Skład antybiotyku Doxycyclinum TZF
1 ml roztworu zawiera 20 mg hyklanu doksycykliny. Roztwór zawiera pirosiarczyn sodu (E223).
Reklama
Działanie antybiotyku Doxycyclinum TZF
Antybiotyk tetracyklinowy o działaniu bakteriostatycznym. Działa na bakterie Gram-ujemne: Neisseria gonorrhoeae, Campylobacter granulomatis, Haemophilus ducreyi, H. influenzae, Pasteurella pestis, P. tularensis, Vibrio cholerae, Bartonella bacilliformis, Brucella spp. (zmienną wrażliwość wykazują: Escherichia coli, Klebsiella spp., Enterobacter aerogenes, Shigella spp., Mima spp., Herellea spp., Bacteroides); bakterie Gram-dodatnie: Streptococcus pyogenes, Str. pneumoniae, Str. faecalis, Str. faecium, Staphylococcus aureus, α-hemolizujące paciorkowce z grupy viridans,;inne drobnoustroje Rickettsia, Chlamydia psittaci, Ch. trachomatis, Mycoplasma pneumoniae, Ureaplasma urealyticum, Borrelia recurrentis, Treponema pallidum, T. pertenue, Clostridium spp., Fusobacterium fusiforme, Actinomyces spp., Bacillus anthracis, Propionibacterium acnes, Entamoeba spp., Balantidium coli, Plasmodium falciparum.
Oporność na doksycyklinę obserwuje się wśród wielu różnych szczepów, a zwłaszcza wśród bakterii Gram-dodatnich.
Szczepy Streptococcus pneumoniae oporne na doksycyklinę wykazują również oporność na inne tetracykliny oraz często na penicyliny i makrolidy. Wiązanie z białkami osocza wynosi 80-90%. Łatwo przenika do tkanek i płynów ustrojowych, osiągając duże stężenia w cieczy wodnistej oka, gruczole krokowym, jajnikach, macicy, pęcherzu moczowym, żółci, wątrobie, mięśniach, zawiązkach zębów i kości, wydzielinie drzewa oskrzelowego, płucach, węzłach chłonnych, zatokach, migdałkach podniebiennych; przenika także przez barierę łożyska i do mleka matki.
Jest metabolizowana w wątrobie w ok. 50%. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek około 40% leku wydalane jest z moczem, w postaci niezmienionej, pozostała część leku wydalana jest z kałem, głównie w postaci metabolitów. T0,5 we krwi wynosi 18-22 h.
Reklama
Wskazania do stosowania antybiotyku Doxycyclinum TZF
Zakażenia górnych i dolnych dróg oddechowych (np. zapalenie migdałków podniebiennych, zapalenie gardła, zapalenie ucha środkowego, zapalenie zatok, zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc) wywołane przez Haemophilus influenzae, Klebsiella spp., Streptococcus pneumoniae, Mycoplasma pneumoniae, Chlamydia pneumoniae. Zakażenia dróg moczowych - zapalenie pęcherza moczowego.
Choroby przenoszone drogą płciową - niepowikłane zapalenie cewki moczowej, stany zapalne w obrębie miednicy małej wywołane przez Chlamydia trachomatis, Ureaplasma urealitycum. Zakażenia żołądkowo-jelitowe wywołane przez szczepy Salmonella spp, enteropatogenne szczepy Escherichia coli; (biegunka podróżnych), Entamoeba histolytica, Shigella spp., Vibrio cholerae, Clostridium spp.
Zakażenia skóry i tkanek miękkich, w tym ciężkie postaci trądziku pospolitego, wywołane przez wrażliwe na lek drobnoustroje, np. Clostridium spp., Propionibacterium acnes, Staphylococcus aureus;, jeżeli istnieje konieczność zastosowania antybiotyku. Podejmując decyzję o leczeniu preparatem należy uwzględnić oficjalne zalecenia dotyczące stosowania leków przeciwbakteryjnych.
Reklama
Przeciwwskazania do zażywania antybiotyku Doxycyclinum TZF
Nadwrażliwość na doksycyklinę, inne tetracykliny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Kobiety w ciąży i karmiące piersią.
Reklama
Ostrzeżenia do stosowania antybiotyku Doxycyclinum TZF
Stosowanie leków z grupy tetracyklin podczas rozwoju zębów (druga połowa ciąży, okres niemowlęcy i dzieciństwo do 8 lat) może powodować trwałe przebarwienie zębów (żółto-szaro-brązowe). To niepożądane działanie obserwowano częściej podczas długotrwałego stosowania leków, ale również występowało po powtarzających się krótkotrwałych kuracjach. Odnotowano także niedorozwój szkliwa.
Doksycyklinę u dzieci w wieku poniżej 8 lat można stosować tylko wtedy, gdy nie ma odpowiednich alternatywnych terapii, a potencjalne korzyści jej zastosowania w ciężkich lub zagrażających życiu stanach (np. gorączka plamista Gór Skalistych) przewyższają ryzyko ewentualnego trwałego przebarwienia zębów. Mimo że ryzyko jest rzadko spotykane u dzieci w wieku od 8 do 12 lat, to stosowanie doksycykliny powinno dotyczyć sytuacji kiedy inne leki nie są dostępne, a leki dostępne najprawdopodobniej nie będą skuteczne lub są przeciwwskazane.
Ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub otrzymujących inne leki hepatotoksyczne - u tych pacjentów podczas leczenia zaleca się regularne badanie czynności wątroby oraz oznaczanie składników morfotycznych krwi, w uzasadnionych przypadkach należy oznaczać stężenie doksycykliny we krwi. Podczas kuracji należy unikać nasłoneczniania lub sztucznego promieniowania UV (np. solarium) ze względu na możliwość wystąpienia fotodermatoz.
Podczas stosowania doksycykliny może nastąpić nadmierny rozwój niewrażliwych drobnoustrojów, np. Candida;, w takich przypadkach doksycyklinę należy odstawić i rozpocząć właściwe leczenie. Jeśli wystąpi ciężka, uporczywa biegunka, należy wziąć pod uwagę możliwość rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy (w większości przypadków wywołanego przez Clostridium difficile). W takim przypadku należy przerwać podawanie antybiotyku i rozpocząć odpowiednie leczenie. Stosowanie środków hamujących perystaltykę jest przeciwwskazane.
W chorobach, w których podejrzewa się równoczesne zakażenie kiłą, przed rozpoczęciem leczenia należy wykonać odpowiednie badania diagnostyczne (w tym badanie mikroskopowe w ciemnym polu widzenia), a badania serologiczne krwi (WR) należy powtarzać co miesiąc przez co najmniej 4 miesiące.
U niektórych pacjentów zakażonych krętkami może wystąpić reakcja Jarischa-Herxheimera wkrótce po rozpoczęciu leczenia doksycykliną. Należy uspokoić pacjenta informując, że jest to na ogół samoograniczający się skutek leczenia zakażeń krętkami za pomocą antybiotyku.
U pacjentów chorych na postępujący zanik mięśni doksycyklinę należy stosować ostrożnie; może u nich wystąpić nasilone uczucie osłabienia mięśni. U pacjentów przyjmujących tetracykliny donoszono o przypadkach wystąpienia porfirii. U pacjentów z ogólnoustrojowym toczniem rumieniowatym doksycyklina może nasilać objawy choroby. Obserwowano przypadki wypukłego ciemiączka u niemowląt oraz łagodnego nadciśnienia śródczaszkowego u dzieci i dorosłych po przyjęciu dawek terapeutycznych. Objawy te ustępowały bardzo szybko po odstawieniu preparatu.
Preparat zawiera pirosiarczyn sodu (E223), dlatego rzadko może powodować ciężkie reakcje nadwrażliwości i skurcz oskrzeli. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w 1ml przygotowanego roztworu do infuzji, to znaczy preparat uznaje się za wolny od sodu. Zawartość sodu pochodzącego z rozpuszczalnika powinna być brana pod uwagę w obliczaniu całkowitej zawartości sodu w przygotowanym rozcieńczeniu leku.
W celu uzyskania dokładnej informacji dotyczącej zawartości sodu w roztworze wykorzystanym do rozcieńczenia preparatu, należy zapoznać się z CHPL stosowanego rozpuszczalnika.
Reklama
Antybiotyk Doxycyclinum TZF a ciąża
Nie należy stosować preparatu w ciąży. Badania na zwierzętach dowodzą, iż tetracykliny przenikają przez barierę łożyska i odkładają się w tkankach płodu. Doksycyklina, w porównaniu z innymi tetracyklinami, wykazuje mniejsze powinowactwo do tkanek młodych, szybko rosnących, ale nie wyklucza się jej toksycznego wpływu na rozwijający się płód. Doksycyklina przyjmowana w okresie ciąży może spowodować przebarwienie zębów i niedorozwój szkliwa u dziecka. Doksycyklina przenika do mleka kobiecego. Na czas leczenia należy przerwać karmienie piersią.
Reklama
Efekty uboczne stosowania antybiotyku Doxycyclinum TZF
- Rzadko: zaburzenia czynności wątroby z przemijającym, zwiększeniem parametrów czynności wątroby, zapaleniem wątroby, niewydolnością wątroby przebiegającą z żółtaczką, zakrzepowe zapalenie żyły.
- Bardzo rzadko: uwypuklenie ciemiączka u niemowląt oraz łagodne nadciśnienie śródczaszkowe u dzieci i dorosłych po przyjęciu dawek terapeutycznych (objawami nadcisnienia są m.in. mroczki, podwójne widzenie), zapalenie trzustki.
- Częstość nieznana: podczas przedłużonego lub powtórnego leczenia antybiotykiem może dojść do miejscowych zakażeń skóry lub nabłonka niewrażliwymi na lek bakteriami lub grzybami: stany zapalne okolicy narządów płciowych i odbytu, zapalenie nabłonka jamy ustnej i języka, zapalenie pochwy; rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, gronkowcowe zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy, niedokrwistość hemolityczna, małopłytkowość, neutropenia, porfiria, eozynofilia, objawy choroby posurowiczej, obrzęk naczynioruchowy, plamica anafilaktyczna, niedociśnienie, duszność, tachykardia, zapalenie osierdzia, wstrząs anafilaktyczny, reakcja Jarischa-Herxheimera, brązowo-czarne przebarwienia tarczycy bez zaburzeń czynności tarczycy u pacjentów stosujących tetracykliny przez długi czas, ból i zawroty głowy, nagłe czerwienienie twarzy, szumy uszne, brak łaknienia, nudności, wymioty, biegunka, bóle brzucha, trudności w przełykaniu, owrzodzenie przełyku, przebarwienia zębów, wysypki, świąd, pokrzywka, nadwrażliwość na światło, złuszczające zapalenie skóry, rumień wielopostaciowy, pęcherzowy rumień wielopostaciowy (zespół Stevensa-Johnsona), toksyczna nekroliza naskórka (zespół Lyella), fotoonycholiza, bóle stawów, bóle mięśni, zaburzenia rozwoju zębów, przebarwienia szkliwa, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, złe samopoczucie, reakcje w miejscu podania (ból, podrażnienie, pieczenie).
Interakcje antybiotyku Doxycyclinum TZF z innymi lekami
Tetracykliny nasilają działanie leków przeciwzakrzepowych pochodnych kumaryny oraz sulfonylomocznika, podczas stosowania doksycykliny może być konieczne zmniejszenie dawek tych leków.
Tetracykliny zwiększają nefrotoksyczność metoksyfluranu i innych potencjalnie nefrotoksycznych leków; nasilają toksyczność metotreksatu i cyklosporyny A; zmniejszają przeciwbakteryjne działanie penicylin i innych antybiotyków o działaniu bakteriobójczym; zmniejszają skuteczność hormonalnych środków antykoncepcyjnych (podczas leczenia doksycykliną zaleca się stosowanie dodatkowych skutecznych metod antykoncepcji).
Leki indukujące enzymy mikrosomalne, takie jak barbiturany, karbamazepina, difenylhydantoina, a także alkohol przyspieszają metabolizm doksycykliny, w wyniku czego może skrócić się jej biologiczny okres półtrwania i zmniejszyć działanie terapeutyczne; podczas łącznego stosowania należy rozważyć zwiększenie dobowej dawki doksycykliny. Podczas jednoczesnego podawania doksycykliny i teofiliny częściej występują działania niepożądane ze strony układu pokarmowego.
Roztwór doksycykliny do infuzji dożylnej ma kwaśny odczyn, dlatego też wykazuje niezgodności fizykochemiczne z alkalicznymi preparatami oraz lekami nietrwałymi w niskim pH, np. z roztworami aminofiliny, hydrokortyzonu, erytromycyny, witamin z grupy B, warfaryny, niektórych sulfonamidów.
Dawkowanie antybiotyku Doxycyclinum TZF
Dożylnie.
Dorośli i dzieci w wieku 12-18 lat o mc. 45 kg: w 1. dniu leczenia 200 mg w dawce pojedynczej lub w 2 dawkach podzielonych (100 mg co 12 h), następnie stosuje się dawkę podtrzymującą 100 mg na dobę. W ciężkich zakażeniach podaje się przez cały okres leczenia 200 mg na dobę.
Dzieci w wieku 8-12 lat o mc. do 45 kg: w 1. dniu leczenia 4, 4 mg/kg mc. (w dawce pojedynczej lub 2 dawkach podzielonych), następnie dawka podtrzymująca 2,2 mg/kg mc. na dobę (w dawce pojedynczej lub dwóch dawkach podzielonych).
W leczeniu cięższych zakażeń należy podawać4,4 mg/kg mc. przez cały okres leczenia. Doksycyklina w leczeniu ciężkich zakażeń u dzieci w wieku od 8 do 12 lat może być podawana tylko w sytuacjach, kiedy inne leki nie są dostępne, a leki dostępne najprawdopodobniej nie będą skuteczne lub są przeciwwskazane. Leku nie należy stosować u dzieci w wieku do 8 lat ze względu na ryzyko przebarwienia zębów.
Czas leczenia
Doksycyklinę należy podawać dożylnie tylko wtedy, gdy doustna terapia jest nieskuteczna. Po uzyskaniu poprawy stanu zdrowia pacjenta zaleca się kontynuację leczenia postacią doustną. Doksycyklinę należy podawać jeszcze przez 24-48 h po ustąpieniu objawów. W zakażeniach wywołanych przez paciorkowce β-hemolizujące lek należy podawać przez co najmniej 10 dni.
Sposób podawania
Doksycyklinę podaje się powoli, wyłącznie w postaci wlewu dożylnego. Czas wlewu wynosi 1-4 h, maksymalnie 12 h. Roztwory doksycykliny należy chronić przed światłem. Rozcieńczonych roztworów doksycykliny nie należy przechowywać.
W pojedynczych przypadkach obserwowano przemijające zaburzenia widzenia, które mogą wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Lek przechowywać w temperaturze od 2st.C do 8st.C.
