Reklama
Propofol Sandoz - skład
1 ml emulsji do wstrzykiwań/do infuzji zawiera 10 mg propofolu. Preparat zawiera olej sojowy oczyszczony oraz sód.
Reklama
Propofol Sandoz - działanie
Lek do znieczulenia ogólnego. Początek działania nasennego propofolu po wstrzyknięciu dożylnym następuje szybko. Zależnie od szybkości wstrzyknięcia, czas ten wynosi 30-40 s. Działanie propofolu po podaniu w pojedynczym wstrzyknięciu (bolus) jest krótkie (4-6 min) ze względu na szybki metabolizm i wydalanie. Przy przestrzeganiu zaleconego schematu dawkowania nie obserwowano klinicznie znaczącej kumulacji propofolu po wielokrotnym podaniu w szybkich wstrzyknięciach lub w infuzji dożylnej. Pacjenci szybko odzyskują przytomność. Ok. 98% propofolu podanego dożylnie wiąże się z białkami osocza. Propofol podlega rozległej dystrybucji i jest szybko usuwany z organizmu. Eliminacja następuje w wyniku procesów metabolicznych głównie zachodzących w wątrobie, gdzie zależy ona od przepływu krwi i gdzie powstają nieaktywne koniugaty propofolu oraz jego odpowiedni metabolit chinol, wydalane w moczu. W okresie eliminacji zmniejszenie stężenia propofolu we krwi jest wolniejsze. T0,5 w fazie eliminacji podczas fazy β wynosi 30-60 min. Następnie widoczny staje się trzeci głęboki kompartment, który reprezentuje redystrybucję propofolu ze słabo ukrwionych tkanek.
Reklama
Propofol Sandoz - wskazania
Krótko działający dożylny środek do znieczulenia ogólnego stosowany w celu: indukcji i podtrzymania znieczulenia ogólnego u dorosłych i dzieci w wieku >1 mż.; sedacji w trakcie procedur diagnostycznych i chirurgicznych, w monoterapii lub w skojarzeniu ze znieczuleniem miejscowym lub regionalnym, u dorosłych i dzieci w wieku >1 mż.; sedacji pacjentów w wieku >16 lat wentylowanych mechanicznie w warunkach intensywnej opieki medycznej.
Reklama
Propofol Sandoz - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną, soję, orzeszki ziemne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Leku nie wolno stosować u pacjentów w wieku 16 lat lub młodszych w celu wywołania sedacji podczas intensywnej opieki medycznej.
Reklama
Propofol Sandoz - ostrzeżenia
Opisywano nadużywanie i uzależnienie od propofolu, głównie wśród pracowników ochrony zdrowia; stosowanie propofolu bez zapewnienia ochrony dróg oddechowych może spowodować zagrażające życiu powikłania. Jeśli propofol stosowany jest w celu uzyskania sedacji u przytomnych pacjentów, podczas chirurgicznych i diagnostycznych procedur, należy stale kontrolować, czy nie występują wczesne objawy niedociśnienia tętniczego, niedrożności dróg oddechowych i desaturacji. Podczas wprowadzania do znieczulenia może wystąpić niedociśnienie tętnicze i przemijający bezdech, w zależności od dawki i zastosowanej premedykacji oraz innych leków. Po zastosowaniu propofolu do sedacji operowanych pacjentów mogą wystąpić ruchy mimowolne. Jest to szczególnie niebezpieczne w trakcie zabiegów wymagających całkowitego unieruchomienia pacjenta. Miejscowy ból można ograniczyć podając propofol do dużej żyły na przedramieniu lub w dole łokciowym lub podając jednocześnie lidokainę. Przed przeniesieniem pacjenta na oddział (lub wypisaniem pacjenta do domu) po zastosowaniu propofolu koniecznie należy odczekać przez pewien czas i upewnić się, że pacjent jest w pełni wybudzony. Bardzo rzadko zastosowanie propofolu może spowodować wydłużenie czasu wybudzania z towarzyszącym niekiedy zwiększonym napięciem mięśniowym. Objaw ten może być poprzedzony okresem czuwania lub nie. Wprawdzie wybudzenie następuje samoistnie, ale stan pacjenta przed wybudzeniem należy kontrolować ze szczególną uwagą. Zmniejszenie świadomości wywołane przez propofol nie utrzymuje się na ogół dłużej niż 12 h. Należy wziąć pod uwagę działanie propofolu, rodzaj zabiegu, stosowane jednocześnie leki, wiek i stan pacjenta, udzielając porady w zakresie: obecności osoby towarzyszącej pacjentowi przy opuszczaniu przez niego miejsca podania propofolu; czasu powrotu do wykonywania zadań wymagających umiejętności lub ryzykownych, takich jak prowadzenie pojazdów; stosowania innych środków, które mogą mieć działanie uspokajające (tj. benzodiazepiny, opiaty, alkohol). Należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności serca, układu oddechowego, nerek lub wątroby, lub z hipowolemią albo wyniszczonych. Jednoczesne podawanie leków zmniejszających pojemność minutową serca zmniejsza również klirens propofolu. Propofol nie ma działania wagolitycznego i zgłaszano przypadki bradykardii (czasami znacznej) oraz asystolii. Należy rozważyć dożylne podanie leku przeciwcholinergicznego przed wprowadzeniem lub podczas podtrzymywania znieczulenia, zwłaszcza w sytuacjach, gdy prawdopodobnie przeważa napięcie nerwu błędnego lub gdy propofol jest stosowany razem z lekami, które mogą wywołać bradykardię. Podawanie propofolu pacjentowi z padaczką wiąże się z ryzykiem wystąpienia drgawek. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z zaburzeniami metabolizmu tłuszczów oraz z innymi schorzeniami wymagającymi zachowania ostrożności podczas stosowania emulsji tłuszczowych. Nie zaleca się stosowania propofolu jednocześnie z leczeniem elektrowstrząsami. Nie zaleca się stosowania leku u noworodków, gdyż nie przeprowadzono pełnych badań w tej populacji pacjentów. U noworodków klirens jest istotnie zmniejszony i stwierdzono bardzo dużą zmienność osobniczą. Podanie dawek zalecanych dla starszych dzieci może spowodować względne przedawkowanie, co może prowadzić do poważnego zahamowania czynności układu krążenia. Nie zaleca się stosowania propofolu w znieczuleniu ogólnym u dzieci w wieku poniżej 1 miesiąca. Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z chorobą mitochondrialną, gdyż możliwe jest u nich zaostrzenie choroby w wyniku znieczulenia, operacji i zabiegów w oddziale intensywnej opieki medycznej. U takich pacjentów zaleca się utrzymywanie prawidłowej ciepłoty ciała, podawanie węglowodanów i odpowiednie nawodnienie. Wczesne objawy zaostrzenia choroby mitochondrialnej i objawy zespołu propofolowego mogą być podobne. Preparatu rozcieńczonego roztworem lidokainy nie wolno podawać pacjentom z dziedziczną ostrą porfirią. W preparacie substancją emulgującą są fosfolipidy jaja kurzego. W wyniku degradacji tworzą lizolecytynę, substancję o właściwościach hemolitycznych w warunkach in vitro. W przypadku stosowania zalecanych dawek ryzyko hemolizy jest bardzo małe, nawet przy uwzględnieniu maksymalnej degradacji. W warunkach patologicznych (nieprawidłowości dotyczące wątroby i nerek), którym towarzyszy znaczące zmniejszenie ilości albumin, należy brać pod uwagę możliwość hemolizy. Z tego powodu zaleca się okresowe kontrolowanie, czy nie nastąpiła hemoliza krwi. Preparat zawiera olej sojowy i nie powinien być stosowany u pacjentów z nadwrażliwością na orzeszki ziemne lub soję. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na 100 ml, to znaczy uznaje się go za "wolny od sodu". Porady dotyczące postępowania na oddziale intensywnej terapii. Stosowanie emulsji z propofolem do infuzji w celu uzyskania sedacji w oddziale intensywnej terapii wiązało się z szeregiem zaburzeń metabolicznych i niewydolności narządowych, które mogą prowadzić do zgonu. Istnieją doniesienia o łącznym występowaniu następujących działań niepożądanych: kwasica metaboliczna, rabdomioliza, hiperkaliemia, hepatomegalia, niewydolność nerek, hiperlipidemia, zaburzenia rytmu serca, zmiany w EKG charakterystyczne dla zespołu Brugadów (uniesienie odcinka ST i ujemny załamek T) i szybko nasilająca się niewydolność serca, zazwyczaj nieodpowiadająca na inotropowe leczenie podtrzymujące. Połączenie tych zdarzeń nazwano zespołem propofolowym. Obserwowano je najczęściej u pacjentów z poważnymi urazami głowy i u dzieci z zakażeniami dróg oddechowych, którym podawano dawki większe niż zalecane u dorosłych w celu wywołania sedacji na oddziałach intensywnej opieki medycznej. Wydaje się, że głównymi czynnikami ryzyka wystąpienia tych zdarzeń są: zmniejszenie ilości tlenu dostarczanego do tkanek; ciężki uraz neurologiczny i (lub) posocznica; stosowanie dużych dawek jednego lub więcej następujących leków - leków zwężających naczynia krwionośne, steroidów, leków o działaniu inotropowym i (lub) propofolu (zazwyczaj po podawaniu dawek przekraczających 4 mg/kg mc./h przez ponad 48 h). Należy niezwłocznie przerwać podawanie propofolu po wystąpieniu powyższych objawów. Dawkę wszystkich leków uspokajających i leków stosowanych w oddziale intensywnej terapii należy zwiększać stopniowo w celu utrzymania optymalnych parametrów podaży tlenu i parametrów hemodynamicznych. Podczas modyfikacji leczenia u pacjentów ze zwiększonym ciśnieniem śródczaszkowym należy zastosować odpowiednie metody w celu podtrzymania przepływu mózgowego. Należy pamiętać, aby w miarę możliwości nie stosować dawek większych niż 4 mg/kg mc./h. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z zaburzeniami metabolizmu tłuszczów oraz z innymi schorzeniami wymagającymi zachowania ostrożności podczas stosowania emulsji tłuszczowych. Jeśli propofol stosuje się u pacjentów ze szczególnym ryzykiem nadmiernego obciążenia lipidami, zaleca się kontrolowanie u nich stężenia lipidów we krwi. Jeśli monitorowanie wykaże niewystarczające usuwanie substancji tłuszczowych z organizmu, podawanie propofolu należy odpowiednio dostosowywać. Jeśli pacjent otrzymuje jednocześnie dożylnie inne lipidy, należy zmniejszyć ich ilość, biorąc pod uwagę lipidy podawane w infuzji propofolu: 1,0 ml preparatu zawiera ok. 0,1 g tłuszczu. Jeśli sedacja trwa ponad 3 dni, stężenie lipidów należy kontrolować u wszystkich pacjentów.
Reklama
Propofol Sandoz - ciąża
Leku nie należy stosować w okresie ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. Propofol przenika przez łożysko i może hamować czynności życiowe noworodka. Propofol można jednak stosować podczas zabiegu przerwania ciąży. Małe ilości propofolu przenikają do mleka kobiecego. Dlatego w ciągu 24 h po podaniu propofolu nie należy karmić piersią. Pokarm wydzielony w tym czasie należy usunąć.
Reklama
Propofol Sandoz - efekty uboczne
Wprowadzenie do znieczulenia i jego podtrzymanie lub sedacja z zastosowaniem propofolu przebiegają na ogół łagodnie z niewielkimi objawami pobudzenia. Najczęściej obserwowane działania niepożądane propofolu, to przewidywane farmakologicznie działania leków znieczulających/uspokajających, takie jak niedociśnienie tętnicze. Rodzaj, nasilenie i częstość działań niepożądanych obserwowanych u pacjentów otrzymujących propofol mogą być związane ze stanem pacjenta i z zastosowanymi procedurami operacyjnymi lub leczniczymi. Bardzo często: miejscowy ból podczas indukcji znieczulenia (można go zmniejszyć podając propofol do dużych żył przedramienia i dołu łokciowego lub podając lek razem z lidokainą). Często: pobudzenie, ból głowy w fazie wybudzania, bradykardia (ciężka bradykardia występuje rzadko, pojedyncze przypadki progresji do zatrzymania krążenia), niedociśnienie tętnicze (sporadycznie niedociśnienie tętnicze może wymagać dożylnego podania płynów i wolniejszego podawania propofolu), przemijający bezdech podczas indukcji znieczulenia, hiperwentylacja i kaszel podczas indukcji znieczulenia, czkawka podczas indukcji znieczulenia, nudności i wymioty w fazie wybudzania, uderzenia gorąca podczas indukcji znieczulenia. Niezbyt często: zakrzepica i zapalenie żyły, kaszel podczas podtrzymywania znieczulenia. Rzadko: ruchy przypominające napad padaczkowy (w tym drgawki i opistotonus podczas indukcji znieczulenia, w trakcie znieczulenia i podczas wybudzania), zawroty głowy, dreszcze i odczucie zimna w fazie wybudzania, kaszel podczas wybudzania ze znieczulenia. Bardzo rzadko: anafilaksja (w tym obrzęk naczynioruchowy, skurcz oskrzeli, rumień i niedociśnienie tętnicze), nieprzytomność pooperacyjna, obrzęk płuc, zapalenie trzustki, zmiany zabarwienia moczu po długotrwałym stosowaniu, brak zahamowań seksualnych, martwica tkanki po przypadkowym podaniu poza naczynie, zmiany w EKG odpowiadające zespołowi Brugadów (połączenie tych objawów, opisywane jako "zespół popropofolowy", można obserwować u ciężko chorych pacjentów, u których często stwierdza się wiele czynników ryzyka rozwoju opisanych objawów; zmiany w EKG odpowiadające zespołowi Brugadów: uniesienie odcinka ST i ujemny załamek T w EKG), gorączka pooperacyjna. Częstość nieznana: kwasica metaboliczna, hiperkaliemia, hiperlipidemia (połączenie tych objawów, opisywane jako "zespół popropofolowy", można obserwować u ciężko chorych pacjentów, u których często stwierdza się wiele czynników ryzyka rozwoju opisanych objawów), euforia, nadużywanie leku i uzależnienie od leku (głównie wśród pracowników służby zdrowia), ruchy mimowolne, zaburzenia rytmu serca ("zespół popropofolowy"), niewydolność serca ("zespół popropofolowy"; gwałtownie postępująca niewydolność serca, w niektórych przypadkach prowadząca do zgonu, u dorosłych - w takich wypadkach niewydolność serca nie reaguje zwykle na podtrzymujące leczenie inotropowe), depresja oddechowa (zależna od dawki), powiększenie wątroby, niewydolność nerek ("zespół popropofolowy"), rabdomioliza ("zespół popropofolowy"; bardzo rzadko gdy propofol podawano w dawkach większych niż 4 mg/kg mc./h w celu uzyskania sedacji w oddziale IOM), ból miejscowy, obrzęk po przypadkowym podaniu poza naczynie.
Propofol Sandoz - interakcje
Propofol stosowano w skojarzeniu ze znieczuleniem podpajęczynówkowym i zewnątrzoponowym oraz z lekami powszechnie używanymi do premedykacji, lekami blokującymi przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, wziewnymi środkami znieczulającymi i środkami przeciwbólowymi; nie napotkano żadnej niezgodności farmakologicznej. W przypadku zastosowania znieczulenia ogólnego lub sedacji jako uzupełnienia technik znieczulenia miejscowego mogą być wymagane mniejsze dawki propofolu. U pacjentów leczonych ryfampicyną odnotowano znaczące niedociśnienie tętnicze po wprowadzeniu do znieczulenia z zastosowaniem propofolu. Donoszono o przypadkach przedłużenia znieczulenia i zmniejszenia częstości oddechów po jednoczesnym zastosowaniu propofolu z benzodiazepinami, lekami parasympatykolitycznymi lub wziewnymi środkami znieczulającymi. Może być konieczne zmniejszenie dawki propofolu stosowanego w połączeniu ze znieczuleniem miejscowym. Zaobserwowano, że pacjentom przyjmującym walproinian należy podawać mniejsze dawki propofolu. W przypadku jednoczesnego przyjmowania obu leków można rozważyć zmniejszenie dawki propofolu. Po dodatkowej premedykacji opioidem częściej może wystąpić bezdech i może on trwać dłużej. Po podaniu suksametonium lub neostygminy może wystąpić bradykardia i zatrzymanie czynności serca. Należy wziąć pod uwagę, że jednoczesne stosowanie propofolu i leków do premedykacji, wziewnych środków znieczulających lub leków przeciwbólowych może pogłębić znieczulenie i nasilać działania niepożądane ze strony układu krążenia. Jednoczesne podawanie propofolu i środków działających hamująco na OUN (tj. alkohol, leki do znieczulenia ogólnego, opioidowe leki przeciwbólowe) prowadzi do nasilenia ich działania uspokajającego. W przypadku łączenia propofolu z lekami podawanymi pozajelitowo działającymi hamująco na OUN może wystąpić ciężkie zahamowanie czynności układu oddechowego i układu krążenia. Po podaniu fentanylu stężenie propofolu we krwi może być czasowo zwiększone, co może zwiększyć częstość bezdechu. Opisywano wystąpienie leukoencefalopatii po zastosowaniu emulsji lipidowych, takich jak propofol, u pacjentów otrzymujących cyklosporynę.
Propofol Sandoz - dawkowanie
Dożylnie. Propofol może być podawany wyłącznie w warunkach szpitalnych lub w odpowiednio wyposażonych placówkach leczenia dziennego przez lekarzy wyspecjalizowanych w zakresie anestezjologii lub intensywnej opieki medycznej. Należy stale monitorować czynność układu krążenia i oddechowego (np. EKG, pulsoksymetria). Należy zapewnić stały, bezpośredni dostęp do wyposażenia umożliwiającego utrzymanie drożności dróg oddechowych, zastosowanie sztucznej wentylacji i innych urządzeń resuscytacyjnych. W celu uzyskania sedacji w trakcie procedur chirurgicznych i diagnostycznych propofolu nie powinna podawać ta sama osoba, która wykonuje zabieg chirurgiczny lub diagnostyczny. Sam propofol nie ma działania przeciwbólowego, dlatego zazwyczaj konieczne jest dodatkowe podanie leków przeciwbólowych. Dawkę należy dostosować indywidualnie w zależności od reakcji pacjenta. U osób w podeszłym wieku nie należy wykonywać szybkich wstrzyknięć w formie bolusu (pojedynczych ani powtarzanych), gdyż może to prowadzić do depresji krążeniowo-oddechowej. Znieczulenie ogólne u dorosłych. Wprowadzenie do znieczulenia ogólnego. W celu indukcji znieczulenia propofol należy podawać stopniowo (ok. 20 do 40 mg co 10 s), obserwując reakcję pacjenta, aż do wystąpienia klinicznych objawów znieczulenia. U większości dorosłych pacjentów w wieku poniżej 55 lat konieczne jest podanie propofolu w dawce od 1,5 do 2,5 mg/kg mc. U pacjentów w wieku powyżej 55 lat i pacjentów zakwalifikowanych do III i IV grupy ryzyka znieczulenia wg klasyfikacji ASA, zwłaszcza z zaburzeniami czynności serca, zapotrzebowanie na lek jest z reguły mniejsze i dawkę całkowitą propofolu można zmniejszyć do 1 mg/kg mc. U tych pacjentów należy również zmniejszyć szybkość podawania do ok. 2 ml (co odpowiada 20 mg propofolu) co 10 s. Podtrzymanie znieczulenia ogólnego. Znieczulenie można podtrzymać, podając propofol w ciągłej infuzji lub w powtarzanych wstrzyknięciach (bolus). Ciągła infuzja. W celu podtrzymania znieczulenia metodą ciągłej infuzji należy zazwyczaj stosować dawki od 4 do 12 mg /kg mc./h. U osób w podeszłym wieku, pacjentów w ogólnie złym stanie zdrowia, pacjentów z zaburzeniami czynności serca lub z hipowolemią oraz u pacjentów z III lub IV grupy ryzyka znieczulenia wg klasyfikacji ASA, dawka propofolu może być jeszcze mniejsza, w zależności od stanu pacjenta i od stosowanej metody znieczulenia. Powtarzane wstrzyknięcia (bolus). W celu podtrzymywania znieczulenia ogólnego z zastosowaniem powtarzanych wstrzyknięć (bolus) należy stosować dawki od 25 mg do 50 mg propofolu zależnie od potrzeb klinicznych. Sedacja pacjentów wentylowanych mechanicznie w warunkach intensywnej opieki medycznej. Dorośli i młodzież (w wieku ≥16 lat). W celu wywołania sedacji u pacjentów wentylowanych mechanicznie w warunkach intensywnej opieki medycznej zaleca się podawanie propofolu w ciągłej infuzji. Szybkość podania należy dostosować do pożądanego stopnia sedacji. Zadowalający stopień sedacji można zazwyczaj uzyskać stosując propofol w dawce od 0,3 do 4,0 mg /kg mc./h. Nie zaleca się podawania propofolu przy użyciu sytemu TCI (infuzja sterowana docelowym stężeniem leku we krwi) w celu uzyskania sedacji w warunkach intensywnej opieki medycznej. Sedacja pacjentów dorosłych w trakcie procedur diagnostycznych i chirurgicznych. W celu uzyskania sedacji w trakcie procedur diagnostycznych i chirurgicznych, dawkę i szybkość podawania leku należy dostosować do odpowiedzi klinicznej. Do indukcji sedacji u większości pacjentów wymagana jest dawka propofolu od 0,5 do 1,0 mg /kg mc. w czasie od 1 do 5 min. W celu podtrzymania sedacji dawkę propofolu w infuzji należy zwiększać stopniowo, aż do uzyskania pożądanego stopnia sedacji. Na ogół konieczne jest podanie dawek od 1,5 do 4,5 mg /kg mc./h. Jeśli konieczne jest szybkie pogłębienie sedacji, infuzję dożylną można uzupełnić, podając propofol w pojedynczych wstrzyknięciach (bolus) w dawce od 10 do 20 mg (1 do 2 ml). U pacjentów w wieku powyżej 55 lat i pacjentów z III i IV grupy ryzyka znieczulenia wg klasyfikacji ASA, może być konieczne zmniejszenie szybkości podawania i zastosowanie mniejszych dawek. Dzieci i młodzież. Znieczulenie ogólne u dzieci w wieku powyżej 1 miesiąca życia. Nie zaleca się stosowania propofolu w celu indukcji i podtrzymania znieczulenia u dzieci w wieku poniżej 1 miesiąca. Indukcja znieczulenia ogólnego. W celu indukcji znieczulenia propofol należy podawać stopniowo i powoli, aż do wystąpienia klinicznych objawów znieczulenia. Dawkę należy dostosować do wieku i (lub) masy ciała. U większości dzieci w wieku powyżej 8 lat dawka propofolu konieczna do indukcji znieczulenia wynosi ok. 2,5 mg /kg mc. U młodszych dzieci, zwłaszcza w wieku od 1 miesiąca do 3 lat, może być konieczne zastosowanie większych dawek (od 2,5 do 4 mg/kg mc.). Podtrzymanie znieczulenia ogólnego. W celu podtrzymania pożądanej głębokości znieczulenia propofol można podawać w infuzji lub powtarzanych wstrzyknięciach (bolus). Konieczna do tego szybkość podania propofolu różni się u poszczególnych pacjentów, ale w zakresie od 9 do 15 mg /kg mc./h zapewnia na ogół zadowalające znieczulenie. U dzieci młodszych, zwłaszcza w wieku od 1 miesiąca do 3 lat, może być konieczne zastosowanie większych dawek. U pacjentów zakwalifikowanych do III i IV grupy ryzyka znieczulenia wg klasyfikacji ASA zaleca się stosowanie mniejszych dawek. Sedacja pacjentów pediatrycznych wentylowanych mechanicznie w warunkach intensywnej opieki medycznej. Stosowanie leku w celu wywołania sedacji w warunkach intensywnej opieki medycznej u dzieci i młodzieży w wieku do 16 lat jest przeciwwskazane. Sedacja dzieci w wieku >1 miesiąca w trakcie procedur diagnostycznych i chirurgicznych. Dawkę i szybkość podawania leku należy dostosować do pożądanej głębokości sedacji i odpowiedzi klinicznej. Do wywołania sedacji u większości pacjentów konieczna jest dawka propofolu od 1 do 2 mg /kg mc. Podtrzymanie sedacji można uzyskać przez stopniowe zwiększanie dawki propofolu w infuzji, aż do uzyskania pożądanego stopnia sedacji. U większości pacjentów konieczne jest podanie dawek od 1,5 do 9 mg /kg mc./h. Jeśli konieczne jest szybkie pogłębienie sedacji, infuzję dożylną można uzupełnić, podając propofol w pojedynczych wstrzyknięciach (bolus) w dawce do 1 mg/kg mc. U pacjentów z III i IV grupy ryzyka znieczulenia wg klasyfikacji ASA konieczne może być zastosowanie mniejszych dawek. U dzieci istnieje szczególne ryzyko nadmiernego obciążenia lipidami. Z tego względu u dzieci, którym podawany jest propofol, należy kontrolować stężenie lipidów w osoczu. Po podaniu infuzji z propofolem dawkę należy stopniowo zmniejszać w celu zredukowania ryzyka objawów odstawienia. Sposób podania. Przed użyciem ampułkę/fiolkę należy wstrząsnąć. Jeśli po wstrząśnięciu widoczne są dwie warstwy, emulsji nie należy używać. Propofol podaje się dożylnie we wstrzyknięciu lub w ciągłej infuzji, w postaci nierozcieńczonej lub rozcieńczonej 5% roztworem glukozy do infuzji dożylnych lub 0,9% roztworem NaCl do infuzji dożylnych, lub połączeniem roztworu glukozy 4% z roztworem NaCl 0,18%. Preparat nie zawiera środków konserwujących i może stanowić podłoże dla wzrostu drobnoustrojów. Emulsję należy pobrać z zachowaniem aseptyki do jałowej strzykawki lub zestawu infuzyjnego natychmiast po otwarciu ampułki lub przebiciu korka fiolki. Podawanie preparatu należy rozpocząć niezwłocznie. Przez cały czas trwania infuzji należy przestrzegać zasad aseptyki. Inne płyny podawane jednocześnie z wykorzystaniem tej samej linii infuzyjnej, należy podawać w pobliżu miejsca założenia wenflonu. Leku nie należy podawać przez zestawy infuzyjne wyposażone w filtry mikrobiologiczne. Infuzja nierozcieńczonego leku. Jeśli lek podawany jest w ciągłej infuzji, zaleca się kontrolowanie szybkości podawania z użyciem: biurety, licznika kropli, pompy strzykawkowej lub wolumetrycznej pompy infuzyjnej. Zastosowanie jednego systemu infuzyjnego do podania propofolu w ciągłej infuzji nie może przekraczać 12 h. Po upływie tego czasu system infuzyjny i zbiornik leku trzeba wyrzucić i zastąpić nowym. Jeśli to możliwe, jednoczesne podawanie leku z 5% roztworem glukozy do infuzji dożylnych, 0,9% roztworem NaCl do infuzji dożylnych lub połączeniem roztworu glukozy 4% i NaCl 0,18%, należy wykonywać przy użyciu łącznika Y w pobliżu miejsca wstrzyknięcia. Infuzja rozcieńczonego leku. Jeśli lek podawany jest w postaci rozcieńczonej w ciągłej infuzji, zaleca się zastosowanie biurety, licznika kropli, pompy strzykawkowej lub wolumetrycznej pompy infuzyjnej w celu kontrolowania szybkości podawania infuzji i zapobiegania przypadkowemu podaniu zbyt dużej objętości rozcieńczonego leku. Leku nie należy mieszać przed podaniem z roztworami do wstrzykiwań lub infuzji innymi niż 5% roztwór glukozy do infuzji dożylnych lub 0,9% roztwór NaCl do infuzji dożylnych, lub połączenie roztworu glukozy 4% z roztworem NaCl 0,18%. Maksymalne rozcieńczenie nie może być większe niż 1 część leku i 4 części jednego z wyżej wymienionych roztworów do infuzji (co najmniej 2 mg/ml). Rozcieńczenie należy przygotować z zachowaniem aseptyki bezpośrednio przed podaniem, a gotową mieszaninę podać w ciągu 6 h od przygotowania. Później lek można zmieszać (bezpośrednio przed podaniem) z lidokainą w niezawierającym konserwantów roztworze do wstrzykiwań (20 części leku z maksymalnie 1 częścią 1% roztworu lidokainy do wstrzykiwań). Jeśli leki zwiotczające mięśnie (typu atrakurium i miwakurium) podawane są przez ten sam system infuzyjny, co propofol, system ten należy przepłukać przed ich podaniem. Czas podawania leku. Propofol można podawać przez maksymalnie 7 dni.
Propofol Sandoz - uwagi
Pacjenta należy poinformować, że po znieczuleniu ogólnym zdolność wykonywania skomplikowanych czynności, takich jak prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn, może być przez pewien czas zaburzona. Takie działanie propofolu nie jest zazwyczaj stwierdzane po upływie ponad 12 h.
