Reklama
Permente - skład
1 system transdermalny o powierzchni 5 cm2 zawiera 9 mg rywastygminy - uwalnia 4,6 mg rywastygminy przez 24 h. 1 system transdermalny o powierzchni 10 cm2 zawiera 18 mg rywastygminy - uwalnia 9,5 mg rywastygminy przez 24 h.
Reklama
Permente - działanie
Inhibitor acetylo- i butyrylocholinoesterazy z grupy karbaminianów, usprawniający cholinergiczne przekaźnictwo neurosynaptyczne, przez spowalnianie procesu rozkładu acetylocholiny uwalnianej przez czynnościowo sprawne neurony cholinergiczne. Rywastygmina może mieć pozytywny wpływ na objawy ubytkowe, dotyczące procesów poznawczych u pacjentów z otępieniem związanym z chorobą Alzheimera i chorobą Parkinsona. Wchłanianie rywastygminy z systemu transdermalnego przebiega powoli. Po podaniu pierwszej dawki wykrywalne stężenia w osoczu obserwuje się z opóźnieniem wynoszącym 0,5-1 h. Stężenie maksymalne osiągane jest po 10-16 h. Po osiągnięciu wartości maksymalnych, stężenie w osoczu powoli zmniejsza się przez pozostałą część 24-h okresu stosowania. W przypadku wielokrotnych dawek leku (jak w stanie stacjonarnym), po zmianie plastra na nowy, stężenie leku w osoczu początkowo wolno zmniejsza się średnio przez ok. 40 min, aż do chwili, gdy wchłanianie substancji z nowo przyklejonego systemu transdermalnego będzie szybsze niż jej wydalanie, po czym stężenie w osoczu zaczyna ponownie zwiększać się, osiągając kolejny szczyt po ok. 8 h. W stanie stacjonarnym najmniejsze stężenia stanowią ok. 50% stężeń maksymalnych, w przeciwieństwie do podania doustnego, gdy pomiędzy kolejnymi dawkami stężenia zmniejszają się praktycznie do zera. Nie obserwowano istotnej kumulacji rywastygminy ani jej metabolitu w osoczu pacjentów z chorobą Alzheimera, z wyjątkiem sytuacji, gdy stężenia w osoczu na drugi dzień leczenia systemem transdermalnym były większe niż w pierwszym dniu. Rywastygmina w niewielkim stopniu wiąże się z białkami osocza (ok. 40%). Łatwo przenika przez barierę krew-mózg. Jest szybko i intensywnie metabolizowana z T0,5 w fazie eliminacji z osocza wynoszącym ok. 3,4 h po zdjęciu plastra. Metabolizm zachodzi głównie przez hydrolizę przy udziale cholinesterazy, powstaje metabolit NAP226-90 (wykazuje minimalne działanie hamujące wobec acetylocholinesterazy - <10%). Po podaniu przezskórnym główna drogą eliminacji leku jest wydalanie nerkowe metabolitów (śladowe ilości w postaci niezmienionej).
Reklama
Permente - wskazania
Leczenie objawowe łagodnej do średniozaawansowanej postaci otępienia typu alzheimerowskiego.
Reklama
Permente - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną, na inne karbaminiany lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Wcześniejsze występowanie reakcji w miejscu podania, wskazujące na alergiczne kontaktowe zapalenie skóry po zastosowaniu plastra z rywastygminą.
Reklama
Permente - ostrzeżenia
Na początku leczenia i (lub) po zwiększeniu dawki mogą wystąpić zaburzenia żołądka i jelit (nudności, wymioty i biegunka) - w przypadku wystąpienia objawów przedmiotowych lub podmiotowych odwodnienia, pacjentów można leczyć płynami dożylnymi, a w razie natychmiastowej diagnozy i podjęcia leczenia - przerwać stosowanie rywastygminy lub zmniejszyć jej dawkę. W czasie leczenia preparatem należy kontrolować masę ciała pacjenta (ryzyko utraty masy ciała). Należy zachować ostrożność przepisując preparat: pacjentom z zespołem chorego węzła zatokowego lub zaburzeniami przewodzenia (blok zatokowo-przedsionkowy, blok przedsionkowo-komorowy); pacjentom z czynną chorobą wrzodową żołądka lub dwunastnicy lub pacjentom ze skłonnościami do tych chorób (rywastygmina może nasilać wydzielanie soku żołądkowego); pacjentom ze skłonnościami do występowania niedrożności dróg moczowych i napadów drgawkowych (leki cholinomimetyczne mogą wywoływać lub nasilać te choroby); pacjentom z astmą lub obturacyjną chorobą płuc w wywiadzie. W miejscu podania mogą występować reakcje skórne o nasileniu słabym do umiarkowanego. Reakcje te nie są same w sobie objawami uczulenia. Jednakże, stosowanie rywastygminy w plastrach może prowadzić do kontaktowego alergicznego zapalenia skóry. Należy podejrzewać kontaktowe alergiczne zapalenie skóry, jeśli objawy skórne sięgają poza obszar zajmowany przez plaster, jeśli miejscowe odczyny mają znacznie intensywniejszy charakter (np.: zwiększający się rumień, obrzęk, grudki, pęcherze) i jeśli objawy w sposób istotny nie ustępują po 48 h od odlepienia plastra. W takich przypadkach należy przerwać leczenie. U pacjentów, u których obserwuje się reakcje skórne w miejscu przyklejenia plastra sugerujące kontaktowe alergiczne zapalenie skóry oraz u których istnieje potrzeba kontynuacji leczenia rywastygminą, można zastosować pod ścisłym nadzorem lekarskim doustne postacie rywastygminy dopiero po uzyskaniu ujemnego wyniku testów alergicznych. Niektórzy pacjenci, u których wystąpiło uczulenie na rywastygminę podczas stosowania rywastygminy w plastrach, nie będą mogli stosować rywastygminy w żadnej innej postaci farmaceutycznej. Po wprowadzeniu do obrotu zgłaszano rzadkie przypadki rozsianych odczynów skórnych występujących w związku z reakcjami nadwrażliwości niezależnie od drogi podania rywastygminy (doustna, przezskórna) - w takich przypadkach leczenie należy przerwać. Rywastygmina może nasilać lub wywoływać objawy pozapiramidowe. Należy unikać kontaktu leku z oczami. U pacjentów z mc. poniżej 50 kg, u pacjentów z klinicznie istotnymi zaburzeniami czynności wątroby oraz z klinicznie istotnymi zaburzeniami czynności nerek istnieje zwiększone ryzyko występowania działań niepożądanych. Preparat nie jest przeznaczony do stosowania u dzieci i młodzieży.
Reklama
Permente - ciąża
Rywastygminy nie powinno się stosować w okresie ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Pacjentki przyjmujące lek nie powinny karmić piersią.
Reklama
Permente - efekty uboczne
Często: zakażenia układu moczowego, brak apetytu, zmniejszony apetyt, lęk, depresja, majaczenie, pobudzenie, ból i zawroty głowy, omdlenia, nudności, wymioty, biegunka, niestrawność, ból brzucha, wysypka, nietrzymanie moczu, reakcje skórne w miejscu podania (np. rumień, świąd, obrzęk, zapalenie skóry, podrażnienie w miejscu nalepiania), stany osłabienia (np. zmęczenie, osłabienie), gorączka, utrata masy ciała. Niezbyt często: odwodnienie, agresja, nadaktywność ruchowa, bradykardia, wrzód żołądka. Rzadko: upadek. Bardzo rzadko: objawy pozapiramidowe. Częstość nieznana: omamy, niepokój, nasilenie choroby Parkinsona, napad drgawkowy, blok przedsionkowo-komorowy, migotanie przedsionków, tachykardia, zespół chorego węzła zatokowego, nadciśnienie tętnicze krwi, zapalenie trzustki, zapalenie wątroby, zwiększone wartości wyników próby czynnościowej wątroby, świąd, rumień, pokrzywka, pęcherze, alergiczne zapalenie skóry, rozsiane skórne reakcje nadwrażliwości.
Następujące działania niepożądane były obserwowane wyłącznie po podaniu rywastygminy w postaci kapsułek lub roztworu doustnego, a nie obserwowano ich w badaniach klinicznych z rywastygminą w postaci systemów transdermalnych: senność, złe samopoczucie, drżenie, splątanie, nasilone pocenie się (często); wrzody dwunastnicy, dławica piersiowa (rzadko); krwotok żołądkowo-jelitowy (bardzo rzadko) oraz pewne przypadki ciężkich wymiotów związane z pęknięciem przełyku (częstość nieznana).
Permente - interakcje
Rywastygmina może nasilać działania leków zwiotczających mięśnie o działaniu analogicznym do sukcynylocholiny stosowanych podczas znieczulenia. Należy zachować ostrożność w razie stosowania środków znieczulających. Należy rozważyć dostosowanie dawki lub czasowe przerwanie leczenia, jeśli to konieczne. Rywastygminy nie należy stosować jednocześnie z innymi substancjami cholinomimetycznymi; może ona wpływać na działanie leków antycholinergicznych. Nie zaobserwowano interakcji farmakokinetycznych pomiędzy rywastygminą w postaci doustnej a digoksyną, warfaryną, diazepamem czy fluoksetyną. Doustne stosowanie rywastygminy nie wpływa na czas protrombinowy wydłużony przez warfarynę. W wyniku równoczesnego stosowania rywastygminy w postaci doustnej i digoksyny, nie obserwowano występowania działań niepożądanych dotyczących przewodnictwa w mięśniu sercowym. Jednoczesne podawanie rywastygminy i leków zobojętniających, przeciwwymiotnych, przeciwcukrzycowych, ośrodkowo działających leków przeciwnadciśnieniowych, β-adrenolityków, blokerów kanału wapniowego, środków o działaniu inotropowym, leków stosowanych w leczeniu dusznicy, NLPZ, estrogenów, leków przeciwbólowych, beznodiazepin i leków przeciwhistaminowych nie było związane ze zmianą kinetyki rywastygminy lub zwiększonym ryzykiem wystąpienia klinicznie istotnych działań niepożądanych. Biorąc pod uwagę metabolizm rywastygminy, nie należy spodziewać się interakcji metabolicznych z innymi lekami, chociaż rywastygmina może hamować metabolizm innych substancji metabolizowanych przy udziale butyrylocholinoesterazy.
Permente - dawkowanie
Leczenie powinno być rozpoczęte i nadzorowane przez lekarza doświadczonego w diagnozowaniu i leczeniu otępienia typu alzheimerowskiego. Diagnozę należy postawić na podstawie aktualnych wytycznych. Leczenie można rozpoczynać wyłącznie, jeśli pacjent ma opiekuna, który będzie podawać lek i kontrolować przebieg leczenia. Leczenie rozpoczyna się od stosowania 4,6 mg/24 h. Po co najmniej 4 tyg. leczenia, jeśli jest ono dobrze tolerowane, dawkę należy zwiększyć do dawki 9,5 mg/24 h - zalecanej dobowej skutecznej dawki leku, której przyjmowanie należy kontynuować tak długo, jak długo u pacjenta są widoczne korzyści z leczenia. Jeśli leczenie jest dobrze tolerowane, wyłącznie po co najmniej 6 mies. leczenia dawką 9,5 mg/24 h lekarz prowadzący może rozważyć zwiększenie dawki do 13,3 mg/24 h u pacjentów ze znaczącym pogorszeniem funkcji poznawczych (np. gorszym wynikiem badania MMSE) i (lub) pogorszeniem stanu funkcjonalnego (na podstawie oceny lekarza) podczas leczenia zalecaną skuteczną dawką dobową 9,5 mg/24 h. Korzyści kliniczne ze stosowania rywastygminy należy poddawać regularnej ocenie. Przerwanie leczenia należy rozważyć także w sytuacji, gdy nie ma już dowodów świadczących o terapeutycznym działaniu leku, pomimo stosowania optymalnej dawki. Leczenie należy czasowo przerwać w razie stwierdzenia działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego, aż do czasu ich ustąpienia. Można wznowić leczenie tą samą dawką przy użyciu systemu transdermalnego, jeśli przerwa w stosowaniu leku trwała nie dłużej niż 3 dni. W przeciwnym razie należy rozpocząć leczenie od stosowania dawki 4,6 mg/24 h. Zamiana z leczenia kapsułkami lub roztworem doustnym na system transdermalny, plaster: dawkę doustną 3 mg/dobę można zamienić na system transdermalny w dawce 4,6 mg/24 h; dawkę doustną 6 mg/dobę można zamienić na system transdermalny w dawce 4,6 mg/24 h; dawkę doustną dobrze tolerowaną 9 mg/dobę można zamienić na system transdermalny w dawce 9,5 mg/24 h (jeśli dawka doustna 9 mg/dobę nie jest stabilna i dobrze tolerowana, zaleca się zamianę leczenia na system transdermalny w dawce 4,6 mg/24 h); dawkę doustną 12 mg/dobę można zamienić na system transdermalny w dawce 9,5 mg/24 h. Po zamianie postaci leku na system transdermalny w dawce 4,6 mg/24 h, jeśli jest ona dobrze tolerowana przez co najmniej 4 tyg. leczenia, należy zwiększyć dawkę do 9,5 mg/24 h, co stanowi zalecaną skuteczną dawkę leku. Zaleca się, by pierwszy plaster nalepić w kolejnym dniu po przyjęciu ostatniej dawki doustnej leku. U pacjentów z masą ciała poniżej 50 kg należy ostrożnie zwiększać dawkę i monitorować ich celem wykrycia działań niepożądanych (np. nadmiernych nudności lub wymiotów), a jeśli takie działania wystąpią, należy rozważyć zmniejszenie dawki podtrzymującej do 4,6 mg/24 h; u tych pacjentów należy zachować szczególną ostrożność zwiększając dawkę do wielkości powyżej zalecanej skutecznej dawki 9,5 mg/24 h. Brak konieczności dostosowywania dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek. Jednak ze względu na zwiększenie ekspozycji w tych populacjach, należy starannie ustalić wielkość dawki, w zależności od indywidualnej tolerancji. U pacjentów z klinicznie istotnymi zaburzeniami czynności wątroby lub nerek należy rozważyć zastosowanie plastra 4,6 mg/24 h zarówno jako dawkę wstępną, jak i dawkę maksymalną. Nie przeprowadzono badań u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby.
Plaster należy przyklejać raz na dobę na czystą, suchą, nieowłosioną i nieuszkodzoną, zdrową skórę górnej lub dolnej części pleców, górnej części ramienia lub klatki piersiowej, w miejscu nie narażonym na otarcie przez obciskającą odzież. Nie zaleca się naklejania na udo lub brzuch. Nie należy nalepiać systemu transdermalnego na skórę zaczerwienioną, podrażnioną ani rozciętą. Należy unikać ponownego przyklejania plastra dokładnie w to samo miejsce przed upływem 14 dni, aby zminimalizować możliwe ryzyko podrażnienia skóry. Należy przekazać pacjentom i ich opiekunom ważne wskazówki dotyczące stosowania leku: codziennie, przed nalepieniem nowego plastra należy najpierw usunąć plaster z poprzedniego dnia; plaster należy wymienić na nowy po upływie 24 h, należy stosować tylko 1 plaster na raz; plaster należy mocno docisnąć wewnętrzną stroną dłoni i przytrzymać przez co najmniej 30 s, aż do chwili, gdy brzegi plastra dobrze przylgną do skóry; jeśli plaster odklei się, na resztę dnia należy przykleić nowy plaster, a następnie wymienić go na kolejny następnego dnia o zwykłej porze; plaster można stosować podczas codziennych czynności, w tym także podczas kąpieli i w okresie upałów; nie należy narażać plastra na bezpośrednie, długotrwałe działanie zewnętrznych źródeł promieniowania cieplnego (takich jak nadmierne nasłonecznienie, sauna, solarium). Plastra nie należy ciąć na kawałki. Po zdjęciu plastra należy umyć ręce wodą z mydłem.
Permente - uwagi
Choroba Alzheimera może stopniowo osłabiać zdolności kierowania pojazdami lub zaburzać zdolności obsługi maszyn. Ponadto, rywastygmina może wywoływać omdlenia lub majaczenia. U pacjentów z otępieniem leczonych rywastygminą, zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych, powinien rutynowo ocenić lekarz prowadzący.
