Reklama
Skład preparatu Pylera
1 kaps. zawiera 140 mg zasadowego cytrynianu potasowo-bizmutowego (co odpowiada 40 mg tlenku bizmutu), 125 mg metronidazolu oraz 125 mg chlorowodorku tetracykliny; lek zawiera laktozę.
Reklama
Jakie działanie ma preparat Pylera?
Preparat złożony zawierający połączenie 3 substancji czynnych: cytrynianu potasowo- bizmutowego, metronidazolu oraz chlorowodorku tetracykliny, stosowany do eradykacji H. pylori, w skojarzeniu z omeprazolem (terapia czterolekowa).
Działanie bizmutu w leczeniu zakażeń H. pylori jest prawdopodobnie związane z bezpośrednią toksycznością na czynność błony komórkowej, hamowaniem syntezy białka i ściany komórkowej, hamowaniem aktywności enzymu ureazy, zapobieganiem przylegania do komórki (cytoadherencja), syntezą ATP oraz niespecyficznym, kompetytywnym oddziaływaniem na transport żelaza.
Przeciwdrobnoustrojowy mechanizm działania metronidazolu zależy od redukcji jego grupy nitro przez nitroreduktazę oraz inne reduktazy do rodników anionu azotu. Rodniki te niszczą DNA bakterii, powodując w ostateczności śmierć komórki.
Tetracyklina wiąże się specyficznie z podjednostką 30S rybosomu i zapobiega dostępowi tRNA do mRNA układu rybosomalnego, zaburzając syntezę białka. Bizmut ma relatywnie długi okres półtrwania w fazie eliminacji, dlatego obserwuje się akumulację po powtórnym podaniu 4 dawek preparatu złożonego z omeprazolem 20 mg, 2 razy na dobę przez 10 dni.
Stan równowagi stężeń bizmutu we krwi jest zasadniczo osiągany w 4. dniu. Po podaniu doustnym metronidazol osiąga Cmax w czasie 1-2 h.
W <20% wiąże się z białkami osocza. Jest metabolizowany w wątrobie i wydalany głownie z moczem (60-80%), częściowo z kałem (6-15%), zarówno w postaci niezmienionej, jak i w postaci metabolitów. Tetracyklina wchłania się w 60-90% z przewodu pokarmowego; obecność pokarmu, mleka lub kationów może znacząco zmniejszyć stopień wchłaniania.
Gromadzona jest przez wątrobę w żółci i wydalana z moczem i kałem w dużych stężeniach w czynnej biologicznie postaci.
Reklama
Wskazania do stosowania preparatu Pylera
Eradykacja Helicobacter pylori w skojarzeniu z omeprazolem oraz zapobieganie nawrotom wrzodów żołądka u pacjentów z wrzodami żołądka związanymi z czynnym lub przebytym zakażeniem H. pylori.
Reklama
Jakie są przeciwwskazania do stosowania preparatu Pylera?
Nadwrażliwością na cytrynian potasowo-bizmutowy, metronidazol lub inne pochodne nitroimidazolowe, tetracykliny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Niewydolność nerek lub wątroby. Dzieci i młodzież do 12 lat. Ciąża i okres karmienia piersią.
Reklama
Ostrzeżenia przed zażywaniem preparatu Pylera
Zachować ostrożność u pacjentów: z chorobami OUN (ryzyko neuropatii obwodowej; w razie wystąpienia nietypowych objawów neurologicznych wymagane jest natychmiastowe odstawienie leku); z zaburzeniami składu krwi, również w wywiadzie (ryzyko leukopenii); z miastenią (ryzyko nasilenia choroby); leczonych preparatami przeciwzakrzepowymi (kontrolować czas protrombinowy; może zaistnieć potrzeba zmniejszenia dawki warfaryny); w podeszłym wieku (ograniczone doświadczenie kliniczne).
W związku z długotrwałym stosowaniem zbyt dużych dawek preparatów zawierających bizmut zgłaszano rzadkie przypadki encefalopatii; zgłaszano także bardzo rzadkie przypadki encefalopatii w związku ze stosowaniem metronidazolu oraz tego preparatu złożonego.
Nie stosować z metoksyfluranem (ryzyko niewydolności nerek prowadzącej do śmierci). Należy przerwać stosowanie leku w przypadku wystąpienia: nietypowych objawów neurologicznych, nadkażenia drobnoustrojami opornymi na tetracyklinę (np. Clostridium difficile, Pseudomonas spp. i Proteus spp.), pierwszego objawu rumienia skóry.
Należy poinformować pacjenta, że narażenie na bezpośrednie światło słoneczne lub promieniowanie UV może wywołać reakcję nadwrażliwości, objawiającą się nadmiernym poparzeniem słonecznym.
W przypadku wystąpienia bólu głowy i niewyraźnego widzenia należy uwzględnić ryzyko zespołu guza rzekomego mózgu (łagodne nadciśnienie wewnątrzczaszkowe).
Donoszono o przypadkach ciężkiej hepatotoksyczności/ostrej niewydolności wątroby, w tym przypadkach śmiertelnych o bardzo nagłym przebiegu u pacjentów z zespołem Cockayne`a otrzymujących leki zawierające metronidazol o działaniu ogólnoustrojowym.
W tej grupie pacjentów, metronidazol może być stosowany jedynie po dokładnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka i tylko wówczas, gdy nie jest dostępne leczenie alternatywne.
W takim przypadku próby czynnościowe wątroby muszą być wykonywane bezpośrednio przed, w trakcie i po zakończeniu leczenia, aż do momentu utrzymywanie się wartości wskaźników w granicach normy, lub aż do osiągnięcia wartości wyjściowych. Jeśli w trakcie leczenia próby czynnościowe wątroby dają wyniki o istotnie zwiększonych wartościach, lek należy odstawić.
Pacjenci z zespołem Cockayne`a powinni być poinformowani o konieczności natychmiastowego zgłoszenia jakichkolwiek objawów potencjalnego uszkodzenia wątroby do lekarza i przerwać przyjmowanie metronidazolu.
Zawartość potasu (96 mg w jednej dawce) należy wziąć pod uwagę u pacjentów ze zmniejszoną czynnością nerek i u pacjentów kontrolujących zawartość potasu w diecie.
Ze względu na zawartość laktozy, nie stosować leku u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Reklama
Pylera a ciąża
Lek jest przeciwwskazany w ciąży. Chlorowodorek tetracykliny stosowany w czasie ciąży wpływa na rozwój zębów i kośćca. Lek jest przeciwwskazany okresie karmienia piersią.
Metronidazol i chlorowodorek tetracykliny przenikają do mleka matki. Badania na zwierzętach z zastosowaniem metronidazolu i chlorowodorku tetracykliny potwierdziły zaburzenia płodności u samców.
Reklama
Możliwe efekty uboczne stosowania preparatu Pylera
- Bardzo często: zaburzenia smaku (w tym metaliczny smak w ustach), biegunka, nudności, nietypowy stolec (w tym czarny stolec).
- Często: zakażenie pochwy, brak łaknienia, zmniejszenie apetytu, ból głowy, zawroty głowy, senność, wymioty, ból brzucha (w tym nadbrzusza), niestrawność, zaparcia, suchość w jamie ustnej, wzdęcia, zwiększenie stężenia AspAT, ALAT, wysypka (w tym grudkowo-plamista, swędząca), przebarwienie moczu, stany asteniczne.
- Niezbyt często: kandydoza, kandydoza jamy ustnej, kandydoza pochwy, reakcje nadwrażliwości, niepokój, depresja, bezsenność, zaburzenia czucia, parestezje, utrata pamięci, drżenie, niewyraźne widzenie, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, obrzęk języka, owrzodzenie jamy ustnej, zapalenie jamy ustnej, wzdęcie brzucha, odbijanie, przebarwienie języka, pokrzywka, świąd, ból w klatce piersiowej, uczucie dyskomfortu w klatce piersiowej.
- Częstość nieznana: rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, neuropatia obwodowa, aseptyczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, pęcherze, łuszczenie się skóry, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, zespół DRESS (reakcja na leki z eozynofilią i objawami układowymi).
Stosowanie dużych dawek różnych soli bizmutu przez długi czas wiąże się z występowaniem encefalopatii, choć nie obserwowano jej w czasie leczenia preparatem.
Działania niepożądane zgłaszane podczas stosowania metronidazolu, które nie występowały w czasie leczenia preparatem: odwracalna leukopenia i neutropenia - w przypadku długotrwałego leczenia (rzadziej odwracalna trombocytopenia), drgawki (zwykle podczas stosowania dużych dawek lub u pacjentów z niewydolnością nerek), neuropatia obwodowa (zwykle w czasie długotrwałego stosowania), anafilaksja, bezmocz, zapalenie pęcherza moczowego, nietrzymanie moczu, zapalenie trzustki, rzekomobłoniaste zapalenie jelita, encefalopatia, cholestatyczne zapalenie wątroby oraz żółtaczka (bardzo rzadko).
Działania niepożądane zgłaszane podczas stosowania chlorowodorku tetracykliny, które nie występowały w czasie leczenia preparatem: rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego spowodowane nadmiernym wzrostem Clostridium difficile oraz inne nadkażenia, niewydolność wątroby (zwykle podczas stosowania dużych dawek lub u pacjentów z niewydolnością nerek), zaburzenia czynności nerek (a szczególnie nasilenia tych dolegliwości u pacjentów z wcześniej istniejącą niewydolnością nerek), ostra niewydolność nerek oraz śródmiąższowe zapalenie nerek (rzadko), trwałe przebarwienie zębów (podczas stosowania w okresie rozwoju zębów), hipoplazja szkliwa, owrzodzenie przełyku (szczególnie po zażyciu tetracykliny przed snem bez wystarczającej ilości wody), zaburzenia hematologiczne (rzadko, takie jak: anemia hemolityczna, trombocytopenia, plamicy małopłytkowa, neutropenia, eozynofilia), guz rzekomy mózgu (łagodne nadciśnienie wewnątrzczaszkowe), wypukłe ciemiączko u dzieci, nasilone osłabienie mięśniowe (syndrom miasteniczny - u pacjentów z miastenią), nadwrażliwość na światło (bardzo rzadko), reakcje fototoksyczne (których wczesnym objawem mogą być parestezje), zapalenie gardła, anafilaksja, złuszczające zapalenie skóry, zapalenie trzustki.
Interakcje preparatu Pylera z innymi lekami
Bizmut
Ranitydyna oraz omeprazol zwiększają wchłanianie bizmutu - zaleca się przyjmowanie preparatu i omeprazolu z pokarmem, w celu zmniejszenia wchłaniania bizmutu.
Metronidazol
Metronidazol może nasilać toksyczność litu (należy kontrolować stężenie litu we krwi, zwłaszcza u pacjentów stosujących duże dawki litu). Wchodzi w podobną do disulfiramu reakcję z alkoholem (skurcze brzucha, nudności, wymioty, ból głowy, uderzenia gorąca, a nawet reakcje psychotyczne).
Nasila działanie przeciwzakrzepowe warfaryny i innych doustnych leków przeciwzakrzepowych pochodnych kumaryny, powodując wydłużenie czasu protrombinowego (należy kontrolować czas protrombinowy i odpowiednio dostosować dawki leku przeciwzakrzepowego).
Leki indukujące enzymy wątrobowe (fenytoina, fenobarbital) mogą przyspieszać wydalanie metronidazolu, zmniejszając jego stężenie we krwi, zgłaszano również przypadki zaburzonego klirensu fenytoiny w takich sytuacjach.
Zmniejsza klirens 5-fluorouracylu, nasilając jego toksyczność. Zwiększa stężenie cyklosporyny we krwi (należy kontrolować stężenia cyklosporyny i kreatyniny we krwi). Zwiększa stężenia busulfanu we krwi, prowadząc do ciężkiej toksyczności busulfanu.
Tetracyklina
Tetracyklina stosowana z metoksyfluranem może prowadzić do niewydolności nerek zakończonej zgonem (nie stosować łącznie). Zmniejsza aktywność protrombiny we krwi (rozpoczynając leczenie preparatem należy często kontrolować przebieg leczenia przeciwzakrzepowego, dostosowując odpowiednio dawkę leku przeciwzakrzepowego).
Zmniejsza stężenie atowakwonu we krwi. Osłabia działanie bakteriobójcze penicylin (nie stosować jednocześnie).
Stosowana z retinoidami może powodować łagodne nadciśnienie wewnątrzczaszkowe (unikać takiego połączenia leków, należy rozważyć przerwanie leczenia retinoidami na krótki okres leczenia preparatem).
Wchłanianie tetracykliny jest spowolniane przez leki zobojętniające zawierające glin, wapń lub magnez, preparaty zawierające żelazo, cynk lub wodorowęglan sodu, a także produkty mleczne (nie stosować jednocześnie z preparatem).
Dawkowanie preparatu Pylera
Doustnie.
Dorośli: 12 kaps. na dobę - 3 kaps. po śniadaniu, 3 kaps. po obiedzie, 3 kaps. po kolacji oraz 3 kaps. przed snem (najlepiej z przekąską), przez 10 dni.
Jednocześnie z preparatem należy przyjmować omeprazol w dawce 20 mg 2 razy na dobę, po porannym i wieczornym posiłku, przez 10 dni. Pominięte dawki preparatu można uzupełnić poprzez wydłużenie czasu leczenia ponad planowane 10 dni, aż do zużycia całego leku. Nie należy przyjmować dwóch dawek jednocześnie.
Szczególne grupy pacjentów
Lek jest przeciwwskazany u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby oraz u dzieci w wieku <12 lat; nie zaleca się również jego stosowania u dzieci w wieku od 12 do 18 lat.
Sposób podania
Preparat złożony i omeprazol, szczególnie przed snem, należy przyjmować po posiłku, w pozycji siedzącej, popijając pełną szklanką wody (250 ml), w celu zmniejszenia ryzyka owrzodzenia przełyku przez chlorowodorek tetracykliny.
Pacjenci nie powinni się kłaść bezpośrednio po przyjęciu preparatu złożonego i omeprazolu. Nie należy otwierać kapsułek, lecz połykać je w całości.
Podczas leczenia, a także przez 24 h po zakończeniu leczenia nie należy spożywać alkoholu. Bizmut absorbuje promieniowanie RTG i może wpływać na badania diagnostyczne przewodu pokarmowego z zastosowaniem technik rentgenowskich; może powodować tymczasowe i niegroźne ściemnienie stolca, jednak nie ma to wpływu na standardowe badania na obecność krwi utajonej w kale.
Metronidazol może wpływać na niektóre wartości oznaczane w składzie chemicznym krwi, takie jak: AspAT, AlAT, dehydrogenaza mleczanowa, triglicerydy, heksokinaza glukozy; obserwowane mogą być wartości równe zero; jest to związane z enzymatycznym sprzężeniem oznaczanego czynnika z układem utleniania-redukcji amidu kwasu nikotynowego (NAD), wpływ jest wynikiem podobieństwa pików absorpcji NADH (340 nm) i metronidazolu (322 nm) przy wartości pH 7.
W trakcie leczenia mogą wystąpić: napady drgawek, zawroty głowy, ból głowy oraz niewyraźne widzenie - w takim przypadku nie należy prowadzić pojazdów i nie obsługiwać maszyn.
