Reklama
Coaparin - skład
1 amp. 0,2 ml zawiera 5 000 j.m. soli sodowej heparyny. 0,2 ml roztworu do wstrzykiwań zawiera: 1,8 mg alkoholu benzylowego oraz ok. 0,1514 mmol (około 3,480 mg) sodu.
Reklama
Coaparin - działanie
Sól sodowa heparyny o działaniu przeciwzakrzepowym. W małych ilościach heparyna w połączeniu z antytrombiną III unieczynnia aktywną postać osoczowego czynnika X (Xa) oraz hamuje proces przekształcania protrombiny w trombinę. W większych ilościach heparyna unieczynnia trombinę oraz zapobiega przekształcaniu fibrynogenu w fibrynę. Przeciwdziała stabilizacji fibryny i hamuje aktywację jej czynnika stabilizującego. Nie wykazuje aktywności fibrynolitycznej, nie rozpuszcza istniejącego zakrzepu. Heparyna nie zmienia czasu krwawienia, ale może wydłużać czas protrombinowy.
Reklama
Coaparin - wskazania
Profilaktyka zakrzepowego zapalenia żył głębokich i zaburzeń zakrzepowo-zatorowych u pacjentów z czynnikami ryzyka wystąpienia tych zaburzeń.
Reklama
Coaparin - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną, alkohol benzylowy lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Hemofilia, niepoddające się kontroli krwawienia, np. choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy z krwawieniem. Rozległe urazy, niedawno przebyty śródczaszkowy wylew krwi, operacje okulistyczne lub neurochirurgiczne. Bakteryjne zapalenie wsierdzia. Nadciśnienie tętnicze o ciężkim przebiegu. Małopłytkowość czynna lub w wywiadzie. Choroby wątroby o ciężkim przebiegu (w tym żylaki przełyku). Czynna gruźlica. Zwiększenie przepuszczalności naczyń włosowatych.
Reklama
Coaparin - ostrzeżenia
Ostrożnie stosować u pacjentów z niewydolnością nerek lub zaburzeniami czynności wątroby lub z nadwrażliwością na heparyny drobnocząsteczkowe. Heparyna może hamować wydzielanie aldosteronu, wywołując hiperkaliemię, szczególnie u pacjentów z cukrzycą, przewlekłą niewydolnością nerek, uprzednio występującą kwasicą metaboliczną, podniesionym stężeniem potasu lub przyjmujących leki oszczędzające potas. Ryzyko pojawienia się hiperkaliemii wzrasta wraz z przedłużającym się czasem stosowania preparatu. Hiperkaliemia zazwyczaj jest odwracalna, przed rozpoczęciem stosowania heparyny oraz w przypadku przedłużającego się leczenia (>7 dni), zaleca się określanie stężenia potasu w osoczu. U pacjentów stosujących profilaktycznie heparynę, którym podawano środki znieczulające w okolice opony twardej lub poddanych znieczuleniu rdzeniowemu, bardzo rzadko odnotowywano powstawanie krwiaka nadtwardówkowego lub rdzenia, powodującego przemijające, a nawet trwałe porażenie. Ryzyko wystąpienia krwiaka jest większe podczas powtarzanych nakłuć lędźwiowych i podawania leków wpływających na hemostazę (NLPZ, kwas acetylosalicylowy, indometacyna, leki przeciwzakrzepowe), jeśli konieczne jest podanie heparyny, to należy dokonać wstrzyknięcia 4 h przed zabiegiem. Mogą wystąpić objawy, takie jak ból pleców, zaburzenia czuciowe i ruchowe, zaburzenia czynności jelita grubego lub pęcherza moczowego, należy pouczyć pacjenta, aby niezwłocznie zgłaszał personelowi medycznemu pojawienie się któregoś z wymienionych działań niepożądanych. Podczas długotrwałego stosowania heparyny (>5 dni) zaleca się oznaczanie liczby płytek krwi. W przypadku stwierdzenia małopłytkowości należy natychmiast zaprzestać stosowania heparyny. U kobiet po 60 rż., stosujących heparynę długotrwale istnieje zagrożenie wystąpienia powikłań krwotocznych. Lek zawiera alkohol benzylowy, który może powodować reakcje anafilaktoidalne. Lek zawiera sód, należy to uwzględnić u pacjentów ze zmniejszoną czynnością nerek i u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.
Reklama
Coaparin - ciąża
Heparynę u kobiet w ciąży należy stosować wyłącznie w ściśle uzasadnionych przypadkach, po szczegółowym rozważeniu ryzyka i korzyści dla matki. Preparat należy szczególnie ostrożnie podawać w III trymestrze ciąży oraz w okresie bezpośrednio po porodzie ze względu na ryzyko wystąpienia krwawienia u matki. Heparyna nie przenika przez barierę łożyskową ani do mleka kobiet karmiących piersią.
Reklama
Coaparin - efekty uboczne
Mogą wystapić: małopłytkowość, małopłytkowość o ciężkim przebiegu, tzw. zespół białego zakrzepu, z zaburzeniami zakrzepowo-zatorowymi (np. z martwicą skóry lub zgorzelą kończyn); hipoaldosteronizm, hiperkaliemia; krwawienia (u pacjentów z organicznymi zmianami ze skłonnością do krwawień, zaburzeniami hemostazy w wywiadzie, w podeszłym wieku (zwłaszcza u kobiet) oraz w czasie jednoczesnego przyjmowania leków hamujących czynność płytek krwi); bezobjawowe i zwykle odwracalne zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (aminotransferaz) oraz stężenia wolnych kwasów tłuszczowych w surowicy; osteoporoza, przemijające łysienie (najczęściej po 4 do 12 tyg leczenia). Rzadko: skórne i uogólnione reakcje nadwrażliwości (pokrzywka, zapalenie spojówek, gorączka, nieżyt nosa, łzawienie, świąd i palenie stóp) szczególnie u osób, u których w przeszłości wystąpiły reakcje alergiczne po zastosowaniu heparyny drobnocząsteczkowej. Bardzo rzadko: wstrząs anafilaktyczny, u pacjentów poddanych znieczuleniu rdzeniowemu lub nadtwardówkowemu odnotowywano krwiaki.
Coaparin - interakcje
Heparyna, podobnie jak doustne leki przeciwzakrzepowe (dikumarol, acenokumarol), powoduje wydłużenie czasu protrombinowego. W przypadku jednoczesnego stosowania obu tych grup leków, dla właściwej interpretacji omawianego parametru, krew do badania czasu protrombinowego należy pobrać po upłynięciu co najmniej 24 h od ostatniej dawki heparyny wstrzykniętej podskórnie. Leki hamujące czynność płytek krwi (kwas acetylosalicylowy, dekstran, fenylbutazon, indometacyna, dipirydamol, niektóre cefalosporyny–cefamandol, cefoperazon, duże dawki penicylin, niektóre środki kontrastowe, asparaginaza, epoprostenol) mogą nasilać działanie przeciwzakrzepowe heparyny, stwarzając zwiększone zagrożenie wystąpieniem powikłań krwotocznych. Działanie przeciwzakrzepowe heparyny zwiększa również podawana jednocześnie antytrombina III. U osób stosujących wyżej wymienione połączenie należy uwzględnić konieczność zmniejszenia dawki heparyny. Dodatkowe wydłużenie czasu wykrzepiania pełnej krwi może być wynikiem jednoczesnego podawania heparyny i aprotyniny. Nitrogliceryna może istotnie zmniejszać skuteczność działania przeciwzakrzepowego heparyny. W razie konieczności podawania obu tych leków jednocześnie (zwłaszcza w przypadku, gdy nitrogliceryna jest stosowana dożylnie) należy odpowiednio często oznaczać czas kaolinowo-kefalinowy (APTT) i w razie potrzeby zwiększyć dawkę heparyny. Glikozydy naparstnicy, tetracykliny, nikotyna, chinina oraz leki przeciwhistaminowe mogą zmniejszać działanie przeciwzakrzepowe heparyny. Heparyna może być przyczyną zwiększenia aktywności aminotransferaz wątrobowych. Podczas jednoczesnego stosowania heparyny i inhibitorów konwertazy angiotensyny lub antagonistów II angiotensyny wzrasta ryzyko hiperkaliemii. Stosowanie heparyny i leków trombolitycznych (np. streptokinazy) zwiększa ryzyko komplikacji krwotocznych, należy kontrolować czas kaolinowo-kefalinowy (APTT).
Coaparin - dawkowanie
Pacjenci przed planowanymi zabiegami chirurgicznymi oraz po zabiegach: 5 000 j.m. 2 h przed zabiegiem, następnie po zabiegu co 8-12 h przez 10-14 dni lub do momentu, aż pacjent zacznie chodzić (w zależności od tego, co nastąpi wcześniej). Pacjenci po zawale mięśnia sercowego: 5 000 j.m. 2 razy na dobę przez 10 dni lub do momentu, gdy pacjent zacznie chodzić. Pozostali pacjenci: 5 000 j.m. co 8-12 h. Ciąża i okres połogu: w I i II trymestrze podawać 5 000 j.m. co 12 h; w III trymestrze 10 000 j.m. co 12 h. Nie przekraczać stężenia 0,4 j.m./ml heparyny w osoczu, określanego za pomocą specyficznych przeciwciał anty-Xa. Dawkę należy zmniejszyć w czasie porodu. W okresie połogu stosować standardowe dawki. Szczególne grupy pacjentów. Podczas profilaktycznego stosowania heparyny u osób w podeszłym wieku modyfikacja dawkowania nie jest konieczna. U dzieci nie zaleca się stosowania heparyny podskórnie. Sposób podania. Nie należy stosować preparatu domięśniowo ze względu na znaczne ryzyko wystąpienia krwiaków w miejscu wstrzyknięcia. Wstrzyknięcie należy wykonywać, gdy pacjent leży. Praparat podaje się w głębokim zastrzyku podskórnym, na przemian w lewą lub prawą okolicę przednio-boczną lub tylno-boczną ściany brzucha. Całą długość igły należy wprowadzić prostopadle w fałd skóry trzymany między kciukiem i palcem wskazującym. Fałd skóry można uwolnić dopiero po zakończeniu wstrzykiwania preparatu. Nie należy rozcierać miejsca wstrzyknięcia.
Coaparin - uwagi
Heparyna nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
