Kwetax

Reklama

Kwetax - skład

1 tabl. powl. zawiera 100 mg, 200 mg lub 300 mg kwetiapiny (w postaci fumaranu). Preparat zawiera laktozę. Tabl. powl. 100 mg zawierają żółcień pomarańczową.

Reklama

Kwetax - działanie

Kwetiapina jest atypowym lekiem przeciwpsychotycznym. Kwetiapina oraz jej aktywny metabolit nor-kwetiapina wykazują powinowactwo do wielu receptorów wiążących neuroprzekaźniki. Wykazują powinowactwo do mózgowych receptorów serotoninowych 5HT₂ oraz dopaminowych D₁ i D₂. Antagonizm receptorów oraz większa selektywność w stosunku do receptora 5HT₂ w porównaniu do D₂ odpowiadają za właściwości przeciwpsychotyczne oraz niewielką częstość występowania objawów pozapiramidowych. Ponadto nor-kwetiapina wykazuje duże powinowactwo do transportera norepinefryny. Kwetiapina i nor-kwetiapina wykazują również duże powinowactwo do receptorów histaminowych i α₁-adrenergicznych oraz mniejsze powinowactwo do receptorów α₂-adrenergicznych i serotoninowych 5-HT_1A. Powinowactwo do receptorów cholinergicznych muskarynowych oraz benzodiazepinowych jest nieznaczne. Po podaniu doustnym kwetiapina jest dobrze wchłaniana z przewodu pokarmowego i w znacznym stopniu metabolizowana. Przyjmowanie z pokarmem nie ma znaczącego wpływu na biodostępność leku. W 83% wiąże się z białkami osocza. Jest w metabolizowana głównie w wątrobie (głównie z udziałem CYP3A4). Około 73% jest wydalane z moczem i 21% z kałem. T_0,5 w fazie eliminacji wynosi 7 h dla kwetiapiny i 12 h dla nor-kwetiapiny.

Reklama

Kwetax - wskazania

Leczenie schizofrenii. Leczenie choroby dwubiegunowej: leczenie epizodów maniakalnych o umiarkowanym lub ciężkim nasileniu; leczenie epizodów ciężkiej depresji; zapobieganie nawrotom choroby dwubiegunowej (epizodom mieszanym, manii lub depresji) u pacjentów, którzy reagowali na wcześniejsze leczenie kwetiapiną.

Reklama

Kwetax - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub pozostałe składniki preparatu. Jednoczesne stosowanie inhibitorów cytochromu P450 3A4 takich jak: inhibitory proteaz wirusa HIV, środki przeciwgrzybiczne z grupy azoli, erytromycyna, klarytromycyna i nefazodon.

Reklama

Kwetax - ostrzeżenia

Kwetiapina nie jest zalecana do stosowania u dzieci i młodzieży <18 rż., ze względu na brak danych popierających stosowanie w tej grupie wiekowej (nie badano wpływu długotrwałego stosowania kwetiapiny, powyżej 26 tyg., na wzrost i dojrzewanie). Długotrwały wpływ na ich rozwój poznawczy i behawioralny nie jest znany. Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności stosowania leku u pacjentów >65 lat z epizodami depresji w przebiegu choroby dwubiegunowej. Depresja w przebiegu choroby dwubiegunowej jest związana ze zwiększonym ryzykiem występowania myśli samobójczych, samookaleczeń i samobójstw; ryzyko utrzymuje się do czasu uzyskania istotnie klinicznie remisji. Ponieważ poprawa może nie wystąpić przez kilka pierwszych lub więcej tygodni leczenia, pacjent powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarską do czasu wystąpienia poprawy. Ogólne doświadczenie wskazuje, że ryzyko samobójstw zwiększa się we wczesnej fazie poprawy stanu klinicznego pacjenta. U pacjentów z ciężkimi epizodami depresyjnymi w chorobie dwubiegunowej stwierdzono zwiększone ryzyko zachowań samobójczych u młodych, dorosłych pacjentów, poniżej 25 lat, którzy byli leczeni kwetiapiną w porównaniu do pacjentów otrzymujących placebo. Należy rozważyć potencjalne ryzyko wystąpienia prób samobójczych po nagłym odstawieniu leku, biorąc pod uwagę znane czynniki ryzyka związane z leczoną chorobą. U pacjentów leczonych z powodu innych zaburzeń psychicznych należy podjąć takie same środki ostrożności, jak u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi. Pacjenci z zachowaniami samobójczymi w wywiadzie lub pacjenci przejawiający przed rozpoczęciem leczenia znacznego stopnia skłonności samobójcze należą do grupy zwiększonego ryzyka wystąpienia myśli samobójczych lub prób samobójczych i należy ich poddać ścisłej obserwacji w trakcie leczenia. Wykazano w badaniach klinicznych nad lekami przeciwdepresyjnymi, stosowanymi u dorosłych pacjentów z zaburzeniami psychicznymi zwiększone (w porównaniu z placebo) ryzyko zachowań samobójczych u pacjentów w wieku poniżej 25 lat. W trakcie leczenia, zwłaszcza na początku terapii i po zmianie dawki, należy ściśle obserwować pacjentów, szczególnie z grupy podwyższonego ryzyka. Pacjentów (oraz ich opiekunów) należy uprzedzić o konieczności zwrócenia uwagi na każdy objaw klinicznego nasilenia choroby, zachowania lub myśli samobójcze oraz nietypowe zmiany w zachowaniu, a w razie ich wystąpienia, o konieczności niezwłocznego zwrócenia się do lekarza. Pacjenci z depresją w przebiegu choroby dwubiegunowej, u których występuje senność o ciężkim nasileniu, mogą wymagać częstszych wizyt przez okres minimum 2 tyg. od wystąpienia senności, lub do czasu poprawy, i może zajść konieczność rozważenia przerwania leczenia. Ostrożnie stosować u pacjentów ze stwierdzoną chorobą układu krążenia, chorobą naczyniową mózgu lub innymi stanami predysponującymi do niedociśnienia (w razie wystąpienia objawów niedociśnienia rozważyć zmniejszenie dawki lub tempa jej zwiększania), z napadami padaczkowymi w wywiadzie, z czynnikami ryzyka udaru mózgu, z wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym, z ryzykiem wystąpienia zachłystowego zapalenia płuc. Zachować ostrożność, jeśli kwetiapina jest stosowana jednocześnie z innymi lekami wydłużającymi odstęp QTc, oraz neuroleptykami, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku oraz osób z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT, zastoinową niewydolnością krążenia, przerostem mięśnia sercowego, hipokaliemią lub hipomagnezemią. Należy rozważyć wolniejszy schemat zwiększania dawki u pacjentów z chorobą sercowo-naczyniową. Stosowaniu kwetiapiny towarzyszy rozwój akatyzji; objawy są bardziej prawdopodobne w pierwszych kilku tygodniach leczenia. U pacjentów, u których rozwiną się objawy zwiększenie dawki może być szkodliwe. Jeśli u pacjenta wystąpią objawy późnej dyskinezy, należy rozważyć zmniejszenie dawki lub przerwanie leczenia kwetiapiną. Objawy dyskinez późnych mogą się pogłębić lub nawet pojawić się po przerwaniu leczenia. Pacjenci powinni być obserwowani pod kątem wystąpienia oznak hiperglikemii (takich jak polidypsja, poliuria, polifagia i osłabienie), należy regularnie kontrolować masę ciała. W przypadku wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego należy przerwać stosowanie kwetiapiny i zastosować odpowiednie leczenie. U pacjentów, u których liczba neutrofili wynosi <1 x 10⁹/l, należy przerwać podawanie kwetiapiny; pacjenci powinni być monitorowani w kierunku objawów zakażenia, należy również kontrolować u nich liczbę neutrofili do momentu przekroczenia wartości 1,5 x 10⁹/l. U pacjentów stosujących leki indukujące enzymy wątrobowe, leczenie kwetiapiną można rozpocząć jedynie w przypadku, gdy korzyść ze stosowania kwetiapiny przewyższa ryzyko odstawienia leku indukującego enzymy wątrobowe. Istotne jest, aby zmiany dotyczące leków indukujących enzymy wątrobowe były dokonywane stopniowo, a w razie potrzeby należy zastąpić te leki lekami niewpływającymi na enzymy wątrobowe (np. walproinianem sodu). Nie stosować u pacjentów z psychozą związaną z demencją (zwiększone ryzyko działań niepożądanych związanych z krążeniem mózgowym). Ponieważ u pacjentów przyjmujących leki przeciwpsychotyczne często występują nabyte czynniki ryzyka choroby zakrzepowo-zatorowej, przed rozpoczęciem i podczas leczenia kwetiapiną należy zidentyfikować wszystkie potencjalne czynniki ryzyka choroby zakrzepowo-zatorowej oraz podjąć odpowiednie środki zapobiegawcze. Dane dotyczące stosowania kwetiapiny w połączeniu z kwasem walproinowym lub litem w leczeniu umiarkowanych do ciężkich epizodów maniakalnych są ograniczone, jednak takie połączenia były dobrze tolerowane; dane wskazują na wystąpienie efektu addytywnego w 3. tyg. stosowania leków. Należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby oraz u pacjentów w podeszłym wieku (szczególnie na początku leczenia). Ze względu na zawartość laktozy, preparatu nie należy stosować u pacjentów z dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Lek w dawce 100 mg zawiera żółcień pomarańczową, która może powodować reakcje alergiczne.

Reklama

Kwetax - ciąża

Lek może być stosowany w ciąży wyłącznie w przypadku, gdy potencjalne korzyści przewyższają ryzyko. U noworodków narażonych na działanie leków przeciwpsychotycznych w III trymestrze ciąży występuje ryzyko pojawienia się działań niepożądanych w tym objawów pozapiramidowych i (lub) odstawiennych. Obserwowano nadmierne pobudzenie, nadciśnienie, niedociśnienie tętnicze, drżenie, senność, zaburzenia oddechowe lub zaburzeniach karmienia, dlatego należy uważnie monitorować stan noworodków. Kwetiapina przenika do mleka kobiecego. Należy unikać karmienia piersią podczas przyjmowania leku.

Reklama

Kwetax - efekty uboczne

Bardzo często: obniżenie stężenia hemoglobiny, ból i zawroty głowy, senność, suchość w jamie ustnej, objawy odstawienne (bezsenność, nudności, bóle i zawroty głowy, biegunka, wymioty i drażliwość), zwiększenie stężenia triglicerydów we krwi, zwiększenie stężenia cholesterolu całkowitego (głównie frakcji LDL), zmniejszenie stężenia cholesterolu HDL, zwiększenie masy ciała. Często: leukopenia, eozynofilia, obniżenie liczby neutrofili, hiperprolaktynemia, zmniejszenie stężenia całkowitego T₄, wolnego T₄, całkowitego T₃, zwiększenie stężenia TSH, zwiększenie łaknienia, nietypowe sny i koszmary senne, myśli i zachowania samobójcze, omdlenia, objawy pozapiramidowe, dyzartria, kołatanie serca, tachykardia, niewyraźne widzenie, niedociśnienie ortostatyczne, zapalenie błony śluzowej nosa, bezdech, zaparcia, niestrawność, łagodne osłabienie, obrzęki obwodowe, rozdrażnienie, gorączka, zwiększenie aktywności aminotransferaz AlAT i AspAT we krwi, podwyższone stężenie GGTP, hiperglikemia. Niezbyt często: małopłytkowość, niedokrwistość, nadwrażliwość (w tym alergiczne reakcje skórne), zmniejszenie stężenia wolnego T₃, niedoczynność tarczycy, hiponatremia, cukrzyca, napady padaczki, zespół niespokojnych nóg, późne dyskinezy, dysfagia, zaburzenia seksualne, wydłużenie odstępu QT, bradykardia. Rzadko: agranulocytoza, zespół metaboliczny, somnambulizm i podobne zachowania (takie jak mówienie przez sen i zaburzenia odżywiania związane ze snem), żylna choroba zakrzepowo-zatorowa, zapalenie trzustki, żółtaczka, zapalenie wątroby, priapizm, mlekotok, obrzmienie piersi, zaburzenia miesiączkowania, złośliwy zespół neuroleptyczny, hipotermia, zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej. Bardzo rzadko: reakcja anafilaktyczna, nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego, obrzęk naczynioruchowy, zespół Stevensa-Johnsona, rozpad mięśni poprzecznie prążkowanych. Częstość nieznana: neutropenia, toksyczne martwicze oddzielanie naskórka, rumień wielopostaciowy, zespół odstawienia u noworodka. Podczas stosowania leków neuroleptycznych obserwowano przypadki wydłużonego odstępu QT, arytmii komorowej, nagłej niewyjaśnionej śmierci, zatrzymania serca oraz torsade de pointes. W przypadku dzieci i młodzieży należy rozważyć możliwość wystąpienia tych samych działań niepożądanych, jak opisane powyżej u dorosłych pacjentów. Ze zwiększoną częstością lub te, które nie zostały zidentyfikowane u dorosłych mogą wystąpić: bardzo często - zwiększenie łaknienia, zwiększenie stężenia prolaktyny, zwiększone ciśnienie krwi, objawy pozapiramidowe; często – drażliwość.

Kwetax - interakcje

Lek powinien być stosowany ostrożnie w połączeniu z innymi lekami oddziałującymi na o.u.n., alkoholem oraz substancjami o potwierdzonym działaniu zaburzającym równowagę elektrolitową lub wydłużającymi odstęp QT_c. Jednoczesne stosowanie kwetiapiny z inhibitorami CYP3A4 jest przeciwwskazane, ze względu na kilkukrotne zwiększenie AUC kwetiapiny. Nie zaleca się stosowania kwetiapiny w połączeniu z sokiem grejpfrutowym. Jednoczesne stosowanie kwetiapiny z karbamazepiną lub fenytoiną znacząco zwiększa klirens kwetiapiny, co może wpłynąć na skuteczność leczenia; u pacjentów przyjmujących induktory enzymów wątrobowych, leczenie kwetiapiną można rozpocząć tylko wtedy, jeśli korzyść z leczenia kwetiapiną przewyższa ryzyko wynikające z zaprzestania stosowania leków pobudzających enzymy wątrobowe; istotne jest, aby zmiany w podawaniu induktorów enzymów wątrobowych przeprowadzane były stopniowo, a leki te w razie potrzeby zastępowane były środkami niewykazującymi właściwości pobudzających enzymy wątrobowe (np. walproinianem sodu). Farmakokinetyka kwetiapiny nie uległa istotnym zmianom podczas równoczesnego stosowania z cymetydyną, lekami przeciwdepresyjnymi: imipraminą (inhibitorem CYP2D6) i fluoksetyną (inhibitorem CYP3A4 i CYP2D6), a także z lekami przeciwpsychotycznymi (jak rysperydon, haloperydol). Jednoczesne podanie kwetiapiny i tiorydazyny powoduje zwiększenie klirensu kwetiapiny o ok. 70%. Farmakokinetyka litu nie uległa zmianom podczas równoczesnego stosowania z kwetiapiną. Farmakokinetyka walproinianu sodu i kwetiapiny nie uległa istotnym klinicznie zmianom podczas ich równoczesnego stosowania. Retrospektywne badanie dzieci i młodzieży, którzy otrzymali walproinian, kwetiapinę, lub obie substancje, odnotowano większą częstość występowania leukopenii i neutropenii w grupie skojarzonej w porównaniu do grup monoterapii. Nie prowadzono badań interakcji z lekami powszechnie stosowanymi w chorobach układu krążenia.

Kwetax - dawkowanie

Doustnie. Dorośli. Leczenie schizofrenii: całkowite dobowe dawki w ciągu pierwszych 4 dni leczenia wynoszą: 50 mg - 1. dzień, 100 mg - 2. dzień, 200 mg - 3. dzień, 300 mg - 4. dzień. Począwszy od 4. dnia leczenia należy stopniowo zwiększać dawkę aż do skutecznej wynoszącej zwykle 300-450 mg/dobę. W zależności od odpowiedzi i tolerancji u poszczególnych pacjentów, dawka może być dostosowana w zakresie 150-750 mg/dobę. Lek podawać 2 razy na dobę. Leczenie umiarkowanych do ciężkich epizodów maniakalnych w przebiegu choroby dwubiegunowej: całkowite dobowe dawki przez pierwsze 4 dni leczenia wynoszą: 100 mg - 1. dzień, 200 mg - 2. dzień, 300 mg - 3. dzień, 400 mg - 4. dzień, dalsze dostosowywanie dawki do maksymalnej 800 mg/dobę w 6. dniu leczenia należy prowadzić stopniowo zwiększając ją o wartość nie przekraczającą 200 mg/dobę. W zależności od odpowiedzi i tolerancji u poszczególnych pacjentów, dawka możne być dostosowana w zakresie 200-800 mg/dobę. Zazwyczaj stosowana skuteczna dawka wynosi 400-800 mg/dobę. Lek podawać 2 razy na dobę. Leczenie epizodów depresji w przebiegu choroby dwubiegunowej: całkowite dawki dobowe w pierwszych 4 dniach leczenia wynoszą: 50 mg - 1. dzień, 100 mg - 2. dzień, 200 mg - 3. dzień i 300 mg - 4. dzień. Zalecana dawka dobowa wynosi 300 mg. W badaniach klinicznych nie stwierdzono dodatkowych korzyści w grupie pacjentów przyjmujących dawkę 600 mg w porównaniu z pacjentami przyjmującymi dawkę 300 mg. Stosowanie leku w dawce 600 mg może być korzystne u pojedynczych pacjentów. Podawanie leku w dawkach powyżej 300 mg należy rozpoczynać pod nadzorem lekarzy posiadających doświadczenie w leczeniu choroby dwubiegunowej. W przypadku obaw dotyczących tolerancji leku należy rozważyć zmniejszenie dawki do co najmniej 200 mg. Lek podawać raz na dobę, przed snem. Zapobieganie nawrotom choroby dwubiegunowej (epizodom mieszanym, manii lub depresji): pacjenci, którzy reagowali na intensywne leczenie kwetiapiną choroby dwubiegunowej, powinni kontynuować leczenie z zastosowaniem tej samej dawki. Dawkę należy ustalić indywidualnie w zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji leczenia, w przedziale 300-800 mg na dobę. Lek podawać 2 razy na dobę. W terapii podtrzymującej powinna być stosowana najniższa, skuteczna dawka. Należy zachować ostrożność u pacjentów w podeszłym wieku, szczególnie w początkowym okresie dawkowania; w zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji u poszczególnych pacjentów stopniowe zwiększanie dawki należy przeprowadzać wolniej i przy zastosowaniu mniejszych dawek dobowych niż stosowane u młodszych pacjentów (średni klirens kwetiapiny w osoczu był zmniejszony o 30-50% u osób w podeszłym wieku w porównaniu z młodszymi pacjentami). Nie ma konieczności modyfikacji dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku u pacjentów ze stwierdzonymi zaburzeniami czynności wątroby, szczególnie w początkowym okresie stosowania; podawanie leku należy rozpocząć od dawki 25 mg/dobę; w zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji u poszczególnych pacjentów dawkę należy zwiększać codziennie o 25-50 mg, aż do osiągnięcia dawki skutecznej. Lek podawać niezależnie od posiłków.

Kwetax - uwagi

Zaleca się stopniowo odstawiać lek, przez co najmniej 1-2 tyg. Zgłaszano przypadki fałszywie dodatniego wyniku testu immunoenzymatycznego dla metadonu i trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych u pacjentów, którzy zażywali kwetiapinę. Zaleca się potwierdzenie kwestionowanego wyniku przez wykonanie odpowiedniego badania chromatograficznego. Kwetiapina może wpływać na czynności wymagające uwagi - pacjentom należy zabronić prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych do czasu określenia osobniczej wrażliwości wpływu leku na powyższe czynności.