Reklama
Egilipid - skład
1 tabl. powl. zawiera 20 mg lub 40 mg symwastatyny. Preparat zawiera laktozę.
Reklama
Egilipid - działanie
Aktywny metabolit symwastatyny (beta-hydroksykwas) jest inhibitorem reduktazy 3-hydroksy-3-metyloglutarylokoenzymu A (HMG-CoA). Enzym ten katalizuje konwersję HMG-CoA do mewalonianu, czyli wczesny etap biosyntezy cholesterolu. Symwastatyna zmniejsza zarówno prawidłowe, jak i zwiększone stężenie cholesterolu LDL. Mechanizm zmniejszenia stężenia cholesterolu LDL przez symwastatynę może być wynikiem zarówno zmniejszenia stężenia cholesterolu VLDL, jak i indukcji receptora LDL, co prowadzi do zmniejszenia wytwarzania i zwiększonego katabolizmu cholesterolu LDL. Obserwuje się również znaczne zmniejszenie stężenia apolipoproteiny B. Ponadto, symwastatyna powoduje niewielki wzrost stężenia cholesterolu HDL i zmniejsza stężenie triglicerydów w osoczu. Po podaniu doustnym wchłanianie beta-hydroksykwasu do krążenia ogólnego było mniejsze niż 5% dawki. Maksymalne stężenie aktywnego inhibitora w osoczu jest osiągane w ciągu ok. 1-2 h po podaniu. Lek i jego metabolity wiążą się z białkami osocza w ponad 95%. Symwastatyna jest substratem dla CYP3A4, głównymi metabolitami są: beta-hydroksykwas i 4 inne aktywne metabolity. 13% dawki wydalane jest z moczem, 60% z kałem.
Reklama
Egilipid - wskazania
Leczenie pierwotnej hipercholesterolemii lub mieszanej dyslipidemii, w połączeniu z dietą, gdy reakcja na dietę lub niefarmakologiczne metody leczenia (np. wysiłek fizyczny, zmniejszenie masy ciała) jest niewystarczająca. Leczenie rodzinnej homozygotycznej hipercholesterolemii, w połączeniu z dietą i innymi metodami leczenia prowadzącymi do zmniejszenia stężenia lipidów (np. aferezy LDL) lub gdy inne metody leczenia nie mogą być stosowane. Zmniejszenie zachorowalności i umieralności na choroby układu sercowo-naczyniowego u pacjentów z jawną miażdżycą naczyń wieńcowych lub cukrzycą, z prawidłowym lub podwyższonym stężeniem cholesterolu, w połączeniu z korygowaniem innych czynników ryzyka i z innymi metodami leczenia kardioprotekcyjnego.
Reklama
Egilipid - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Czynna choroba wątroby lub niewyjaśnione, trwałe zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy. Ciąża i laktacja. Jednoczesne stosowanie silnych inhibitorów CYP3A4 (np. itrakonazolu, ketokonazolu, pozakonazolu, inhibitorów proteazy HIV (np. nelfinawiru), erytromycyny, klarytromycyny, telitromycyny i nefazodonu). Jednoczesne stosowanie gemfibrozylu, cyklosporyny lub danazolu.
Reklama
Egilipid - ostrzeżenia
Ze względu na zależne od dawki ryzyko wystąpienia miopatii i (lub) rabdomiolizy przed rozpoczęciem stosowania leku lub w przypadku zwiększenia dawki, należy poinformować wszystkich pacjentów o ryzyku wystąpienia miopatii i zalecić szybkie zgłoszenie się do lekarza w razie odczuwania trudnych do wyjaśnienia bólów mięśni, ich nadmiernej wrażliwości na dotyk lub osłabienia. Lek stosować ostrożnie u pacjentów z czynnikami predysponującymi do wystąpienia rabdomiolizy. Aby ustalić referencyjną wartość wyjściową, aktywność CK należy oznaczać przed rozpoczęciem leczenia w następujących przypadkach: pacjenci w podeszłym wieku (> 65 lat), kobiety, pacjenci z zaburzoną czynnością nerek, pacjenci z oporną na leczenie lub nieleczoną niedoczynnością tarczycy, pacjenci z indywidualnym lub rodzinnym wywiadem świadczącym o dziedzicznych zaburzeniach ze strony układu mięśniowego, pacjenci, u których w przeszłości wystąpiło toksyczne działanie statyn lub fibratów na mięśnie, pacjenci uzależnieni od alkoholu. W powyższych przypadkach należy rozważyć spodziewane korzyści leczenia i związane z tym ryzyko. Zalecane jest monitorowanie stanu zdrowia pacjenta. Jeśli w przeszłości u pacjenta wystąpił szkodliwy wpływ statyn lub fibratów na mięśnie, leczenie należy rozpocząć bardzo ostrożnie. Jeśli aktywność CK jest znacznie powyżej GGN (5-krotnie powyżej GGN), nie należy rozpoczynać leczenia symwastatyną. Jeśli podczas leczenia wystąpią bóle mięśni, osłabienie lub kurcze mięśni, należy oznaczyć aktywność CK. Podawanie statyny należy przerwać, jeśli aktywność CK badana u pacjenta, który nie był po forsownym wysiłku fizycznym, jest znacznie podwyższona (ponad 5-krotnie powyżej GGN). Należy rozważyć odstawienie symwastatyny, nawet jeśli aktywność CK nie przekracza 5-krotnie GGN, ale niepożądane objawy ze strony mięśni są nasilone i powodują codzienny dyskomfort. Jeśli z jakichkolwiek powodów podejrzewana jest miopatia, lek należy odstawić. Jeśli objawy ze strony mięśni ustąpiły i wartość CK powróciła do normy, można rozważyć powtórne podanie statyny w najmniejszej skutecznej dawce przy ścisłej kontroli stanu zdrowia pacjenta. Większą częstość występowania miopatii obserwowano u pacjentów, u których dawkę symwastatyny zwiększono do 80 mg/dobę. Zaleca się okresową kontrolę CPK, gdyż badanie to może być pomocne dla rozpoznania subklinicznych przypadków miopatii. Nie ma jednak pewności, że takie kontrole pozwolą zapobiec miopatii. Leczenie symwastatyną należy przerwać na kilka dni przed planowanym dużym zabiegiem chirurgicznym lub jeśli konieczne jest podjęcie leczenia internistycznego lub chirurgicznego. Ze względu na zwiększone ryzyko miopatii należy zachować ostrożność u pacjentów z Chin stosujących symwastatynę (zwłaszcza w dawce 40 mg lub wyższej) jednocześnie z niacyną lub preparatami zawierającymi niacynę w dawkach modyfikujących stężenie lipidów (≥ 1 g/dobę); nie zaleca się stosowania u pacjentów z Chin symwastatyny w dawce 80 mg w takim skojarzeniu (nie wiadomo, czy zwiększone ryzyko rozwoju miopatii dotyczy innych pacjentów pochodzenia azjatyckiego). Statyny mogą zwiększać stężenie glukozy we krwi i u niektórych pacjentów z wysokim ryzykiem wystąpienia cukrzycy w przyszłości, mogą powodować hiperglikemię o nasileniu wymagającym odpowiedniej opieki diabetologicznej. Nad tym ryzykiem przeważa jednak korzyść w postaci zmniejszenia ryzyka rozwoju chorób naczyniowych, a zatem nie powinno się z tego powodu przerywać leczenia statynami. Pacjentów z grupy ryzyka (pacjentów, u których stężenie glukozy na czczo wynosi 5,6-6,9 mmol/l, BMI > 30 kg/m2, ze zwiększonym stężeniem trójglicerydów, z nadciśnieniem tętniczym) należy poddać kontroli klinicznej i biochemicznej zgodnie z lokalnymi wytycznymi. Zaleca się wykonywanie testów określających czynność wątroby u wszystkich pacjentów przed rozpoczęciem stosowania leku, a następnie gdy będzie to wskazane klinicznie. U pacjentów, u których wymagane jest stosowanie symwastatyny w dawce 80 mg należy wykonać dodatkowy test przed zmianą dawkowania, 3 mies. po zmianie dawkowania na 80 mg, a następnie co pewien czas (np. co pół roku) w 1. roku leczenia. Należy zwrócić szczególną uwagę na pacjentów, u których stwierdzono zwiększenie aktywności aminotransferaz. U tych pacjentów należy niezwłocznie powtórzyć badania, a następnie przeprowadzać je częściej. Jeśli następuje dalsze zwiększanie aktywności aminotransferaz, zwłaszcza do wartości 3-krotnie powyżej GGN i utrzymuje się, lek należy odstawić. Lek należy stosować ostrożnie u osób pijących znaczne ilości alkoholu. Jeśli w trakcie leczenia istnieje podejrzenie, że rozwinęła się u pacjenta śródmiąższowa choroba płuc, należy zakończyć leczenie statyną. Skuteczność i bezpieczeństwo podawania symwastatyny u pacjentów w wieku 10-17 lat, z heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną były oceniane w kontrolowanym badaniu klinicznym z udziałem chłopców od II fazy wg. Tannera i dziewczynek miesiączkujących co najmniej od roku. Profil działań niepożądanych u pacjentów leczonych symwastatyną był generalnie zbliżony do obserwowanego w grupie otrzymującej placebo. W tej populacji chorych nie badano efektu dawek wyższych niż 40 mg/dobę. W tym ograniczonym, kontrolowanym badaniu nie wykazano mierzalnego wpływu na wzrost ani dojrzewanie płciowe nastoletnich chłopców i dziewcząt, ani jakiegokolwiek wpływu na długość cyklu miesiączkowego u dziewcząt. Nastoletnie dziewczęta powinny zostać poinformowane o konieczności stosowania odpowiednich środków zapobiegania ciąży w trakcie leczenia symwastatyną. U chorych poniżej 18 lat skuteczność i bezpieczeństwo leku nie były badane w okresie dłuższym niż 48 tyg., nieznany jest zatem długofalowy wpływ leczenia na dojrzewanie fizyczne, intelektualne i płciowe. Symwastatyna nie była badana u pacjentów w wieku poniżej 10 lat, dzieci przed okresem dojrzewania, ani u dziewcząt przed pierwszą miesiączką. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Reklama
Egilipid - ciąża
Preparatu nie stosować u kobiet w ciąży, u kobiet planujących ciążę lub u których podejrzewana jest ciąża. Kobietom przyjmującym symwastatynę nie wolno karmić piersią ze względu na możliwość wystąpienia ciężkich działań niepożądanych u dziecka.
Reklama
Egilipid - efekty uboczne
Rzadko: niedokrwistość, ból głowy, parestezje, zawroty głowy, neuropatia obwodowa, zaparcia, ból brzucha, wzdęcia z oddawaniem wiatrów, niestrawność, biegunka, nudności, wymioty, zapalenie trzustki, zapalenie wątroby, żółtaczka, wysypka, świąd, łysienie, miopatia (w tym zapalenie mięśni) - częściej u pacjentów leczonych dawką 80 mg/dobę w porównaniu do pacjentów leczonych dawką 20 mg/dobę, rabdomioliza z lub bez ostrej niewydolności nerek, bóle mięśniowe, kurcze mięśni, zapalenie mięśni, zapalenie wielomięśniowe, astenia, zwiększenie aktywności aminotransferaz (AlAT, AspAT, GGT), zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej, zwiększenie aktywności CK w surowicy. Bardzo rzadko: bezsenność, pogorszenie pamięci, niewydolność wątroby. Częstość nieznana: depresja, śródmiąższowa choroba płuc, naderwanie ścięgien (czasami powikłane zerwaniem ścięgna), zaburzenia wzwodu. W rzadkich przypadkach opisywano objawy zespołu nadwrażliwości, przebiegającego z jednym lub więcej spośród objawów, takich jak: obrzęk naczynioruchowy, bóle mięśni typu reumatoidalnego, zapalenie mięśni i skóry, zapalenie naczyń, małopłytkowość, eozynofilia, podwyższone OB, zapalenie stawów, bóle stawów, pokrzywka, nadwrażliwość na światło, gorączka, uderzenia gorąca, duszność, złe samopoczucie. Podczas stosowania niektórych statyn opisywano również następujące zdarzenia niepożądane: zaburzenia snu (w tym koszmary senne), utratę pamięci, zaburzenia seksualne, cukrzycę: częstość występowania zależy od obecności lub braku czynników ryzyka (stężenie glukozy we krwi, na czczo ≥5,6 mmol/L, BMI > 30 kg/m2, zwiększone stężenie trójglicerydów, nadciśnienie w wywiadzie).
Egilipid - interakcje
Przeciwwskazane jest stosowanie symwastatyny z silnymi inhibitorami CYP3A4 (itrakonazol, ketokonazol, pozakonazol, inhibitory proteazy HIV (np. nelfinawir), erytromycyna, klarytromycyna, telitromycyna i nefazodon). Przeciwwskazane jest stosowanie symwastatyny z gemfibrozylem, cyklosporyną lub danazolem. Z uwagi na zwiększone ryzyko miopatii i rabdomiolizy, dawka symwastatyny nie powinna przekraczać 10 mg na dobę u pacjentów przyjmujących symwastatynę z innymi fibratami, z wyjątkiem fenofibratu. Ze względu na zwiększone ryzyko miopatii i rabdomiolizy u pacjentów stosujących amiodaron, amlodypinę, werapamil lub diltiazem dawka jednocześnie stosowanej symwastatyny nie powinna przekraczać 20 mg na dobę. Zgłaszano rzadkie przypadki rabdomiolizy związanej z jednoczesnym stosowaniem symwastatyny i flukonazolu - należy zachować ostrożność. U pacjentów przyjmujących inne leki o umiarkowanym działaniu hamującym aktywność CYP3A4 jednocześnie z symwastatyną, szczególnie symwastatynę w większych dawkach, ryzyko miopatii może być zwiększone. Ze względu na zwiększone ryzyko miopatii i rabdomiolizy lekarze planujący terapię skojarzoną symwastatyną i niacyną w dawkach modyfikujących stężenie lipidów (≥1 g/dobę) powinni starannie rozważyć potencjalne korzyści i ryzyko takiego leczenia i starannie obserwować pacjenta pod kątem takich objawów, jak bóle mięśni, tkliwość lub osłabienie mięśni, szczególnie w pierwszych miesiącach po włączeniu terapii lub po zwiększeniu dawki któregoś z tych leków. W przypadku konieczności jednoczesnego stosowania kwasu fusydowego i symwastatyny, pacjenci powinni pozostawać pod ścisłą kontrolą. Należy rozważyć czasowe odstawienie symwastatyny. Należy unikać picia soku grejpfrutowego podczas leczenia symwastatyną. Istnieją doniesienia o występowaniu miopatii i rabdomiolizy przy jednoczesnym leczeniu kolchicyną i symwastatyną pacjentów z niewydolnością nerek. Należy ściśle monitorować pacjentów przyjmujących leki w takim skojarzeniu. Ze względu na fakt, że ryfampicyna jest silnym induktorem CYP 3A4, symwastatyna może nie być skuteczna u pacjentów długotrwale leczonych ryfampicyną (np. z powodu gruźlicy). W badaniu farmakokinetycznym u zdrowych ochotników, przy stosowaniu jednocześnie z ryfampicyną AUC dla kwasu symwastatyny zmniejszyło się o 93%. Symwastatyna nie wywiera hamującego działania na CYP3A4 - nie powinna więc powodować zmian w osoczowym stężeniu substancji metabolizowanych przez ten cytochrom. U pacjentów przyjmujących leki przeciwzakrzepowe pochodne kumaryny, czas protrombinowy należy ocenić zarówno przed rozpoczęciem terapii symwastatyną, jak i odpowiednio często w początkowym okresie trwania terapii, aby upewnić się, czy nie występują istotne zmiany w czasie protrombinowym. Po stwierdzeniu stabilności czasu protrombinowego należy go oceniać z częstością zalecaną podczas terapii pochodnymi kumaryny. Powyższą procedurę należy powtórzyć w przypadku zmiany dawki symwastatyny lub przerwania stosowania tego leku. U pacjentów nie przyjmujących leków przeciwzakrzepowych, jednoczesne przyjmowanie symwastatyny nie było związane z występowaniem krwawień lub zmian czasu protrombinowego.
Egilipid - dawkowanie
Doustnie. Dorośli. Zakres dawek wynosi 5-80 mg na dobę. Zmiany dawkowania, jeśli są konieczne, należy przeprowadzać w odstępach czasu nie krótszych, niż co 4 tyg. Dawkę leku można zwiększać do maksymalnej dawki 80 mg podawanej raz na dobę, wieczorem. Dawka 80 mg jest zalecana wyłącznie u pacjentów z ciężką hipercholesterolemią i dużym ryzykiem powikłań sercowo-naczyniowych, którzy nie osiągnęli wyznaczonych celów leczenia z zastosowaniem mniejszych dawek u których spodziewane korzyści przeważają nad potencjalnym ryzykiem. Hipercholesterolemia: typowa dawka początkowa wynosi 10-20 mg raz na dobę, wieczorem. U chorych, którzy wymagają dużego obniżenia stężenia cholesterolu LDL (o ponad 45%), leczenie można rozpocząć od dawki 20-40 mg podawanej raz na dobę, wieczorem. Homozygotyczna hipercholesterolemia rodzinna: 40 mg na dobę wieczorem. Symwastatynę należy stosować u tych chorych dodatkowo oprócz innych metod leczenia obniżającego stężenie lipidów (np. afereza LDL) lub w przypadku, gdy inne metody takiego leczenia są niedostępne. Zapobieganie zdarzeniom ze strony układu sercowo-naczyniowego: typowa dawka symwastatyny wynosi 20-40 mg na dobę w pojedynczej dawce dobowej, wieczorem, u pacjentów zagrożonych wysokim ryzykiem choroby wieńcowej (z lub bez hiperlipidemii). Leczenie farmakologiczne można rozpocząć jednocześnie z dietą i wysiłkiem fizycznym. Jednoczesne stosowanie z innymi lekami. Symwastatyna jest skuteczna w monoterapii lub w terapii skojarzonej z lekami wiążącymi kwasy żółciowe. Symwastatynę należy podawać albo >2 h przed albo >4 h po podaniu leków wiążących kwasy żółciowe. U pacjentów, którzy jednocześnie z symwastatyną przyjmują fibraty inne niż gemfibrozyl lub fenofibraty, dawka symwastatyny nie powinna przekraczać 10 mg na dobę. U pacjentów przyjmujących jednocześnie z symwastatyną amiodaron, amlodypinę, werapamil lub diltiazem, dawka symwastatyny nie powinna przekraczać 20 mg na dobę. Nie ma konieczności modyfikowania dawkowania u chorych z umiarkowaną niewydolnością nerek. U chorych z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min) należy starannie rozważyć konieczność stosowania dawek przekraczających 10 mg na dobę. Jeśli takie dawki okażą się konieczne, należy je stosować z dużą ostrożnością. Nie ma konieczności modyfikowania dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku. Dzieci i młodzież (10-17 lat). Dla dzieci i młodzieży (chłopcy od II fazy wg. Tannera i dziewczynki co najmniej rok po pierwszej miesiączce, w wieku 10-17 lat) z heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną zalecana dawka początkowa wynosi 10 mg raz na dobę, wieczorem. Przed rozpoczęciem leczenia symwastatyną dzieci i młodzież powinny pozostawać na standardowej diecie obniżającej poziom cholesterolu; dietę należy utrzymywać przez cały okres terapii. Zalecany zakres dawek to 10-40 mg/dobę; maksymalna zalecana dawka dobowa to 40 mg. Dawki powinny być dobierane indywidualnie, zgodnie z zalecanym celem terapeutycznym określonym w wytycznych pediatrycznych. Modyfikacji dawkowania należy dokonywać w odstępach nie krótszych niż 4 tyg.
Egilipid - uwagi
Pacjent powinien stosować standardową niskocholesterolową dietę, którą należy kontynuować podczas leczenia. Podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn należy wziąć pod uwagę przypadki występowania zawrotów głowy.
