Reklama
Clostilbegyt - skład
1 tabl. zawiera 50 mg cytrynianu klomifenu. Preparat zawiera laktozę.
Reklama
Clostilbegyt - działanie
Syntetyczny lek pobudzający owulację. Cytrynian klomifenu jest racemiczną mieszaniną izomeru cis (zuklomifen) i izomeru trans (enklomifen). 30-50% substancji leku stanowi izomer cis. Związek antyestrogenowy selektywnie hamuje receptor podwzgórzowy wiążący estradiol. To stymuluje owulację dzięki produkcji gonadotropin na drodze sprzężenia zwrotnego. Po podaniu doustnym dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego. Metabolizowany jest w wątrobie. Występuje krążenie wątrobowo-jelitowe. Może występować powtórne krążenie zuklomifenu. Wydala się przede wszystkim z kałem. T0,5 izomeru cis jest dłuższy niż izomeru trans. Zuklomifen jest wykrywalny po miesiącu od podania leku, co wskazuje na krążenie stereospecyficzne wątrobowo-jelitowe. Gdy lek stosowany jest przez dłuższe okresy czasu, może wpływać na syntezę cholesterolu. Pacjnetki pozostające na przedłużonej terapii mogą mieć zwiększone stężenia desmosterolu we krwi.
Reklama
Clostilbegyt - wskazania
Leczenie niepłodności u kobiet spowodowanej brakiem owulacji.
Reklama
Clostilbegyt - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Choroby wątroby, zaburzenia czynności wątroby. Ciąża. Torbiel jajnika (z wyjątkiem zespołu policystycznych jajników). Pierwotna niedoczynność przysadki. Zaburzenia czynności tarczycy lub nadnerczy. Krwawienia z macicy o nieznanej przyczynie. Zaburzenia widzenia (występujące od dawna lub ostatnio). Nowotwory hormonozależne. Pacjentki z dysgenezją jajników, po menopauzie lub w innej sytuacji, w której przewiduje się brak odpowiedzi.
Reklama
Clostilbegyt - ostrzeżenia
Zaleca się przeprowadzenie testu czynności wątroby przed rozpoczęciem leczenia. Leczenie powinno być zawsze poprzedzone dokładnym badaniem lekarskim. Zastosowanie preparatu jest zalecane w przypadku, gdy całkowite stężenie gonadotropiny w moczu jest poniżej dolnej granicy prawidłowego poziomu lub jej stężenie jest prawidłowe, gdy stwierdzono w badaniu palpacyjnym, że jajniki są prawidłowe oraz gdy czynność tarczycy i nadnerczy jest prawidłowa. W przypadku braku owulacji inne możliwe przyczyny niepłodności powinny zostać wykluczone lub wyleczone przed zastosowaniem preparatu. Jeżeli zaobserwowano powiększenie jajników lub zmiany torbielowate jajników, leczenie nie jest wskazane do czasu, kiedy jajniki powrócą do prawidłowej wielkości. Następnie zaleca się zmniejszenie dawki lub skrócenie okresu leczenia. Konieczne jest także regularne badanie jajników w okresie leczenia. W okresie leczenia preparatem często trudne jest określenie czasu owulacji oraz często występuje niewydolność ciałka żółtego, z tego powodu zalecane jest dodatkowe profilaktyczne leczenie progesteronem po zapłodnieniu. Prawidłowe stężenia endogennych estrogenów (oceniane na podstawie wymazów z pochwy, biopsji endometrium, oznaczeń stężenia estrogenu w moczu oraz krwawienia macicznego w odpowiedzi na progesteron) pozwalają na ocenę spodziewanej możliwości wywołania owulacji w wyniku stosowania preparatu. Małe stężenia estrogenów, jakkolwiek klinicznie mniej korzystne, nie wykluczają pomyślnego wyniku leczenia. Leczenie preparatem nie jest skuteczne u pacjentek z pierwotną niewydolnością jajników lub przysadki. Nie należy oczekiwać, że leczenie preparatem może zastępować swoiste leczenie innych przyczyn zahamowania owulacji, takich jak zaburzenia czynności tarczycy lub nadnerczy. W przypadku hiperprolaktynemii zalecane są inne metody leczenia. Preparat nie jest lekiem pierwszego rzutu w leczeniu niepłodności związanej z brakiem miesiączek wywołanym małą masą ciała i nie jest skuteczny w przypadkach, gdy wczesnej menopauzie towarzyszą duże stężenia FSH we krwi. U pacjentek leczonych klomifenem w celu wywołania jajeczkowania może wystąpić zespół hiperstymulacji jajników (OHSS). W niektórych przypadkach OHSS występował po cyklicznym leczeniu klomifenem albo gdy lek był stosowany w połączeniu z gonadotropinami. W trakcie leczenia klomifenem zgłaszano następujące objawy związane z tym zespołem: wysięk w osierdziu, obrzęki tkanki podskórnej, wysięk w opłucnej, ostry brzuch, niewydolność nerek, obrzęk płuc, krwotok z jajników, zakrzepica żył głębokich, skręt jajnika oraz ostra niewydolność oddechowa. Jeśli dojdzie do zapłodnienia, może nastąpić gwałtowne pogorszenie stanu pacjentki i rozwój ciężkiej postaci OHSS. Aby zmniejszyć ryzyko nieprawidłowego powiększenia jajników, związanego z podawaniem leku należy stosować najmniejszą dawkę, po jakiej można oczekiwać dobrych wyników leczenia. Pacjentka powinna być poinformowana, że w razie wystąpienia bólów brzucha lub miednicy, zwiększenia masy ciała, dyskomfortu lub zwiększenia obwodu brzucha powinna niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Maksymalne powiększenie jajnika może pojawić się dopiero po wielu dniach od zakończenia podawania preparatu. Niektóre pacjentki z zespołem policystycznych jajników, które są szczególnie wrażliwe na gonadotropinę, mogą nadmiernie reagować na standardowe dawki leku. Pacjentka, która skarży się na ból brzucha lub miednicy, dyskomfort lub zwiększenie obwodu brzucha po zastosowaniu leku, powinna zostać zbadana ze względu na możliwość obecności torbieli jajnika lub innej przyczyny dolegliwości. Z powodu kruchości powiększonych jajników w ciężkich przypadkach, badanie brzucha i miednicy powinno być przeprowadzane bardzo ostrożnie. W przypadku nieprawidłowego powiększenia jajników podawanie preparatu należy wstrzymać do czasu powrotu jajników do prawidłowego stanu. Powiększenie jajników i powstawanie torbieli zwykle cofa się samoistnie w ciągu kilku dni lub tygodni po zaprzestaniu leczenia. U większości pacjentek należy zastosować leczenie zachowawcze. Dawka i (lub) długość trwania następnego cyklu leczenia powinna być ograniczona. W przypadku wystąpienia jakichkolwiek zaburzeń widzenia, należy przerwać leczenie i przeprowadzić badanie okulistyczne. U pacjentek z wcześniejszym lub rodzinnym wywiadem hiperlipidemii i przy stosowaniu leku w dawkach większych niż zalecane i (lub) przez dłuższy czas istnieje ryzyko hipertrójglicerydemii. U tych pacjentek wskazana może być okresowa kontrola stężeń trójglicerydów w osoczu. W przypadku zapłodnienia w okresie stosowania preparatu istnieje większe prawdopodobieństwo ciąży mnogiej. U kobiet leczonych preparatem istnieje zwiększone ryzyko ciąży ektopowej (w tym jajowodowej i jajnikowej). Zgłaszano przypadki ciąż mnogich, w tym jednoczesnych ciąż wewnątrzmacicznych i pozamacicznych. U pacjentek z mięśniakami macicy leczenie preparatem należy prowadzić bardzo ostrożnie ze względu na możliwość dalszego powiększania się mięśniaków. Stwierdzana w badaniach częstość występowania nieprawidłowości rozwojowych ciąż związanych z leczeniem matki preparatem (przed lub po zapłodnieniu) mieściła się w granicach opisywanych dla ogólnej populacji. Istnieją doniesienia z badań na populacji pacjentów, że istnieje zwiększone ryzyko zespołu Downa w przypadkach wywoływania owulacji. Wśród tych kobiet nie było ani jednej stosującej wyłącznie Clostilbegyt (bez innych leków wywołujących owulację). Jednak do tej pory istnieje zbyt mało doniesień aby potwierdzić lub odrzucić zwiększone ryzyko, które mogłoby usprawiedliwiać wykonanie punkcji owodniowej w innych przypadkach, niż ze względu na wiek lub wywiad rodzinny. Dane uzyskane od pacjentek uczestniczących w badaniu klinicznym preparatu wykazały, że odsetek ciąż (pojedynczych i mnogich) zakończonych poronieniem lub obumarciem płodu wynosił 21,4% (poronienia 19,0%), odsetek ciąży ektopowych wynosił 1,18%, zaśniad groniasty – 0,17%, płód pergaminowy – 0,04%, odsetek ciąż zakończonych porodem jednego lub więcej martwego płodu – 1,01%. Spośród 2369 pacjentek, u których stwierdzono ciążę, 158 stosowało Clostilbegyt po zapłodnieniu. W przypadku tych 158 ciąż, u 8 noworodków (z 7 ciąż) stwierdzone wady wrodzone. Nie odnotowano różnicy w zgłaszanych przypadkach wad rozwojowych niezależnie od tego czy Clostilbegyt był podawany do 19. dnia po zapłodnieniu, czy pomiędzy 20. i 35. dniem po zapłodnieniu. Opisane przypadki mieszczą się w granicach opisywanych dla populacji ogólnej. Przewlekłe podawanie klomifenu może zwiększać ryzyko występowania raka jajnika. Z tego względu nie należy przekraczać zalecanego okresu leczenia. Lek nie ma zastosowania u dzieci i młodzieży. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Reklama
Clostilbegyt - ciąża
Podawanie preparatu jest przeciwwskazane w ciąży. Obserwowano występowanie wad rozwojowych u noworodków matek po wywoływaniu owulacji klomifenem, jednak ich częstość występowania była taka sama jak w populacji ogólnej (<1%): wrodzone wady serca, zespół Downa, szpotawość, nieprawidłowości rozwoju jelit, spodziectwo, itp. W celu uniknięcia nieumyślnego stosowania klomifenu we wczesnym okresie ciąży, w trakcie każdego cyklu leczenia należy przeprowadzać odpowiednie badania stwierdzające występowanie owulacji. Pacjentka powinna mieć wykonany test ciążowy przed następnym cyklem leczenia preparatem. W przypadku zapłodnienia w okresie stosowania preparatu istnieje większe prawdopodobieństwo ciąży mnogiej. U kobiet leczonych preparatem istnieje zwiększone ryzyko ciąży ektopowej (w tym jajowodowej i jajnikowej). Zgłaszano przypadki ciąż mnogich, w tym jednoczesnych ciąż wewnątrzmacicznych i pozamacicznych. Nie wiadomo, czy cytrynian klomifenu jest wydzielany do mleka kobiecego. Klomifen może hamować wydzielanie mleka.
Reklama
Clostilbegyt - efekty uboczne
Bardzo często: uderzenia gorąca, powiększenie jajników. Często: ból głowy, zaburzenia widzenia (niewyraźne widzenie, plamki, migotanie - mroczki iskrzące, powidoki), nudności, wymioty, wzdęcia, gazy, dyskomfort piersi, plamienie lub krwawienie w środku cyklu. Niezbyt często: depresja, zawroty głowy, uczucie omdlewania/wirowania, napięcie nerwowe/bezsenność, zmęczenie. Rzadko: drgawki, zaćma, zapalenie nerwu wzrokowego. Bardzo rzadko: łysienie. Częstość nieznana: guzy/nowotwory hormonozależne lub związane z wydzielaniem hormonów lub ich pogorszenie, rak jajnika, reakcja alergiczna, hipertrójglicerydemia, psychoza paranoidalna, niepokój, zaburzenia nastroju (w tym zmiany nastroju, wahania nastroju i rozdrażnienie), omdlenie, incydenty naczyniowo-mózgowe, zakrzepica żył i zatok mózgu, zaburzenia neurologiczne, dezorientacja i zaburzenia mowy, przemijające parestezje, mroczki, wrażenie światła przy ucisku na gałki oczne, pogorszenie ostrości wzroku, tachykardia, kołatanie serca, zapalenie trzustki, upośledzenie czynności komórek wątrobowych (nieprawidłowa próba bromosulfaleinowa), żółtaczka, zwiększenie stężenia transaminaz, pokrzywka, zapalenie skóry/wysypka, rumień wielopostaciowy, wybroczyny, obrzęk naczynioruchowy, ciąże mnogie, jednoczesna ciąża wewnątrzmaciczna i pozamaciczna, ciąża ekotopowa, endometrioza, zaostrzenie istniejącej wcześniej endometriozy, zmniejszenie grubości endometrium, olbrzymie powiększenie jajników, zespół hiperstymulacji jajników (OHSS).
Clostilbegyt - interakcje
Nie przeprowadzano badań interakcji z innymi lekami.
Clostilbegyt - dawkowanie
Doustnie. Dorośli. Dawkowanie należy ustalić indywidualnie dla każdej pacjentki w zależności od wrażliwości (reaktywności) jajników. W przypadku cyklicznych krwawień zaleca się rozpoczynanie leczenia w 5. dniu cyklu (lub w 3. dniu w razie wczesnej owulacji/faza folikularna trwająca krócej niż 12 dni). W przypadku braku miesiączek leczenie można zacząć w dowolnym dniu. Schemat I: 50 mg dziennie przez 5 dni, w tym czasie należy sprawdzić reakcję jajników za pomocą badania ginekologicznego lub badań laboratoryjnych. Owulacja następuje zazwyczaj między 11. a 15. dniem cyklu. Schemat II: należy zastosować w razie niepowodzenia schematu I. Dawkę dobową 100 mg należy podawać przez 5 dni, zaczynając od 5. dnia następnego cyklu. Jeśli nie uda się wywołać owulacji można jeszcze raz powtórzyć ten sam schemat postępowania (podając ponownie dawkę 100 mg). W razie dalszego braku owulacji, po 3 miesiącach przerwy można przeprowadzić dodatkowy, 3-miesięczny cykl leczenia. Potem nie zaleca się dalszego powtarzania leczenia. Nie należy zwiększać dawki powyżej 100 mg dziennie ani wydłużać czasu podawania powyżej 5 dni. W zespole policystycznych jajników, ze względu na możliwość hiperstymulacji, dawka początkowa powinna być mniejsza (25 mg na dobę). W przypadku braku miesiączki po antykoncepcji, należy zastosować dawkę dobową 50 mg; zwykle skuteczne jest 5-dniowe leczenie, nawet już podczas pierwszego cyklu leczenia.
Clostilbegyt - uwagi
W trakcie lub krótko po zakończeniu leczenia preparatem może występować niewyraźne widzenie lub inne zaburzenia widzenia, które mogą powodować zagrożenie podczas wykonywania takich czynności jak prowadzenie samochodu lub obsługiwanie maszyn, zwłaszcza przy zmiennym oświetleniu.
