Reklama
Anbinex - skład
1 fiolka zawiera 500 j.m. lub 1000 j.m. antytrombiny pochodzącej z ludzkiego osocza. Po odtworzeniu w 10 ml (500 j.m.) lub 20 ml (1000 j.m.) wody do wstrzykiwań preparat zawiera około 50 j.m./ml antytrombiny ludzkiej. Aktywność swoista leku wynosi co najmniej 5 j.m./mg białka.
Reklama
Anbinex - działanie
Ludzka antytrombina III. Antytrombina jest jednym z głównych naturalnych inhibitorów układu krzepnięcia krwi. Przede wszystkim, hamuje czynność trombiny i czynnika Xa, a także czynników kontaktu, system wewnątrzpochodny oraz kompleks czynnik VIIa/czynnik tkankowy. Aktywność antytrombiny jest znacznie potęgowana przez heparynę, której działanie zależy od obecności antytrombiny. Antytrombina posiada dwie ważne dla jej funkcji domeny. W pierwszej dochodzi do inaktywacji trombiny przez antytrombinę co następuje przez utworzenie nieaktywnego kompleksu tych cząsteczek. Druga, stanowi miejsce łączenia się z glikozaminoglikanami oraz współdziałania z heparyną i substancjami pokrewnymi biorącymi udział w potęgowaniu szybkości inaktywacji trombiny. Powstałe kompleksy enzymów inhibitorów krzepnięcia są następnie usuwane przez układ siateczkowo-śródbłonkowy. Aktywność antytrombiny we krwi dorosłych wynosi 80-120%, a u noworodków 40-60%. Średni biologiczny T0,5 wynosi ok. 3 dni. Może on ulec zmniejszeniu do ok. 1,5 dnia podczas jednoczesnego stosowania heparyny, a do kilku godzin w przypadkach wzmożonego zużycia.
Reklama
Anbinex - wskazania
Pacjenci z wrodzonym niedoborem antytrombiny: zapobieganie zakrzepicy żył głębokich oraz komplikacjom zakrzepowo-zatorowym w sytuacjach klinicznych o podwyższonym ryzyku (szczególnie podczas zabiegów chirurgicznych i okresie okołoporodowym) w połączeniu z heparyną, o ile istnieją wskazania do jej podawania; zapobieganie rozwoju zakrzepicy żył głębokich lub komplikacjom zakrzepowo-zatorowym w połączeniu z heparyną jeśli jest to wskazane. Nabyty niedobór antytrombiny.
Reklama
Anbinex - przeciwwskazania
Zaleca się zachowanie ostrożności u chorych o znanej nadwrażliwości na substancję czynną lub substancje pomocnicze.
Reklama
Anbinex - ostrzeżenia
Podczas infuzji pacjent powinien być ściśle monitorowany ze względu na ryzyko wystąpienia reakcji alergicznej. Nie można całkowicie wykluczyć prawdopodobieństwa przeniesienia czynników zakaźnych przez podanie preparatów otrzymywanych z krwi lub osocza ludzkiego. Dotyczy to również czynników zakaźnych i patogenów dotychczas nieznanych. Ryzyko przeniesienia czynników zakaźnych może być ograniczone przez: dokonywanie właściwej selekcji dawców na podstawie wywiadu lekarskiego oraz badań przesiewowych pojedynczych donacji i pul osocza w kierunku obecności HBsAg oraz przeciwciał przeciw antygenom wirusów HIV i HCV; badanie puli osocza w kierunku obecności materiału genetycznego wirusa HCV; zastosowania podczas produkcji zwalidowanych przy użyciu wirusów modelowych metod inaktywacji/usuwania wirusów. Procesy te uważa się za skuteczne wobec wirusów HIV, HCV, HBV oraz bezotoczkowego wirusa HAV. Skuteczność metod unieczynniania i usuwania wirusów bezotoczkowych jak np. parwowirus B19 oraz innych czynników zakaźnych może być ograniczona. Zakażenie parwowirusem B19 może być szczególnie groźne u kobiet w ciąży (zakażenie płodu) oraz u osób z obniżoną odpornością lub zwiększoną erytropoezą (np. w anemii hemolitycznej). U pacjentów otrzymujących regularnie antytrombinę ludzką, należy rozważyć zastosowanie odpowiednich szczepień (przeciwko wirusowi zapalenia wątroby A i B). Kliniczne i biologiczne metody monitorowania leczenia, gdy antytrombinę stosuje się w skojarzeniu z heparyną: w celu dostosowania dawki heparyny w taki sposób aby zapobiec nadmiernemu zmniejszeniu krzepliwości należy kontrolować regularnie i w krótkich okresach czasu parametry układu krzepnięcia (APPT, i odpowiednio aktywność anty-FXa) - dotyczy to szczególnie pierwszych minut i godzin stosowania antytrombiny; należy codziennie dokonywać oznaczeń poziomu antytrombiny w celu ustalenia pojedynczej dawki ze względu na możliwość znacznego obniżenia poziomu antytrombiny wskutek jednoczesnego długotrwałego stosowania niefrakcjonowanej heparyny. Nie zaleca się stosowania leku u dzieci poniżej 6 rż., gdyż doświadczenie dotyczące skuteczności i bezpieczeństwa stosowania w tej grupie wiekowej jest ograniczone. Dane z badań klinicznych i z systematycznych przeglądów dotyczących stosowania antytrombiny u wcześniaków w niezatwierdzonym wskazaniu: leczenie zespołu niewydolności oddechowej noworodków (IRDS), świadczą o zwiększonym ryzyku krwawienia śródczaszkowego i zgonu, bez wykazywania korzystnego działania w tej grupie pacjentów."
Reklama
Anbinex - ciąża
Doświadczenie dotyczące bezpieczeństwa stosowania preparatów zawierających antytrombinę ludzką podczas ciąży jest ograniczone. Lek powinien być stosowany podczas ciąży i w okresie laktacji tylko wtedy, gdy jest to jednoznacznie wskazane. Decyzję należy podjąć po uwzględnieniu faktu, że podczas ciąży istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia incydentów zakrzepowo-zatorowych.
Reklama
Anbinex - efekty uboczne
Rzadko: nadwrażliwość lub reakcje alergiczne (obrzęk naczynioruchowy, pieczenie lub uczucie kłucia w miejscu podania, dreszcze, zaczerwienienie twarzy, uogólniona pokrzywka, ból głowy, wysypka, spadek ciśnienia krwi, letarg, nudności, niepokój, tachykardia, uczucie ucisku w klatce piersiowej, świąd, wymioty, świszczący oddech), które w niektórych przypadkach prowadziły do rozwoju ciężkiej anafilaksji (włączając w to wstrząs). W rzadkich przypadkach obserwowano gorączkę.
Anbinex - interakcje
Podawanie antytrombiny równocześnie z terapeutycznymi dawkami heparyny zwiększa ryzyko krwawień. Efekt stosowania antytrombiny jest znacznie potęgowany przez heparynę. Równoczesne podawanie heparyny może znacznie zwiększyć zużycie i skrócić T0,5 antytrombiny. Jednoczesne podawanie heparyny pacjentom ze zwiększonym ryzykiem krwawień powinno być starannie monitorowane pod względem klinicznym i biologicznym.
Anbinex - dawkowanie
Dożylnie. Rozpoczęcie leczenia powinno odbywać się pod nadzorem lekarza posiadającego doświadczenie w leczeniu pacjentów z niedoborem antytrombiny. We wrodzonym niedoborze antytrombiny dawkowanie i czas trwania leczenia powinno być dostosowane indywidualnie dla każdego pacjenta w zależności od wyniku wywiadu rodzinnego uwzględniającego incydenty zakrzepowo-zatorowe, aktualnie występujące czynniki ryzyka klinicznego oraz wyniki badań laboratoryjnych. Dawkowanie i czas trwania leczenia substytucyjnego w nabytym niedoborze antytrombiny zależy od poziomu antytrombiny w osoczu, obecności objawów wzrastającego zużycia, choroby podstawowej oraz ciężkości objawów klinicznych. Wielkość dawek i częstotliwość ich podawania należy zawsze dostosować indywidualnie dla każdego pacjenta, zgodnie z wynikami badań lekarskich i laboratoryjnych. 1 j.m. antytrombiny odpowiada przeciętnej ilości antytrombiny w 1 ml normalnego osocza ludzkiego. Obliczanie potrzebnej dawki antytrombiny, opiera się na obserwcji empirycznej, że podanie 1 j.m./kg mc. powoduje wzrost aktywności antytrombiny w osoczu o ok. 1,1-1,6%. Dawkę początkową oblicza się na podstawie następującego wzoru: wymagana liczba jednostek = masa ciała (kg) x (100 - wyjściowa aktywność antytrombiny w procentach) x 0,8. W początkowej fazie leczenia należy ustalić pożądany poziom aktywności antytrombiny w zależności od sytuacji klinicznej. Po ustaleniu wskazań do stosowania antytrombiny należy podać taką dawkę, aby uzyskać pożądany poziom aktywności antytrombiny, a następnie podtrzymywać poziom zapewniający skuteczność leczenia. Dawka powinna być obliczana i monitorowana laboratoryjnymi oznaczeniami aktywności antytrombiny osoczu. Oznaczenia powinny być przeprowadzane co najmniej 2 razy dziennie, a gdy stan pacjenta stabilizuje się - raz dziennie; zawsze tuż przed kolejnym podaniem leku. W przypadku ciężkich stanów klinicznych, takich jak zespół rozsianego krzepnięcia śródnaczyniowego, T0,5 antytrombiny może być znacznie skrócony. Korekcji wielkości dawki należy dokonywać biorąc pod uwagę zarówno szybkość zużycia antytrombiny określaną na podstawie oznaczeń laboratoryjnych, jak i w oparciu o przebieg kliniczny. Aktywność antytrombiny należy utrzymywać powyżej 80% normy przez cały okres leczenia lub odpowiednio dostosować, gdy objawy kliniczne wskazują, że inny poziom może być bardziej skuteczny. W leczeniu wrodzonego niedoboru początkowa dawka wynosi 30-50 j.m/kg mc. Następnie, wielkość dawki, częstotliwość podawania i długość okresu leczenia zależy od wyników badań i stanu klinicznego pacjenta. Nie zaleca się stosowania leku u dzieci poniżej 6 rż., gdyż doświadczenie dotyczące skuteczności i bezpieczeństwa stosowania w tej grupie wiekowej jest ograniczone. Sposób podania. Preparat rozpuścić zgodnie z zaleceniami. Preparat podawać powoli dożylnie; szybkość podawania nie powinna przekraczać 0,08 ml/kg/min.
Anbinex - uwagi
Przy każdym podaniu leku należy odnotować nazwisko pacjenta i nr serii preparatu.
