Reklama
Prolia - skład
1 ampułkostrzykawka (1 ml) zawiera 60 mg denosumabu (oraz 47 mg sorbitolu - E 420).
Reklama
Prolia - działanie
Ludzkie przeciwciało monoklonalne (IgG2), skierowane przeciwko RANKL (ligand aktywatora receptora jądrowego czynnika κB). Wiąże się z RANKL z dużym powinowactwem i swoistością, zapobiegając aktywacji receptora RANK na powierzchni osteoklastów i prekursorów osteoklastów. Zapobieganie interakcji RANKL/RANK hamuje powstawanie, funkcjonowanie i przeżycie osteoklastów, zmniejszając w ten sposób resorpcję warstwy korowej kości i kości beleczkowatej. Po podaniu podskórnym Cmax wynosi 6 µg/ml i występuje po 10 dniach (zakres 2-28 dni). T0,5 wynosi 26 dni (zakres 6-52 dni). Należy spodziewać się, że metabolizm i wydalanie denozumabu będą przebiegać zgodnie z klirensem immunoglobulin, powodując jego rozpad do małych peptydów i pojedynczych aminokwasów.
Reklama
Prolia - wskazania
Leczenie osteoporozy u kobiet po menopauzie i u mężczyzn, u których występuje zwiększone ryzyko złamań; u kobiet po menopauzie lek znacząco zmniejsza ryzyko złamań kręgów, złamań pozakręgowych oraz złamań biodra. Leczenie utraty masy kostnej w przebiegu ablacji hormonalnej u mężczyzn z rakiem gruczołu krokowego, u których występuje zwiększone ryzyko złamań; u mężczyzn z rakiem gruczołu krokowego leczonych ablacją hormonalną lek znacząco zmniejsza ryzyko złamań kręgów. Leczenie utraty masy kostnej związanej z długoterminowym układowym leczeniem glikokortykosteroidami dorosłych pacjentów, u których występuje zwiększone ryzyko złamań.
Reklama
Prolia - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Hipokalcemia.
Reklama
Prolia - ostrzeżenia
Hipokalcemia stanowi znane ryzyko u pacjentów leczonych denozumabem, które wzrasta wraz ze stopniem zaburzenia czynności nerek. Przed rozpoczęciem leczenia należy skorygować istniejącą hipokalcemię. Odpowiednia podaż wapnia i witaminy D jest ważna u wszystkich pacjentów, a szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Należy kontrolować stężenie wapnia: przed podaniem każdej dawki denozumabu; w ciągu 2 tyg. od przyjęcia pierwszej dawki u pacjentów z czynnikami predysponującymi do hipokalcemii (np. u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, CCr <30 ml/min); jeśli występują podejrzewane objawy hipokalcemii lub jeśli wskazuje na to stan kliniczny pacjenta. Należy poinformować pacjentów, aby zgłaszali objawy hipokalcemii (parestezje lub sztywność mięśni, drżenie, skurcze mięśni). Jednoczesne leczenie glikokortykosteroidami stanowi dodatkowy czynnik ryzyka wystąpienia hipokalcemii. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr <30 ml/min) lub poddawanych dializoterapii występuje większe ryzyko rozwoju hipokalcemii. Ze względu na możliwość wystąpienia zakażeń skórnych (głównie zapalenie tkanki łącznej) prowadzących do hospitalizacji, należy zwrócić pacjentom uwagę, by jak najszybciej zgłaszali się po pomoc medyczną, jeśli wystąpią u nich objawy zapalenia tkanki łącznej. Przed rozpoczęciem leczenia należy ocenić wszystkich pacjentów pod kątem występowania czynników ryzyka martwicy kości szczęki (ONJ). U pacjentów ze współistniejącymi czynnikami ryzyka zaleca się przeprowadzenie badania stomatologicznego z zastosowaniem właściwych zabiegów z zakresu stomatologii zapobiegawczej; znane czynniki ryzyka ONJ obejmują: wcześniejsze leczenie bisfosfonianami, podeszły wiek, nieodpowiednią higienę jamy ustnej, inwazyjne zabiegi stomatologiczne (np.: ekstrakcje zębów, implanty, operacje w obrębie jamy ustnej), zaburzenia współistniejące (np.: wcześniejsze choroby zębów, niedokrwistość, koagulopatia, zakażenia), palenie papierosów, rozpoznanie choroby nowotworowej ze zmianami kostnymi, jednoczesne schematy leczenia (np.: chemioterapia, antyangiogenne leki biologiczne, kortykosteroidy, radioterapia głowy i szyi). Pacjenci będący w trakcie leczenia denozumabem powinni unikać inwazyjnych zabiegów stomatologicznych. Pacjentów należy poinstruować, iż w trakcie leczenia denozumabem szczególnie istotne jest dbanie o prawidłową higienę jamy ustnej, wykonywanie regularnych przeglądów stomatologicznych i niezwłoczne zgłaszanie wszelkich objawów w obrębie jamy ustnej takich, jak ruchomość zębów, ból lub obrzęk. Jeśli w trakcie leczenia wystąpią objawy ONJ, należy ocenić stan kliniczny pacjenta i zastosować indywidualne podejście do leczenia przygotowane w ścisłej współpracy lekarza prowadzącego i stomatologa lub chirurga szczękowego z doświadczeniem w zakresie ONJ. Należy rozważyć czasowe przerwanie leczenia do czasu wyleczenia i ograniczenia czynników ryzyka, o ile to możliwe. Możliwość wystąpienia martwicy kości przewodu słuchowego zewnętrznego należy rozważyć u pacjentów przyjmujących denozumab, u których występują objawy ze strony uszu, w tym przewlekłe zakażenia ucha. Ze względu na ryzyko wystąpienia nietypowych złamań podkrętarzowych i trzonu kości udowej, pacjentów leczonych denozumabem należy obserwować pod kątem występowania objawów, takich jak ból w obrębie uda, biodra lub pachwiny, a w przypadku wystąpienia powyższych symptomów, należy zbadać pacjenta pod kątem obecności niecałkowitego złamania kości udowej. Złamania często występują obustronnie, dlatego w przypadku stwierdzenia złamania trzonu kości udowej, należy zbadać kość udową w drugiej kończynie. U pacjentów, u których podejrzewa się nietypowe złamanie kości udowej, należy rozważyć odstawienie preparatu do czasu określenia stosunku korzyści do ryzyka dla danego pacjenta. W trakcie leczenia preparatem nie należy stosować innych leków zawierających denozumab (w celu zapobiegania powikłaniom kostnym u dorosłych pacjentów z przerzutami guzów litych do kości). Lek zawiera 47 mg sorbitolu w każdym ml roztworu. Należy wziąć pod uwagę addytywne działanie podawanych jednocześnie produktów zawierających sorbitol (lub fruktozę) oraz pokarmów zawierających sorbitol (lub fruktozę). Nakładka na igłę ampułkostrzykawki zawiera suchą naturalną gumę (pochodną lateksu), która może wywołać reakcje alergiczne. Preparat zawiera <1 mmol sodu (23 mg) na 60 mg tzn., że zasadniczo jest "wolny od zawartości sodu.
Reklama
Prolia - ciąża
Lek nie jest zalecany do stosowania u kobiet w ciąży oraz kobiet w wieku rozrodczym niestosujących metod antykoncepcyjnych. Kobiety należy poinformować, aby nie zachodziły w ciążę podczas leczenia preparatem oraz w okresie przynajmniej 5 mies. od jego zakończenia. Wpływ leku będzie prawdopodobnie większy w II i III trymestrze ciąży, ponieważ przeciwciała monoklonalne są transportowane przez łożysko w sposób liniowy w miarę rozwoju ciąży; największa ich ilość jest przenoszona w III trymestrze. Badania na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na reprodukcję. Decyzję o ewentualnym powstrzymaniu się od karmienia piersią lub leczenia denozumabem należy podjąć na podstawie oceny korzyści z karmienia piersią dla noworodka/niemowlęcia oraz korzyści z leczenia dla kobiety. Badania na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na płodność.
Reklama
Prolia - efekty uboczne
Bardzo często: ból kończyn, bóle mięśniowo-szkieletowe. Często: zakażenia układu moczowego, zakażenia górnych dróg oddechowych, rwa kulszowa, zaparcia, dolegliwości brzuszne, wysypka, wyprysk, łysienie. Niezbyt często: zapalenie uchyłka jelita grubego, zapalenie tkanki łącznej, zakażenie ucha, liszajowate osutki polekowe (np. reakcje przypominające liszaj płaski). Rzadko: reakcje nadwrażliwości, reakcja anafilaktyczna, hipokalcemia (może być ciężka), martwica kości szczęki, atypowe złamania kości udowej. Bardzo rzadko: zapalenie naczyń z nadwrażliwości. Częstość nieznana: martwica kości przewodu słuchowego zewnętrznego. W badaniach klinicznych u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr <30 ml/min) lub u pacjentów dializowanych występowało większe ryzyko pojawienia się hipokalcemii w przypadku braku suplementacji wapnia. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub u pacjentów dializowanych ważne jest zapewnienie odpowiedniej podaży wapnia i witaminy D.
Prolia - interakcje
Denozumab nie powinien zmieniać farmakokinetyki leków metabolizowanych przez CYP3A4, co potwierdzono w badaniu farmakokinetycznym z midazolamem (substrat CYP3A4). Brak danych dotyczących jednoczesnego stosowania denozumabu i hormonalnej terapii zastępczej, jednak prawdopodobieństwo wystąpienia interakcji farmakodynamicznych uważa się za niewielkie. Farmakokinetyka i farmakodynamika denozumabu nie ulega zmianie pod wpływem wcześniejszego leczenia alendronianem.
Prolia - dawkowanie
Podskórnie. Dorośli: zalecana dawka wynosi 60 mg w pojedynczym wstrzyknięciu podskórnym (w udo, brzuch lub ramię) raz na 6 miesięcy. Pacjenci muszą otrzymywać odpowiednią suplementację wapnia i witaminy D. Optymalny całkowity czas leczenia antyresorpcyjnego osteoporozy (w tym zarówno denozumabem, jak i bisfosfonianami) nie został ustalony. Potrzeba kontynuacji leczenia powinna być oceniana okresowo na podstawie stosunku korzyści do ryzyka u poszczególnych pacjentów, szczególnie po 5 lub więcej latach stosowania. Szczególne grupy pacjentów. Brak konieczności dostosowania dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz u pacjentów w podeszłym wieku (≥65 lat). Brak danych dotyczących pacjentów poddawanych długoterminowemu układowemu leczeniu glikokortykosteroidami ze współistniejącymi ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (GFR <30 ml/min). Nie badano bezpieczeństwa stosowania i skuteczności denozumabu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Lek nie jest zalecany do stosowania u dzieci (<18 lat), ponieważ nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności leku u tych pacjentów. Zahamowanie RANK/ligand RANK (RANKL) w badaniach na zwierzętach związane było z zahamowaniem wzrostu kości i brakiem wyrzynania się zębów.
Prolia - uwagi
Lek nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
