Reklama
Perlinganit - skład
1 ampułka (10 ml) zawiera 10 mg triazotanu glicerolu (nitrogliceryny).
Reklama
Perlinganit - działanie
Lek o silnym, krótkotrwałym działaniu na mięśnie gładkie, głównie naczyń krwionośnych, przede wszystkim żył. Mechanizm działania związany jest z bezpośrednim wpływem jonów NO. Triazotan glycerolu powoduje rozszerzenie żylnego łożyska naczyniowego, w większych dawkach również tętnic, przez co zmniejsza się ciśnienie napełniania serca, ciśnienie późnorozkurczowe lewej komory i opór naczyniowy, zmniejsza się zużycie tlenu przez mięsień sercowy, zwiększa się podaż tlenu, następuje ograniczenie strefy zawału, strefy okołozawałowej i strefy niedokrwienia i redystrybucja przepływu krwi do strefy podwsierdziowej. Ponadto preparat przeciwdziała skurczom naczyń wieńcowych oraz poprawia hemodynamikę spoczynkową i wysiłkową u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca. Triazotan glycerolu jest metabolizowany w wątrobie (glukuroniany) i m.in. erytrocytach (diazotan glicerolu, azotan glicerolu, glicerol); metabolity są wydalane z moczem i w niewielkim stopniu z kałem. T0,5 wynosi 2-4 min.
Reklama
Perlinganit - wskazania
Ciężka, niestabilna lub naczynioskurczowa dławica piersiowa. Świeży zawał mięśnia sercowego. Ostra niewydolność lewej komory serca. Przełom nadciśnieniowy z dekompensacją serca. Kontrolowane obniżanie ciśnienia.
Reklama
Perlinganit - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na triazotan glicerolu, inne azotany lub pozostałe składniki preparatu. Ostra niewydolność krążenia (wstrząs, zapaść naczyniowa).
Wstrząs kardiogenny (z wyjątkiem sytuacji, w których przy pomocy odpowiedniego postępowania uzyskuje się wystarczająco wysokie ciśnienie późnorozkurczowe w lewej komorze serca). Znacznego stopnia niedociśnienie tętnicze (ciśnienie skurczowe poniżej 90 mmHg). Tamponada serca. Niewydolność mięśnia sercowego z powodu niedrożności, jak przy zwężeniu zastawki aortalnej lub mitralnej, w kardiomiopatii przerostowej lub w zaciskającym zapaleniu osierdzia. Ciężka hipowolemia. Ciężka niedokrwistość. Choroby przebiegające ze wzrostem ciśnienia śródczaszkowego. Stosowanie inhibitorów 5-fosfodiesterazy (syldenafil, wardenafil, tadalafil) – ryzyko ciężkiej hipotensji. Stosowanie riocyguatu, stymulatora rozpuszczalnej cyklazy guanylanowej.
Reklama
Perlinganit - ostrzeżenia
Szczególnie dokładnego monitorowania wymagają pacjenci z zawałem serca z niskim ciśnieniem napełniania, ze zwężeniem zastawki dwudzielnej lub zastawki aorty, oraz ze skłonnościami do zaburzeń ortostatycznych. Ostrożnie stosować u pacjentów z hipowolemią, jaskrą, niskim ciśnieniem tętniczym krwi, niewydolnością wątroby lub nerek oraz u pacjentów w podeszłym wieku. Triazotan glicerolu może nasilić objawy choroby niedokrwiennej serca w przebiegu kardiomiopatii przerostowej-zaporowej ze zwężeniem drogi odpływu z lewej komory serca. W celu uniknięcia rozwoju tolerancji na triazotan glicerolu i tolerancji krzyżowej na inne azotany, należy stosować najmniejsze skuteczne dawki preparatu oraz rozważyć podawanie triazotanu glicerolu na zmianę z innymi lekami rozszerzającymi naczynia krwionośne. Zestawy do prowadzenia wlewu preparatu powinny być wykonane z polietylenu (PE), polipropylenu (PP) lub politetrafluoroetylenu (PTFE). Inne materiały jak: polichlorek winylu (PVC) lub poliuretan (PU) powodują adsorpcję triazotanu glicerolu do ściany zestawu infuzyjnego i zmniejszenie stężenia preparatu w roztworze (należy zwiększyć dawkę preparatu). Należy zachować ostrożność u pacjentów z hipoksemią tętniczą występującą w przebiegu ciężkiej niedokrwistości (w tym, związanej z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej - G6PD), ponieważ metabolizm nitrogliceryny u tych pacjentów może być zmniejszony. Ostrożność należy również zachować u pacjentów z hipoksemią i zaburzeniem równowagi pomiędzy wentylacją i perfuzją spowodowaną chorobą płuc lub niedokrwienną niewydolnością serca. Ampułka 10 ml zawiera 480 mg glukozy - należy wziąć to pod uwagę u pacjentów z cukrzycą. Bezpieczeństwo stosowania u dzieci nie zostało ustalone.
Reklama
Perlinganit - ciąża
Lek może być stosowany w ciąży jedynie w przypadku, gdy korzyści dla matki przewyższają potencjalne zagrożenie dla płodu. Należy unikać stosowania triazotanu glicerolu w okresie karmienia piersią.
Reklama
Perlinganit - efekty uboczne
Bardzo często: ból głowy. Często: zawroty głowy (w tym związane ze zmianą pozycji ciała), senność, tachykardia, hipotonia ortostatyczna, osłabienie. Niezbyt często: nasilenie objawów dławicy piersiowej, zapaść (czasem przebiegająca z rzadkoskurczem, zaburzeniami rytmu i omdleniem), nudności, wymioty, skórne reakcje nadwrażliwości (wysypka, alergia kontaktowa), świąd, uczucie gorąca (pieczenie), rumień i podrażnienie skóry. Bardzo rzadko: zgaga. Częstość nieznana: kołatanie serca, hipotensja, nagłe zaczerwienienie twarzy z uczuciem gorąca (uderzenia gorąca), złuszczające zapalenie skóry, wysypka uogólniona, przyspieszone tętno. Donoszono o występowaniu methemglobinemii. Może również wystąpić znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi oraz niedotlenienie mięśnia sercowego, szczególnie u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca. U części chorych otrzymujących lek we wlewie przez 12 h/dobę, podczas przerwy w stosowaniu leku może dochodzić do wystąpienia bólu wieńcowego. W trakcie leczenia preparatem może dojść do czasowego zmniejszenia prężności tlenu we krwi z powodu względnej redystrybucji przepływu krwi do słabiej wentylowanych części płuc. Może to prowadzić, szczególnie u osób z chorobą niedokrwienną serca, do niedotlenienia mięśnia sercowego.
Perlinganit - interakcje
Jednoczesne stosowanie innych leków o działaniu hipotensyjnym, np. rozszerzających naczynia krwionośne, ß-adrenolityków, antagonistów wapnia, leków moczopędnych, inhibitorów ACE oraz neuroleptyków, trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych lub alkoholu może nasilać hipotensyjne działanie nitrogliceryny. Ponadto łączne stosowanie inhibitorów 5-fosfodiesterazy może nasilać działanie hipotensyjne azotanów - nie należy jednocześnie stosować. Podanie we wlewie dożylnym tkankowego aktywatora plazminogenu i triazotanu glicerolu może nasilić klirens osoczowy tPA poprzez zwiększenie przepływu krwi przez wątrobę. Jednoczesne stosowanie z dihydroergotaminą może prowadzić do zwiększenia jej stężenia we krwi i spowodować podwyższenie ciśnienia tętniczego krwi. U pacjentów leczonych wcześniej azotanami organicznymi (diazotan lub monoazotan izosorbidu) może być konieczne stosowanie większych dawek preparatu. NLPZ mogą zmniejszać odpowiedź terapeutyczną na stosowanie nitrogliceryny (z wyjątkiem kwasu acetylosalicylowego - może zwiększyć działanie hipotensyjne). Sapropteryna stanowi kofaktor syntazy tlenku azotu - zaleca się ostrożność podczas jednoczesnego stosowania. Nitrogliceryna może osłabiać działanie przeciwkrzepliwe jednocześnie stosowanej heparyny. Należy unikać spożywania alkoholu, ponieważ może on nasilać działanie hipotensyjne i rozszerzające naczynia triazotanu glicerolu.
Perlinganit - dawkowanie
Preparat do stosowania w postaci rozcieńczonej lub nierozcieńczonej we wlewach dożylnych w zależności od wskazań i stanu pacjenta, koniecznie pod pełną kontrolą parametrów hemodynamicznych krążenia. Leczenie należy rozpocząć od dawki 0,75-1 mg/h, następnie dawkę dostosowuje się do potrzeb pacjenta, zwykle do 8 mg/h, maksymalnie do 10 mg/h. Wlew należy rozpoczynać od możliwie małej szybkości (5 µg/min, jeśli to możliwe), zwiększając szybkość co 3-5 min o 5-10 µg/min aż do uzyskania reakcji pacjenta. U pacjentów z nasilonymi objawami dławicy piersiowej: 2-8 mg/h. W ostrej niewydolności lewokomorowej (obrzęku płuc): 2-8 mg/h w ciągłym wlewie przez 1-2 dni. W świeżym zawale mięśnia sercowego w celu zwalczania bólu wieńcowego (gdy podanie leków opioidowych jest niewystarczające): 2-8 mg/h aż do ustąpienia bólu. U pacjentów z przełomem nadciśnieniowym i niewydolnością serca: 2-8 mg/h we wlewie dożylnym, pod stałą kontrolą ciśnienia tętniczego i częstości akcji serca. W kontrolowanym obniżaniu ciśnienia: 2-10 µg/kg mc./min., pod stałą kontrolą ciśnienia tętniczego i EKG. Podawanie u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby lub nerek oraz u osób w podeszły wieku należy rozpocząć od możliwie najniższej dawki, a następnie odpowiednio ją zwiększyć lub zmniejszyć w zależności od odpowiedzi na leczenie, co 5 µg/min. Podawanie zaleca się rozpocząć od wlewu z szybkością 5-10 µg/min, zwiększaną co 5 min. o 5 µg/min, aż do uzyskania reakcji. Dawkę można zwiększać do maksymalnie 167 µg/min. Należy monitorować ciśnienie tętnicze utrzymując jego poziom ≥90 mmHg odpowiednio modyfikując szybkość podawania roztworu.
Do rozcieńczania można stosować fizjologiczny roztwór chlorku sodu, 5-10% roztwory glukozy, roztwór Ringera.
Perlinganit - uwagi
Przy niezmiennym dawkowaniu obserwowano tolerancję, która ustępowała po 25 h od odstawienia leku. Lek może upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych.
