Reklama
Skład leku Nalpain
1 ml roztworu zawiera 10 mg chlorowodorku nalbufiny.
Reklama
Jakie jest działanie leku?
Opioid o właściwościach kappa-agonistycznych i mu-antagonistycznych. Poza podstawowym działaniem agonistycznym (znieczulającym) nalbufina ma działanie antagonistyczne o sile równej jednej czwartej nalorfiny i dziesięć razy silniejsze niż pentazocyny.
Nalbufina ma minimalny potencjał uzależniający i nie ma wpływu na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego i moczowego. W minimalnym stopniu opóźnia opróżnianie żołądka oraz pasaż jelitowy.
Nie powoduje trudności w oddawaniu moczu. U dorosłych działanie występuje po 2-3 min po podaniu dożylnym i po mniej niż 15 min po podaniu domięśniowym lub podskórnym.
Czas działania wynosi od 3-6 h. T0,5 wynosi 2,93mn; 0,795 h. U dzieci osiemnastomiesięcznych i starszych działanie występuje po 2-3 min po podaniu dożylnym i po 20-30 min po podaniu domięśniowym lub podskórnym.
Czas działania wynosi od 3-4 h. Nalbufina wiąże się z białkami w umiarkowanym stopniu (około 50%). Chlorowodorek nalbufiny jest metabolizowany w wątrobie. Wydalany jest w moczu w postaci metabolitów glikozydu kwasu glukuronowego. Nie przeprowadzono badań u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby.
Reklama
Wskazania do stosowania Nalpainu
Krótkotrwałe leczenie bólu o umiarkowanym lub dużym nasileniu. Może być również stosowany do znieczulenia przed- i pooperacyjnego.
Reklama
Jakie są przeciwwskazania?
Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek z substancji pomocniczych. Ciężkie zaburzenia czynności nerek. Zaburzenia czynności wątroby. Jednoczesne leczenie opioidami μ-agonistycznymi np.: morfiną i fentanylem.
Reklama
Ostrzeżenie przed stosowaniem Nalpainu
Lek nie może być stosowany jako zamiennik heroiny, metadonu lub innych opioidów u osób uzależnionych. W tych przypadkach objawy odstawienia mogą być znacząco nasilone. Objawy odstawienia, włączając nasilony ból, mogą wystąpić u pacjentów z bólem przewlekłym leczonych innymi opioidami agonistycznymi, np.: morfiną i fentanylem.
Nadużywanie produktu może prowadzić do uzależnienia psychicznego i fizycznego. Szczególna ostrożność jest wymagana przed leczeniem pacjentów niestabilnych emocjonalnie lub pacjentów nadużywających opioidów w wywiadzie.
Możliwe, iż silne środki znieczulające mogą powodować wzrost ciśnienia śródczaszkowego i w związku z tym powodować depresję oddechową. W przypadku urazu głowy, wewnętrznego urazu głowy lub istniejącego już podwyższonego ciśnienia śródczaszkowego działanie to może się nasilać.
Poza tym, silne środki znieczulające mogą działać w sposób maskujący przebieg choroby u pacjentów z urazem głowy. Ostrożnie stosować u pacjentów z umiarkowanymi i lekkimi zaburzeniami czynności nerek.
10 mg produktu powoduje depresję oddechową porównywalną do wywoływanej przez 10 mg morfiny. Pułap depresji oddechowej istnieje przy dawce około 30 mg, a pułap analgetyczny przy około 50 mg leku podawanego w krótkim czasie.
Pacjentom z dolegliwościami bólowymi wymagającym dużych dawek opiodów należy zaproponować opioid bez pułapu analgetycznego. Depresja oddechowa może być w razie konieczności leczona chlorowodorkiem naloksonu.
Preparat musi być podawany ze szczególną ostrożnością i w bardzo małych dawkach u pacjentów z zaburzeniami oddychania (np.: spowodowanymi innym leczeniem, mocznicą, astmą oskrzelową, poważnymi zakażeniami, sinicą lub przeszkodą w drogach oddechowych).
Ostrożnie stosować u pacjentów z niewydolnością serca, porażenną niedrożnością jelit, kolką żółciową, padaczką i niedoczynnością tarczycy.
Reklama
Nalpain a ciąża
Kobiety ciężarne mogą być leczone nalbufiną, jeżeli oczekiwane korzyści dla matki przewyższają możliwe ryzyko dla płodu. Podobnie jak w przypadku innych opioidów długotrwałe stosowanie przez matkę, szczególnie pod koniec ciąży może spowodować zespół odstawienny u noworodka, niezależny od dawki.
Jak w przypadku wszystkich opioidów nie zbadano skuteczności i bezpieczeństwa stosowania chlorowodorku nalbufiny w czasie porodu przedwczesnego. Jeśli nalbufina jest podawana matce bezpośrednio przed, lub w czasie porodu należy kontrolować czy u noworodków nie występuje depresja oddechowa, bezdech, bradykardia lub zaburzenia rytmu serca.
Nalbufina przenika do mleka kobiecego. Karmienie piersią powinno zostać przerwane na 24 h po leczeniu nalbufiną.
Reklama
Efekty uboczne stosowania leku
- Bardzo często: uspokojenie.
- Często: nadmierna potliwość, ospałość, zawroty głowy, suchość błony śluzowej jamy ustnej, ból głowy, dysforia, wymioty, nudności.
- Rzadko: uczucie lekkiego odrętwienia, nerwowość, drżenie, objawy odstawienne, parestezje, trudności w oddychaniu.
- Bardzo rzadko: euforia, omamy, splątanie, zaburzenia osobowości, bradykardia, tachykardia, obrzęk płuc, niedociśnienie, nadciśnienie, łzawienie, zamazane widzenie, reakcje alergiczne, ból w miejscu podania, zaczerwienienie, pokrzywka, depresja oddechowa u noworodków, opóźnienie rozwoju układu krążenia u noworodków.
Nalbufina może powodować pewne objawy odstawienia, jeżeli jest stosowany u pacjentów, którzy stosują opioidy w nadmiernych ilościach. Jeżeli nalbufina jest stosowana w czasie porodu, może wzmagać depresję oddechową i (lub) opóźnienie rozwoju układu krążenia u noworodków, obarczone szkodliwymi konsekwencjami.
W takich przypadkach jako odtrutka musi być dostępny chlorowodorek naloksonu.
Interakcje z innymi lekami
Skojarzenie z czystymi agonistami, jak morfina, petydyna, dekstromoramid, dihydrokodeina, dekstropropoksyfen, metadon, lewacetylmetadol jest przeciwwskazane (zmniejszają działanie znieczulające w wyniku kompetytywnego blokowania receptorów). Inne środki działające hamująco na ośrodkowy układ nerwowy, takie jak pochodne morfiny (leki przeciwbólowe i przeciwkaszlowe), leki przeciwdepresyjne o działaniu uspokajającym, antagoniści receptorów histaminowych H1 o działaniu uspokajającym, barbiturany, benzodiazepiny, anksjolityki inne niż benzodiazepiny, neuroleptyki, klonidyna i substancje pokrewne mogą powodować zwiększone ryzyko wystąpienia depresji oddechowej, potencjalnie zagrażającej życiu w przypadku przedawkowania.
Zaleca się ostrożność w kojarzeniu nalbufiny z silnymi inhibitorami enzymów lub produktami leczniczymi o wąskim indeksie terapeutycznym.
Alkohol nasila działanie uspokajające środków znieczulających opartych na morfinie – należy unikać napojów alkoholowych i produktów leczniczych zawierających alkohol.
Dawkowanie leku Nalpain
Dożylnie, domięśniowo lub podskórnie. Dorośli: najczęściej 10-20 mg dla pacjentów o mc. 70 kg, co odpowiada dawce 0,1-0,3 mg/kg mc. Dawka ta może być podawana dożylnie, domięśniowo lub podskórnie i w razie konieczności może być powtórzona po 3-6 h. Maksymalna dawka jednorazowa nie może być większa niż 20 mg.
Dawkowanie musi być dostosowane do nasilenia bólu oraz ogólnego stanu pacjenta. Dzieci i młodzież: najczęściej 0,1-0,2 mg/kg mc. Dawka ta może być podawana dożylnie, domięśniowo lub podskórnie, przy czym podania domięśniowe i podskórne mogą być bolesne i należy unikać u dzieci tych dróg podania.
Dawka w razie konieczności może być powtórzona po 3-6 h. Maksymalna dawka jednorazowa wynosi 0,2 mg/kg mc. Nie ma wystarczających danych dotyczących leczenia dzieci poniżej 18 mż.
Szczególne grupy pacjentów
U pacjentów w podeszłym wieku zaleca się rozpoczynanie stosowania od najmniejszej dawki nalbufiny. Pacjenci z umiarkowanym i lekkimi zaburzeniami czynności nerek mogą wykazywać nieprawidłową reakcję po podaniu dawek standardowych, u tych pacjentów należy zachować ostrożność. Preparat nie nadaje się do leczenia długotrwałego.
Preparat osłabia zdolność reakcji - wywiera znaczący wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn.
