Liczba dzieci, u których stwierdza się wadliwą wymowę, nie jest mała. Wpływ na to mają zarówno czynniki zewnętrzne - głównie środowisko w którym dziecko przebywa i naśladuje złe wzorce, jak i wewnętrzne - wady w budowie anatomicznej aparatu artykulacyjnego czy upośledzenie słuchu.
Jednak bez względu na przyczyny z wadą wymowy u dziecka trzeba walczyć, bo z takimi zaburzeniami narażone jest na brak akceptacji przez swoją klasę i generalnie rówieśników. Zła wymowa negatywnie wpływa na rozwój emocjonalny i kształtowanie się osobowości dziecka, a w przyszłości może bardzo utrudnić życie już dorosłemu człowiekowi.
Ćwiczenia logopedyczne
Po rozpoznaniu rodzaju wady i dobraniu odpowiedniego zestawu ćwiczeń można zacząć terapię. Jednak ćwiczenia w gabinecie z logopedą to za mało, aby pobudzić u dziecka prawidłowy rozwój mowy. Konieczne jest regularne utrwalanie wyników pracy nad wymową. O czym należy pamiętać wykonując ćwiczenia logopedyczne w domu:
- ważna jest stała pora wykonywanych ćwiczeń. Najlepiej aby były one częścią codziennego rytuału;
- lepiej ćwiczyć kilka razy dziennie krócej niż raz a długo;
- pracując z młodszymi dziećmi należy unikać określenia "ćwiczenia logopedyczne". Lepiej nazwać je "zabawą" lub "gimnastyką buzi i języka";
- trzeba łączyć zabawę z nauką. Dziecko może powtarzać trudne słowa, kiedy zajmuje się zabawkami lub rysuje;
- należy wykorzystywać do ćwiczeń każdą "naturalną" sytuację, np. w sklepie można powtarzać nazwy produktów spożywczych, a w parku drzew i roślin zawierające ćwiczoną głoskę;
- ćwicz razem z dzieckiem. Należy pozbyć się niepotrzebnego wstydu, np. przed robieniem dziwnych min przed lustrem. Ćwiczenia takie mogą się stać okazją do wspólnej dobrej zabawy;
- konieczne jest chwalenie i nagradzanie dziecka, aby wiedziało, że jego wysiłek nie idzie na marne;
- regularnie konsultuj sposób prowadzenia ćwiczeń i postępy dziecka z logopedą prowadzącym terapię.
Ćwiczenia logopedyczne wymagają systematyczności, regularności i wytrwałości. Czasem muszą minąć długie tygodnie, zanim pojawią się pierwsze efekty. Dlatego tak ważna jest motywacja, która musi dotyczyć zarówno rodziców, jak i dziecka. Ćwicząc z dzieckiem nigdy nie trać sprzed oczu celu, jakim jest umożliwienie mu normalnego i bezstresowego funkcjonowania społecznego. Dziecku również należy uświadamiać, jakie korzyści przyniesie mu wykonywanie ćwiczeń, wyjaśniając mu to oczywiście w sposób odpowiedni dla jego wieku i rozwoju umysłowego.
Beata Borys
