Reklama
Płyn żołądkowy zapobiegawczy izotoniczny Baxter - skład
1 l roztworu zawiera: 3,68 g chlorku sodu, 1,27 g chlorku potasu, 3,74 g chlorku amonu. Stężenie jonów: 62,97 mmol/l Na+, 17,03 mmol/l K+, 69,91 mmol/l NH4+, 149,91 mmol/l Cl-.
Reklama
Płyn żołądkowy zapobiegawczy izotoniczny Baxter - działanie
Izotoniczny roztwór elektrolitowy zawierający jony chloru i potasu w stężeniu większym niż występujące w osoczu. Skład jonowy roztworu jest zbliżony do składu soku żołądkowego. Jon Cl- uzupełnia niedobór tego jonu w płynie pozakomórkowym i wraz z jonem K+ przyczynia się do likwidowania istniejącej zasadowicy metabolicznej. Skład płynu umożliwia uzupełnianie bieżących strat potasu, ale za małe stężenie jonu K+ nie wystarcza do uzupełnienia istniejących już niedoborów. Składniki roztworu są jonami fizjologicznymi dla organizmu, dlatego też są rozprowadzane w organizmie natychmiast po rozpoczęciu podawania. Ich eliminacja przebiega tradycyjnymi ścieżkami metabolicznymi przez wątrobę i nerki. Jon NH4+ ulega w wątrobie przemianie w mocznik.
Reklama
Płyn żołądkowy zapobiegawczy izotoniczny Baxter - wskazania
Zaburzenia równowagi elektrolitowej (zwłaszcza hipochloremia i zasadowica metaboliczna) spowodowane obfitymi wymiotami lub przetokami żołądkowymi, odsysaniem lub drenażem treści żołądkowej.
Reklama
Płyn żołądkowy zapobiegawczy izotoniczny Baxter - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Przewodnienie. Ostra lub przewlekła niewydolność nerek. Niewydolność wątroby. Kwasica metaboliczna. Niewydolność krążenia. Hipernatremia. Hiperkalcemia. Hiperchloremia.
Reklama
Płyn żołądkowy zapobiegawczy izotoniczny Baxter - ostrzeżenia
Preparat nie jest wskazany do stosowania u pacjentów z hiperkaliemią. Podczas stosowania innych preparatów zawierających elektrolity zgłaszano występowanie reakcji nadwrażliwości na infuzję, w tym reakcji anafilaktoidalnych (w przypadku wystąpienia nadwrażliwości należy natychmiast przerwać infuzję). W zależności od objętości i szybkości infuzji, dożylne podanie preparatu moze powodować: przeciążenie płynami i (lub) przedawkowanie składników prowadzące do przewodnienia/ hiperwolemiii na przykład stanów zastoinowych, w tym obrzęku płuc; klinicznie istotne zaburzenia elektrolitowe i zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej. Ocena kliniczna i okresowe badania laboratoryjne mogą być konieczne do kontroli zmian równowagi płynów, stężenia elektrolitów i równowagi kwasowo-zasadowej w trakcie długotrwałego leczenia pozajelitowego lub w przypadku, gdy stan pacjenta lub szybkość podawania uzasadniają taką ocenę. Płyn należy podawać ze szczególną ostrożnością pacjentom z zasadowicą lub ryzykiem zasadowicy, preparat podany w zbyt dużej ilości może powodować zasadowicę metaboliczną. Należy podawać ze szczególną ostrożnością pacjentom z hiperwolemią. Płyn należy podawać ze szczególną ostrożnością pacjentom w stanach powodujących zatrzymywanie sodu, przeciążenie płynami i obrzęki, np. u pacjentów z pierwotnym lub wtórnym hiperaldosteronizmem (powiązanym np. z nadciśnieniem, zastoinową niewydolnością serca, zwężeniem tętnicy nerkowej lub marskością nerek) lub w stanie przedrzucawkowym. Preparat nie zawiera wapnia, a zwiększenie pH spowodowane działaniem alkalizującym płynu może powodować zmniejszenie stężenia zjonizowanego wapnia (niezwiązanego z białkami). Płyn należy podawać ze szczególną ostrożnością pacjentom z hipokalcemią. Płyn nie zawiera magnezu, a zwiększenie pH spowodowane działaniem alkalizującym płynu może powodować zmniejszenie stężenia zjonizowanego magnezu (niezwiązanego z białkami). Płyn należy podawać ze szczególną ostrożnością pacjentom z hipomagnezemią. Należy podawać ze szczególną ostrożnością pacjentom w stanach predysponujących do hiperkaliemii (jak ciężka niewydolność nerek lub niedoczynność kory nadnerczy, ostre odwodnienie, ciężki uraz tkanek lub poparzenia) oraz u pacjentów z chorobami serca. Należy podawać ze szczególną ostrożnością pacjentom z ciężkim zaburzeniem czynności nerek. U tych pacjentów podanie roztworu może prowadzić do zatrzymania w organizmie sodu i (lub) potasu. Kontrola powinna zależeć od sytuacji klinicznej oraz stanu pacjenta i powinna obejmować określenie równowagi wodno-elektrolitowej (stężenia elektrolitów) oraz ilości moczu wydalanego przez pacjenta. U dzieci i młodzieży nie przeprowadzono odpowiednich kontrolowanych badań klinicznych w celu ustalenia bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu. Należy uważnie monitorować stężenie elektrolitów w osoczu u dzieci i młodzieży, ze względu na możliwość zaburzenia zdolności do regulacji gospodarki wodno-elektrolitowej. Infuzja hipotonicznych płynów razem z nieosmotyczną sekrecją ADH może prowadzić do hiponatremii. Hiponatremia może prowadzić do wystąpienia bólu głowy, nudności, drgawek, letargu, śpiączki, obrzęku mózgu i zgonu. W związku z tym, ostra objawowa encefalopatia hiponatremiczna jest uważana za stan zagrożenia klinicznego. Przy wyborze roztworu do infuzji, objętości i szybkości infuzji dla pacjentów w podeszłym wieku należy wziąć pod uwagę, że w tej grupie częściej występują choroby serca, nerek, wątroby lub równocześnie stosowane są inne leki.
Reklama
Płyn żołądkowy zapobiegawczy izotoniczny Baxter - ciąża
Brak odpowiednich danych dotyczących stosowania roztworu u kobiet w ciąży lub karmiących piersią. Lekarz powinien rozważyć potencjalne ryzyko i korzyści w każdym indywidualnym przypadku przed zastosowaniem preparatu.
Reklama
Płyn żołądkowy zapobiegawczy izotoniczny Baxter - efekty uboczne
Częstość nieznana: reakcje anafilaktoidalne, pokrzywka, hiperkaliemia, tachykardia, kołatanie serca, niedociśnienie tętnicze, przekrwienie, duszność, świst krtaniowy, piloerekcja, zimne poty, ból w miejscu podania, uczucie pieczenia (podczas podawania preparatu), ból w klatce piersiowej, uczucie dyskomfortu w klatce piersiowej, osłabienie, złe samopoczucie, obrzęk obwodowy, gorączka, dreszcze, zaczerwienienie, zwiększenie liczby oddechów.
Płyn żołądkowy zapobiegawczy izotoniczny Baxter - interakcje
Zaleca się ostrożność podczas podawania roztworu pacjentom leczonym lekami, które mogą powodować zwiększenie ryzyka zatrzymania sodu i wody, jak kortykosteroidy, niesteroidowe leki przeciwzapalne, leki blokujące receptory alfa-adrenergiczne i karbenoksolon. Zaleca się ostrożność podczas podawania preparatu pacjentom leczonym lekami, których wydalanie przez nerki zależy od pH. W związku z działaniem alkalizującym (powstawanie wodorowęglanu), płyn może wpływać na wydalanie takich leków. Klirens nerkowy leków o odczynie kwaśnym jak, salicylany, barbiturany i lit może być zwiększony. Klirens nerkowy leków o odczynie zasadowym jak sympatykomimetyki (np. efedryna, pseudoefedryna), chinidyna lub siarczan dekstroamfetaminy (deksamfetaminy) może być zmniejszony. Ze względu na zawartość potasu roztwór należy podawać z ostrożnością u pacjentów leczonych środkami, które mogą powodować hiperkaliemię lub zwiększać ryzyko hiperkaliemii, takimi jak leki moczopędne oszczędzające potas (amiloryd, spironolakton, triamteren), inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE), antagoniści receptora angiotensyny II, glikozydy nasercowe, aminoglikozydy, leki przeciwcholinergiczne, niesteroidowe leki przeciwzapalne lub leki immunosupresyjne, jak takrolimus i cyklosporyna. Podanie potasu pacjentom leczonym tymi preparatami może spowodować ciężką i potencjalnie prowadzącą do zgonu hiperkaliemię, zwłaszcza u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek. Zaleca się ostrożność podczas podawania roztworu oraz innych preparatów, biorąc pod uwagę pH oraz stężenia jonów sodowych, chlorkowych, potasowych i amonowych. Roztwór należy podawać z lekami, które wykazują zgodność fizyczną i chemiczną z preparatem.
Płyn żołądkowy zapobiegawczy izotoniczny Baxter - dawkowanie
Dożylnie. Zazwyczaj dawka wynosi 500-2000 ml/dobę i jest podawana w infuzji dożylnej. Nie należy przekraczać szybkości infuzji 10 ml/min. Dawkowanie, szybkość i czas podawania są ustalane indywidualnie i zależą od wskazania do stosowania, wieku, masy ciała, stanu klinicznego pacjenta oraz stosowanego równocześnie leczenia, a także klinicznej odpowiedzi pacjenta na leczenie oraz wyników laboratoryjnych badań diagnostycznych. Przed podaniem należy ocenić wizualnie, czy nie zawierają widocznych cząstek lub nie nastąpiła zmiana barwy. Nie należy podawać, jeśli roztwór nie jest przezroczysty lub opakowanie jest uszkodzone. Podczas wprowadzania dodatkowych preparatów do roztworu musi być stosowana technika aseptyczna. Roztwór po dodaniu dodatkowych preparatów należy dokładnie wymieszać. Nie należy przechowywać roztworów, do których dodano dodatkowe preparaty.
Płyn żołądkowy zapobiegawczy izotoniczny Baxter - uwagi
Podczas podawania płynu zaleca się kontrolowanie parametrów gospodarki wodno-elektrolitowej oraz ilości wydalanego moczu.
