Reklama
Diphereline SR 3,75 - skład
1 fiolka zawiera 3,75 mg tryptoreliny w postaci octanu.
Reklama
Diphereline SR 3,75 - działanie
Syntetyczny analog naturalnie występującego hormonu - gonadoliberyny (GnRH). Po krótkiej fazie pobudzenia, trwającej około jednego tygodnia, podawanie tryptoreliny wywiera hamujący wpływ na wydzielanie gonadotropin przez przysadkę mózgową, prowadząc w konsekwencji do zahamowania aktywności gonad. Efekt ten utrzymuje się przez cały czas stosowania leczenia. Dodatkowo tryptorelina wywiera bezpośredni wpływ na gonady poprzez zmniejszenie wrażliwości obwodowych receptorów GnRH. Po domięśniowym wstrzyknięciu tryptoreliny o przedłużonym uwalnianiu pierwszy szczyt stężenia leku obserwuje się w ciągu pierwszych 24 h dzięki początkowej fazie uwalniania czynnego składnika na powierzchni mikrosfer, a następnie występuje faza stałego uwalniania tryptoreliny przez co najmniej 28 dni. Po około 2-3 tyg. stężenia gonadalnych hormonów steroidowych osiagają wartości, które w normalnych warunkach występują po chirurgicznej kastracji.
Reklama
Diphereline SR 3,75 - wskazania
Rak gruczołu krokowego - leczenie raka gruczołu krokowego, kiedy wymagane jest obniżenie stężenia testosteronu do stężenia charakterystycznego dla braku czynności gruczołów płciowych (stężenia kastracyjnego); korzystny efekt leczenia jest wyraźniejszy i częstszy, jeśli pacjent nie otrzymał wcześniej żadnego innego leczenia hormonalnego. Rak sutka u kobiet przed menopauzą i po menopauzie, gdy wskazane jest leczenie hormonalne. Przedwczesne dojrzewanie płciowe (przed 8. rż. u dziewcząt i przed 10. rż. u chłopców). Endometrioza narządów płciowych i zewnętrzna (stadium od I do IV); leczenie nie powinno być prowadzone dłużej niż przez 6 mies.; nie zaleca się rozpoczynania drugiego cyklu leczenia tryptoreliną lub innym analogiem GnRH. Włókniakomięśniaki macicy - leczenie włókniakomięśniaków macicy w zakresie przygotowania do zabiegu chirurgicznego lub u pacjentek, których nie zakwalifikowano do zabiegu chirurgicznego. Niepłodność u kobiet - leczenie uzupełniające w połączeniu z podawaniem gonadotropin (hMG, FSH, hCG) w celu wywołania jajeczkowania, w przygotowaniu do zapłodnienia zewnątrzustrojowego i przeniesienia zarodka do macicy.
Reklama
Diphereline SR 3,75 - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na GnRH, jej analogi lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Przedwczesne GnRH-niezależne dojrzewanie płciowe. Ciąża i okres karmienia piersią.
Reklama
Diphereline SR 3,75 - ostrzeżenia
W trakcie leczenia należy obserwować pacjentów pod kątem występowania epizodów depresyjnych, a pacjentów z depresją ściśle kontrolować. Ostrożnie stosować u pacjentów z osteoporozą lub czynnikami ryzyka osteoporozy, takimi jak: przewlekłe nadużywanie alkoholu, palenie tytoniu, długotrwałe stosowanie leków zmniejszających gęstość mineralną kości (np. leków przeciwpadaczkowych lub kortykosteroidów), występowanie osteoporozy w rodzinie, niedożywienie - należy rozważyć zastosowanie dodatkowych metod w celu przeciwdziałania utracie gęstości mineralnej kości. W rzadkich przypadkach stosowanie analogów GnRH może ujawnić obecność wcześniej nierozpoznanego gruczolaka wywodzącego się z komórek gonadotropowych przysadki - u pacjentów tych może wystąpić udar przysadki, objawiający się nagłym bólem głowy, wymiotami, zaburzeniami widzenia i porażeniem mięśni oka. Ponadto: Rak gruczołu krokowego. Stosować ostrożnie u pacjentów, u których występuje zwiększone ryzyko niedrożności moczowodów lub kompresji kręgów z uciskiem na rdzeń kręgowy (szczególnie u pacjentów z przerzutami do kręgosłupa) - pacjentów obserwować w pierwszych tygodniach leczenia; jeżeli rozwinie się ucisk (kompresja) rdzenia kręgowego lub niewydolność nerek, należy wdrożyć standardowe leczenie, a w ekstremalnych przypadkach należy rozważyć wykonanie pilnej orchidektomii (wycięcie jądra). Należy rozważyć zastosowanie antyandrogenu w początkowej fazie leczenia tryptoreliną, aby przełamać początkowy wzrost stężenia testosteronu we krwi i nasilenie objawów klinicznych. Obserwowano zmiany metaboliczne (np. nietolerancję glukozy), zwiększone ryzyko wystąpienia chorób układu krążenia oraz ryzyko wydłużenia odstępu QT w czasie terapii z deprywacją androgenu - pacjentów z dużym ryzykiem chorób metabolicznych oraz pacjentów z ryzykiem wsytąpienia chorób układu krążenia, w tym z występującym w wywiadzie wydłużeniem odstępu QT lub z czynnikami ryzyka jego wystąpienia, jak również pacjentów otrzymujących leczenie towarzyszące, które może powodować wydłużenie odstępu QT należy starannie ocenić przed włączeniem leczenia i w odpowiedni sposób kontrolować w czasie stosowania tryptoreliny. Włókniakomięśniaki macicy oraz endometrioza narządów płciowych i zewnętrzna. Tryptorelina stosowana w rekomendowanej dawce powoduje utrzymujący się hipogonadotropowy brak miesiączki. Jeżeli po 1. miesiącu wystąpi krwawienie z dróg rodnych, należy zmierzyć stężenie estradiolu we krwi; jeśli stężenie będzie <50 pg/ml, należy wykonać badania pod kątem ewentualnych zmian organicznych. Po zaprzestaniu leczenia funkcja jajników powraca do normy, a owulacja występuje po ok. 2 mies. od ostatniej iniekcji. Podczas leczenia i w ciągu miesiąca od ostatniej iniekcji należy stosować niehormonalną metodę antykoncepcji. Ponieważ w trakcie leczenie tryptoreliną powinno dojść do zatrzymania miesiączek, pacjentkę należy poinstruować, aby poinformowała lekarza, jeżeli miesiączki nadal będą występowały regularnie. Zaleca się, aby w czasie leczenia włókniakomięśniaków macicy regularnie oceniać ich wielkość. Kilkakrotnie zgłaszano występowanie krwawień po terapii analogami GnRH u pacjentek z mięśniakami podśluzówkowymi (zwykle 6-10 tyg. po rozpoczęciu terapii). Niepłodność u kobiet. U pacjentek ze stwierdzonym zespołem policystycznych jajników preparat należy stosować ze szczególną ostrożnością ze względu na możliwość stymulacji większej liczby komórek jajowych. W przypadku stosowania tryptoreliny w skojarzeniu z gonadotropiną może dojść do wystąpienia zespołu nadmiernej stymulacji jajników (OHSS); podczas leczenia pacjentka powinna być kontrolowana przez lekarza, z wykorzystaniem dokładnych i regularnych badań sprawdzających parametry biochemiczne i kliniczne (badanie stężenia estrogenów i badanie USG) - w przypadku nadmiernej odpowiedzi jajników lub w przypadku zespołu policystycznych jajników, zaleca się wstrzymanie podawania gonadotropin. Rak sutka u kobiet przed menopauzą i po menopauzie, gdy wskazane jest leczenie hormonalne. U pacjentek z rakiem sutka leczenie preparatem może być użyteczne w przypadkach, w których inne metody leczenia nie doprowadziły do uzyskania odpowiedzi klinicznej lub utraciły skuteczność. Jeżeli preparat jest stosowany jako lek pierwszego wyboru, nie zmniejsza on skuteczności innych leków, gdy ich zastosowanie jest konieczne. Przedwczesne dojrzewanie płciowe. Leczenie dzieci z postępującymi guzami mózgu powinno w każdym przypadku być poprzedzone staranną analizą ryzyka i korzyści. U dziewcząt początkowa stymulacja jajników po rozpoczęciu leczenia, w wyniku którego dochodzi do spadku stężenia estrogenów, może prowadzić w 1. miesiącu leczenia do krwawień z dróg rodnych o łagodnym do umiarkowanego nasileniu - może to wymagać leczenia antyestrogenami. Po zaprzestaniu leczenia pojawią się charakterystyczne objawy dojrzewania. Informacje dotyczące płodności w przyszłości są nadal ograniczone; u większości dziewcząt regularne miesiączki występują przeciętnie po roku od zakończenia terapii. Należy wykluczyć pseudo-przedwczesne dojrzewanie płciowe (guz lub przerost gonad lub nadnerczy) oraz niezależne od gonadotropin przedwczesne dojrzewanie płciowe (toksykoza jądrowa, rodzinny przerost komórek Leydiga). W czasie terapii może dojść do zmniejszenia gęstości mineralnej kości, jednak po przerwaniu leczenia gromadzenie masy kostnej jest zachowane, a leczenie nie wydaje się wpływać na szczytową masę kostną w późnym okresie dojrzewania. Po odstawieniu leczenia za pomocą GnRH można zaobserwować złuszczenie głowy kości udowej. Wg sugerowanej teorii niskie stężenia estrogenów w czasie leczenia analogami GnRH osłabia chrząstkę nasadową. Zwiększenie szybkości wzrostu po zaprzestaniu leczenia powoduje w rezultacie zmniejszenie siły koniecznej do przemieszczenia chrząstki.
Reklama
Diphereline SR 3,75 - ciąża
Nie stosować w ciąży. Przed leczeniem należy wykluczyć ciążę. W czasie leczenia tryptoreliną należy stosować niehormonalne metody antykoncepcji do czasu powrotu miesiączek. Gdy tryptorelina jest stosowana w leczeniu niepłodności, nie ma dowodów klinicznych, które sugerują związek przyczynowy pomiędzy tryptoreliną a jakimikolwiek późniejszymi nieprawidłowościami w rozwoju oocytów, ciąży lub rezultacie ciąży. Nie stosować w okresie karmienia piersią.
Reklama
Diphereline SR 3,75 - efekty uboczne
U pacjentów leczonych za pomocą analogu GnRH zgłaszano zwiększenie liczby limfocytów - twtórna limfocytoza jest najwyraźniej związana z kastracją indukowaną przez GnRH i wydaje się wskazywać, że hormony płciowe są włączone w proces inwolucji grasicy. Mężczyźni. Bardzo często: osłabienie, ból pleców, parestezje w kończynach dolnych, zmniejszenie libido, zaburzenia erekcji (w tym brak wytrysku, zaburzenia wytrysku, nadmierna potliwość, uderzenia gorąca. Często: uczucie suchości w jamie ustnej, nudności, odczyn w miejscu wstrzyknięcia (w tym rumień, zapalenie i ból), obrzęk, nadwrażliwość, zwiększenie masy ciała, ból mięśniowo-szkieletowy, ból kończyn, zawroty głowy, ból głowy, depresja, utrata libido, zaburzenia nastroju, ból miednicy, nadciśnienie tętnicze. Niezbyt często: trombocytoza, kołatanie serca, szum w uszach, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, upośledzenie widzenia, ból brzucha, zaparcie, biegunka, wymioty, letarg, obrzęki obwodowe, ból, dreszcze, senność, zwiększenie aktywności AlAT, zwiększenie aktywności AspAT, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, zwiększenie aktywności GGT, zmniejszenie masy ciała, jadłowstręt, cukrzyca, dna, hiperlipidemia, zwiększenie apetytu, ból stawów, ból kości, skurcze mięśni, osłabienie mięśniowe, ból mięśniowy, parestezje, bezsenność, drażliwość, moczenie nocne, zatrzymanie moczu, ginekomastia, ból sutków (gruczołów piersiowych), atrofia jąder, ból jąder, duszność, krwawienie z nosa, trądzik, łysienie, rumień, świąd, wysypka, pokrzywka. Rzadko: nieprawidłowe uczucie w obrębie oczu, zaburzenia widzenia, wzdęcia, zaburzenia smaku, wzdęcia z oddawaniem wiatrów, ból w klatce piersiowej, trudność w utrzymaniu pozycji stojącej, objawy grypopodobne, gorączka, reakcja anafilaktyczna, Zzapalenie jamy nosowej i gardła, zwiększenie aktywności ALP we krwi, sztywność stawów, obrzęk stawów, sztywność układu mięśniowo-szkieletowego, zapalenie kości i stawów, zaburzenia pamięci, stan splątania, zmniejszenie aktywności, euforyczny nastrój, duszność w pozycji leżącej, powstawanie pęcherzy, plamica, obniżenie ciśnienia. Częstość nieznana: wydłużenie odstępu QT, złe samopoczucie, wstrząs anafilaktyczny, niepokój, nietrzymanie moczu, obrzęk naczynioruchowy. Tryptorelina powoduje przemijający wzrost stężenia krążącego testosteronu w ciągu pierwszego tygodnia po pierwszej iniekcji postaci o przedłużonym uwalnianiu. Przy takim początkowym wzroście stężenia krążącego testosteronu u niewielkiego odsetka pacjentów (≤5%) może dojść do przemijającego nasilenia podmiotowych i przedmiotowych objawów raka gruczołu krokowego (przejściowe zaostrzenie objawów nowotworu), które zwykle objawia się nasileniem objawów ze strony układu moczowego (< 2%) oraz bólu związanego z obecnością przerzutów (5%), które można leczyć objawowo. Objawy te są przemijające i zwykle ustępują w ciągu jednego-dwóch tygodni. W pojedynczych przypadkach obserwowano zaostrzenie objawów choroby, objawiające się niedrożnością cewki moczowej lub uciskiem (kompresją) rdzenia kręgowego, związaną z obecnością przerzutów. Stosowanie analogów GnRH w terapii raka gruczołu krokowego może wiązać się ze zwiększoną utratą masy kostnej i może prowadzić do osteoporozy oraz zwiększonego ryzyka złamań kości. Kobiety. Bardzo często: osłabienie, ból głowy, zaburzenia snu (w tym bezsenność), zmienność nastroju, zmniejszenie libido, dDolegliwości ze strony piersi, bolesne stosunki, krwawienie z dróg rodnych (w tym krwawienie z pochwy, krwawienie z odstawienia), zespół nadmiernej stymulacji jajników, przerost jajników, ból w miednicy małej, suchość sromu i pochwy, trądzik, nadmierna potliwość, łojotok, uderzenia gorąca. Często: nudności, ból brzucha, dyskomfort w jamie brzusznej, odczyn w miejscu wstrzyknięcia (w tym ból, obrzęk, zaczerwienienie oraz stan zapalny), obrzęki obwodowe, zwiększenie masy ciała, ból stawów, skurcze mięśni, ból kończyn, zawroty głowy, depresja, nerwowość, ból piersi, nadwrażliwość. Niezbyt często: kołatanie serca, wzdęcia brzucha, suchość w jamie ustnej, wzdęcia z oddawaniem wiatrów, owrzodzenia jamy ustnej, wymioty, zmiejszenie masy ciała, zmniejszenie apetytu, zatrzymanie płynów, ból pleców, ból mięśni, zaburzenia smaku, niedoczulica, omdlenia, zaburzenia pamięci, zaburzenia uwagi, uczucie mrowienia, drżenie, chwiejność emocjonalna, niepokój, depresja, dezorientacja, krwawienie podczas stosunku płciowego, przepuklina pęcherza moczowego, zaburzenia miesiączkowania (w tym bolesne miesiączkowanie, krwotok z macicy i krwotok miesiączkowy), torbiele jajnika, upławy, łysienie, sucha skóra, nadmierne owłosienie, łamliwość paznokci, świąd, wysypka, duszność, krwotoki z nosa, suchość oczu, upośledzenie widzenia, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego. Częstość nieznana: biegunka, gorączka, złe samopoczucie, zwiększenie aktywności ALP we krwi, zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi, osłabienie mięśniowe, stan splątania, brak miesiączki, obrzęk naczynioworuchowy, pokrzywka, nadciśnienie tętnicze, zaburzenia widzenia, wstrząs anafilaktyczny. Na początku leczenia objawy endometriozy, obejmujące bóle w miednicy małej, bolesne miesiączki bardzo często (≥10%) mogą ulec nasileniu w czasie początkowego przejściowego wzrostu stężenia estradiolu we krwi. Objawy te mają charakter przemijający i zwykle ustępują w ciągu jednego-dwóch1-2 tygodni. W ciągu miesiąca od pierwszej iniekcji może wystąpić: krwawienie z dróg rodnych, w tym krwotok miesiączkowy lub krwotok maciczny. Podawanie tryptoreliny w skojarzeniu z gonadotropinami w leczeniu niepłodności może wywołać zespół nadmiernej stymulacji jajników. Może wystąpić przerost jajników, ból w miednicy małej i (lub) ból brzucha. Dzieci. Bardzo często: krwawienie z pochwy (w tym krwawienie z pochwy, krwawienie z odstawienia, krwawienie z macicy, upławy, krwawienie z pochwy, w tym plamienie). Często: ból brzucha, odczyn w miejscu wstrzyknięcia (w tym ból, zaczerwienienie, stan zapalny), reakcje nadwrażliwości, zwiększenie masy ciała, ból głowy, trądzik, uderzenia gorąca. Niezbyt często: upośledzenei widzenia, wymioty, zaparcia, nudności, złe samopoczucie, otyłość, ból szyi, zmiany nastroju, ból piersi, krwawienie z nosa, świąd, wysypka, pokrzywka. Częstość nieznana: zaburzenia widzenia, Wwstrząs anafilaktyczny (obserwowany u dorosłych mężczyzn i kobiet), zwiększenie stężenia prolaktyny we krwi, zwiększenie ciśnienia tętniczego, ból mięśni, chwiejność emocjonalna, depresja, nerwowość, obrzęk naczynioruchowy, nadciśnienie tętnicze.
Diphereline SR 3,75 - interakcje
Zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego podawania tryptoreliny z lekami wpływającymi na wydzielanie gonadotropin; zaleca się kontrolowanie stanu hormonalnego pacjenta. Szczególnie ostrożnie stosować z lekami, które wydłużają odstęp QT lub powodują zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes, takimi jak: leki antyarytmiczne grupy IA (np. chinidyna, dizopiramid) lub grupy III (np. amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid), metadon, moksyfloksacyna, leki przeciwpsychotyczne, itp.
Diphereline SR 3,75 - dawkowanie
Domięśniowo. Rak gruczołu krokowego: 1 dawka (3,75 mg) co 4 tyg. Możliwy jest także inny schemat dawkowania: wstrzyknięcie podskórne tryptoreliny w dawce 0,1 mg o natychmiastowym uwalnianiu raz dziennie przez kolejne 7 dni, a następnie jedno wstrzyknięcie domięśniowe tryporeliny o przedłużonym uwalnianiu (SR) w dawce 3,75 w 8. dniu, co cztery 4 tyg. U pacjentów z rakiem gruczołu krokowego z przerzutami opornym na kastrację, niepoddającym się leczeniu operacyjnemu, otrzymujących tryptorelinę oraz kwalifikujących się do leczenia inhibitorami biosyntezy androgenów, leczenie tryptoreliną powinno być kontynuowane. Rak sutka u kobiet przed menopauzą i po menopauzie: 1 dawka (3,75 mg) co 4 tyg. Przedwczesne dojrzewanie płciowe (przed 8 rż. u dziewcząt i przed 10 rż. u chłopców): mc.> 30 kg: 1 dawka (3,75 mg) co 4 tyg. (28 dni); mc. 20-30 kg: 2/3 dawki (tj. 2/3 objętości przygotowanej zawiesiny) co 4 tyg. (28 dni); mc. <20 kg: 1/2 dawki (połowa objętości przygotowanej zawiesiny) co 4 tyg. (28 dni). Endometrioza: 1 dawka (3,75 mg) co 4 tyg. Leczenie powinno zostać rozpoczęte w ciągu pierwszych 5 dni cyklu miesiączkowego. Czas trwania leczenia zależy od początkowego stadium endometriozy i zaobserwowanych w trakcie leczenia zmian stanu klinicznego pacjentki (funkcjonalnych i anatomicznych); powinno być prowadzone przez co najmniej 4 mies. i co najwyżej przez 6 mies. Nie zaleca się rozpoczynania drugiego cyklu leczenia tryptoreliną ani żadnym innym analogiem GnRH. Włókniakomięśniaki macicy: 1 dawka (3,75 mg) co 4 tyg. Leczenie musi zostać rozpoczęte w ciągu pierwszych 5 dni cyklu miesiączkowego. U pacjentek u których planowany jest zabieg chirurgiczny, leczenie prowadzi się przez 3 mies. U pacjentek nie kwalifikujących się do operacji leczenie ogranicza się do 6 mies. Niepłodność u kobiet: 1 dawka (3,75 mg) w 2. dniu cyklu. Podawanie gonadotropin powinno się rozpoczynać po uzyskaniu zmniejszenia wrażliwości przysadki (stężenie estrogenów w osoczu poniżej 50 pg/ml), na ogół około 15 dni po wstrzyknięciu tryptoreliny. Uwagi. W przypadku kobiet uważnie ocenić zasadność przedłużonego podawania preparatu (>6 mies.), aby określić, czy spodziewana korzyść przewyższa możliwe działania niepożądane związane z przedłużonym zahamowaniem wytwarzania estrogenów, szczególnie w kościach.
Diphereline SR 3,75 - uwagi
Dlatego testy diagnostyczne gonadalnej funkcji przysadki w czasie leczenia i po zaprzestaniu terapii za pomocą analogów mogą być mylące. Zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn może być upośledzona, jeśli u pacjenta wystąpią zawroty głowy, senność i zaburzenia widzenia, będące działaniami niepożądanymi leczenia lub wynikające z choroby podstawowej.
