Reklama
Itrax - skład
1 kaps. zawiera 100 mg itrakonazolu. Preparat zawiera sacharozę.
Reklama
Itrax - działanie
Lek przeciwgrzybiczy o szerokim zakresie działania, pochodna triazolu. Lek zaburza syntezę ergosterolu w komórkach grzybów. Ergosterol jest składnikiem błony komórkowej grzybów, o podstawowym znaczeniu dla ich życia. Itrakonazol hamuje wzrost wielu grzybów patogennych dla człowieka, w tym: dermatofitów (Trichophyton spp., Microsporum spp., Epidermophyton floccosum); drożdżaków (Candida spp., w tym C. albicans, C. glabrata i C. krusei, Cryptococcus neoformans, Pityrosporum spp., Trichosporon spp., Geotrichum spp.); Aspergillus spp.; Histoplasma spp.; Paracoccidioides brasiliensis; Sporothrix schenckii; Fonsaecaea spp.; Cladosporium spp; Blastomyces dermatitidis; Pseudallescheria boydii; Penicillium marneffei oraz innych drożdżaków i grzybów. Spośród drożdżaków Candida spp. najmniej wrażliwe na działanie itrakonazolu są Candida krusei, Candida glabrata i Candida tropicalis, które wykazują niekiedy całkowitą oporność na działanie leku in vitro. Podstawowe grzyby, których wzrostu nie hamuje itrakonazol, należą do następujących gatunków: Zygomycetes (np. Rhizopus spp., Rhizomucor spp., Mucor spp. oraz Absidia spp.), Fusarium spp., Scedosporium spp. i Scopulariopsis spp. Itrakonazol, po podaniu doustnym szybko się wchłania. Maksymalne stężenie niezmienionego leku w osoczu występuje po upływie 2-5 h po podaniu doustnym. Bezwzględna biodostępność itrakonazolu wynosi ok. 55%. Jest ona największa, jeśli kapsułki przyjmuje się bezpośrednio po obfitym posiłku. Większość leku wiąże się w osoczu z białkami (99,8%). Wykazuje on także powinowactwo do lipidów. Tylko 0,2% itrakonazolu w osoczu występuje w postaci wolnego leku. Itrakonazol jest szeroko dystrybuowany do tkanek. Stężenie leku w płucach, nerkach, wątrobie, kościach, żołądku, śledzionie i mięśniach jest 2-3 razy większe niż w osoczu. Stężenie w mózgu odpowiada stężeniu w osoczu. Wychwyt itrakonazolu przez tkanki zrogowaciałe, szczególnie przez skórę, jest do 4-krotnie większy niż przez osocze. Itrakonazol jest w znacznym stopniu metabolizowany w wątrobie głównie z udziałem CYP3A4. Proces ten prowadzi do powstania znacznej liczby metabolitów, z których główne znaczenie ma hydroksyitrakonazol wykazujący porównywalną do itrakonazolu aktywność przeciwgrzybiczą in vitro. Lek wydalany w postaci nieczynnych metabolitów z moczem (ok. 35%) w ciągu 1 tyg. oraz z kałem (ok.54%). W postaci niezmienionej wydalane jest przez nerki poniżej 0,03% dawki, z kałem - 3-18% dawki. W przeciwieństwie do stężenia w osoczu, terapeutyczne stężenie itrakonazolu w skórze utrzymuje się przez 2-4 tyg. po zakończeniu 4-tyg. kuracji. Już po 1 tyg. leczenia wykrywa się itrakonazol w keratynie paznokci, a stężenie leku utrzymuje się w niej przez przynajmniej 6 mies. od zakończeniu 3-miesięcznej kuracji.
Reklama
Itrax - wskazania
Leczenie następujących zakażeń: zakażenia narządów płciowych - grzybica pochwy i sromu; zakażenia skóry, błony śluzowej lub oczu - grzybica skóry, łupież pstry, kandydoza jamy ustnej, grzybicze zakażenie rogówki; grzybice paznokci, wywołane przez dermatofity i (lub) drożdżaki; grzybice układowe - aspergiloza układowa i kandydoza układowa, kryptokokoza (w tym kryptokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych; u pacjentów z kryptokokozą i osłabioną odpornością oraz u wszystkich pacjentów z kryptokokozą OUN itrakonazol jest wskazany tylko wtedy, gdy leczenie pierwszego rzutu jest nieskuteczne, histoplazmoza, blastomikoza, sporotrychoza, parakokcydioidomikoza, inne, rzadko występujące, układowe lub tropikalne zakażenia grzybicze.
Reklama
Itrax - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Przeciwwskazane jest jednoczesne podawanie z itrakonazolem niektórych leków metabolizowanych przez CYP3A4. Zwiększone stężenia tych leków w osoczu, wynikające z jednoczesnego ich stosowania z itrakonazolem, mogą nasilić lub wydłużyć zarówno ich działanie lecznicze, jak i niepożądane, do takiego stopnia, że mogą wystąpić potencjalnie ciężkie zagrożenia. Np. zwiększone stężenia niektórych leków w osoczu mogą spowodować wydłużenie odstępu QT i wystąpienie tachyarytmii komorowych, w tym zaburzeń rytmu serca typu torsade de pointes - arytmii mogącej zagrażać życiu. Itrakonazolu w postaci kapsułek nie należy stosować u pacjentów z rozpoznanymi zaburzeniami czynności komór serca, takimi jak zastoinowa niewydolność serca (CHF) lub zastoinowa niewydolność serca w wywiadzie, z wyjątkiem leczenia zakażeń zagrażających życiu lub innych ciężkich zakażeń. Ciąża (z wyjątkiem przypadków zagrożenia życia); kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną metodę antykoncepcji w okresie leczenia itrakonazolem; stosowanie takiej metody należy kontynuować aż do momentu wystąpienia krwawienia miesiączkowego po zakończeniu stosowania itrakonazolu.
Reklama
Itrax - ostrzeżenia
Po podaniu dożylnym itrakonazolu obserwowano przemijające, bezobjawowe zmniejszenie frakcji wyrzutowej lewej komory - nie wiadomo, czy opisywane zjawisko ma znaczenie kliniczne w odniesieniu do postaci doustnych leku. Itrakonazol ma działanie inotropowe ujemne, opisywano przypadki zastoinowej niewydolności serca w związku z jego stosowaniem. Ryzyko wystąpienia niewydolności serca może zwiększać się wraz z dawką dobową itrakonazolu. Preparatu nie należy stosować u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca lub zastoinową niewydolnością serca w wywiadzie, o ile spodziewane korzyści wyraźnie nie przeważają nad ryzykiem. Określając, indywidualnie dla każdego pacjenta, stosunek korzyści do ryzyka, należy wziąć pod uwagę takie czynniki, jak: nasilenie choroby stanowiącej wskazanie do stosowania leku, schemat dawkowania (tj. całkowita dawka dobowa) oraz wystąpienie poszczególnych czynników ryzyka rozwoju zastoinowej niewydolności serca. Do tych czynników ryzyka należą choroby serca, takie jak choroba niedokrwienna serca, wady zastawkowe, poważne choroby płuc, takie jak przewlekła obturacyjna choroba płuc, a także niewydolność nerek i inne choroby, w przebiegu których występują obrzęki. Leczenie tych pacjentów należy prowadzić ostrożnie. Podczas leczenia należy obserwować szczególnie wnikliwie, czy nie występują u pacjentów objawy podmiotowe i przedmiotowe zastoinowej niewydolności serca. W razie wystąpienia tego typu objawów należy przerwać stosowanie preparatu. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania itrakonazolu i antagonistów wapnia, gdyż zwiększa się ryzyko wystąpienia zastoinowej niewydolności serca. Wchłanianie itrakonazolu po podaniu doustnym jest słabsze w przypadku zmniejszonej kwaśności soku żołądkowego. Pacjenci przyjmujący leki zobojętniające (np. wodorotlenek glinu) powinni stosować je co najmniej 2 h po podaniu preparatu. Pacjentom z achlorhydrią, występującą u niektórych pacjentów z AIDS oraz u pacjentów przyjmujących leki zmniejszające wydzielanie kwasu solnego (np. antagoniści receptora H2, inhibitory pompy protonowej), zaleca się podawanie leku z napojami typu "cola”. Ze względu na ryzyko ciężkiej hepatotoksyczności u pacjentów leczonych preparatem należy rozważyć monitorowanie czynności wątroby. U pacjentów zgłaszających objawy świadczące o zapaleniu wątroby, należy natychmiast przerwać stosowanie leku oraz przeprowadzić ocenę czynności wątroby. U pacjentów, u których stwierdza się podwyższoną aktywność enzymów wątrobowych, czynną chorobę wątroby, a także u pacjentów, u których po zastosowaniu innych leków występowały objawy toksycznego działania na wątrobę, nie należy rozpoczynać stosowania preparatu, chyba że spodziewane korzyści z leczenia przeważają nad ryzykiem uszkodzenia wątroby. W przypadkach tych konieczne jest kontrolowanie aktywności enzymów wątrobowych. Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku u pacjentów z niewydolnością wątroby oraz u pacjentów z niewydolnością nerek. U niektórych pacjentów z osłabioną odpornością (np. pacjenci z neutropenią, AIDS, po przeszczepach narządów) biodostępność itrakonazolu podawanego doustnie może być zmniejszona. Preparat nie jest zalecany do rozpoczynania leczenia bezpośrednio zagrażających życiu grzybic układowych. Jeśli u pacjenta z AIDS, leczonego z powodu grzybicy układowej, takiej jak sporotrychoza, blastomikoza, histoplazmoza lub kryptokokoza (postać z zajęciem opon mózgowo-rdzeniowych lub bez), istnieje ryzyko nawrotu zakażenia, należy rozważyć pozostawienie leczenia podtrzymującego. Nie ma danych dotyczących występowania nadwrażliwości krzyżowej na itrakonazol i inne leki przeciwgrzybiczne z grupy azoli - należy zachować ostrożność przepisując preparat pacjentom wykazującym nadwrażliwość na inne związki z grupy azoli. Leczenie preparatem należy przerwać, jeśli wystąpią objawy neuropatii, którą można wiązać z przyjmowaniem leku. U pacjentów z mukowiscydozą stwierdzono zmienność stężeń terapeutycznych itrakonazolu w stanie stacjonarnym podczas podawania roztworu doustnego itrakonazolu w dawce 2,5 mg/kg dwa razy na dobę. Jeśli pacjent nie reaguje na leczenie itrakonazolem, należy rozważyć zastosowanie alternatywnego leczenia. Preparatu nie należy stosować u dzieci, o ile możliwe korzyści nie przeważają potencjalnego ryzyka (ograniczone dane kliniczne). Preparat zawiera sacharozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy.
Reklama
Itrax - ciąża
Itrakonazolu nie należy stosować w czasie ciąży, z wyjątkiem przypadków zagrożenia życia, w których spodziewana korzyść dla matki przewyższa ryzyko uszkodzenia płodu. Dostępne dane dotyczące stosowania itrakonazolu w czasie ciąży są ograniczone. Po wprowadzeniu leku do obrotu odnotowano przypadki wystąpienia wad wrodzonych. Obejmowały one deformacje w obrębie szkieletu, dróg moczowo-płciowych, układu sercowo-naczyniowego i narządu wzroku, a także aberracje chromosomalne i wielorakie wady rozwojowe. Związek przyczynowy pomiędzy wystąpieniem wad a stosowaniem itrakonazolu nie został ustalony. Dane epidemiologiczne, dotyczące stosowania itrakonazolu w trakcie I trymestru ciąży, głównie u pacjentek leczonych krótkotrwale z powodu kandydozy pochwy i sromu, nie wykazały zwiększonego ryzyka wad rozwojowych w porównaniu z osobami z grupy kontrolnej, nienarażonymi na działanie znanych substancji teratogennych. Kobiety w wieku rozrodczym, leczone itrakonazolem, powinny stosować skuteczne metody antykoncepcji, do czasu wystąpienia pierwszej miesiączki po zakończeniu stosowania leku. Bardzo niewielka ilość itrakonazolu przenika do mleka matki. Podczas karmienia piersią należy rozważyć oczekiwane korzyści ze stosowania itrakonazolu, w stosunku do ryzyka. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości, pacjentka nie powinna karmić piersią.
Reklama
Itrax - efekty uboczne
Dane z badań klinicznych. Działania niepożądane stwierdzone u ≥1% pacjentów: ból głowy, nudności, ból brzucha. Działania niepożądane stwierdzone u <1% pacjentów: zapalenie błony śluzowej nosa, zapalenie zatok, zakażenia górnych dróg oddechowych, leukopenia, nadwrażliwość, zaburzenia smaku, niedoczulica, parestezje, szumy uszne, zaparcie, biegunka, niestrawność, wzdęcia, wymioty, zaburzenia czynności wątroby, hiperbilirubinemia, świąd, wysypka, pokrzywka, wielomocz, zaburzenia erekcji, zaburzenia miesiączkowania, obrzęk. Działania niepożądane obserwowane po wprowadzeniu leku do obrotu. Bardzo rzadko: zespół choroby posurowiczej, obrzęk naczynioruchowy, reakcja anafilaktyczna, hipertriglicerydemia, drżenie, zaburzenia widzenia (w tym podwójne i niewyraźne widzenie), przemijająca lub trwała utrata słuchu, zastoinowa niewydolność serca, duszność, zapalenie trzustki, ciężka hepatotoksyczność (w tym kilka przypadków zgonów z powodu ostrej niewydolności wątroby), martwica toksyczno-rozpływna naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, ostra uogólniona osutka krostkowa, rumień wielopostaciowy, złuszczające zapalenie skóry, leukoklastyczne zapalenie naczyń, łysienie, nadwrażliwość na światło, zwiększone stężenie fosfokinazy kreatynowej. Dzieci i młodzież. Najczęściej odnotowanymi działaniami niepożądanymi u dzieci i młodzieży były: ból głowy (3%), wymioty (3%), ból brzucha (2,4%), biegunka (2,4%), zaburzenia czynności wątroby (1,2%), niedociśnienie tętnicze (1,2%), nudności (1,2%) oraz pokrzywka (1,2%). Charakter działań niepożądanych jest zasadniczo podobny u dzieci i młodzieży oraz u pacjentów dorosłych, jednak częstość występowania u dzieci i młodzieży jest większa.
Itrax - interakcje
Itrakonazol jest metabolizowany głównie z udziałem CYP3A4. Inne związki, które albo są metabolizowane tym samym szlakiem, albo zmieniają czynność CYP3A4, mogą wpływać na farmakokinetykę itrakonazolu. Podobnie itrakonazol może zmieniać farmakokinetykę innych związków metabolizowanych tym samym szlakiem. Itrakonazol jest silnym inhibitorem CYP3A4 i glikoproteiny P. Należy zapoznać się z ChPL stosowanego jednocześnie, w celu sprawdzenia sposobu jego metabolizmu oraz ewentualnej konieczności modyfikacji dawki. Leki, które mogą zmniejszać stężenie itrakonazolu w osoczu. Leki zmniejszające kwaśność soku żołądkowego (np. leki zobojętniające, takie jak wodorotlenek glinu, lub zmniejszające wydzielanie kwasu, takie jak antagoniści receptora H2 i inhibitory pompy protonowej) zaburzają wchłanianie itrakonazolu uwalnianego z kapsułek. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas jednoczesnego stosowania tych leków z itrakonazolem w kapsułkach: podczas jednoczesnego stosowania z lekami zmniejszającymi kwaśność soku żołądkowego zaleca się podawanie itrakonazolu z kwaśnymi napojami (typu "cola" niedietetyczna); zaleca się, by przyjmować leki zobojętniające (np. wodorotlenek glinu) co najmniej 1 h przed lub 2 h po zażyciu leku; podczas leczenia skojarzonego zaleca się kontrolowanie działania przeciwgrzybiczego itrakonazolu i w razie konieczności - zwiększenie dawki. Jednoczesne podawanie itrakonazolu z silnymi induktorami CYP3A4 może prowadzić do zmniejszenia biodostępności itrakonazolu i hydroksyitrakonazolu w stopniu mogącym zmniejszyć skuteczność itrakonazolu, np.: leki przeciwbakteryjne: izoniazyd, ryfabutyna, ryfampicyna; leki przeciwpadaczkowe: karbamazepina, fenobarbital, fenytoina; leki przeciwwirusowe: efawirenz, newirapina. Dlatego nie zaleca się jednoczesnego podawania silnych induktorów CYP3A4 z itrakonazolem. Zaleca się, aby nie stosować tych leków 2 tyg. przed rozpoczęciem i w trakcie terapii itrakonazolem, chyba że spodziewane korzyści przewyższają ryzyko zmniejszonej skuteczności itrakonazolu. Podczas jednoczesnego stosowania zaleca się kontrolowanie działania przeciwgrzybiczego itrakonazolu i w razie konieczności - zwiększenie dawki. Leki, które mogą zwiększać stężenie itrakonazolu w osoczu. Silne inhibitory CYP3A4 mogą zwiększać biodostępność itrakonazolu, np. leki przeciwbakteryjne: cyprofloksacyna, klarytromycyna, erytromycyna; leki przeciwwirusowe: darunawir wzmocniony rytonawirem, fosamprenawir wzmocniony rytonawirem, indynawir, rytonawir i telaprewir. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas jednoczesnego stosowania tych leków z itrakonazolem. Zaleca się, by dokładnie obserwować, czy u pacjentów, którzy muszą przyjmować itrakonazol jednocześnie z silnymi inhibitorami CYP3A4, nie występują objawy przedmiotowe i podmiotowe nasilonego lub wydłużonego działania itrakonazolu. W razie konieczności zaleca się zmniejszenie dawki i (lub) pomiary stężeń itrakonazolu w osoczu. Leki, których stężenie w osoczu może być zwiększane przez itrakonazol. Itrakonazol i jego główny metabolit - hydroksyitrakonazol mogą hamować metabolizm leków przez CYP3A4 oraz hamować białko transportowe glikoproteinę P, co może skutkować zwiększeniem w osoczu stężeń tych leków i (lub) ich czynnych metabolitów, gdy są podawane jednocześnie z itrakonazolem. To zwiększone stężenie może nasilać lub wydłużać zarówno działania terapeutyczne, jak i niepożądane tych leków. Stosowanie razem z itrakonazolem leków metabolizowanych przez CYP3A4, powodujących wydłużenie odstępu QT, może być przeciwwskazane, gdyż to połączenie może prowadzić do tachyarytmii komorowych, w tym do wystąpienia zaburzeń rytmu serca typu torsade de pointes - artytmii mogącej zagrażać życiu. Po zaprzestaniu leczenia stężenie itrakonazolu zmniejsza się do prawie nieoznaczalnego w ciągu 7 do 14 dni, w zależności od dawki i czasu trwania leczenia. U pacjentów z marskością wątroby lub osób otrzymujących inhibitory CYP3A4 zmniejszanie się stężeń w osoczu może nawet przebiegać wolniej. Jest to szczególnie ważne, gdy rozpoczyna się stosowanie leków, których metabolizm jest zaburzany przez itrakonazol. Leki, których stężenie w osoczu może być zmniejszane przez itrakonazol. Jednoczesne podawanie itrakonazolu z NLPZ - meloksykamem, może zmniejszać jego stężenie w osoczu. Zaleca się ostrożne stosowanie meloksykamu w skojarzeniu z itrakonazolem oraz monitorowanie działania tych leków i działań niepożądanych. Gdy meloksykam jest podawany razem z itrakonazolem, zaleca się zmodyfikowanie w razie konieczności jego dawki. Leki przeciwwskazane do stosowania z itrakonazolem - w żadnych okolicznościach nie stosować leku razem z itrakonazolem ani przez 2 tyg. po zaprzestaniu podawania itrakonazolu: lewacetylmetadol (lewometadyl), metadon, dyzopiramid, dofetylid, dronedaron, chinidyna, telitromycyna u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami nerek lub wątroby, tykagrelor, halofantryna, astemizol, mizolastyna, terfenadyna, alkaloidy sporyszu (takie jak: dihydroergotamina, ergometryna, ergotamina, metyloergometryna), irynotekan, lurazydon, midazolam podawany doustnie, pimozyd, sertyndol, triazolam, beprydyl, felodypina, lerkanidypina, nizoldypina, iwabradyna, ranolazyna, eplerenon, cyzapryd, domperydon, lowastatyna, symwastatyna, fezoterodyna - u osób z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub wątroby, solifenacyna u osób z ciężkimi zaburzeniam czynności nerek lub umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, kolchicyna u osób z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. Leki niezalecane do stosowania z itrakonazolem - unikać stosowania leku zarówno w trakcie, jak i przez 2 tyg. po zaprzestaniu podawania itrakonazolu, chyba że spodziewane korzyści przewyższają ryzyko działań niepożądanych; jeśli nie można uniknąć jednoczesnego stosowania, zaleca się obserwację kliniczną, czy u pacjenta nie występują objawy przedmiotowe lub podmiotowe nasilonego lub przedłużonego działania lub działań niepożądanych leku stosowanego w skojarzeniu oraz w razie konieczności zmniejszenie dawki lub przerwanie jego podawania: tamsulozyna, fentanyl, ryfabutyna, apiksaban, rywaroksaban, karbamazepina, aksytynib, dabrafenib, dazatynib, ibrutynib, nilotynib, sunitynib, trabektedyna, symeprewir, aliskiren, syldenafil w leczeniu nadciśnienia płucnego, ewerolimus, salmeterol, daryfenacyna, wardenafil, kolchicyna, koniwaptan, tolwaptan. Leki, które należy stosować z ostrożnością z itrakonazolem - w razie skojarzonego leczenia zaleca się obserwację kliniczną, czy u pacjenta nie występują objawy przedmiotowe lub podmiotowe nasilonego lub przedłużonego działania lub działań niepożądanych leku stosowanego w skojarzeniu oraz w razie konieczności zmniejszenie dawki lub przerwanie jego podawania; w razie potrzeby zaleca się pomiary stężeń w osoczu: alfentanyl, buprenorfina i.v. i podjęzykowo, oksykodon, sufentanyl, digoksyna, telitromycyna, kumaryny, cylostazol, dabigatran, repaglinid, saksagliptyna, prazykwantel, bilastyna, ebastyna, eletryptan, bortezomib, busulfan, docetaksel, erlotynib, gefitynib, imatynib, iksabepilon, lapatynib, ponatynib, trymetreksat, alkaloidy barwinka, alprazolam, arypiprazol, brotyzolam, buspiron, haloperydol, midazolam i.v., perospiron, kwetiapina, ramelteon, rysperydon, marawirok, indynawirb, rytonawirb, sakwinawir, nadolol, inne dihydropirydyny, werapamil, bozentan, riocyguat, aprepitant, budezonid, cyklezonid, cyklosporyna, deksametazon, flutykazon, metyloprednizolon, syrolimus (czyli rapamycyna), takrolimus, temsyrolimus, atorwastatyna, reboksetyna, fezoterodyna, imidafenacyna, oksybutynina, syldenafil w leczeniu zaburzeń erekcji, solifenacyna, tadalafil, tolterodyna, alitretynoina (postać doustna), cynakalcet, mozawaptan.
Itrax - dawkowanie
Doustnie. Ginekologia. Kandydoza sromu i pochwy: 200 mg 2 razy na dobę przez 1 dzień lub 200 mg 1 raz na dobę przez 3 dni. Dermatologia. Zakażenia wywołane przez dermatofity: 200 mg 1 raz na dobę przez 7 dni lub 100 mg 1 raz na dobę przez 15 dni. Zakażenia okolic o zwiększonej keratynizacji, takie jak grzybica podeszwy stóp i dłoni: 200 mg 2 razy na dobę przez 7 dni lub 100 mg 1 raz na dobę przez 30 dni. Łupież pstry: 200 mg 1 raz na dobę przez 7 dni. Kandydoza jamy ustnej: 100 mg 1 raz na dobę przez 15 dni. U niektórych pacjentów z osłabieniem odporności (np. u pacjentów z neutropenią, AIDS lub po przeszczepach narządowych) może wystąpić zmniejszenie biodostępności leku - może być konieczne podwojenie dawki. Okulistyka. Grzybicze zapalenie rogówki: 200 mg 1 raz na dobę przez 21 dni - długość leczenia należy dostosować do odpowiedzi klinicznej. Grzybica paznokci wywołana przez dermatofity i (lub) drożdżaki. Leczenie cykliczne: polega na przyjmowaniu 2 kaps. 2 razy na dobę (200 mg 2 razy na dobę) przez 1 tydz. W leczeniu grzybicy paznokci rąk stosuje się 2 cykle. W leczeniu grzybicy paznokci stóp stosuje się 3 cykle. Okresy przyjmowania leku (cykle) są oddzielone 3-tygodniową przerwą, w czasie której lek nie jest przyjmowany. Reakcja na leczenie staje się widoczna po zakończeniu leczenia i odrośnięciu paznokci. Leczenie ciągłe: grzybica paznokci stóp lub grzybica paznokci stóp i rąk: 200 mg 1 raz na dobę przez 3 mies. Optymalne wyniki leczenia pod względem objawów klinicznych i rezultatów badań mikologicznych uzyskuje się w ciągu 2-4 tyg. po zakończeniu leczenia zakażeń skóry i po 6-9 mies. od zakończenia leczenia zakażeń paznokci. Grzybice układowe. Aspergiloza: 200 mg 1 raz na dobę przez 2-5 mies., dawkę zwiększyć do 200 mg 2 razy na dobę jeżeli zmiany są głębokie lub rozsiane. Kandydoza: 100-200 mg 1 raz na dobę przez 3 tyg. - 7 mies., dawkę zwiększyć do 200 mg 2 razy na dobę jeżeli zmiany są głębokie lub rozsiane. Kryptokokoza (bez zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych): 200 mg 1 raz na dobę przez 2 mies. do 1 roku. Kryptokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych: 200 mg 2 razy na dobę przez 2 mies. do 1 roku, ze względu na ryzyko nawrotu zakażenia należy rozważyć pozostawienie leczenia podtrzymującego. Histoplazmoza: od 200 mg 1 raz na dobę do 200 mg 2 razy na dobę przez 8 mies. Blastomikoza: od 100 mg 1 raz na dobę do 200 mg 2 razy na dobę przez 6 mies. Sporotrychoza limfatyczno-skórna i skórna: 100 mg 1 raz na dobę przez 3 mies. Parakokcydioidomikoza: 100 mg 1 raz na dobę przez 6 mies., brak danych dotyczących stosowania preparatu w tym wskazaniu u pacjentów z AIDS. Chromomikoza: 100-200 mg 1 raz na dobę przez 6 mies. Szczególne grupy pacjentów. Nie zaleca się stosowania leku u dzieci, chyba że stwierdzi się, że spodziewane korzyści przewyższają ryzyko. U pacjentów w podeszłym wieku dostępne dane dotyczące stosowania itrakonazolu w postaci kapsułek są ograniczone - zaleca się stosowanie, jeśli stwierdzi się, że spodziewane korzyści przewyższają ryzyko. Zasadniczo zaleca się, by podczas wyboru dawki u pacjentów w podeszłym wieku wziąć pod uwagę większą częstość występowania zaburzeń czynności wątroby, nerek lub serca oraz jednoczesne występowanie innych chorób lub stosowanie innych leków. Należy zachować ostrożność, jeśli lek jest stosowany u pacjentów z niewydolnością wątroby. U niektórych pacjentów z niewydolnością nerek całkowite narażenie organizmu na itrakonazol może być mniejsze. Jeśli lek jest stosowany w tej grupie pacjentów, należy zachować ostrożność i rozważyć możliwość modyfikacji dawki. Sposób podania. W celu uzyskania najlepszego wchłaniania itrakonazolu należy podawać bezpośrednio po pełnym posiłku. Kapsułki należy połykać w całości
Itrax - uwagi
Podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn należy wziąć pod uwagę możliwość wystąpienia zawrotów głowy, zaburzeń widzenia i utrata słuchu.
