Reklama
Ovestin - skład
1 g kremu zawiera 1 mg estriolu. 1 globulka dopochwowa zawiera 0,5 mg estriolu.
Reklama
Ovestin - działanie
Preparat zawiera naturalny żeński hormon płciowy - estriol. Estriol działa krótkotrwale. Może być stosowany jako substytut podawany w związku z zachamowaniem wytwarzania estrogenów. W przypadku zmian zanikowych dolnych dróg moczowo-płciowych estriol powoduje normalizację nabłonka dróg moczowo-płciowych i pomaga przywrócić prawidłową mikroflorę i fizjologiczne pH pochwy. Leczenie objawów niedoboru estrogenów ze strony pochwy: estrogeny stosowane dopochwowo łagodzą objawy zmian zanikowych pochwy spowodowanych niedoborem estrogenów u kobiet w okresie pomenopauzalnym. Dopochwowe podanie estriolu zapewnia optymalne działanie w miejscu podania. Estriol wchłania się także do krążenia ogólnego, o czym świadczy nagłe zwiększenie stężenia wolnego estriolu w osoczu. Maksymalne stężenie w osoczu występuje po 1-2 h po podaniu. Prawie cały estriol (90%) wiąże się z albuminami, a w niewielkim stopniu z globuliną wiążącą hormony płciowe. Metabolizm estriolu polega głównie na procesach koniugacji i dekoniugacji w krążeniu jelitowo-wątrobowym. Estriol wydalany jest z moczem głównie w postaci skoniugowanej, a w niewielkiej części (2%) z kałem, głównie w postaci nieskoniugowanej.
Reklama
Ovestin - wskazania
Leczenie objawów podmiotowych zmian zanikowych pochwy spowodowanych niedoborem estrogenów u kobiet po menopauzie. Leczenie przed- i pooperacyjne kobiet w okresie pomenopauzalnym, poddawanych zabiegom pochwowym. Jako pomoc diagnostyczna w przypadku wątpliwego obrazu cytologicznego wymazu z szyjki macicy.
Reklama
Ovestin - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na estriol lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Występowanie obecnie lub w przeszłości raka piersi bądź jego podejrzenie. Występowanie obecnie nowotworów złośliwych estrogenozależnych lub ich podejrzenie (np. rak endometrium). Krwawienie z dróg rodnych o nieznanym pochodzeniu. Nieleczona hiperplazja endometrium. Wcześniejsza, bądź obecnie żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (zakrzepica żył głębokich, zatorowość płucna). Stwierdzone zaburzenia krzepnięcia (np. niedobór białka C, niedobór białka S lub antytrombiny). Występowanie kiedykolwiek zaburzeń zakrzepowo-zatorowych tętnic (np. dławica piersiowa, zawał mięśnia sercowego). Ostra choroba wątroby lub choroba wątroby w przeszłości, do czasu powrotu parametrów czynności wątroby do normy. Porfiria.
Reklama
Ovestin - ostrzeżenia
W leczeniu objawów menopauzy, HTZ powinna być stosowana wyłącznie w przypadku, kiedy wpływają one ujemnie na jakość życia. Przynajmniej raz w roku należy dokonać oceny ryzyka i korzyści stosowania HTZ. HTZ powinna być kontynuowana tak długo, jak długo korzyści przeważają nad ryzykiem. Przed rozpoczęciem lub przywróceniem HTZ, powinien zostać zebrany dokładny wywiad lekarski, w tym rodzinny. Badanie fizykalne (uwzględniające miednicę i piersi) powinno opierać się na wskazówkach z wywiadu, jak również przeciwwskazaniach i środkach ostrożności. Podczas trwania leczenia zalecane są wizyty kontrolne o częstości i charakterze dopasowanym do pacjentki. Badania, uwzględniające odpowiednie badania obrazowe, np. mammografię, powinno wykonywać się w zgodzie z obecnie obowiązującymi praktykami skriningu, dostosowanymi do wymogów klinicznych poszczególnych pacjentek. W przypadku obecności następujących stanów, ich wystąpienia w przeszłości i (lub) nasilenia podczas ciąży lub wcześniejszego leczenia hormonalnego, pacjentka powinna pozostawać pod stałą kontrolą (w trakcie stosowania preparatu może dojść do nawrotu lub pogorszenia niżej wymienionych stanów): mięśniak gładkokomórkowy (mięśniaki macicy) lub endometrioza; czynniki ryzyka wystąpienia zaburzeń zakrzepowo-zatorowych; czynniki ryzyka wystąpienia nowotworów estrogenozależnych np. rak piersi u krewnych pierwszego stopnia; nadciśnienie; choroby wątroby (np. gruczolak wątroby); cukrzyca z lub bez zmian naczyniowych; kamica żółciowa; migrena lub (ciężki) ból głowy; toczeń rumieniowaty układowy; hiperplazja endometrium w wywiadzie; padaczka; astma; otoskleroza. Wskazania do bezzwłocznego zaprzestania terapii: żółtaczka lub zaburzenia czynności wątroby; znaczące zwiększenie ciśnienia krwi; wystąpienie de novo bólu głowy o charakterze migrenowym; ciąża. U kobiet z zachowaną macicą ryzyko wystąpienia hiperplazji i raka endometrium zwiększa się w przypadku ogólnoustrojowego stosowania estrogenów w monoterapii przez dłuższy czas. W przypadku ponownego zastosowania leku dopochwowo (po uprzednim stosowaniu leku >1 rok), leczenie powinno być kontrolowane przynajmniej raz w roku. Stymulacja estrogenami stosowanymi w monoterapii może prowadzić do zmian przednowotworowych lub nowotworowych w przetrwałych ogniskach endometriozy; należy zachować ostrożność podczas stosowania preparatu u kobiet po histerektomii wykonanej z powodu endometriozy, w szczególności jeśli wiadomo, że przetrwały u nich ogniska endometriozy. Jeżeli w dowolnym momencie leczenia wystąpi krwawienie lub plamienie, należy zdiagnozować jego przyczynę, co może obejmować wykonanie biopsji endometrium w celu wykluczenia nowotworu złośliwego endometrium. Aby zapobiec stymulacji endometrium, dobowa dawka nie powinna przekraczać 1 aplikacji (0,5 mg estriolu), dawka ta nie powinna być stosowana dłużej niż przez kilka tygodni (maksymalnie 4 tyg.). Długoterminowe podawanie doustne małych dawek estriolu, może zwiększać ryzyko wystąpienia raka endometrium. Nie dotyczy to podawania dopochwowego. Ryzyko to zwiększa się wraz z czasem trwania leczenia, a zmniejsza się w ciągu roku po zaprzestaniu terapii. Krwawienia z pochwy występujące podczas leczenia powinny być dokładnie zbadane. Dane epidemiologiczne z szeroko zakrojonej metaanalizy nie wskazują na ryzyko raka piersi u kobiet bez tej choroby w wywiadzie, przyjmujących małe dawki estrogenów stosowanych dopochwowo. Nie wiadomo, czy małe dawki estrogenów stosowanych dopochwowo zwiększają prawdopodobieństwo wznowy raka piersi. HTZ, a zwłaszcza terapia skojarzona estrogenowo-progestagenowa, zwiększa gęstość obrazów mammograficznych, co może niekorzystnie wpływać na możliwość wykrycia raka piersi w badaniu radiologicznym. Wykazano, że prawdopodobieństwo wystąpienia zwiększonej gęstości mammograficznej było mniejsze u osób leczonych estriolem niż u osób leczonych innymi estrogenami. W kilku badaniach nie wykazano związku estriolu ze wzrostem ryzyka raka piersi, jednak przed rozpoczęciem stosowania HTZ, należy rozważyć korzyści z niej wynikające i ryzyko zachorowania na raka piersi. Dane epidemiologiczne z dużej metaanalizy wskazują na nieznacznie zwiększone ryzyko wystąpienia raka jajnika u kobiet stosujących HTZ w postaci samych estrogenów ogólnoustrojowo, które uwidacznia się w ciągu 5 lat jej stosowania i zmniejsza się z czasem po jej zaprzestaniu. Nie wiadomo, czy długotrwałe przyjmowanie niskodawkowych estrogenów (w tym preparatu) powoduje inne ryzyko niż pozostałe leki zawierające wyłącznie estrogen. HTZ związana jest z 1,3-3-krotnym zwiększeniem ryzyka wystąpienia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ) np. zakrzepicy żył głębokich lub zatorowości płucnej. Wystąpienie powyższych epizodów jest bardziej prawdopodobne w 1. roku stosowania HTZ. U pacjentek ze stwierdzoną trombofilią występuje podwyższone ryzyko żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, a HTZ może dodatkowo zwiększać to ryzyko. Ogólnie znane czynniki ryzyka występowania ŻChZZ obejmują: przyjmowanie estrogenów, zaawansowany wiek, duży zabieg chirurgiczny, dłuższe unieruchomienie, otyłość (WMC >30 kg/m2), ciążę/okres poporodowy, toczeń rumieniowaty układowy (SLE) i raka. Nie ma jednoznacznego stanowiska odnośnie możliwej roli żylaków w ŻChZZ. Jeśli po przeprowadzeniu elektywnego zabiegu operacyjnego konieczne będzie dłuższe unieruchomienie, zaleca się tymczasowe przerwanie HTZ 4-6 tyg. przed operacją. Leczenie należy wznowić dopiero po całkowitym uruchomieniu pacjentki. Jeśli wskazaniem do stosowania preparatu jest "terapia przed- i pooperacyjna”, należy rozważyć profilaktyczne leczenie przeciwzakrzepowe. Kobiety u których w wywiadzie nie stwierdzono żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, a które mają krewnego pierwszego stopnia, u którego w młodym wieku wystąpiła zakrzepica, można poddać skriningowi. HTZ jest przeciwwskazana w przypadku zidentyfikowania trombofilii, która nie jest związana z zakrzepicą u członków rodziny, lub jeśli to zaburzenie jest "poważne” (np. niedobór antytrombiny, białka S lub białka C lub kombinacja zaburzeń). W przypadku kobiet, które stosują już przewlekłe leczenie lekiem przeciwzakrzepowym należy dokładnie rozważyć bilans korzyści i ryzyka stosowania HTZ. Jeżeli ŻChZZ wystąpi po wdrożeniu terapii, preparat należy odstawić. Pacjentki powinny zostać poinformowane, aby niezwłocznie skontaktowały się ze swoim lekarzem w przypadku wystąpienia potencjalnych objawów choroby zakrzepowo-zatorowej (np. bolesny obrzęk kończyny dolnej, nagły ból w klatce piersiowej, duszność). Nie ma dowodów na ochronę przed zawałem mięśnia sercowego u kobiet z chorobą wieńcową lub bez niej, które przyjmowały złożoną HTZ estrogenowo-progestagenową lub HTZ estrogenową. Dane z randomizowanych kontrolowanych badań klinicznych nie wskazują na istnienie podwyższonego ryzyka choroby wieńcowej u kobiet po histerektomii przyjmujących estrogenową HTZ ogólnoustrojową. Złożona HTZ estrogenowo-progestagenowa oraz HTZ estrogenowa zwiększa ryzyko udaru niedokrwiennego nawet 1,5-krotnie. Całkowite ryzyko udaru u kobiet stosujących HTZ zwiększa się wraz z wiekiem lub czasem od wystąpiena menopauzy. Estrogeny mogą powodować retencję płynów - pacjentki z niewydolnością serca lub nerek powinny pozostawać pod ścisłą kontrolą. Należy zachować ostrożność u pacjentek z występującą wcześniej hipertriglicerydemią (zgłaszano rzadkie przypadki znacznego zwiększenia stężenia triglicerydów w osoczu, prowadzące do zapalenia trzustki). HTZ nie poprawia funkcji poznawczych. Istnieją pewne dowody na zwiększenie ryzyka możliwej demencji u kobiet, które rozpoczynają stosowanie w sposób ciągły złożonej lub estrogenowej HTZ po 65 rż.
Reklama
Ovestin - ciąża
Preparat jest przeciwwskazany u kobiet w ciąży. Jeśli pacjentka zajdzie w ciążę w czasie stosowania preparatu, leczenie należy natychmiast przerwać. Wyniki badań epidemiologicznych związanych z nieumyślną ekspozycją płodu na działanie estrogenów nie wykazują działania teratogennego ani toksycznego. Preparat nie jest wskazany u kobiet w czasie laktacji. Estriol przenika do mleka ludzkiego i może zmniejszać jego ilość.
Reklama
Ovestin - efekty uboczne
Mogą wystąpić: zatrzymanie płynów w organizmie, nudności, podrażnienie w miejscu podania, świąd, objawy grypopodobne, dyskomfort i ból piersi, pomenopauzalne plamienia z dróg rodnych, wydzielina z szyjki macicy. Objawy te zazwyczaj przemijają, ale mogą również wskazywać na zbyt dużą dawkę. Inne działania niepożądane raportowano przy zastosowaniu terapii estrogenowej i złożonej terapii estrogenowo-pregestagenowej: estrogenozależne nowotwory łagodne i złośliwe, np. rak endometrium; zapalenie pęcherzyka żółciowego; zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: ostuda, rumień wielopostaciowy, rumień guzowaty, plamica naczyniowa; prawdopodobna demencja w wieku >65 lat. Ryzyko raka piersi u kobiet stosujących złożoną terapię estrogenowo-progestagenową dłużej niż 5 lat jest podwyższone nawet 2-krotnie; u kobiet stosujących terapię estrogenową jest ono znamiennie niższe. Poziom ryzyka jest zależny od czasu trwania terapii. Długotrwałe przyjmowanie HTZ estrogenowej i złożonej HTZ estrogenowo-progestagenowej wiąże się z niewielkim wzrostem ryzyka wystąpienia raka jajnika. HTZ powoduje 1,3-3-krotne zwiększenie względnego ryzyka wystąpienia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (zakrzepicy żył głębokich lub zatorowości płucnej); wystąpienie takiego zdarzenia jest bardziej prawdopodobne w 1. roku terapii hormonalnej. Ryzyko choroby wieńcowej jest nieznacznie podwyższone u kobiet przyjmujących HTZ estrogenowo-progestagenową w wieku powyżej 60 lat. Stosowanie terapii estrogenowej i terapii estrogenowo-progestagenowej jest związane z prawie 1,5-krotnie wyższym ryzykiem względnym udaru niedokrwiennego; ryzyko udaru krwotocznego nie ulega zwiększeniu podczas stosowania HTZ. Ryzyko względne nie jest zależne od wieku ani czasu trwania terapii, lecz ze względu na fakt, że ryzyko wyjściowe jest silnie zależne od wieku, ogólne ryzyko udaru u kobiet przyjmujących HTZ zwiększa się z wiekiem.
Ovestin - interakcje
W praktyce klinicznej, nie stwierdzono interakcji między preparatem a innymi lekami. Interakcje opisane jako związane ze złożonymi doustnymi preparatami antykoncepcyjnymi mogą również odnosić się do preparatu Ovestin. Metabolizm estrogenów mogą ulec nasileniu podczas równoczesnego stosowania induktorów enzymów metabolizujących lek, zwłaszcza induktorów enzymów cytochromu P-450, takich jak leki przeciwpadaczkowe (np. pochodne hydantoiny, barbiturany, karbamazepina), leki stosowane w leczeniu zakażeń (np. gryzeofulwina, ryfamycyna, leki przeciwretrowirusowe newirapina i efawirenz) oraz preparaty zawierające ziele dziurawca zwyczajnego. Rytonawir i nelfinawir, znane również jako silne inhibitory kontrastowo wykazujące indukujące właściwości przy równoczesnym stosowaniu ze sterydami. Zwiększenie metabolizmu estrogenów może powodować zmniejszenie skuteczności działania preparatu oraz zmiany w profilu krwawienia macicznego. Estriol może nasilać farmakologiczne działanie kortykosteroidów, sukcynylocholiny, teofiliny i troleandomycyny.
Ovestin - dawkowanie
Dopochwowo. Zmiany zanikowe dolnego odcinka dróg moczowo-płciowych: 1 globulka lub 1 aplikacja kremu na dobę przez pierwsze tygodnie (maksymalnie 4 tyg.), następnie dawkę zmniejsza się zależnie od ustępowania objawów, aż do uzyskania dawki podtrzymującej (np. 1 globulka lub 1 aplikacja kremu 2 razy w tyg.). Leczenie przed- i pooperacyjne u kobiet w okresie pomenopauzalnym poddawanym zabiegom pochwowym: 1 globulka lub 1 aplikacja kremu na dobę przez 2 tyg. przed zabiegiem; 1 globulka lub 1 aplikacja kremu 2 razy w tyg. przez 2 tyg. po zabiegu. Pomoc diagnostyczna w przypadku wątpliwego obrazu cytologicznego wymazu z szyjki macicy: 1 globulka lub 1 aplikacja kremu, co drugi dzień w tygodniu poprzedzającym pobranie następnego wymazu. 1 aplikacja kremu (aplikator napełniony do znaku w kształcie okręgu) zawiera 0,5 g kremu (0,5 mg estriolu). W przypadku pominięcia dawki, preparat należy zastosować jak najszybciej; jeżeli pominięcie zostało zauważone w dniu zastosowania następnej dawki należy pominąć zapomnianą dawkę i stosować następne wg wcześniej ustalonego schematu; nie należy stosować 2 dawek w ciągu 1 doby. Podczas rozpoczynania i kontynuowania leczenia objawów pomenopauzalnych, należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę przez jak najkrótszy czas. W przypadku preparatu w postaci globulek, ekspozycja ogólnoustrojowa na estrogeny pozostaje w zakresie zbliżonym do prawidłowego zakresu pomenopauzalnego w przypadku stosowania leku 2 razy w tyg., dlatego nie zaleca się włączania progestagenu. U kobiet niestosujących HTZ lub u kobiet, które chcą zamienić obecnie stosowaną ciągłą złożoną HTZ, można rozpocząć stosowanie preparatu w każdej chwili. U kobiet stosujących ciągłą sekwencyjną HTZ można rozpocząć stosowanie preparatu tydzień po zakończeniu cyklu. Preparat należy stosować dopochwowo przed udaniem się na spoczynek nocny. Krem stosować za pomocą dołączonego kalibrowanego aplikatora.
Ovestin - uwagi
Estrogeny zwiększają stężenie globuliny wiążącej tyroksynę (TBG), co prowadzi do zwiększenia całkowitego stężenia wolnego (niezwiązanego) hormonu tarczycy mierzonej stężeniem jodu związanego z białkami (PBI), stężenia T4 (ocenianego metodą chromatografii kolumnowej lub radioimmunologiczną) lub stężenia T3 (ocenianego metodą radioimmunologiczną). Zmniejsza się wychwyt T3 na żywicy, odzwierciedlając zwiększone stężenie TBG. Stężenia niezwiązanej T3 i T4 pozostają bez zmian. Może dochodzić do zwiększenia stężenia w osoczu innych białek wiążących, tj. globuliny wiążącej kortykosteroidy (CBG), globuliny wiążącej hormony płciowe (SHBG), co prowadzi do zwiększenia, odpowiednio, stężenia wolnych kortykosteroidów i hormonów płciowych. Stężenia niezwiązanych lub czynnych biologicznie hormonów pozostają bez zmian. Stężenia innych białek w osoczu mogą być zwiększone (substraty układu angiotensynogen/renina, α-1antytrypsyna, ceruloplazmina).
