Reklama
Pantogen - skład
1 tabl. dojelitowa zawiera 20 mg lub 40 mg pantoprazolu.
Reklama
Pantogen - działanie
Lek hamujący wydzielanie kwasu solnego w komórkach okładzinowych żołądka w wyniku wybiórczego blokowania aktywności H+/K+-ATP-azy (tzw. pompy protonowej). Działanie leku zależy od dawki i prowadzi do zahamowania zarówno wydzielania podstawowego, jak i wydzielania stymulowanego. Zmniejsza kwaśność treści żołądkowej oraz wtórnie, w sposób odwracalny, zwiększa wydzielanie gastryny proporcjonalnie do zmniejszenia kwaśności. Po podaniu doustnym pantoprazol szybko wchłania się z przewodu pokarmowego, osiągając maksymalne stężenie we krwi po 2-2,5 h. Biodostępność wynosi około 77%, pokarm nie zmniejsza biodostępności, może jedynie opóźnić wchłanianie leku. Pantoprazol w około 98% wiąże się z białkami osocza. Jest metabolizowany w wątrobie, wydalany w około 80% przez nerki w postaci metabolitów, pozostała część jest wydalana z kałem. T0,5 wynosi ok. 1 h.
Reklama
Pantogen - wskazania
Tabl. 20 mg. Dorośli i młodzież od 12. rż. Objawowa choroba refluksowa przełyku. Długotrwałe leczenie i zapobieganie nawrotom refluksowego zapalenia przełyku. Dorośli. Zapobieganie owrzodzeniom żołądka i dwunastnicy indukowanym przez NLPZ u pacjentów z grup ryzyka, wymagających ciągłego podawania tych leków. Tabl. 40 mg. Dorośli i młodzież od 12. rż. Refluksowe zapalenie przełyku. Dorośli. Eradykacja Helicobacter pylori w połączeniu z odpowiednią antybiotykoterapią u pacjentów z owrzodzeniami związanymi z H. pylori. Owrzodzenia żołądka i dwunastnicy. Zespół Zollingera-Ellisona i inne schorzenia przebiegające z nadmiernym wydzielaniem kwasu solnego w żołądku.
Reklama
Pantogen - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na składniki preparatu. Równoczesne leczenie atazanawirem. U pacjentów z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością nerek oraz u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby nie jest wskazana terapia trójskładnikowa.
Reklama
Pantogen - ostrzeżenia
W profilaktyce owrzodzeń przewodu pokarmowego spowodowanych stosowaniem leków z grupy NLPZ pantoprazol należy stosować tylko u pacjentów wymagających ciągłego leczenia za pomocą NLPZ i z grupy podwyższonego ryzyka wystąpienia powikłań ze strony przewodu pokarmowego (np. wiek >65 lat, wrzód żołądka lub dwunastnicy w wywiadzie, krwawienie z górnego odcinka przewodu pokarmowego). U pacjentów z zespołem Zollingera-Ellisona oraz ze stanami hipersekrecji kwasu solnego stosujących długotrwałe leczenie pantoprazolem może wystąpić zmniejszone wchłanianie wit. B12, co jest spowodowane hipochlorhydią lub achlorhydią. Przy długotrwałym leczeniu należy brać to pod uwagę u pacjentów ze zmniejszonymi zasobami tej witaminy w organizmie i u osób ze zwiększonym ryzykiem zaburzeń wchłaniania witaminy B12 oraz w przypadku zauważenia odpowiednich objawów klinicznych. IPP, szczególnie gdy stosowane są długotrwale (>1 rok) w wysokich dawkach, mogą umiarkowanie (10-40%) zwiększać ryzyko złamania biodra, nadgarstka i kręgosłupa, głównie u osób w podeszłym wieku lub w razie współistnienia innych uznanych czynników ryzyka. Pacjenci z grupy ryzyka powinni być objęci opieką zgodnie z obowiązującymi wytycznymi klinicznymi oraz otrzymywać odpowiednia dawkę witaminy D i wapnia. Obserwowano ciężkie hipomagnezemie u pacjentów leczonych IPP. U pacjentów, u których planowane jest przewlekłe stosowanie IPP lub jednoczesne stosowanie z digoksyną lub innymi lekami mogącymi powodować hipomagnezemię (np. diuretykami) należy rozważyć pomiar poziomu magnezu w osoczu przed rozpoczęciem stosowania IPP oraz okresowo w trakcie leczenia. Tabl. dojelitowe 40 mg nie są wskazane do leczenia łagodnych objawów żołądkowo-jelitowych, takich jak niestrawność. Ze względu na brak danych dotyczących stosowania pantoprazolu u dzieci poniżej 12 rż., nie zaleca się stosowania leku w tej grupie wiekowej. Tabletki zawierają laktozę i nie powinny być stosowane u pacjentów z rzadką, wrodzoną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zaburzeniami wchłaniania glukozy-galaktozy.
Reklama
Pantogen - ciąża
W ciąży i okresie karmienia piersią stosować jedynie w przypadku, gdy spodziewane korzyści dla matki przewyższają potencjalne zagrożenie dla płodu lub karmionego dziecka.
Reklama
Pantogen - efekty uboczne
Niezbyt często: zaburzenia snu, ból i zawroty głowy, biegunka, nudności/ wymioty, wzdęcie brzucha i gazy, zaparcia, suchość w ustach, bóle i dyskomfort brzucha, wzrost aktywności enzymów wątrobowych (transaminazy, GGTP), wysypka/osutka/wykwity skórne, świąd skóry, złamanie biodra, nadgarstka lub kręgosłupa, osłabienie, zmęczenie, złe samopoczucie. Rzadko: agranulocytoza, reakcje nadwrażliwości (w tym reakcje anafilaktyczne i wstrząs anafilaktyczny), hiperlipidemia i zwiększone stężenia lipidów (trójglicerydów, cholesterolu), zmiany wagi ciała, depresja (i jej nasilenie), zaburzenia smaku, zaburzenia widzenia/ nieostre widzenie, wzrost stężenia bilirubiny, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, bóle stawów lub mięśni, ginekomastia, wzrost temperatury ciała, obrzęki obwodowe. Bardzo rzadko: leukopenia, trombocytopenia, pancytopenia, zaburzenia orientacji. Ponadto: hiponatremia, hipomagnezemia, hipokalcemia w skojarzeniu z hipomagnezemią, hipokaliemia, halucynacje, splątanie (szczególnie u pacjentów predysponowanych jak również nasilenie się tych objawów w przypadkach ich wcześniejszego występowania), parestezje, uszkodzenie komórek wątrobowych, żółtaczka - niewydolność komórek wątrobowych, zespół Stevensa-Johnsona, zespół Lyella, rumień wielopostaciowy, nadwrażliwość na światło, skurcze mięśni w następstwie zakłóceń elektrolitowych, śródmiąższowe zapalenie nerek (z możliwością progresji do niewydolności nerek). Leczenie pantoprazolem może prowadzić do nieznacznego wzrostu ryzyka wystąpienia zakażeń przewodu pokarmowego wywołanych drobnoustrojami takimi jak Salmonella i Camphylobacter.
Pantogen - interakcje
Preparat może zmniejszać wchłanianie leków, których biodostępność zależy od pH (np. ketokonazol, itrakonazol, atanazawir); znacznie zmniejsza ekspozycję na atanazawir - stosowanie pantoprazolu jest przeciwwskazane podczas leczenia atazanawirem. Zgłoszono kilka pojedynczych przypadków zmian INR podczas jednoczesnego stosowania z lekami przeciwkrzepliwymi z grupy pochodnych kumaryny (fenprokumon, warfaryna) - zaleca się kontrolę czasu protorombinowego/INR po włączeniu i odstawieniu pantoprazolu lub podczas nieregularnego stosowania tego leku. Zaobserwowano, że jednoczesne stosowanie metotreksatu w dużej dawce (np. 300 mg) oraz IPP powodowało zwiększenie stężenia metotreksatu u niektórych pacjentów. Stąd w warunkach, w których metotreksat jest stosowany w wysokich dawkach, np. w raku i łuszczycy, może być niezbędne rozważenie czasowego wycofania pantoprazolu. Nie wykazano klinicznie istotnych interakcji podczas stosowania pantoprazolu z klarytromycyną, metronidazolem i amoksycyliną, oraz karbamazepiną, diazepamem, glibenklamidem, nifedypiną i doustnymi środkami antykoncepcyjnymi zawierającymi lewonorgestrel i etynyloestradiol. Wyniki całego szeregu badań interakcji wskazują, że pantoprazol nie ma wpływu na metabolizm substancji czynnych metabolizowanych przez CYP1A2 (takich jak kofeina, teofilina), CYP2C9 (takich jak piroksykam, diklofenak, naproksen), CYP2D6 (takich jak metoprolol), CYP2E1 (takich jak etanol) ani nie ma wpływu na związane z glikoproteiną p wchłanianie digoksyny. Nie stwierdzono interakcji z lekami zobojętniającymi kwas solny.
Pantogen - dawkowanie
Doustnie. Dorośli i młodzież od 12 rż. Objawowa postać choroby refluksowej przełyku: 20 mg na dobę przez 2-4 tyg.; w razie konieczności kontynuować przez kolejne 4 tyg.; nawracające objawy można kontrolować stosując lek w dawce 20 mg na dobę, w razie konieczności (tabletka "na żądanie"), w razie potrzeby można rozważyć ponowne stosowanie preparatu w sposób ciągły. Refluksowe zapalenie przełyku: 40 mg na dobę przez 4 tyg.; w razie konieczności dawkę można podwoić i/lub kontynuować leczenie przez kolejne 4 tyg. Długotrwałe leczenie i zapobieganie nawrotom refluksowego zapalenia przełyku: 20 mg na dobę, w przypadku nawrotu choroby można zwiększyć dawkę do 40 mg na dobę, po opanowaniu nawrotu choroby, dawkę można ponownie zmniejszyć do 20 mg na dobę. Dorośli. Zapobieganie owrzodzeniu żołądka i dwunastnicy wywołanemu stosowaniem nieselektywnych NLPZ, u pacjentów z grup ryzyka, wymagających długotrwałego leczenia: 20 mg na dobę. Eradykacja Helicobacter pylori: 40 mg 2 razy na dobę przez 7 dni w połączeniu z leczeniem przeciwbakteryjnym (amoksycylina 1 g 2 razy na dobę i klarytromycyna 500 mg 2 razy na dobę lub klarytromycyna 250-500 mg 2 razy na dobę i metronidazol 400-500 mg 2 razy na dobę lub amoksycylina 1 g 2 razy na dobę i metronidazol 400-500 mg 2 razy na dobę); druga tabletka pantoprazolu powinna być przyjęta przed wieczornym posiłkiem, w razie konieczności można kontynuować leczenie przez kolejne 7 dni. Eradykacja Helicobacter pylori u pacjentów z wrzodem trawiennym: 40 mg 2 razy na dobę w połączeniu z leczeniem przeciwbakteryjnym (amoksycylina 1000 mg 2 razy na dobę i klarytromycyna 500 mg 2 razy na dobę lub metronidazol 500 mg, lub co najmniej 500 mg tynidazolu 2 razy na dobę, przy shcemacie z metronidazolem/tynidazolem dawkę można zwiększyć a czas leczenia wydłużyć). Jeśli nie ma udokumentowanego występowania Helicobacter pylori: 40 mg pantoprazolu na dobę w przypadku owrzodzenia żołądka (przez 4 tyg, w razie konieczności kolejne 4 tyg.), dwunastnicy (przez 2 tyg, w razie konieczności kolejne 2 tyg.) w indywidualnych przypadkach dawkę można zwiększyć do 80 mg na dobę, szczególnie gdy nie ma reakcji na inne leczenie. Zespół Zollingera-Ellisona i inne choroby przebiegające z nadmiernym wydzielaniem kwasu solnego: początkowo 80 mg na dobę, następnie dawkę można zwiększyć lub zmniejszyć, dawki powyżej 80 mg na dobę podawać w dwóch dawkach, dawkę można zwiększyć powyżej 160 mg na dobę, ale nie powinna być ona stosowana dłużej niż to konieczne do odpowiedniej kontroli wydzielania kwasu; czas trwania leczenia nie jest ograniczony. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby nie należy stosować dawki większej niż 20 mg na dobę. U pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby oraz u pacjentów z upośledzoną czynnością nerek nie wolno stosować pantoprazolu w leczeniu skojarzonym w celu eradykacji H. pylori, gdyż obecnie nie ma danych na temat skuteczności i bezpieczeństwa pantoprazolu w terapii skojarzonej u tych chorych. Sposób podania. Tabletki należy przyjmować 1h przed posiłkiem, popijając wodą. Tabletek nie należy rozgryzać ani żuć.
Pantogen - uwagi
Przed rozpoczęciem leczenie należy wykluczyć nowotwory przełyku i żołądka, gdyż pantoprazol może maskować obraz kliniczny i opóźniać rozpoznanie nowotworu. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, zwłaszcza podczas długotrwałego stosowania pantoprazolu, należy regularnie kontrolować aktywność enzymów wątrobowych. Nie jest znany wpływ preparatu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn; mogą wystąpić działania niepożądane, takie jak zawroty głowy i zaburzenia widzenia, w takich przypadkach zdolność reakcji może być zmniejszona.
