Reklama
Tibolone Aristo - skład
1 tabl. zawiera 2,5 mg tibolonu. Preparat zawiera laktozę.
Reklama
Tibolone Aristo - działanie
Po podaniu doustnym tibolon ulega szybkiej przemianie do 3 metabolitów odpowiedzialnych za właściwości farmakodynamiczne leku: 2 metabolity (3α-OH-tibolon i 3β-OH-tibolon) wykazują działanie estrogenne, trzeci metabolit (izomer δ4 tibolonu) posiada właściwości progestagenne i androgenne. Preparat uzupełnia niedobory estrogenów u kobiet w okresie pomenopauzalnym i łagodzi dolegliwości wynikające z menopauzy oraz zapobiega utracie tkanki kostnej po menopauzie lub usunięciu jajników. Po podaniu doustnym, tibolon wchłania się szybko i w znacznym stopniu. Wskutek szybkiej przemiany, stężenie tibolonu w osoczu jest bardzo małe. Wydala się głównie w postaci metabolitów skoniugowanych (głównie siarczany). Część metabolitów wydalana jest z moczem, ale większość usuwana jest z kałem. Parametry farmakokinetyczne tibolonu i jego metabolitów są niezależne od czynności nerek.
Reklama
Tibolone Aristo - wskazania
Leczenie objawów niedoboru estrogenów u kobiet, u których od zakończenia menopauzy upłynął ponad rok. W przypadku wszystkich kobiet decyzja o przepisaniu tibolonu powinna opierać się na ocenie ogólnego ryzyka u indywidualnej pacjentki i, szczególnie u kobiet >60 rż., powinna obejmować analizę ryzyka wystąpienia udaru mózgu.
Reklama
Tibolone Aristo - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Rozpoznany rak piersi, rak piersi w wywiadzie lub podejrzenia raka piersi (tibolon zwiększał ryzyko nawrotu raka piersi w badaniu z grupą kontrolną otrzymującą placebo). Rozpoznanie lub podejrzenie nowotworów złośliwych zależnych od estrogenów (np. rak endometrium). Niezdiagnozowane krwawienie z dróg rodnych. Nieleczony przerost błony śluzowej macicy (endometrium). Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa obecnie lub w przeszłości (zakrzepica żył głębokich, zatorowość płucna). Rozpoznane zaburzenia zakrzepowe (np. niedobór białka C, białka S lub antytrombiny). Czynna lub ostatnio przebyta tętnicza choroba zakrzepowo-zatorowa (np. dusznica bolesna, zawał mięśnia sercowego, udar mózgu, przemijające napady niedokrwienne). Ostra choroba wątroby lub choroba wątroby w wywiadzie, do czasu powrotu parametrów czynności wątroby do wartości prawidłowych. Porfiria. Ciąża i karmienie piersią.
Reklama
Tibolone Aristo - ostrzeżenia
W leczeniu objawów pomenopauzalnych, tibolon należy stosować wyłącznie w przypadku objawów, które niekorzystnie wpływają na jakość życia pacjentki. We wszystkich przypadkach co najmniej raz do roku należy dokonywać starannej oceny stosunku ryzyk do korzyści wynikających z leczenia, a podawanie tibolonu należy kontynuować tylko tak długo, jak korzyści przewyższają ryzyko. Należy starannie ocenić u każdej pacjentki ryzyko wystąpienia udaru mózgu, raka piersi, a w przypadku zachowanej macicy - raka endometrium. Dane dotyczące ryzyka związanego z HTZ lub tibolonem w leczeniu przedwczesnej menopauzy są ograniczone. Jednakże z powodu niskiego poziomu bezwzględnego ryzyka u młodszych kobiet, bilans korzyści i ryzyka w tej grupie wiekowej może być bardziej korzystny niż u starszych kobiet. Przed rozpoczęciem stosowania lub po przerwie w stosowaniu HTZ lub tibolonu, należy przeprowadzić z pacjentką pełny wywiad lekarski oraz rodzinny. Wykonując badanie przedmiotowe (w tym badanie ginekologiczne i badanie piersi), należy kierować się danymi uzyskanymi w wywiadzie, jak również zwrócić uwagę na przeciwwskazania i ostrzeżenia dotyczące stosowania leku. W czasie leczenia zaleca się okresowe kontrole, których częstotliwość i rodzaj powinny być indywidualnie dopasowane do każdej pacjentki. Należy poinformować pacjentki, jakie zmiany w piersiach należy zgłaszać lekarzowi. Badania, w tym mammografię, należy wykonywać zgodnie z aktualnie przyjętą praktyką dotyczącą badań przesiewowych, dostosowaną do potrzeb klinicznych danej pacjentki. W przypadku obecności któregokolwiek z niżej wymienionych stanów lub ich wystąpienia w przeszłości i (lub) nasilenia w okresie ciąży lub uprzednio stosowanego leczenia hormonalnego, pacjentkę należy objąć starannym nadzorem (schorzenia te mogą nawracać lub nasilać się w czasie leczenia tibolonem): mięśniak gładkokomórkowy (włóniakomięśniak gładki macicy) lub endometrioza, czynniki ryzyka wystąpienia zaburzeń zakrzepowo-zatorowych, czynniki ryzyka wystąpienia nowotworów zależnych od estrogenów (np. rak piersi u krewnego pierwszego stopnia), nadciśnienie tętnicze, choroby wątroby (np. gruczolak wątroby), cukrzyca z zajęciem naczyń lub bez, kamica żółciowa, migrena lub (silne) bóle głowy, toczeń rumieniowaty układowy, hiperplazja endometrium w wywiadzie, padaczka, astma, otoskleroza. Leczenie powinno zostać przerwane w przypadku wystąpienia: żółtaczki lub pogorszenia czynności wątroby, znaczącego wzrostu ciśnienia krwi, wystąpienia po raz pierwszy migrenowych bólów głowy. U kobiet stosujących lek istnieje zwiększone ryzyko raka endometrium; ryzyko to wzrasta z czasem stosowania. Należy poinformować pacjentkę o konieczności zgłoszenia każdego krwawienia lub plamienia, jeżeli utrzymuje się ono po 6 mies. leczenia, wystąpi po tym czasie lub utrzymuje się po zaprzestaniu leczenia. Pacjentkę należy skierować na badanie ginekologiczne, które może obejmować biopsję endometrium, w celu wykluczenia złośliwego nowotworu endometrium. U kobiet przyjmujących tibolon istnieje zwiększone ryzyko raka piersi; staje się ono widoczne po ok. 3 latach stosowania i zwiększa się z czasem stosowania HTZ. Po zaprzestaniu terapii dodatkowe ryzyko z czasem maleje, a czas powrotu do poziomu początkowego zależy od czasu trwania HTZ. Jeśli HTZ trwała ponad 5 lat, ryzyko może się utrzymywać przez 10 lat lub dłużej. Nie ma danych na temat utrzymywania się ryzyka po odstawieniu leczenia tibolonem, ale nie można wykluczyć podobnego zjawiska. HTZ, a szczególnie jednoczesne stosowanie leczenia skojarzonego estrogen-progestagen, zwiększa gęstość tkanki piersiowej w obrazach mammograficznych, co może niekorzystnie wpływać na wykrywanie raka piersi w badaniu radiologicznym. Dane epidemiologiczne uzyskane z dużej metaanalizy wskazują na nieco zwiększone ryzyko wystąpienia raka jajnika u pacjentek stosujących HTZ zawierającą tylko estrogen lub skojarzenie estrogenu z progestagenem, które to ryzyko staje się widoczne w ciągu 5 lat stosowania i zmniejsza się z czasem po zakończeniu leczenia. Estrogenowa lub estrogenowo-progestagenowa HTZ związana jest ze 1,3-3-krotnie zwiększonym względnym ryzykiem wystąpienia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, np. zakrzepicy żył głębokich lub zatorowości płucnej. Ogólnie uznane czynniki ryzyka ŻChZZ obejmują: stosowanie estrogenów, podeszły wiek, duży zabieg chirurgiczny, przedłużające się unieruchomienie, otyłość (BMI>30 kg/m2), ciążę/okres popołogowy, toczeń rumieniowaty układowy (SLE) i raka. Brak jest zgodności opinii co do potencjalnego wpływu obecności żylaków na wystąpienie ŻChZZ. Podobnie jak w przypadku wszystkich pacjentów po leczeniu chirurgicznym, konieczne jest rozważenie zastosowania postępowania zapobiegającego wystąpieniu ŻChZZ po zabiegu. Jeżeli spodziewane jest okresowe unieruchomienie po planowanym zabiegu chirurgicznym, zaleca się czasowe zaprzestanie stosowania HTZ przez okres 4 do 6 tygodni przed zabiegiem chirurgicznym. Leczenie hormonalne nie powinno być ponownie rozpoczynane do czasu osiągnięcia przez pacjentkę pełnej sprawności ruchowej. W przypadku kobiet bez ŻChZZ w wywiadzie, ale z krewnym pierwszego stopnia, u którego zakrzepica wystąpiła w młodym wieku, można zalecić przeprowadzenie badania przesiewowego po dokładnym rozważeniu jego ograniczeń (jedynie część zaburzeń prowadzących do zwiększonej krzepliwości może być wykryta w badaniach przesiewowych). U pacjentek, które już są w trakcie leczenia przeciwkrzepliwego, konieczne jest staranne rozważenie stosunku korzyści do ryzyka wynikającego ze stosowania HTZ lub tibolonu. Jeśli po rozpoczęciu leczenia dojdzie do rozwoju ŻChZZ, lek należy odstawić. Pacjentkę należy poinformować, aby niezwłocznie zgłosiła się do lekarza w przypadku wystąpienia objawów mogących wskazywać na zaburzenia zakrzepowo-zatorowe (np. bolesny obrzęk nogi, nagły ból w klatce piersiowej, duszność). Brak dowodów z randomizowanych badań z grupą kontrolną na ochronne działanie tibolonu przed wystąpieniem zawału mięśnia sercowego u pacjentek z lub bez istniejącej choroby wieńcowej, które otrzymywały HTZ z zastosowaniem preparatów zawierających estrogen-progestagen lub jedynie estrogen. W badaniu epidemiologicznym z zastosowaniem bazy GPRD nie znaleziono dowodów wskazujących na ochronne działanie przed wystąpieniem zawału mięśnia sercowego u pacjentek po menopauzie, które przyjmowały tibolon. Lek zwiększa ryzyko wystąpienia niedokrwiennego udaru mózgu od pierwszego roku leczenia. Podstawowe ryzyko wystąpienia udaru zależy w dużym stopniu od wieku, a wpływ tibolonu zwiększa się wraz z wiekiem. Estrogeny mogą powodować zatrzymywanie płynów i dlatego należy uważnie obserwować pacjentki z nieprawidłową czynnością serca lub nerek. Należy uważnie obserwować pacjentki w czasie terapii zastępczej estrogenami lub HTZ, u których wcześniej stwierdzono hipertriglicerydemię, ponieważ w rzadkich przypadkach podczas leczenia z zastosowaniem estrogenów obserwowano znaczne zwiększenie triglicerydów w osoczu krwi, które prowadziło do zapalenia trzustki. HTZ nie powoduje poprawy funkcji poznawczych. Istnieje pewna liczba dowodów na zwiększone ryzyko wystąpienia otępienia u kobiet, u których stosowanie HTZ z wykorzystaniem preparatów złożonych lub zawierających tylko estrogen rozpoczęto po 65. roku życia. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentek z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Reklama
Tibolone Aristo - ciąża
Stosowanie tibolonu w ciąży i okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane. Jeśli podczas stosowania leku pacjentka zajdzie w ciążę, leczenie należy natychmiast przerwać. Brak dostępnych danych klinicznych dotyczących ekspozycji na tibolon w okresie ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję. Tibolon wykazywał działanie teratogenne u królików. Ryzyko dla człowieka jest nieznane.
Reklama
Tibolone Aristo - efekty uboczne
Często: ból podbrzusza, nadmierne owłosienie, upławy, przerost endometrium, krwawienie pomenopauzalne, tkliwość piersi, świąd narządów płciowych, kandydoza pochwy, krwawienie z pochwy, ból w obrębie miednicy, dysplazja szyjki macicy, wydzielina z dróg rodnych, zapalenie sromu i pochwy, zwiększenie masy ciała, nieprawidłowy wymaz z szyjki macicy. Niezbyt często: obrzęk, ból brzucha, trądzik, dyskomfort w piersiach, zakażenia grzybicze, grzybica pochwy, ból brodawek sutkowych. Rzadko: świąd. Po wprowadzeniu preparatu do obrotu obserwowano: zawroty głowy, wysypkę, świąd, łojotokowe zapalenie skóry, ból głowy, migrenę, zaburzenia widzenia (w tym niewyraźne widzenie), depresję, wpływ na układ mięśniowo-szkieletowy (np. bóle stawów i mięśni) oraz zmiany w parametrach czynności wątroby. U kobiet stosujących lek istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia raka piersi, raka endometrium, raka jajnika oraz udaru niedokrwiennego mózgu. Inne działania niepożądane, o których donoszono w związku z terapią estrogenowo-progestagenową: żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (tj. zakrzepica żył głębokich kończyn dolnych i miednicy oraz zatorowość płucna); zawał mięśnia sercowego; choroby pęcherzyka żółciowego; choroby skóry i tkanki podskórnej (ostuda, rumień wielopostaciowy, rumień guzowaty, plamica naczyniowa); prawdopodobne otępienie u kobiet w wieku powyżej 65 rż.
Tibolone Aristo - interakcje
Tibolon może zwiększać aktywność fibrynolityczną, co może nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych. Takie działanie obserwowano podczas podawania warfaryny. Dlatego należy dokładnie monitorować pacjentki przyjmujące jednocześnie preparat i leki przeciwzakrzepowe, szczególnie podczas rozpoczynania leczenia tibolonem lub kończenia jednoczesnego stosowania tego leku. Jeśli to konieczne, dawkę warfaryny należy dostosować. Informacje dotyczące interakcji farmakokinetycznych tibolonu są ograniczone. Jedno badanie in vivo wykazało, że jednoczesne stosowanie tibolonu może w umiarkowany sposób wpływać na farmakokinetykę midazolamu - substratu cytochromu P450 3A4. Na podstawie tej obserwacji można oczekiwać także interakcji z innymi substratami cytochromu CYP3A4. Związki indukujące aktywność CYP3A4, takie jak: barbiturany, karbamazepina, hydantoiny i ryfampicyna, mogą zwiększać metabolizm tibolonu a tym samym wpływać na jego działanie terapeutyczne. Preparaty ziołowe zawierające ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum) mogą indukować metabolizm estrogenów i progestagenów. Klinicznie, zwiększony metabolizm estrogenów i progestagenów może prowadzić do osłabienia ich działania i zmian w profilu krwawień macicznych.
Tibolone Aristo - dawkowanie
Doustnie: 1 tabl. na dobę. Nie jest konieczna modyfikacja dawki u pacjentek w podeszłym wieku. Dla rozpoczęcia i kontynuacji leczenia objawów pomenopauzalnych powinna być zastosowana najmniejsza skuteczna dawka przez jak najkrótszy okres. Podczas leczenia preparatem nie należy podawać dodatkowo progestagenu. U kobiet w okresie fizjologicznej menopauzy należy rozpocząć leczenie preparatem po upływie przynajmniej 12 mies. od ostatniego krwawienia miesiączkowego. W przypadku menopauzy wywołanej chirurgicznie, leczenie może być rozpoczęte natychmiast. Przed rozpoczęciem stosowania leku należy zdiagnozować każde nieregularne jak i nieplanowe krwawienie z pochwy zarówno u stosujących i nie stosujących HTZ w celu wykluczenia zmian nowotworowych. Przy przejściu z sekwencyjnej HTZ leczenie preparatem należy rozpocząć w dniu następnym po zakończeniu przyjmowania poprzedniego preparatu. W przypadku przejścia z ciągłej złożonej HTZ, leczenie tibolonem można rozpocząć w dowolnej chwili. W przypadku pominięcia dawki leku należy jak najszybciej przyjąć zapomnianą tabletkę chyba, że opóźnienie przekracza 12 h - w takim przypadku zapomnianą tabletkę należy pominąć, a następną dawkę przyjąć o zwykłej porze. Pominięcie tabletki może zwiększyć prawdopodobieństwo wystąpienia krwawienia i plamienia w środku cyklu. Sposób podania. Tabl. należy połykać popijając wodą lub innym napojem, codziennie najlepiej o tej samej porze.
Tibolone Aristo - uwagi
Leczenie preparatem powoduje znaczące, zależne od dawki zmniejszenie stężenia cholesterolu frakcji HDL (z 16,7% przy dawce 1,25 mg do 21,8% przy dawce 2,5 mg po 2 latach). Całkowite stężenia triglicerydów i lipoprotein były także zmniejszone. Zmniejszenie stężenia cholesterolu całkowitego oraz frakcji VLDL nie było zależne od dawki. Stężenie cholesterolu frakcji LDL pozostało niezmienione. Znaczenie kliniczne tych obserwacji nie jest znane. Leczenie preparatem prowadzi do niewielkiego zmniejszenia stężenia globuliny wiążącej hormony tarczycy (TBG) oraz stężenia całkowitej tyroksyny - T4. Stężenia całkowitej trijodotyroniny - T3 pozostają bez zmiany. Lek zmniejsza stężenie globuliny wiążącej hormony płciowe (SHBG), podczas gdy stężenia globuliny wiążącej kortykosteroidy (CBG) oraz wolnego kortyzolu pozostają bez zmiany. Nie jest znany wpływ preparatu na czujność i koncentrację.
