Deprilept

Reklama

Deprilept - skład

1 tabl. powl. zawiera 10 mg lub 20 mg escytalopramu w postaci szczawianu. Preparat zawiera laktozę.

Reklama

Deprilept - działanie

Lek przeciwdepresyjny - selektywny inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny o dużym powinowactwie do pierwotnego miejsca wiązania. Wiąże się także z miejscem allosterycznym na transporterze serotoniny, z 1000-krotnie mniejszym powinowactwem. Escytalopram nie ma powinowactwa lub ma małe powinowactwo do wielu receptorów, w tym receptorów 5-HT_1A, 5-HT₂, DA, D₁ i D₂, receptorów α₁-, α₂- i β-adrenergicznych oraz receptorów histaminowych H₁, cholinergicznych receptorów muskarynowych, receptorów benzodiazepinowych i receptorów opioidowych. Po podaniu doustnym lek wchłania się prawie całkowicie, niezależnie od spożycia pokarmu (biodostępność wynosi ok. 80%), osiągając maksymalne stężenie we krwi w ciągu 4 h po wielokrotnym podaniu. Escytalopram i jego główne metabolity wiążą się z białkami osocza w mniej niż 80%. Lek jest metabolizowany w wątrobie do metabolitu demetylowanego i didemetylowanego, które są farmakologicznie czynne; może też powstawać metabolit w postaci N-tlenku. Metabolizm zachodzi głównie z udziałem CYP2C19, możliwy jest też udział CYP3A4 i CYP2D6. T_0,5 escytalopramu w fazie eliminacji po wielokrotnym podaniu wynosi ok. 30 h. T_0,5 głównych metabolitów jest znacznie dłuższy. Większość dawki jest wydalana w postaci metabolitów z moczem.

Reklama

Deprilept - wskazania

Leczenie ciężkich epizodów depresji. Leczenie zaburzenia lękowego z napadami lęku, z agorafobią lub bez agorafobii. Leczenie fobii społecznej. Leczenie zaburzenia lękowego uogólnionego. Leczenie zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego.

Reklama

Deprilept - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Jednoczesne leczenie nieselektywnymi, nieodwracalnymi inhibitorami MAO (ryzyko zespołu serotoninowego, objawiającego się pobudzeniem, drżeniem, hipertermią, itd). Jednoczesne leczenie odwracalnymi inhibitorami MAO-A (np. moklobemidem) lub odwracalnym nieselektywnym inhibitorem MAO - linezolidem (ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego). Rozpoznane wydłużenie odstępu QT lub wrodzony zespół wydłużonego odstępu QT. Leczenie skojarzone z innymi lekami powodującymi wydłużenie odstępu QT.

Reklama

Deprilept - ostrzeżenia

Escytalopramu nie należy stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. W trakcie badań klinicznych zachowania związane z samobójstwem (próby i myśli samobójcze) oraz wrogość (szczególnie agresję, zachowania buntownicze i przejawy gniewu) obserwowano częściej u dzieci i młodzieży leczonych lekami przeciwdepresyjnymi niż w grupie, której podawano placebo. Jeśli, ze względów klinicznych, podjęta jednak zostanie decyzja o leczeniu, pacjenta należy uważnie obserwować, czy nie występują skłonności samobójcze. Ponadto, brak danych dotyczących bezpieczeństwa długoterminowego stosowania u dzieci i młodzieży dotyczących wzrostu, dojrzewania oraz rozwoju poznawczego i rozwoju zachowania. U niektórych pacjentów z zaburzeniem lękowym z napadami lęku w początkowym okresie leczenia lekami przeciwdepresyjnymi może nastąpić nasilenie objawów lękowych. Ta paradoksalna reakcja zazwyczaj ustępuje w ciągu 2 tyg. kontynuowanego leczenia. Zaleca się stosowanie małej dawki początkowej, aby zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia stanów lękowych. Stosowanie escytalopramu należy przerwać, jeśli u pacjent po raz pierwszy wystąpi napad drgawkowy lub w razie zwiększenia częstości napadów drgawkowych (u pacjentów z wcześniej zdiagnozowaną padaczką). U pacjentów z niekontrolowaną padaczką należy unikać stosowania SSRI, a pacjentów z kontrolowaną padaczką należy uważnie obserwować. Należy zachować ostrożność podczas stosowania SSRI u pacjentów z manią/hipomanią w wywiadzie. SSRI należy odstawić, jeśli wystąpi faza maniakalna. U pacjentów z cukrzycą leczenie SSRI może wpływać na kontrolę stężenia glukozy (hipoglikemia lub hiperglikemia). Może być konieczne dostosowanie dawkowania insuliny i (lub) doustnych leków hipoglikemizujących. Depresja wiąże się ze zwiększonym ryzykiem myśli samobójczych, samouszkodzeń i samobójstwa (zdarzenia związane z samobójstwem). Ryzyko to utrzymuje się do czasu osiągnięcia znaczącej poprawy. Pacjentów należy wnikliwie obserwować do czasu uzyskania poprawy oraz w początkowym okresie powrotu do zdrowia (zwiększone ryzyko samobójstwa). Lecząc pacjentów z innymi zaburzeniami psychicznymi należy zachować takie same środki ostrożności, jak w przypadku leczenia pacjentów z ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi. Pacjenci ze zdarzeniami związanymi z samobójstwem w wywiadzie lub pacjenci ze znacznym stopniem wyobrażeń samobójczych przed rozpoczęciem leczenia wykazują większe ryzyko myśli lub prób samobójczych, dlatego w trakcie leczenia należy ich wnikliwie obserwować, szczególnie pacjentów w wieku poniżej 25 lat. Podczas leczenia należy uważnie obserwować pacjentów, zwłaszcza osoby z grupy dużego ryzyka, w szczególności na początku leczenia oraz po zmianie dawki. U pacjentów z objawami akatyzji zwiększenie dawki może być szkodliwe. Należy zachować ostrożność u pacjentów z grupy ryzyka wystąpienia hiponatremii (prawdopodobnie spowodowanej przez zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego - SIADH), tzn. u pacjentów w podeszłym wieku, z marskością wątroby lub jednocześnie leczonych lekami, które powodują hiponatremię. Ze względu na ryzyko nieprawidłowych krwawień należy zachować ostrożność u pacjentów otrzymujących SSRI, zwłaszcza w przypadku jednoczesnego stosowania doustnych leków przeciwzakrzepowych lub leków wpływających na czynność płytek krwi (np. atypowe leki przeciwpsychotyczne oraz pochodne fenotiazyny, większość trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, kwas acetylosalicylowy i NLPZ, tyklopidyna oraz dipirydamol) oraz u pacjentów z rozpoznaną tendencją do występowania krwawień. Doświadczenie kliniczne dotyczące jednoczesnego stosowania SSRI i leczenia elektrowstrząsami jest ograniczone, dlatego zaleca się zachowanie ostrożności. Ze względu na ryzyko zespołu serotoninowego należy zachować ostrożność stosując escytalopram jednocześnie z lekami o działaniu serotoninergicznym, takimi jak sumatryptan lub inne tryptany, tramadol i tryptofan. W razie wystąpienia objawów takiego zespołu należy natychmiast odstawić SSRI i lek o działaniu serotoninergicznym oraz rozpocząć leczenie objawowe. Jednoczesne stosowanie SSRI i produktów roślinnych zawierających ziele dziurawca może prowadzić do zwiększenia częstości występowania działań niepożądanych. Ze względu na ograniczone doświadczenie kliniczne zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów z chorobą wieńcową. Ze względu na zwiększone ryzyko wydłużenia odstępu QT, w tym zaburzeń torsade de pointes (głównie u kobiet, u pacjentów z hipokaliemią lub pacjentów z wcześniejszym wydłużeniem odstępu QT lub innymi chorobami serca) należy zachować ostrożność u pacjentów ze znaczną bradyarytmią, po przebytym niedawno ostrym zawale mięśnia sercowego lub niewyrównaną niewydolnością serca. Zaburzenia elektrolitowe, takie jak hipokalemia lub hipomagnezemia, zwiększają ryzyko złośliwej arytmii i powinny być wyrównane przed rozpoczęciem leczenia escytalopramem. U pacjentów ze stabilną chorobą serca, przed rozpoczęciem leczenia należy wykonać badanie EKG. Jeżeli podczas stosowania escytalopramu wystąpią zaburzenia rytmu serca, należy przerwać leczenie i wykonać badanie EKG. Escytalopram należy stosować z ostrożnością u pacjentów z jaskrą z zamkniętym kątem przesączania lub z jaskrą w wywiadzie. Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) oraz inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI) mogą spowodować wystąpienie objawów zaburzeń czynności seksualnych. Zgłaszano przypadki długotrwałych zaburzeń czynności seksualnych, w których objawy utrzymywały się pomimo przerwania stosowania SSRI i (lub) SNRI. Preparat zawiera laktozę - nie należy go stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Ponadto lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na tabl., to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

Reklama

Deprilept - ciąża

Nie należy stosować escytalopramu w okresie ciąży, chyba że jest to konieczne i starannie rozważono stosunek korzyści do ryzyka. Należy obserwować noworodka, jeśli kobieta kontynuowała stosowanie leku w późniejszym okresie ciąży, zwłaszcza w III trymestrze. W okresie ciąży należy unikać nagłego odstawienia leku. W przypadku stosowania przez kobietę SSRI/ SNRI w późniejszych okresach ciąży, u noworodka mogą wystąpić następujące objawy: niewydolność oddechowa, sinica, bezdech, napady drgawkowe, wahania ciepłoty ciała, trudności w karmieniu, wymioty, hipoglikemia, zwiększone napięcie mięśniowe, zmniejszone napięcie mięśniowe, hiperrefleksja, drżenie mięśni, nerwowość, drażliwość, letarg, ciągły płacz, senność i trudności w zasypianiu. Objawy te mogą być spowodowane zarówno działaniem serotoninergicznym, jak i odstawieniem leku. W większości przypadków pojawiają się bezpośrednio lub wkrótce (<24 h) po porodzie. Wyniki badań epidemiologicznych wskazują, że stosowanie SSRI u kobiet w ciąży, zwłaszcza w III trymestrze, może zwiększać ryzyko występowania zespołu przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodka (PPHN). Należy się spodziewać, że escytalopram przenika do mleka ludzkiego - nie zaleca się karmienia piersią podczas stosowania leku. Badania przeprowadzone na zwierzętach wykazały, że cytalopram może wpływać na jakość nasienia. Z opisów przypadków stosowania u ludzi niektórych SSRI wynika, że wpływ na jakość nasienia jest przemijający. Dotychczas nie zaobserwowano wpływu na płodność u ludzi.

Reklama

Deprilept - efekty uboczne

Bardzo często: ból głowy, nudności. Często: zmniejszenie łaknienia, zwiększenie łaknienia, zwiększenie masy ciała, niepokój, niepokój ruchowy, nietypowe sny, zmniejszenie popędu płciowego (kobiety i mężczyźni), brak orgazmu u kobiet, bezsenność, senność, zawroty głowy, parestezja, drżenie mięśniowe, zapalenie zatok, ziewanie, biegunka, zaparcie, wymioty, suchość błony śluzowej jamy ustnej, nasilone pocenie, ból stawów, ból mięśni, zaburzenia wytrysku i impotencja u mężczyzn, zmęczenie, gorączka. Niezbyt często: zmniejszenie masy ciała, bruksizm, pobudzenie, nerwowość, napady paniki, stany splątania, zaburzenia smaku, zaburzenia snu, omdlenie, rozszerzenie źrenic, zaburzenia widzenia, szum uszny, tachykardia, krwawienie z nosa, krwawienie z przewodu pokarmowego (w tym krwawienie z odbytu), pokrzywka, łysienie, wysypka, świąd, krwotok maciczny lub krwotok miesiączkowy u kobiet, obrzęk. Rzadko: reakcja anafilaktyczna, agresja, depersonalizacja, omamy, zespół serotoninowy, bradykardia. Częstość nieznana: małopłytkowość, nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego (ADH), hiponatremia, anoreksja, mania, myśli samobójcze, zachowanie samobójcze, dyskineza, zaburzenia poruszania, drgawki, niepokój psychoruchowy/akatyzja, wydłużenie odstępu QT, komorowe zaburzenia rytmu (w tym torsade de pointes), niedociśnienie ortostatyczne, zapalenie wątroby, nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby, wybroczyny, obrzęk naczynioruchowy, zatrzymanie moczu, mlekotok, priapizm (mężczyźni). Po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano przypadki wydłużenia odstępu QT oraz komorowych zaburzeń rytmu serca, w tym typu torsade de pointes, głównie u kobiet, osób z hipokaliemią lub pacjentów z występującym wcześniej wydłużeniem odstępu QT lub innymi chorobami serca. Wyniki badań epidemiologicznych przeprowadzonych głównie wśród pacjentów w wieku 50 lat i więcej wskazują na zwiększone ryzyko złamań kości u pacjentów przyjmujących SSRI i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne. Odstawienie SSRI/SNRI (zwłaszcza nagłe) często prowadzi do występowania objawów odstawienia. Najczęściej zgłaszane objawy to: zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezja i wrażenie porażenia prądem elektrycznym), zaburzenia snu (w tym bezsenność i wyraziste sny), pobudzenie lub niepokój, nudności i (lub) wymioty, drżenie mięśni, splątanie, nasilone pocenie, ból głowy, biegunka, kołatanie serca, chwiejność emocjonalna, drażliwość oraz zaburzenia widzenia. Na ogół objawy te mają niewielkie lub umiarkowane nasilenie i są samoograniczające się, chociaż u niektórych pacjentów mogą być ciężkie i (lub) utrzymywać się dłużej.

Deprilept - interakcje

Przeciwwskazane jest stosowanie escytalopramu w skojarzeniu z nieselektywnymi, nieodwracalnymi inhibitorami MAO. Stosowanie escytalopramu można rozpocząć 14 dni po odstawieniu nieodwracalnego inhibitora MAO. Między odstawieniem escytalopramu a rozpoczęciem leczenia nieselektywnym, nieodwracalnym inhibitorem MAO należy zachować co najmniej 7-dniową przerwę. Ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego przeciwwskazane jest stosowanie escytalopramu w skojarzeniu z inhibitorem MAO-A, takim jak moklobemid. Jeśli takie leczenie skojarzone jest konieczne, należy je rozpocząć podając najmniejszą zalecaną dawkę, a pacjent powinien pozostawać pod stałą kontrolą kliniczną. Antybiotyk linezolid jest odwracalnym nieselektywnym inhibitorem MAO i nie należy stosować go u pacjentów leczonych escytalopramem. Jeśli takie leczenie skojarzone okaże się konieczne, należy stosować najmniejsze zalecane dawki oraz podawać je pod ścisłą kontrolą kliniczną. Należy zachować ostrożność stosując escytalopram jednocześnie z selegiliną (nieodwracalny, wybiórczy inhibitor MAO-B), ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego. Selegilinę w dawkach do 10 mg/dobę stosowano bezpiecznie w skojarzeniu z mieszaniną racemiczną cytalopramu. Nie przeprowadzono badań farmakokinetycznych i farmakodynamicznych dotyczących stosowania escytalopramu w skojarzeniu z innymi lekami powodującymi wydłużenie odstępu QT. Nie można wykluczyć działania addytywnego escytalopramu i tych leków. W związku z tym przeciwwskazane jest leczenie skojarzone escytalopramem z lekami powodującymi wydłużenie odstępu QT, takimi jak: leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, leki przeciwpsychotyczne (np. pochodne fenotiazyny, pimozyd, haloperydol), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, niektóre leki przeciwbakteryjne (np. sparfloksacyna, moksyfloksacyna, erytromycyna podawana dożylnie, pentamidyna, leki przeciwmalaryczne, szczególnie halofantryna), niektóre leki przeciwhistaminowe (astemizol, mizolastyna). Jednoczesne podawanie z lekami o działaniu serotoninergicznym (np. tramadol, sumatryptan oraz inne tryptany) może prowadzić do zespołu serotoninowego - zachować ostrożność. SSRI mogą obniżać próg drgawkowy. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas stosowania w skojarzeniu z innymi lakami, które mogą obniżać próg drgawkowy [np. lekami przeciwdepresyjnymi (trójpierścieniowymi, SSRI), lekami neuroleptycznymi (pochodnymi fenotiazyny, pochodnymi tioksantenu i pochodnymi butyrofenonu), meflochiną, bupropionem i tramadolem]. Informowano o nasileniu działania w przypadkach stosowania SSRI w skojarzeniu z litem lub tryptofanem - należy zachować ostrożność stosując jednocześnie SSRI oraz wymienione leki. Jednoczesne stosowanie SSRI i preparatów roślinnych zawierających ziele dziurawca może prowadzić do zwiększenia częstości działań niepożądanych. Stosowanie escytalopramu w skojarzeniu z doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi może wpływać na ich działanie przeciwzakrzepowe. W czasie rozpoczynania lub kończenia leczenia escytalopramem należy monitorować parametry krzepnięcia krwi u pacjentów leczonych doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi. Skojarzone stosowanie escytalopramu z NLPZ może zwiększyć tendencję do krwawień. Nie należy oczekiwać interakcji farmakodynamicznych ani farmakokinetycznych escytalopramu z alkoholem. Jednakże nie zaleca się spożywania alkoholu podczas leczenia. Wymagana jest ostrożność podczas stosowania escytalopramu w skojarzeniu z lekami powodującymi zmniejszenie stężenia sodu i (lub) magnezu, ponieważ stany takie zwiększają ryzyko wystąpienia złośliwej arytmii. Metabolizm escytalopramu zachodzi głównie z udziałem CYP2C19. CYP3A4 i CYP2D6 mogą również brać udział w metabolizowaniu escytalopramu, choć w mniejszym stopniu. Wydaje się, że metabolizm głównego metabolitu S-DCT (demetylowanego escytalopramu) jest częściowo katalizowany przez CYP2D6. Podawanie escytalopramu jednocześnie z 30 mg omeprazolu raz na dobę (inhibitor CYP2C19) spowodowało umiarkowane (o ok. 50%) zwiększenie stężenia escytalopramu w osoczu. Podawanie escytalopramu w skojarzeniu z 400 mg cymetydyny 2 razy na dobę (umiarkowanie silny inhibitor enzymów) spowodowało umiarkowane (o ok. 70%) zwiększenie stężenia escytalopramu w osoczu. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas leczenia skojarzonego escytalopramem z cymetydyną. Konieczne może być dostosowanie dawki. W związku z tym należy zachować ostrożność w przypadku stosowania jednocześnie z inhibitorami CYP2C19 (np. omeprazol, ezomeprazol, flukonazol, fluwoksamina, lanzoprazol, tyklopidyna) oraz z cymetydyną. Może być konieczne zmniejszenie dawki escytalopramu na podstawie monitorowania działań niepożądanych podczas jednoczesnego leczenia. Escytalopram jest inhibitorem enzymu CYP2D6. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas podawania escytalopramu jednocześnie z lekami, które są metabolizowane głównie z udziałem tego enzymu i mają mały indeks terapeutyczny, takimi jak flekainid, propafenon i metoprolol (stosowane w niewydolności serca) lub z niektórymi lekami działającymi na OUN, metabolizowanymi głównie z udziałem CYP2D6, takimi jak leki przeciwdepresyjne (dezypramina, klomipramina i nortryptylina) lub leki przeciwpsychotyczne (rysperydon, tiorydazyna i haloperydol). Może być konieczne dostosowanie dawkowania. Stosowanie skojarzone z dezypraminą lub metoprololem spowodowało w obydwu przypadkach 2-krotne zwiększenie stężenia w osoczu tych dwóch substratów CYP2D6. Escytalopram może również wykazywać słabe działanie hamujące CYP2C19. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas jednoczesnego stosowania leków metabolizowanych przez CYP2C19.

Deprilept - dawkowanie

Doustnie. Dorośli. Epizod depresji, ciężki. Zazwyczaj stosowana dawka to 10 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie, dawkę można zwiększyć do maksymalnie 20 mg na dobę. Działanie przeciwdepresyjne występuje zazwyczaj po 2-4 tyg. stosowania leku. Po ustąpieniu objawów, leczenie należy kontynuować przez co najmniej 6 mies., w celu utrwalenia reakcji na leczenie. Zaburzenie lękowe z napadami lęku, z agorafobią lub bez agorafobii. W pierwszym tygodniu leczenia zaleca się początkowo 5 mg, a następnie zwiększenie dawki do 10 mg na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie dawkę można zwiększyć do maksymalnie 20 mg na dobę. Największą skuteczność osiąga się po ok. 3 mies. stosowania leku. Leczenie trwa kilka miesięcy. Fobia społeczna. Zazwyczaj stosowana dawka to 10 mg raz na dobę. Poprawa stanu klinicznego następuje zazwyczaj po 2-4 tyg. leczenia. W zależności od reakcji pacjenta na leczenie dawkę można następnie zmniejszyć do 5 mg lub zwiększyć do maksymalnie 20 mg na dobę. Fobia społeczna jest chorobą o przebiegu przewlekłym i zalecane jest podawanie escytalopramu przez 12 tyg., w celu utrwalenia reakcji na leczenie. Długoterminowe leczenie pacjentów reagujących na podawanie leku oceniano przez 6 mies. i można je rozważyć indywidualnie w celu zapobiegania nawrotom choroby; korzyści z leczenia należy regularnie oceniać. Farmakoterapia jest częścią kompleksowego postępowania terapeutycznego. Zaburzenie lękowe uogólnione. Dawka początkowa wynosi 10 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta, dawkę można zwiększyć maksymalnie do 20 mg na dobę. Długoterminowe leczenie osób reagujących na lek oceniano przez co najmniej 6 mies. u pacjentów otrzymujących 20 mg na dobę. Należy regularnie oceniać korzyści z leczenia i stosowaną dawkę. Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne. Dawka początkowa wynosi 10 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie, dawkę można zwiększyć do maksymalnie 20 mg na dobę. Ponieważ zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (ZOK) jest chorobą przewlekłą, pacjenci powinni być leczeni przez odpowiedni długi okres, aby istniała pewność, że objawy choroby ustąpiły. Należy regularnie oceniać korzyści z leczenia i stosowaną dawkę. Odstawianie leczenia. Należy unikać nagłego odstawienia leku. Podczas kończenia leczenia escytalopramem dawkę należy stopniowo zmniejszać przez co najmniej 1 do 2 tyg. Jeżeli wystąpią objawy uciążliwe dla pacjenta, będące następstwem zmniejszania dawki lub odstawienia leku, należy rozważyć wznowienie podawania poprzednio stosowanej dawki. Następnie lekarz może kontynuować zmniejszanie dawki w bardziej stopniowy sposób. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku (>65 lat) dawka początkowa wynosi 5 mg raz na dobę; w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta, dawkę można zwiększyć do 10 mg na dobę. Nie badano skuteczności leku w leczeniu fobii społecznej u pacjentów w podeszłym wieku. Escytalopramu nie należy stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania. U pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek nie ma konieczności dostosowania dawkowania. Zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (CCr poniżej 30 ml/min). U pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby w pierwszych 2 tyg. leczenia zaleca się stosowanie dawki 5 mg na dobę. W zależności od reakcji pacjenta na leczenie, dawkę można zwiększyć do 10 mg na dobę. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności, zwłaszcza podczas dostosowywania dawkowania. Pacjentom, o których wiadomo, że wolno metabolizują leki z udziałem CYP2C19, zaleca się dawkę 5 mg na dobę w pierwszych 2 tyg. leczenia. W zależności od reakcji pacjenta na leczenie dawkę można zwiększyć do 10 mg na dobę. Sposób podania. Lek podaje się jeden raz na dobę i może być przyjmowany z posiłkiem lub niezależnie od posiłków. Tabletkę można podzielić na równe dawki.

Deprilept - uwagi

Chociaż nie wykazano, aby escytalopram wpływał na sprawność intelektualną ani psychoruchową, jednak wszelkie leki o działaniu psychoaktywnym mogą zaburzać zdolność osądu lub sprawność. Pacjentów należy ostrzec o możliwości wpływu leku na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.