Reklama
Stoperan - skład
1 kaps. zawiera 2 mg chlorowodorku loperamidu. Preparat zawiera laktozę.
Reklama
Stoperan - działanie
Lek hamujący perystaltykę jelit. Loperamid wiąże się z receptorami opioidowymi w ścianie jelita, w wyniku czego dochodzi do zmniejszenia uwalniania acetylocholiny z zakończeń nerwowych i zwojów śródściennych, co powoduje hamowanie perystaltyki jelit. Spowalnia się pasaż jelitowy, zmniejsza się częstość i liczba wypróżnień, zwiększa napięcie zwieracza odbytu. Dochodzi do resorpcji wody z jelita grubego, dzięki czemu zmienia się konsystencja stolca. Zmniejsza się wydalanie wody i elektrolitów. Początek działania terapeutycznego loperamidu występuje po 1-3 h od przyjęcia. T0,5 loperamidu wynosi 9-14 h (średnio ok. 11 h). Eliminacja zachodzi głównie na drodze oksydacyjnej N-demetylacji, która jest najważniejszym szlakiem metabolicznym loperamidu. Loperamid w postaci niezmienionej i jego metabolity wydalane są głównie z kałem.
Reklama
Stoperan - wskazania
Objawowe leczenie ostrej i przewlekłej biegunki u dorosłych, dzieci w wieku powyżej 6 lat.
Reklama
Stoperan - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na chlorowodorek loperamidu lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Stany, w których niepożądane jest spowolnienie perystaltyki jelit, z powodu możliwego ryzyka wystąpienia ciężkich powikłań, w tym niedrożności jelit, okrężnicy olbrzymiej (megacolon) i toksycznego rozszerzenia okrężnicy (megacolon toxicum). Leczenie preparatem należy natychmiast przerwać w przypadku wystąpienia zaparcia, wzdęcia brzucha lub niedrożności jelit. Niedrożność jelit. Ostre wrzodziejące zapalenie jelita grubego, ostry rzut krwotocznego zapalenia jelita grubego, rzekomobłoniaste zapalenie jelit, zwłaszcza związane z podawaniem antybiotyków o szerokim zakresie działania. Ostra czerwonka z krwią w kale i przebiegająca z podwyższoną temperaturą ciała. Bakteryjne zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy spowodowane chorobotwórczymi bakteriami z rodzaju Salmonella, Shigella i Campylobacter. Nie należy stosować leku u dzieci poniżej 6 lat.
Reklama
Stoperan - ostrzeżenia
Leczenie biegunki preparatem jest leczeniem wyłącznie objawowym. W każdym przypadku, w którym możliwe jest ustalenie etiologii, gdy jest to uzasadnione (lub wskazane) należy zastosować leczenie przyczynowe. U pacjentów z biegunką, zwłaszcza u dzieci może wystąpić odwodnienie i niedobór elektrolitów - w czasie biegunki należy uzupełniać niedobory wody i soli mineralnych. Podawanie preparatu należy przerwać w przypadku wystąpienia zaparć, wzdęcia, rozwijającej się niedrożności oraz jeżeli po podaniu leku w ostrej biegunce w ciągu 48 h nie obserwuje się poprawy stanu klinicznego pacjenta. U pacjentów z AIDS, leczonych preparatem z powodu biegunki, należy przerwać podawanie preparatu w razie pojawienia się najwcześniejszych objawów wzdęcia brzucha. U pacjentów z AIDS i jednoczesnym zakaźnym zapaleniem okrężnicy wywołanym zarówno przez wirusy, jak i bakterie, leczonych chlorowodorkiem loperamidu, opisywano pojedyncze przypadki wystąpienia toksycznego rozszerzenia okrężnicy podczas stosowania loperamidu. Lek stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby; pacjentów tych należy uważnie obserwować, czy nie występują u nich objawy toksyczności ze strony OUN. U pacjentów, u których występuje gorączka oraz krew w kale, przed rozpoczęciem podawania loperamidu należy ustalić przyczyny biegunki. W związku z przedawkowaniem zgłaszano przypadki wystąpienia zdarzeń kardiologicznych, w tym wydłużenia odstępu QT oraz czasu trwania zespołu QRS i zaburzenia rytmu typu torsade de pointes. W niektórych przypadkach nastąpił zgon. Przedawkowanie może prowadzić do ujawnienia istniejącego zespołu Brugadów. Nie należy przekraczać zalecanej dawki i (lub) zalecanego czasu trwania leczenia. Loperamid powinien być stosowany ostrożnie u młodszych dzieci ze względu na większą zmienność odpowiedzi na lek w tej grupie chorych. Nie zaleca się stosowania loperamidu u dzieci poniżej 6 rż. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Reklama
Stoperan - ciąża
Nie stwierdzono teratogennego działania loperamidu. Nie zaleca się jednak przyjmowania preparatu w I trymestrze ciąży, a w II i III trymestrze preparat może być stosowany jedynie w przypadkach, gdy w opinii lekarza przewidywana korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym ryzykiem dla matki i płodu. Loperamid przenika do mleka matki w niewielkiej ilości - nie zaleca się stosowania preparatu w okresie karmienia piersią.
Reklama
Stoperan - efekty uboczne
Bardzo rzadko: ból i zawroty głowy, zmęczenie, senność, zaparcia, nudności, wymioty, wzdęcia z oddawaniem wiatrów, ból brzucha, niestrawność, suchość w jamie ustnej, niedrożność jelit, rozszerzenie okrężnicy (megacolon), w tym toksyczne rozszerzenie okrężnicy (megacolon toxicum), wysypka, pokrzywka i świąd. Pojedyncze przypadki: obrzęk naczynioruchowy, wysypka pęcherzowa (w tym zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy i toksyczna nekroliza naskórka - zespół Lyella), reakcje alergiczne (niekiedy ciężkie reakcje nadwrażliwości, w tym wstrząs anafilaktyczny i reakcje przypominające anafilaksję), zatrzymanie moczu. Wiele zdarzeń niepożądanych związanych ze stosowaniem loperamidu jest częstymi objawami zespołów biegunkowych (dyskomfort i ból w jamie brzusznej, nudności, wymioty, suchość w jamie ustnej, zmęczenie, senność, zawroty głowy, zaparcie, wzdęcia z oddawaniem wiatrów) - często objawy te trudno jest odróżnić od działań niepożądanych stosowanego leku.
Stoperan - interakcje
Dane niekliniczne wskazują, że loperamid jest substratem P-glikoproteiny. Jednoczesne podawanie loperamidu (16 mg w pojedynczej dawce) z chinidyną lub rytonawirem, które są inhibitorami P-glikoproteiny, powoduje 2-3 krotne zwiększenie stężenia loperamidu w osoczu. Kliniczne znaczenie interakcji farmakokinetycznych inhibitorów P-glikoproteiny z loperamidem, podawanym w zalecanych dawkach (od 2 mg do maksymalnie 16 mg na dobę) jest nieznane.
Stoperan - dawkowanie
Doustnie. Dorośli i dzieci powyżej 12 lat. Biegunka ostra: pierwsza dawka 2 kaps. (4 mg), a następnie 1 kaps. (2 mg) po każdym luźnym wypróżnieniu; nie należy stosować dawki większej niż 8 kaps. (16 mg) na dobę. Biegunka przewlekła: początkowo 1 kaps. 2 razy na dobę, w razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 4-6 kaps. na dobę. Dzieci od 9 do 12 lat. Biegunka ostra: 1 kaps. po każdym luźnym wypróżnieniu; nie należy stosować dawki większej niż 3 kaps. na dobę (6 mg). Biegunka przewlekła: 1 kaps. po każdym luźnym wypróżnieniu; nie należy stosować dawki większej niż 3 kaps. na dobę (6 mg). Dzieci od 6 do 8 lat: Biegunka ostra: 1 kaps. po każdym luźnym wypróżnieniu; nie należy stosować dawki większej niż 3 kaps. na dobę (6 mg). Biegunka przewlekła: 1 kaps. po każdym luźnym wypróżnieniu; nie należy stosować dawki większej niż 2 kaps. na dobę (4 mg). Biegunka może ustąpić po jednej dawce - wówczas nie należy dłużej stosować leku. Szczególne grupy pacjentów. Lek jest przeciwwskazany do stosowania u dzieci w wieku poniżej 6 lat (ograniczenie wynika z postaci leku). Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby stosować ostrożnie.
Stoperan - uwagi
W zespole objawów w przebiegu biegunki leczonej preparatem mogą wystąpić: zmęczenie, zawroty głowy lub senność - wskazane jest zachowanie ostrożności podczas prowadzenia pojazdów mechanicznych lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.
