Reklama
Ubistesin - skład
1 ml roztworu Ubistesin zawiera 40 mg chlorowodorku artykainy i 0,006 mg chlorowodorku epinefryny. 1 ml roztworu Ubistesin forte zawiera 40 mg chlorowodorku artykainy i 0,012 mg chlorowodorku epinefryny.
Reklama
Ubistesin - działanie
Zawarta w preparacie artykaina jest środkiem znieczulającym typu amidowego. Powoduje odwracalne zahamowanie pobudliwości autonomicznej, czuciowej i ruchowej włókien nerwowych. Prawdopodobny mechanizm działania polega na blokowaniu zależnych od napięcia kanałów sodowych w osłonie włókna nerwowego. Artykainę charakteryzuje szybki początek znieczulenia - okres utajenia 1-3 min - silne działanie przeciwbólowe i dobra miejscowa tolerancja. Epinefryna zwęża miejscowo naczynia krwionośne, co powoduje opóźnienie wchłaniania artykainy. Efektem jest wyższe stężenie środka miejscowo znieczulającego w miejscu podania, utrzymujące się dłuższy czas oraz zmniejszenie występowania ogólnoustrojowych działań niepożądanych Po podaniu preparatu znieczulenie utrzymuje się co najmniej 75 min w przypadku znieczulenia miazgi oraz 120-140 min w przypadku znieczulenia tkanek miękkich. Preparat jest szybko i prawie całkowicie wchłaniany. Po wstrzyknięciu do dziąsła maksymalne stężenie artykainy w osoczu jest osiągane po 10-15 min. Artykaina wiąże się z białkami osocza w 95%. T0,5 wynosi ok. 20 min. Artykaina i jej metabolity wydalane są głównie w moczu. Epinefryna jest szybko katabolizowana w wątrobie i innych tkankach; metabolity wydalane są przez nerki.
Reklama
Ubistesin - wskazania
Znieczulenie miejscowe nasiękowe i przewodowe w stomatologii. Preparat Ubistesin zalecany jest głównie do zabiegów rutynowych w stomatologii, takich jak: pojedyncze i mnogie ekstrakcje zębów, opracowywanie ubytków twardych tkanek i szlifowanie zębów. Preparat Ubistesin forte jest szczególnie wskazany w przypadku zabiegów, które wymagają możliwie skutecznego znieczulenia jak i tzw. suchego pola operacyjnego, np.: operacje chirurgiczne w obrębie błony śluzowej i kości; zabiegi z miazgą zęba (amputacja i ekstyrpacja); ekstrakcje i trepanacje zębów z zapaleniem ozębnej i ekstrakcje zębów złamanych.
Reklama
Ubistesin - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą preparatu. Zastosowanie u dzieci poniżej 4 lat. Ze względu na zawartość artykainy preparatu nie wolno stosować w przypadkach: nadwrażliwości na amidowe środki miejscowo znieczulające, ciężkich zaburzeń przewodzenia impulsów nerwowych i układu przewodzącego serca, nagłych zaostrzeń niewydolności serca (ostra niewydolność serca), ciężkiego niedociśnienia, pacjentów ze stwierdzonym niedoborem aktywności cholinoesterazy osocza, skaz krwotocznych - szczególnie w przypadku znieczulenia przewodowego, wstrzyknięć do obszarów objętych procesem zapalnym. Ze względu na zawartość epinefryny preparatu nie wolno stosować w przypadkach: chorób serca, takich jak: niestabilna dławica piersiowa, ostatnio przebyty zawał mięśnia sercowego, ostatnio przebyta operacja wszczepienia by-passów tętnicy wieńcowej, w przypadkach opornych na leczenie zaburzeń rytmu serca, częstoskurczu napadowego lub utrwalonej niemiarowości o dużej częstości, nieleczonego lub niekontrolowanego ciężkiego nadciśnienia, nieleczonej lub niekontrolowanej zastoinowej niewydolności serca oraz jednoczesnego leczenia inhibitorami MAO lub trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi. Ze względu na zawartość siarczynów preparatu nie wolno stosować w przypadkach: nadwrażliwości na siarczany, ciężkiej astmy oskrzelowej. Preparat może wywołać ostre reakcje alergiczne z objawami anafilaktycznymi (np. skurcz oskrzeli).
Reklama
Ubistesin - ostrzeżenia
Preparat należy stosować ze szczególną ostrożnością w przypadkach: ciężkich zaburzeń czynności nerek, dławicy piersiowej, stwardnienia tętnic, znacznych zaburzeń krzepnięcia krwi, tyreotoksykozy, jaskry z wąskim kątem, cukrzycy, chorób płuc - szczególnie astmy na tle alergicznym, pheochromocytoma. Przypadkowe wstrzyknięcie może spowodować drgawki, po których następuje depresja OUN lub zatrzymanie akcji serca i czynności układu oddechowego - sprzęt do resuscytacji, tlen i leki do reanimacji powinny być dostępne do natychmiastowego użycia. Preparat stosować ostrożnie u pacjentów z chorobami wątroby; u pacjentów z ciężkimi chorobami wątroby występuje większe ryzyko przekroczenia toksycznego stężenia preparatu w osoczu. Zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności układu sercowo-naczyniowego - pacjenci ci mają zmniejszoną zdolność do wyrównywania zmian czynnościowych związanych z przedłużeniem przewodzenia A-V, spowodowanego podaniem preparatu. Preparat stosować ostrożnie u pacjentów z padaczką w wywiadzie. U pacjentów leczonych środkami przeciwzakrzepowymi (np. heparyna lub kwas acetylosalicylowy) nieuważne nakłucie naczynia podczas podawania środka znieczulającego może prowadzić do ciężkiego krwawienia. Unikać nieuważnego podania środka do naczyń. W trakcie opracowywania ubytków lub zębów filarowych należy wziąć pod uwagę zmniejszony przepływ krwi w miazdze w wyniku zastosowania adrenaliny zawartej w preparacie - w takim przypadku istnieje ryzyko przeoczenia odsłoniętej miazgi. U pacjentów w podeszłym wieku stężenie preparatu w osoczu może się zwiększyć. Ryzyko nagromadzenia preparatu wzrasta szczególnie w przypadku powtórnych aplikacji, np. po dodatkowym wstrzyknięciu. Podobne działanie może się pojawić u pacjentów w złym stanie ogólnym oraz z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby i nerek (zaleca się podanie mniejszej dawki). Fenotiazyny mogą zmniejszyć lub odwrócić działanie hipertensyjne adrenaliny - należy unikać jednoczesnego zastosowania obu czynników; w sytuacjach, gdy niezbędna jest jednoczesna terapia należy dokładnie monitorować pacjenta. Jednoczesne podawanie nieselektywnych β-adrenolityków może prowadzić do zwiększenia ciśnienia krwi ze względu na zawartość epinefryny w preparacie.
Reklama
Ubistesin - ciąża
Brak jest klinicznych doświadczeń dotyczących zastosowania u kobiet w czasie ciąży i laktacji. Nie badano bezpieczeństwa środków miejscowo znieczulających w czasie ciąży pod kątem działań niepożądanych dotyczących rozwoju płodu. W czasie ciąży preparat stosować wyłącznie po ostrożnym rozważeniu ryzyka i korzyści wynikających z jego zastosowania. Przenikanie artykainy i jej metabolitów do mleka matki nie zostało zbadane. Jednakże na podstawie przedklinicznych danych dotyczących bezpieczeństwa można przypuszczać, że w mleku matki artykaina nie osiąga stężenia istotnego kliniczne. W związku z tym, karmiące matki powinny wylać pierwszą porcję mleka wydzieloną po wykonaniu znieczulenia środkami zawierającymi artykainę.
Reklama
Ubistesin - efekty uboczne
Ze względu na zawartość artykainy: rzadko: zmniejszenie częstości akcji serca, niedociśnienie, zmniejszenie ciśnienia krwi, zaburzenia przewodzenia impulsów w sercu, bradykardia, asystolia, zatrzymanie czynności układu sercowo-naczyniowego, metaliczny posmak, szum w uszach, zawroty głowy, nudności, wymioty, niepokój, lęk, ziewanie, drżenie, nerwowość, oczopląs, słowotok, ból głowy, wzrost częstości oddechów, parestezje (utrata czucia, palenie, mrowienie) wargi, języka lub obydwu, zwiększenie a następnie zmniejszenie częstości oddechów, które może prowadzić do bezdechu; bardzo rzadko lub częstość nieznana: nadwrażliwość na artykainę (wysypka, obrzęk świądowy, świąd, rumień, nudności, biegunka, świszczący oddech, anafilaksja). U pacjentów z opóźnioną nadwrażliwością na prylokainę zaobserwowano nadwrażliwość krzyżową na artykainę. U pacjentów z nie dającą objawów klinicznych methemoglobinemią zastosowanie dużych dawek artykainy może wywołać methemoglobinemię. Ze względu na zawartość epinefryny: rzadko: odczucie ciepła, pocenie, kołatanie serca, migrenopodobny ból głowy, zwiększenie ciśnienia krwi, dławica piersiowa, tachykardia, tachyarytmia, zatrzymanie czynności układu sercowo-naczyniowego lub ostry obrzęk tarczycy. Ze względu na zawartość siarczynów w bardzo rzadkich przypadkach mogą wystąpić: reakcje alergiczne lub nadwrażliwość, szczególnie w przypadku astmy oskrzelowej, które objawiają się w postaci wymiotów, biegunki, sapania, ostrego napadu astmy, przymglenia świadomości lub wstrząsu. Ze względu na zawartość artykainy i epinefryny: po 2 tyg. od momentu zastosowania artykainy i (lub) epinefryny opisano wystąpienie porażenia nerwu twarzowego, które utrzymywało się po 6 mies. Zaburzenia obrazu klinicznego mogą być wynikiem jednoczesnego pojawienia się różnych powikłań i działań niepożądanych.
Ubistesin - interakcje
Sympatomimetyczne działanie adrenaliny może zostać wzmocnione przy jednoczesnym podaniu inhibitorów MAO lub trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych - przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie preparatu z inhibitorami MAO lub trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi. Epinefryna może hamować wydzielanie insuliny z trzustki i zmniejszyć działanie doustnych leków przeciwcukrzycowych. Ze względu na zawartość epinefryny, podanie preparatu łącznie z nieselektywnymi β-adrenolitykami może spowodować zwiększenie ciśnienia krwi. Niektóre anestetyki podawane wziewnie, np. halotan mogą uwrażliwiać serce na działanie amin katecholowych i po podaniu preparatu mogą spowodować zaburzenia rytmu serca. U pacjentów leczonych środkami przeciwzakrzepowymi (np. heparyna lub kwas acetylosalicylowy) nieuważne nakłucie naczynia podczas podawania środka znieczulającego może prowadzić do ciężkiego krwawienia.
Ubistesin - dawkowanie
Preparat do wstrzykiwań w obrębie błony śluzowej jamy ustnej. Zawsze należy stosować najmniejszą objętość płynu, która doprowadzi do wywołania skutecznego znieczulenia. Ubistesin. W ekstrakcjach zębów szczęki, przy znieczuleniu pojedynczego zęba, w większości przypadków wystarczy podanie 1,7 ml preparatu, przy czym można zrezygnować z bolesnego wstrzyknięcia od strony podniebienia. W przypadku mnogich ekstrakcji zębów sąsiadujących często możliwe jest zmniejszenie ilości roztworu do wstrzyknięć do 1-2 amp. W przypadku nacięcia lub zszywania tkanek podniebienia zaleca się wykonanie wstrzyknięcia podniebiennego 0,1 ml na wkłucie. W prostych ekstrakcjach zębów przedtrzonowych w żuchwie zwykle wystarczy wstrzyknięcie metodą nasiękową 1,7 ml na znieczulenie nasiękowe. W pojedynczych przypadkach niezbędne jest dodatkowe wstrzyknięcie 1-1,7 ml znieczulenia od strony policzkowej. W rzadkich przypadkach może okazać się niezbędne wykonanie wstrzyknięcia w okolicę otworu żuchwowego. Wstrzyknięcie przedsionkowe 0,5-1,7 ml przy odpowiednim zębie umożliwia opracowanie ubytków i oszlifowanie zębów filarowych. Przy ekstrakcjach zębów trzonowych w żuchwie wskazane jest wykonanie znieczulenia przewodowego. Jeśli preparat stosuje się u dzieci należy zmniejszyć ilość roztworu do wstrzyknięć odpowiednio do masy ciała dziecka. Ilość roztworu do wstrzykiwań podczas jednego leczenia nie powinna być większa niż 1,5 ml u dzieci o mc. 20-30 kg; zaś u dzieci o mc. 30-45 kg odpowiednio 2-5 ml. Ogólnie u dzieci o mc. ok. 20-30 kg wystarczy 0,25-1 ml roztworu; u dzieci o mc. 30-45 kg 0,5-2 ml roztworu. U dorosłych, zdrowych pacjentów maksymalna dawka substancji czynnej artykainy wynosi 7 mg/kg mc. (500 mg w przypadku pacjenta o mc. 70 kg); jest to ilość równoważna 12,5 ml preparatu. Maksymalna dawka wynosi 0,175 ml gotowego roztworu/kg mc. U dzieci wstrzykiwana ilość roztworu zależy od wieku i masy ciała dziecka oraz zasięgu zabiegu. Nie należy stosować dawki większej niż równoważna 5 mg artykainy/kg mc. W przypadku długotrwałych zabiegów i gdy istnieje ryzyko znacznego krwawienia w polu zabiegowym można również stosować Ubistesin Forte. Ubistesin forte. W ekstrakcjach zębów szczęki, przy znieczuleniu pojedynczego zęba, w większości przypadków wystarczy podanie 1,7 ml preparatu, przy czym można zrezygnować z bolesnego wstrzyknięcia od strony podniebienia. W przypadku mnogich ekstrakcji zębów sąsiadujących często możliwe jest zmniejszenie ilości roztworu do wstrzyknięć. W przypadku nacięcia lub zszywania tkanek podniebienia zaleca się wykonanie wstrzyknięcia podniebiennego 0,1 ml na wkłucie. W prostych ekstrakcjach zębów przedtrzonowych w żuchwie zwykle wystarczy wstrzyknięcie metodą nasiękową 1,7 ml na znieczulenie nasiękowe. W pojedynczych przypadkach niezbędne jest dodatkowe wstrzyknięcie 1-1,7 ml znieczulenia od strony policzkowej. W rzadkich przypadkach może okazać się niezbędne wykonanie wstrzyknięcia w okolicę otworu żuchwowego. Wstrzyknięcie przedsionkowe 0,5-1,7 ml przy odpowiednim zębie umożliwia opracowanie ubytków i oszlifowanie zębów filarowych. Przy ekstrakcjach zębów trzonowych w żuchwie wskazane jest wykonanie znieczulenia przewodowego. W przypadku wszystkich zabiegów chirurgicznych dawkę preparatu Ubistesin forte należy ustalać indywidualnie, zależnie od rodzaju i czasu trwania zabiegu oraz stanu pacjenta. Jeśli preparat stosuje się u dzieci należy zmniejszyć ilość roztworu do wstrzyknięć odpowiednio do masy ciała dziecka. Ilość roztworu do wstrzykiwań podczas jednego leczenia nie powinna być większa niż 1,5 ml u dzieci o mc. 20-30 kg, względnie 2,5 ml w ciągu 24 h; u dzieci o mc. 30-45 kg odpowiednio 2 ml, względnie 5 ml. Ogólnie u dzieci o mc. ok. 20-30 kg wystarczy 0,25-1 ml roztworu; u dzieci o mc. 30-45 kg 0,5-2 ml roztworu. U dorosłych, zdrowych pacjentów maksymalna dawka substancji czynnej artykainy wynosi 7 mg/kg mc. (500 mg w przypadku pacjenta o mc. 70 kg); jest to ilość równoważna 12,5 ml preparatu. U dzieci wstrzykiwana ilość roztworu zależy od wieku i masy ciała dziecka oraz zasięgu zabiegu. Nie należy stosować dawki większej niż równoważna 5 mg artykainy/kg mc. W przypadku krótkich zabiegów i gdy krwawienie w polu operacyjnym nie ma istotnego znaczenia można również stosować preparat Ubistesin. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów w złym stanie ogólnym oraz z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby i nerek oraz u pacjentów z niektórymi istniejącymi chorobami (dławica piersiowa, stwardnienie tętnic) zaleca się podanie mniejszej dawki (minimalna ilość niezbędna do uzyskania znieczulenia o odpowiedniej głębokości). Sposób podania. Preparat do stosowania wyłącznie podczas znieczuleń stomatologicznych. Aby uniknąć przypadkowego podania do naczyń, zawsze ostrożnie przeprowadzać aspirację, przynajmniej w dwóch pozycjach (obrót igły o 180st.). Negatywny wynik aspiracji nie wyklucza możliwości niezamierzonego i niezauważonego wstrzyknięcia środka do naczyń. Szybkość wstrzyknięcia nie powinna przekraczać 0,5 ml w ciągu 15 s. tj. 1 amp./min. Po aspiracji powoli wstrzyknąć 0,1-0,2 ml. Pozostałą część środka podać nie wcześniej niż po 20-30 s. Otwartych ampułek nie stosować u innych pacjentów.
Ubistesin - uwagi
W każdym przypadku, gdy stosuje się środek miejscowo znieczulający należy zapewnić sobie dostęp do następujących leków i terapii: leki przeciwdrgawkowe (benzodiazepiny lub barbiturany), leki miorelaksacyjne, atropina i wazopresory lub adrenalina w przypadku ciężkiej reakcji alergicznej lub anafilaktycznej; sprzęt do resuscytacji (szczególnie źródło tlenu) ułatwiający w razie potrzeby sztuczne oddychanie. Po każdym podaniu środka miejscowo znieczulającego należy dokładnie i stale monitorować czy prawidłowo funkcjonuje układ sercowo-naczyniowy i oddechowy (właściwa wentylacja) oraz stan świadomości pacjenta. Po wystąpieniu nadwrażliwości na artykainę lub inne, amidowe środki miejscowo znieczulające należy zastosować środki na bazie estrów podczas następnych wizyt pacjenta. Pacjenci nie wykazywali zaburzeń zdolności kierowania pojazdami, jednak w każdym przypadku lekarz powinien zdecydować indywidualnie, czy pacjent może kierować pojazdem lub obsługiwać urządzenia mechaniczne. Pacjent nie powinien opuszczać gabinetu w ciągu przynajmniej 30 min po wykonaniu znieczulenia. Istnieje możliwość uzyskania pozytywnych wyników testów dopingowych przeprowadzanych u sportowców.
