Ifapidin

Reklama

Ifapidin - skład

1 tabl. powl. zawiera 250 mg chlorowodorku tyklopidyny.

Reklama

Ifapidin - działanie

Lek hamujący agregację płytek krwi i uwalnianie substancji biorących udział w procesie krzepnięcia krwi, zapobiega tworzeniu się zakrzepów tętniczych i żylnych. Mechanizm działania polega na hamowaniu zależnego od ADP wiązania się fibrynogenu z receptorem glikoproteinowym płytki krwi (IIb i IIIa). Tyklopidyna zmniejsza stężenie fibrynogenu, wydłuża czas krwawienia i zmniejsza lepkość krwi. Nie wpływa na syntezę lub aktywność cyklooksygenazy, fosfodiesterazy, płytkowego cAMP, nie wywiera również wpływu na przepływ jonów wapniowych. Działanie antyagregacyjne wykrywalne jest po upływie 48 h od podania leku. Efekt hamowania agregacji płytek (powyżej 50%) obserwowano po 4 dniach podawania leku, a maksymalny efekt hamowania agregacji płytek (60-70%) występował po upływie 8-11 dni. Po podaniu doustnym tyklopidyna wchłania się szybko i prawie całkowicie z przewodu pokarmowego (80%). Stosowanie podczas posiłków zwiększa biodostępność leku o 20%. Maksymalne stężenie we krwi występuje po około 2 h. Jest metabolizowana w wątrobie (zidentyfikowano około 20 metabolitów). T_0,5 u pacjentów w wieku 20-43 lat wynosi około 7,9 h, u pacjentów starszych (65-76 lat) - około 12,6 h, w przypadku kontynuowania leczenia wydłuża się do 4-5 dni. Lek jest wydalany w około 60% z moczem i w około 23% z kałem.

Reklama

Ifapidin - wskazania

Leczenie schorzeń naczyniowych i zapobieganie ich powikłaniom: zapobieganie niedokrwiennym udarom mózgu, zapobieganie przejściowym niedokrwieniom mózgu (TIA); zapobieganie reokluzji po zawałach mięśnia sercowego i zapobieganie wtórnym zawałom; zapobieganie zakrzepom naczyń obwodowych w przebiegu miażdżycy tętnic kończyn dolnych; zapobieganie wtórnej angiopatii miażdżycowej i cukrzycowej. Ponadto - w chirurgii przed i po zabiegach z zastosowaniem krążenia pozaustrojowego, przy hemodializie - poprawia efekty dializy, działa ochronnie na płytki, zmniejsza ilość podawanej heparyny. Leczniczo i zapobiegawczo w zaburzeniach płytkowych.

Reklama

Ifapidin - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Skaza krwotoczna. Zmiana narządowa związana ze skłonnością do krwawień: aktywna choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicy, ostra faza krwotocznych incydentów mózgowo-naczyniowych. Choroby układu krwiotwórczego związane z wydłużonym czasem krwawienia. Ciężka niewydolność wątroby. Leukopenia, trombocytopenia, agranulocytoza w wywiadzie. Neutropenia (liczba granulocytów obojętnochłonnych <1500/mm³) lub trombocytopenia (liczba płytek krwi <100000/mm³). Nie należy stosować preparatu w pierwotnej profilaktyce zakrzepicy u osób zdrowych.

Reklama

Ifapidin - ostrzeżenia

Nigdy nie należy stosować preparatu w pierwotnej profilaktyce zakrzepicy u osób zdrowych. Tyklopidynę stosuje się u pacjentów, u których występuje nadwrażliwość lub brak działania terapeutycznego po stosowaniu kwasu acetylosalicylowego. Mogą wystąpić hematologiczne reakcje niepożądane i ich efekty (w tym krwawienia). Lek należy stosować ze szczególną ostrożnością u pacjentów ze skłonnością do krwawień. Po wprowadzeniu preparatu do obrotu zgłaszano agranulocytozę, pancytopenię i rzadkie przypadki białaczki. Mogą wystąpić ciężkie, czasami śmiertelne hematologiczne i krwotoczne objawy niepożądane, szczególnie związane z: nieodpowiednim monitorowaniem klinicznym, późnym rozpoznaniem i niewłaściwym leczeniem działań niepożądanych, jednoczesnym stosowaniem leków przeciwzakrzepowych i hamujących agregację płytek (np. salicylanów, niesteroidowych leków przeciwzapalnych). Niemniej jednak, w przypadku implantacji stentów wieńcowych, lek należy stosować w połączeniu z kwasem acetylosalicylowym (100-325 mg/dobę) przez co najmniej miesiąc po zabiegu. Na początku leczenia należy wykonać pełną morfologię krwi (wraz z liczbą płytek krwi), rozmaz i czas krwawienia. Badanie należy powtarzać co 2 tyg. w ciągu pierwszych 3 miesięcy leczenia, a w przypadku konieczności przerwania leczenia w tym okresie - w ciągu 2 tyg. po jego zakończeniu. W razie potwierdzenia neutropenii (liczba granulocytów obojętnochłonnych <1500/mm³) lub trombocytopenii (liczba płytek krwi <100000/mm³) leczenie należy przerwać i kontrolować parametry hematologiczne (pełna morfologia krwi łącznie z liczbą płytek, rozmaz krwi, czas krwawienia) do czasu ich normalizacji. Pacjentów należy przestrzec, aby przed jakimkolwiek zabiegiem chirurgicznym lub stomatologicznym informowali lekarza lub dentystę o stosowaniu preparatu. W przypadku nawet niewielkich zabiegów chirurgicznych (np. ekstrakcja zęba) należy spodziewać się wydłużonego czasu krwawienia. Jeśli pacjent ma planowany zabieg chirurgiczny, leczenie - o ile to możliwe - należy przerwać co najmniej 10 dni przed operacją (z wyjątkiem przypadków, w których działanie przeciwzakrzepowe jest ewidentnie potrzebne), mając na uwadze ryzyko krwawienia indukowanego tyklopidyną. W przypadku pilnych operacji, można zastosować – pojedynczo lub łącznie – 3 sposoby ograniczania ryzyka krwotoku i wydłużenia czasu krwawienia: podanie 0,5 do 1 mg/kg metylprednizolonu dożylnie, z powtarzaniem dawki; podanie desmopresyny w dawce 0,2 do 0,4 μg/kg; przetoczenie płytek krwi. Należy poinformować pacjentów, że w przypadku wystąpienia u nich jakiejkolwiek skórnej reakcji alergicznej, uporczywej biegunki, lub jeśli zauważą jakiekolwiek działania niepożądane związane z neutropenią (gorączka, ból gardła, owrzodzenia błony śluzowej jamy ustnej), trombocytopenią i (lub) zaburzeniami hemostazy (przedłużone lub nietypowe krwawienie, krwiak, plamica, smoliste stolce), zakrzepową plamicą małopłytkową (patrz dalej) lub zapaleniem/niewydolnością wątroby (żółtaczka, ciemny mocz, odbarwione stolce), powinni natychmiast przerwać stosowanie leku i porozumieć się z lekarzem. W przypadku gorączki, zapalenia gardła, owrzodzeń błony śluzowej jamy ustnej należy natychmiast skontrolować morfologię krwi. Lekarz może podjąć decyzję o ponownym zastosowaniu tyklopidyny w zależności od stanu klinicznego pacjenta i wyników badań laboratoryjnych. Ostrożnie stosować u pacjentów ze stwierdzoną alergią na tienopirydyny (ryzyko reakcji krzyżowej). W przypadku potencjalnie zagrażającej życiu zakrzepowej plamicy małopłytkowej, która może prowadzić do zgonu, zawsze należy skonsultować się z hematologiem i w razie rozpoznania lub podejrzenia tego zespołu, pacjenta należy przyjąć do specjalistycznego oddziału. Plazmafereza poprawia rokowanie w tej chorobie. Z uwagi na to, że podanie płytek może prowadzić do nasilonej zakrzepicy, o ile to możliwe, należy tego unikać. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z niewydolnością wątroby. W razie podejrzenia zaburzeń czynności wątroby należy wykonać badania czynności wątroby, szczególnie w pierwszych miesiącach leczenia. Jeśli wystąpi zapalenie wątroby lub żółtaczka, leczenie należy przerwać i wykonać badania czynności wątroby. W kontrolowanych badaniach klinicznych nie obserwowano niespodziewanych problemów u pacjentów z łagodnym zaburzeniem czynności nerek. Nie ma doświadczenia dotyczącego modyfikowania dawek u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek większego stopnia. Niemniej jednak u pacjentów z upośledzoną czynnością nerek konieczne może być zmniejszenie dawki tyklopidyny lub odstawienie preparatu, jeśli wystąpią zaburzenia krwotoczne lub dotyczące układu krwiotwórczego. Decyzję o wznowieniu leczenia należy podejmować na podstawie oceny objawów klinicznych i wyników badań laboratoryjnych. Ostrożnie stosować u pacjentów ze stwierdzoną alergią na tienopirydyny (ryzyko reakcji krzyżowej).

Reklama

Ifapidin - ciąża

Nie zaleca się stosowania preparatu w czasie ciąży, o ile ze względu na stan kliniczny kobiety ciężarnej stosowanie tyklopidyny nie jest konieczne. Nie wiadomo, czy tyklopidyna jest wydzielana do mleka kobiecego. Nie zaleca się stosowania leku w czasie karmienia piersią. W czasie terapii preparatem – jeśli jest ona bezwzględnie konieczna – należy przerwać karmienie piersią. Nie obserwowano upośledzenia płodności.

Reklama

Ifapidin - efekty uboczne

Często: neutropenia (w tym ciężka), agranulocytoza, ból i zawroty głowy, biegunka, nudności, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej i aminotransferaz, wysypki skórne, szczególnie plamistogrudkowa lub pokrzywkowa, często z towarzyszącym świądem, (wysypki skórne mogą być uogólnione), zwiększone stężenia cholesterolu i trójglicerydów w surowicy. Niezbyt często: izolowana małopłytkowość lub w wyjątkowych przypadkach ze współistniejącą niedokrwistością hemolityczną, agranulocytoza z potencjalnie śmiertelnymi powikłaniami jak sepsa i wstrząs septyczny; zaburzenia czucia (neuropatia obwodowa), siniaki, wybroczyny, krwawienie z nosa, krwiomocz, krwawienie dospojówkowe, krwawienia około- i pooperacyjne, krwotok (również ciężki i czasami prowadzący do zgonu), choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, zwiększenie stężenia bilirubiny, złuszczające zapalenie skóry. Rzadko: pancytopenia, aplazja szpiku kostnego, zakrzepowa plamica małopłytkowa, białaczka, trombocytoza, szumy uszne, krwawienie wewnątrzmózgowe, zapalenie wątroby (cytolityczne i /lub cholestatyczne). Bardzo rzadko: reakcje immunologiczne o różnych objawach, takie jak reakcje alergiczne, eozynofilia, anafilaksja, obrzęk Quinckego, bóle stawów, zapalenie naczyń, zespół tocznia, alergiczna pneumopatia, nefropatia z nadwrażliwości czasami prowadząca do niewydolności nerek; ciężka biegunka z zapaleniem okrężnicy (łącznie z limfocytowym zapaleniem okrężnicy), zapalenie wątroby z zejściem śmiertelnym, piorunujące zapalenie wątroby, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa- Johnsona, zespół Lyella, gorączka. Częstość nieznana: krzyżowa nadwrażliwość na leki między tienopirydynami (jak klopidogrel, prasugrel).

Ifapidin - interakcje

Jednoczesne stosowanie z NLPZ, inhibitorami agregacji płytek, pochodnymi kwasu salicylowego, doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi, heparynami, selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), pentoksyfiliną zwiększa ryzyko krwotoku. Jeżeli konieczne jest jednoczesne stosowanie tych leków pacjenta należy dokładnie obserwować, ponadto w przypadku doustnych leków przeciwzakrzepowych należy kontrolować INR a w przypadku heparyn czas APTT. Należy unikać jednoczesnego stosowania lub konieczna jest ostrożność i ścisłe monitorowanie kliniczne w przypadku: teofiliny, fenytoiny, cyklosporyny, digoksyny. Tykolpidyna zwiększa stężenie teofiliny w osoczu (zmniejsza klirens teofiliny), co wiąże się z ryzykiem przedawkowania. Jeżeli nie można uniknąć jednoczesnego stosowania tych 2 leków, należy regularnie kontrolować stężenia teofiliny we krwi, a w razie potrzeby, podczas leczenia tyklopidyną i po jego zakończeniu zmodyfikować dawkę teofiliny. Badania in vitro wykazały, że tyklopidyna nie ma wpływu na wiązanie fenytoiny z białkami osocza. Nie badano jednak wpływu tyklopidyny i jej metabolitów na wiązanie z białkami osocza in vivo. W niektórych przypadkach jednoczesne podawanie tyklopidyny i fenytoiny prowadziło do zwiększonego stężenia fenytoiny i toksyczności fenytoiny (zaleca się kontrolę stężenia fenytoiny we krwi). W bardzo rzadkich przypadkach opisywano zmniejszenie stężenia cyklosporyny we krwi, dlatego w przypadku jednoczesnego stosowania należy kontrolować stężenia cyklosporyny we krwi. Tyklopidyna w niewielkim stopniu - o około 15% - zmniejsza stężenie digoksyny we krwi (bez wpływu na skuteczność terapeutyczną). W czasie jednoczesnego podawania z tyklopidyną biologiczny okres półtrwania antypiryny, metabolizowanej przez cytochrom P450, wydłuża się o około 25%. Takiego efektu można też oczekiwać w przypadku innych substancji o podobnym metabolizmie. Szczególnie w przypadku substancji o wąskim indeksie terapeutycznym na początku i po zakończeniu jednoczesnego stosowania konieczne jest zmodyfikowanie dawki. Jednoczesne podawanie tyklopidyny i leków zobojętniających prowadzi do zmniejszenia stężeń tyklopidyny w osoczu o 20-30%. Przewlekłe leczenie cymetydyną istotnie zwiększa stężenie tyklopidyny w osoczu. U osób zdrowych długotrwałe podawanie fenobarbitalu nie ma wpływu na przeciwpłytkowe działanie tyklopidyny. Nie obserwowano istotnych klinicznie interakcji międzylekowych podczas jednoczesnego podawania tyklopidyny z lekami β-adrenolitycznymi, antagonistami wapnia lub lekami moczopędnymi. Badania in-vitro pokazują, że tyklopidyna nie ma wpływu na wiązanie propranololu z białkami osocza.

Ifapidin - dawkowanie

Doustnie. Dorośli: 1 tabl. (250 mg) 2 razy na dobę podczas posiłku. Osoby w starszym wieku mogą przyjmować typowe dawki stosowane u doroslych. W przypadku niewydolności wątroby podawanie leku wymaga zwiększonej ostrożności i powinno zostać przerwane, jeżeli wystąpi zapalenie wątroby lub żółtaczka. Nie zaleca się stosowania leku u dzieci i młodzieży (brak doświadczenia klinicznego).

Ifapidin - uwagi

Bardzo rzadko preparat może powodować zawroty głowy, szumy uszne i pogarszać zdolność koncentracji, co może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.