychmiast przerwać leczenie, jeśli pojawią się przeciwwskazania lub gdy wystąpi: żółtaczka, zaburzenia czynności wątroby, znaczne zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi, ciąża lub po raz pierwszy ból głowy typu migrenowego. Możliwość zwiększenia ryzyka zakrzepicy należy rozważyć u kobiet z wieloma czynnikami ryzyka lub dużym ich nasileniem. Ryzyko wystąpienia hiperplazji i raka błony śluzowej trzonu macicy zwiększa się, kiedy przez dłuższy czas stosuje się wyłącznie estrogeny. Dodatkowe zastosowanie progestagenu przez przynajmniej 12 dni w cyklu u kobiety z zachowaną macicą znacząco zmniejsza to ryzyko. W pierwszych miesiącach leczenia mogą wystąpić krwawienia śródcykliczne i plamienie. Jeżeli pojawią się po pewnym czasie od rozpoczęcia terapii, albo będą utrzymywać się pomimo jej zaprzestania, należy ustalić ich przyczynę, co może wymagać biopsji błony śluzowej trzonu macicy w celu wykluczenia zmian złośliwych w endometrium. Wykazano zwiększone ryzyko zachorowalności na raka piersi u kobiet stosujących skojarzenie estrogenu z progestagenem w ramach wieloletniej HTZ. Zwiększone ryzyko pojawia się w ciągu kilku lat i zwiększa się wraz z długością trwania leczenia, przy czym powraca ono do wartości wyjściowych w ciągu kilku (najwyżej pięciu) lat po zaprzestaniu terapii. HTZ, zwłaszcza leczenie skojarzone estrogenem i progestagenem, zwiększa gęstość obrazów mammograficznych, co może utrudniać radiologiczne wykrywanie raka piersi. HTZ wiąże się z podwyższonym względnym ryzykiem wystąpienia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ). Wystąpienie tych zdarzeń chorobowych jest bardziej prawdopodobne w pierwszym roku HTZ. Jeżeli u pacjentki lub jej rodziny występowały zaburzenia zakrzepowo-zatorowe lub poronienia nawykowe należy wykluczyć ewentualną skłonność do zakrzepicy. Zastosowanie HTZ u takich pacjentek należy uznać za przeciwwskazane, chyba że przeprowadzi się dokładną analizę czynników sprzyjających zakrzepicy lub rozpocznie leczenie przeciwzakrzepowe. U kobiet, które już przyjmują leki przeciwzakrzepowe należy szczególnie wnikliwie rozważyć bilans korzyści do ryzyka przy zastosowaniu HTZ. Jeżeli spodziewane jest przedłużone unieruchomienie w związku z planowanym zabiegiem operacyjnym, zwłaszcza w obrębie jamy brzusznej lub zabieg ortopedyczny kończyn dolnych, należy rozważyć czasowe zaprzestanie stosowania HTZ, w miarę możliwości na 4-6 tyg. przed zabiegiem. Nie należy powracać do stosowania HTZ przed powrotem do pełnej zdolności ruchowej. Jeżeli po rozpoczęciu leczenia dojdzie do rozwoju ŻChZZ należy przerwać podawanie preparatu. Podczas stosowania terapii ciągłej złożonej skoniugowanymi estrogenami i octanem medroksyprogesteronu (MPA) wykazano potencjalnie zwiększone ryzyko zachorowalności na choroby układu krążenia w pierwszym roku stosowania oraz brak ogólnej korzyści. Zaobserwowano zwiększone ryzyko niedokrwiennego udaru mózgu. U kobiet po histerektomii długotrwałe (przynajmniej 5-10 letnie) stosowanie w ramach HTZ samego estrogenu wiąże się ze zwiększonym ryzykiem raka jajnika. Nie wiadomo, czy długotrwała HTZ produktami złożonymi wiąże się z innym stopniem ryzyka niż dla tych zawierających wyłącznie estrogen. Estrogeny mogą prowadzić do zatrzymywania płynów, dlatego należy nadzorować pacjentki z zaburzeniami czynności serca lub nerek, szczególnie ze schyłkową niewydolnością nerek. Kobiety z hipertriglicerydemią należy ściśle obserwować, ze względu na ryzyko znacznego zwiększenia stężenia triglicerydów, prowadzącego do zapalenia trzustki. Estrogeny zwiększają stężenie globuliny wiążącej tyroksynę (TBG), prowadząc do zwiększenia całkowitej ilości krążących hormonów tarczycy. Stężenia wolnych T4 i T3 pozostają niezmienione. Mogą zwiększać się stężenia innych białek wiążących w osoczu, np. globuliny wiążącej kortykosteroidy (CBG), globuliny wiążącej hormony płciowe (SHBG), prowadząc do zwiększenia ilości krążących kortykosteroidów i steroidów płciowych. Stężenia wolnych albo biologicznie aktywnych hormonów pozostają niezmienione. Stężenia innych białek w osoczu mogą być podwyższone (angiotensynogen, alfa-1-antytrypsyna, ceruloplazmina). Pacjentki ze skłonnościami do ostudy powinny unikać ekspozycji na słońce i promieniowanie ultrafioletowe. Ze względu na zawartość laktozy i sacharozy, preparat nie powinien być stosowany u pacjentek z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, nietolerancją fruktozy, w przypadku niedoboru laktazy (typu Lapp), niedoboru sacharazy - izomaltazy lub zespołu złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Reklama
Climen - ciąża
Preparat jest przeciwwskazany w ciąży i okresie karmienia piersią.
Reklama
Climen - efekty uboczne
Często: zwiększenie lub zmniejszenie masy ciała, ból głowy, ból brzucha, nudności, wysypka, świąd, krwawienia lub plamienia z macicy lub pochwy (nieregularne krwawienia ustępują zwykle podczas terapii ciągłej). Niezbyt często: reakcje nadwrażliwości, nastrój depresyjny, zawroty głowy, zaburzenia widzenia, palpitacje, niestrawność, rumień guzowaty, pokrzywka, ból lub tkliwość piersi, obrzęk, niepokój, zwiększenie lub zmniejszenie libido, migrena, nietolerancja soczewek kontaktowych, wzdęcia, wymioty, hirsutyzm, trądzik, kurze mięśni, bolesne miesiączkowanie, wydzielina z pochwy, zespół napięcia przedmiesiączkowego, powiększenie piersi, zmęczenie. U kobiet z dziedzicznym obrzękiem naczynioruchowym, egzogenne estrogeny mogą wywoływać lub pogarszać objawy tej choroby. Ponadto mogą wystąpić: estrogenozależny nowotwór łagodny i złośliwy, np. rak trzonu macicy, rak piersi, żylna choroba zakrzepowo-zatorowa, tj. zakrzepica żył głębokich kończyn dolnych lub miednicy, zatorowość płucna, zawał mięśnia sercowego i udar mózgu, choroby pęcherzyka żółciowego, choroby pęcherzyka żółciowego, demencja, ostuda (zwłaszcza u pacjentek z ostudą ciążową w wywiadzie). W rzadkich przypadkach obserwowano łagodne, a w jeszcze rzadszych złośliwe nowotwory wątroby w przypadku stosowania hormonów takich, jak te w preparacie. W pojedynczych przypadkach nowotwory te mogą prowadzić do wystąpienia zagrażających życiu krwawień do jamy brzusznej.
Climen - interakcje
Długotrwałe leczenie lekami indukującymi enzymy wątrobowe (np. hydantoiną, barbituranami, prymidonem, karbamazepiną, ryfampicyną oraz prawdopodobnie okskarbazepiną, topiramatem, felbamatem i gryzeofulwiną) może zwiększać klirens hormonów płciowych oraz może zmniejszać ich skuteczność. Zjawisko maksymalnej indukcji enzymów występuje zwykle nie wcześniej niż po 2.-3. tyg., jednak może utrzymywać się do 4 tyg. po zaprzestaniu terapii. Rzadko zmniejszenie stężenia estradiolu obserwowano po jednoczesnym podaniu niektórych antybiotyków (np. penicylin i tetracyklin). Substancje, które podlegają częściowo sprzęganiu (np. paracetamol) mogą zwiększać biodostępność estradiolu. W pojedynczych przypadkach w wyniku wpływu na tolerancję glukozy, może ulec zmianie zapotrzebowanie na doustne leki przeciwcukrzycowe lub insulinę. Spożywanie dużych ilości alkoholu w czasie stosowania HTZ może prowadzić do zwiększenia stężenia krążącego estradiolu.
Climen - dawkowanie
Doustnie. U pacjentek, które nadal miesiączkują, leczenie należy rozpocząć 5. dnia cyklu. Pacjentki, które nie miesiączkują, miesiączkują sporadycznie lub pacjentki po menopauzie mogą rozpocząć leczenie w każdej chwili pod warunkiem, że wykluczono ciążę. Przyjmuje się 1 białą tabl. na dobę przez pierwszych 11 dni, a następnie 1 różową tabl. na dobę przez kolejnych 10 dni. Po 21-dniowym cyklu przyjmowania tabletek należy zrobić 7-dniową przerwę. Krwawienie z odstawienia występuje zwykle podczas 7-dniowej przerwy, kilka dni po przyjęciu ostatniej tabletki. Kolejne opakowanie preparatu należy rozpocząć po 7-dniowej przerwie, w tym samym dniu tygodnia co poprzednie. W razie pominięcia tabletki, należy ją zażyć tak szybko, jak to możliwe. Jeżeli upłynęły więcej niż 24 h, nie ma potrzeby przyjmowania dodatkowej tabletki. W przypadku, kiedy pominięto kilka tabletek może wystąpić krwawienie.
Tabletki należy przyjmować codziennie o tej samej porze, połykać w całości, popijając niewielką ilością płynu.
Climen - uwagi
Stosowanie hormonów steroidowych może wpływać na parametry biochemiczne, np. czynności wątroby, tarczycy, nadnerczy i nerek, stężenie białek (transportujących) w osoczu, takich jak globulina wiążąca kortykosteroidy i białka wiążące frakcje lipidowe/lipoproteinowe, parametry metabolizmu węglowodanów i parametry koagulacji i fibrynolizy. Przed rozpoczęciem lub wznowieniem HTZ, należy przeprowadzić pełen wywiad indywidualny i rodzinny oraz dokładne badania internistyczne i ginekologiczne. Podczas stosowania leku należy okresowo przeprowadzać badania kontrolne, szczególnie narządu rodnego i piersi. Ścisła kontrola lekarska (w tym okresowych pomiarów stężenia prolaktyny) jest niezbędna u pacjentek z gruczolakiem przysadki mózgowej.
