Metoprololum 123ratio

Reklama

Metoprololum 123ratio - skład

1 tabl. o przedłużonym uwalnianiu zawiera 23,75 mg lub 47,5 mg lub 95 mg bursztynianu metoprololu, co odpowiada odpowiednio: 25 mg, 50 mg i 100 mg winianu metoprololu. Preparat zawiera sacharozę.

Reklama

Metoprololum 123ratio - działanie

Selektywny lek β₁-adrenolityczny. Wykazuje niewielkie działanie stabilizujące błonę komórkową, nie pobudza receptorów β oraz wykazuje ujemne działanie inotropowe i chronotropowe. Metoprolol osłabia działanie amin katecholowych uwalnianych podczas wysiłku fizycznego lub stresu i powoduje zwolnienie czynności serca, zmniejszenie pojemności minutowej serca i obniżenie ciśnienia tętniczego. Nie hamuje prawidłowych reakcji fizjologicznych w warunkach stresu, zachodzących pod wpływem adrenaliny uwolnionej z nadnerczy. Wchłania się całkowicie po podaniu doustnym. Biodostępność wynosi 30-40%. Każda tabletka zawiera dużą liczbę mikrokapsułkowanych granulek, z których każda stanowi jednostkę o przedłużonym uwalnianiu. Uwalnianie metoprololu następuje w sposób ciągły przez 20 h. Metoprolol metabolizowany jest w wątrobie, głównie przy udziale CYP2D6 do nieaktywnych metabolitów. Około 5% podanej dawki wydala się w postaci niezmienionej z moczem, pozostała część w postaci metabolitów.

Reklama

Metoprololum 123ratio - wskazania

Dorośli. Stabilna, przewlekła objawowa niewydolność serca z zaburzoną czynnością skurczową lewej komory. Nadciśnienie tętnicze. Dławica piersiowa. Zapobieganie wystąpieniu zgonu sercowego lub ponownego zawału serca po przebyciu ostrej fazy zawału mięśnia sercowego. Zaburzenia rytmu serca, zwłaszcza tachykardia nadkomorowa, w celu zwolnienia czynności komór w migotaniu przedsionków i ektopowych pobudzeniach komorowych. Kołatanie serca bez organicznej choroby serca. Leczenie profilaktyczne migreny. Dzieci i młodzież w wieku 6-18 lat. Nadciśnienie tętnicze.

Reklama

Metoprololum 123ratio - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Wstrząs kardiogenny. Zespół chorego węzła zatokowego. Blok przedsionkowo-komorowy IIst. lub IIIst.. Pacjenci z niestabilną, niewyrównaną niewydolnością serca (z obrzękiem płuc, hipoperfuzją lub niedociśnieniem tętniczym) i pacjenci poddawani ciągłej lub przerywanej terapii lekami o działaniu inotropowym, z agonistycznym wpływem na receptory β-adrenergiczne. Objawowa bradykardia lub niedociśnienie tętnicze. Pacjenci z podejrzeniem świeżego zawału serca, z częstością rytmu serca <45 uderzeń/min, z odstępem PQ >0,24 sekund lub ze skurczowym ciśnieniem tętniczym <100 mmHg. Pacjentów z niewydolnością serca, u których kilkakrotnie zostanie stwierdzone skurczowe ciśnienie tętnicze w pozycji leżącej poniżej 100 mmHg, należy ponownie zbadać przed wdrożeniem leczenia. Ciężkie choroby naczyń obwodowych ze zgorzelą.

Reklama

Metoprololum 123ratio - ostrzeżenia

Pacjentom leczonym β-adrenolitykami nie należy podawać werapamilu. Metoprolol może powodować zaostrzenie objawów chorób naczyń obwodowych, np. chromania przestankowego. Ostrożnie stosować u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek oraz ciężką, ostrą chorobą ze współistniejącą kwasicą metaboliczną. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania metoprololu z preparatami naparstnicy. U pacjentów z dławicą piersiową typu Prinzmetala może dojść do zwiększenia liczby i wydłużenia czasu trwania napadów dławicy z powodu skurczu naczyń w wyniku stymulacji receptorów α. Leki z grupy selektywnych β₁-adrenolityków należy stosować ostrożnie. U pacjentów z astmą oskrzelową lub innymi przewlekłymi obturacyjnymi chorobami dróg oddechowych jednocześnie należy stosować leki rozszerzające oskrzela. W razie potrzeby, należy zwiększyć dawki β₂-mimetyków. Leczenie preparatem może powodować zaburzenia metabolizmu węglowodanów lub maskować objawy hipoglikemii. Rzadko mogą nasilić się występujące wcześniej, umiarkowane zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-komorowego, które mogą prowadzić do bloku przedsionkowo-komorowego. Podawanie β-adrenolityków może utrudniać leczenie reakcji anafilaktycznych. Podanie adrenaliny w zwykłych dawkach może okazać się nieskuteczne. W przypadkach podawania preparatu pacjentom z guzem chromochłonnym nadnerczy należy rozważyć jednoczesne zastosowanie leku α-adrenolitycznego. Istnieją jedynie ograniczone dane z badań klinicznych dotyczące bezpieczeństwa i skuteczności leczenia preparatem u pacjentów z ciężką, stabilną objawową niewydolnością serca (klasy IV wg NYHA). Nagłe odstawianie β-adrenolityków jest niebezpieczne, zwłaszcza u pacjentów z grupy dużego ryzyka i może spowodować zaostrzenie objawów przewlekłej niewydolności serca oraz zwiększyć ryzyko zawału serca i nagłego zgonu. Przed planowanym zabiegiem operacyjnym należy poinformować anestezjologa o zażywaniu preparatu. Nie jest zalecane przerywanie leczenia β-adrenolitykami u pacjentów poddawanych zabiegom chirurgicznym. Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania u dzieci w wieku poniżej 6 lat nie były badane - nie jest zaleca się stosowania w tej grupie wiekowej. Ze względu na zawartość sacharozy, pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami, takimi jak nietolerancja fruktozy, zespół złego wchłaniania glukozy i galaktozy lub niedobór sacharazy i izomaltazy nie powinni przyjmować tego preparatu.

Reklama

Metoprololum 123ratio - ciąża

Preparatu nie należy stosować w trakcie ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. Leki β-adrenolityczne mogą powodować bradykardię u płodu i noworodka. Należy o tym pamiętać w przypadku stosowania β-adrenolityków w III trymestrze ciąży i w okresie okołoporodowym. Preparat należy odstawiać stopniowo w ciągu 48-72 h przed spodziewanym porodem. Jeżeli nie jest to możliwe, konieczna jest obserwacja noworodka przez 48-72 h po porodzie ze względu na możliwość wystąpienia objawów blokady receptorów β (np. powikłania sercowe i płucne). Metoprolol przenika do mleka matki w ilości w przybliżeniu 3 razy większej od ilości stwierdzanej w osoczu matki. W przypadku przyjmowania dawek terapeutycznych leku, ryzyko szkodliwych reakcji u karmionego piersią dziecka wydaje się niewielkie. Należy je jednak obserwować ze względu na możliwość wystąpienia objawów blokady receptorów β.

Reklama

Metoprololum 123ratio - efekty uboczne

Często: zmęczenie, ból i zawroty głowy, bradykardia, zimne ręce i stopy, ból brzucha, nudności, wymioty, biegunka lub zaparcia. Niezbyt często: zwiększenie masy ciała, zaburzenia snu, parestezje, ból w klatce piersiowej, przemijające zaostrzenie objawów niewydolności serca, wstrząs kardiogenny u pacjentów po ostrym zawale serca, skrócenie oddechu, skurcz oskrzeli u pacjentów z astmą oskrzelową, wysypka (pokrzywka łuszczycopodobna, zmiany dystroficzne skóry). Rzadko: trombocytopenia, koszmary senne, depresja, zaburzenia pamięci, splątanie, nerwowość, niepokój, omamy, zaburzenia widzenia, podrażnienie lub suchość oczu, szumy uszne, wydłużony czas przewodzenia przedsionkowo-komorowego, zaburzenia rytmu serca, obrzęki, omdlenia, zaburzenia smaku, zwiększenie aktywności aminotransferaz, zwiększona potliwość, wypadanie włosów, skórne reakcje nadwrażliwości, zaostrzenie objawów łuszczycy, nadwrażliwość na światło, odwracalne zaburzenia libido. U pacjentów z ciężką chorobą naczyń obwodowych opisywano pojedyncze przypadki bólu stawów, zapalenia wątroby, kurczów mięśni, suchości błony śluzowej jamy ustnej, objawów podobnych do zapalenia spojówek, nieżytu błony śluzowej nosa, zaburzeń koncentracji i zgorzeli.

Metoprololum 123ratio - interakcje

Metoprolol jest substratem izoenzymu CYP2D6. Inhibitory tego izoenzymu mogą wpływać na stężenie metoprololu w osoczu: chinidyna, terbinafina, paroksetyna, fluoksetyna, sertralina, celekoksyb, propafenon i difenhydramina; może być konieczne zmniejszenie dawki metoprololu. Nie należy stosować preparatu z takimi lekami jak: barbiturany (przyspieszają metabolizm metoprololu poprzez indukcję enzymów; badania przeprowadzono z pentobarbitalem); propafenon (zwiększenie stężenia metoprololu i nasilenie jego działań niepożądanych); werapamil (ryzyko bradykardii i niedociśnienia tętniczego, addytywne działanie hamujące przewodzenie w węźle przedsionkowo-komorowym oraz czynność węzła zatokowego). Stosowanie metoprololu z poniższymi lekami może powodować konieczność dostosowania dawki. Podczas jednoczesnego stosowania metoprololu z amiodaronem może wystąpić ciężka bradykardia zatokowa, ponadto amiodaron ma długi T_0,5 (50 dni), w związku z czym interakcja z metoprololem może występować długo po odstawieniu amiodaronu. Podczas jednoczesnego stosowania leków przeciwarytmicznych klasy I (m.in. dyzopyramid) i β-adrenolityków działanie inotropowo ujemne się nasila. Może to prowadzić do wystąpienia ciężkich zaburzeń hemodynamicznych u pacjentów z niewydolnością lewej komory serca. Nie należy stosować jednocześnie tych dwóch grup leków u pacjentów z zespołem chorego węzła zatokowego lub z zaburzeniami przewodzenia przedsionkowo-komorowego. NLPZ osłabiają przeciwnadciśnieniowe działanie β-adrenolityków. Przeprowadzone badania dotyczyły głównie indometacyny. Omawiana interakcja prawdopodobnie nie dotyczy sulindaku. Nie wykazano interakcji z diklofenakiem. U pacjentów z szybkim przebiegiem procesów hydroksylacji difenhydramina zmniejsza przemianę metoprololu do α-hydroksymetoprololu zachodzącą z udziałem izoenzymu CYP2D6. Działanie metoprololu jest wówczas silniejsze. Glikozydy naparstnicy, podawane jednocześnie z β-adrenolitykami, mogą wydłużać czas przewodzenia przedsionkowo-komorowego i wywoływać bradykardię. Diltiazem i β-adrenolityki wykazują addytywne działanie hamujące przewodzenie przedsionkowo-komorowe oraz czynność węzła zatokowego (opisywano przypadki ciężkiej bradykardii). U pacjentów otrzymujących nieselektywne β-adrenolityki (w tym pindolol i propranolol), którym podano adrenalinę opisywano przypadki ciężkiego nadciśnienia tętniczego i bradykardii. Być może, że opisana reakcja może być wynikiem donaczyniowego podawania adrenaliny w ramach znieczulenia miejscowego. Ryzyko wystąpienia tego typu interakcji jest prawdopodobnie mniejsze w przypadku stosowania kardioselektywnych β-adrenolityków. U zdrowych ochotników, u których stosowano fenylopropanoloaminę (norefedrynę) w pojedynczej dawce 50 mg, obserwowano zwiększenie rozkurczowego ciśnienia tętniczego powyżej wartości prawidłowych. Zasadniczo podanie propranololu przeciwdziała zwiększeniu ciśnienia tętniczego związanemu z zastosowaniem fenylopropanoloaminy. Opisywano również przypadki paradoksalnych reakcji hipertensyjnych po zastosowaniu β-adrenolityków u pacjentów przyjmujących duże dawki fenylopropanoloaminy. Opisano kilka przypadków przełomów nadciśnieniowych podczas wyłącznego stosowania fenylopropanoloaminy. Chinidyna hamuje metabolizm metoprololu u osób z szybkim przebiegiem procesów hydroksylacji. Prowadzi to do istotnego zwiększenia stężenia metoprololu w osoczu i nasilenia blokady receptorów β- adrenergicznych. Leki β-adrenolityczne mogą powodować nasilenie reakcji hipertensyjnej po nagłym odstawieniu klonidyny. W przypadku konieczności przerwania leczenia skojarzonego, β-adrenolityk należy odstawić kilka dni przed odstawieniem klonidyny. Ryfampicyna może nasilać metabolizm metoprololu, co prowadzi do zmniejszenia jego stężenia w osoczu. Pacjentów leczonych jednocześnie metoprololem i innymi β-adrenolitykami (np. w postaci kropli do oczu) lub inhibitorami oksydazy monoaminowej (MAO) należy szczególnie uważnie obserwować. U pacjentów leczonych β-adrenolitykami stosowanie wziewnych leków ogólnie znieczulających nasila ich hamujący wpływ na serce. Może być konieczna zmiana dawki doustnych leków przeciwcukrzycowych u pacjentów leczonych β-adrenolitykami. Jednoczesne podawanie cymetydyny lub hydralazyny może wiązać się ze zwiększeniem stężenia metoprololu w osoczu.

Metoprololum 123ratio - dawkowanie

Doustnie. Dawkę należy ustalać indywidualnie dla każdego pacjenta, aby uniknąć bradykardii. Dorośli. Leczenie uzupełniające stosowanie inhibitorów ACE, leków moczopędnych i ewentualnie preparatów naparstnicy w objawowej, stabilnej niewydolności serca. U pacjentów powinna występować stabilna przewlekła niewydolność serca, bez ostrej niewydolności, w ciągu ostatnich 6 tyg., bez zmian leczenia podstawowego w ciągu ostatnich 2 tyg. Leczenie niewydolności serca β-adrenolitykami może czasem spowodować przemijające zaostrzenie objawów choroby. W przypadku zaostrzenia objawów u części pacjentów możliwe jest kontynuowanie leczenia tą samą lub zmniejszoną dawką, u części pacjentów może być konieczne odstawienie leku. Początkowe leczenie preparatem u pacjentów z ciężką niewydolnością serca (NYHA IV) powinni rozpoczynać wyłącznie lekarze z dużym doświadczeniem w leczeniu niewydolności serca. Dawkowanie u pacjentów ze stabilną niewydolnością serca klasy II wg NYHA: dawka początkowa w ciągu pierwszych 2 tyg. leczenia wynosi 23,75 mg raz na dobę; po 2 tyg. można ją zwiększyć do 47,5 mg raz na dobę, a następnie można ją podwajać co 2 tyg. Docelowa dawka w leczeniu długotrwałym wynosi 190 mg raz na dobę. Dawkowanie u pacjentów ze stabilną niewydolnością serca klasy III-IV wg NYHA: dawka początkowa wynosi 11,875 mg (pół tabletki 23,75 mg) raz na dobę. W czasie ustalania dawki pacjent powinien być pod ścisłą kontrolą lekarza, ze względu na ryzyko nasilenia objawów niewydolności serca; po 1-2 tyg. dawkę można zwiększyć do 23,75 mg raz na dobę; po kolejnych 2 tyg. można ją zwiększyć do 47,5 mg raz na dobę. U pacjentów, którzy dobrze tolerują leczenie, dawkę można podwajać co 2 tyg. do dawki maksymalnej 190 mg raz na dobę. U pacjentów, u których wystąpi niedociśnienie tętnicze i (lub) bradykardia, może być konieczne zmniejszenie dawek innych leków lub zmniejszenie dawki metoprololu. Niedociśnienie tętnicze występujące na początku stosowania preparatu nie oznacza, że dawka ta nie będzie tolerowana w trakcie długotrwałego leczenia. Nie należy jednak zwiększać dawki preparatu do czasu stabilizacji ciśnienia tętniczego. Może być wskazane dokładne kontrolowanie czynności nerek. Nadciśnienie tętnicze: 47,5-95 mg raz na dobę. U pacjentów, u których dawka 95 mg nie jest wystarczająco skuteczna, można zastosować jednocześnie inne leki przeciwnadciśnieniowe, zwłaszcza leki moczopędne i antagonistów wapnia z grupy pochodnych dihydropirydyny lub zwiększyć dawkę. Dławica piersiowa: 95-190 mg raz na dobę. W razie konieczności można zastosować jednocześnie azotany lub zwiększyć dawkę. Zaburzenia rytmu serca: 95-190 mg raz na dobę. Jeżeli jest to wskazane, dawkę można zwiększyć. Leczenie profilaktyczne po zawale mięśnia sercowego: leczenie można rozpocząć tylko u pacjentów stabilnych hemodynamicznie. Po leczeniu ostrej fazy zawału serca, dawka podtrzymująca wynosi 190 mg raz na dobę. Kołatanie serca bez przyczyny organicznej: 95 mg raz na dobę. Jeżeli jest to wskazane, dawkę można zwiększyć. Migrena: 95-190 mg na dobę. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z marskością wątroby można stosować te same dawki preparatu, które podawane są pacjentom z prawidłową czynnością wątroby. Zmniejszenie dawki należy rozważyć wyłącznie w przypadku wystąpienia objawów ciężkich zaburzeń czynności wątroby (np. u pacjentów po zabiegu zespolenia). Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz u pacjentów w podeszłym wieku. Dzieci i młodzież ≥6 lat.. Nadciśnienie tętnicze. Zalecana dawka początkowa wynosi 0,48 mg/kg mc. raz na dobę. Ostateczna dawka podana w mg powinna być najbardziej zbliżona do dawki obliczonej w mg/kg. U pacjentów nie reagujących na 0,48 mg/kg mc. dawka może być zwiększona do 0,95 mg/kg mc., nie więcej niż 47,5 mg. U pacjentów nie reagujących na 0,95 mg/kg mc., dawka może być zwiększona do maksymalnej dawki dobowej 1,9 mg/kg mc. Dawki powyżej 190 mg raz na dobę nie były badane u dzieci i młodzieży. Tabletki należy przyjmować raz na dobę, najlepiej rano. Tabletki można dzielić na połowy. Nie należy ich żuć lub kruszyć. Popijać co najmniej 1/2 szkl. wody.

Metoprololum 123ratio - uwagi

Jeśli konieczne jest odstawienie preparatu, należy robić to stopniowo, w ciągu co najmniej 2 tyg. Za każdym razem dawkę leku należy zmniejszyć o połowę w stosunku do dawki podawanej poprzednio, aż do uzyskania dawki końcowej, czyli do zmniejszenia dawki z jednej tabletki o mocy 23,75 mg do połowy tej tabletki. Tę końcową, najmniejszą dawkę leku należy stosować przez co najmniej 4 dni przed ostatecznym odstawieniem preparatu. W przypadku narastania objawów zaleca się wydłużenie czasu odstawiania leku. Po zastosowaniu preparatu u niektórych pacjentów mogą wystąpić zawroty głowy lub zmęczenie. Należy to wziąć pod uwagę podczas wykonywania zadań wymagających szczególnej koncentracji, np. w trakcie prowadzenia pojazdów mechanicznych lub obsługiwania maszyn.