Reklama
Zelsiglat - skład
1 kaps. zawiera 100 mg lub 200 mg celekoksybu. Preparat zawiera laktozę.
Reklama
Zelsiglat - działanie
Niesteroidowy lek przeciwzapalny z grupy koksybów, selektywny inhibitor cyklooksygenazy typu 2 (COX-2). Wybiórcze inhibitory COX-2 hamują proces ogólnoustrojowego (i w związku z tym, prawdopodobnie śródbłonkowego) powstawania prostacyklin bez jednoczesnego wpływu na tromboksan w płytkach krwi. Celekoksyb dobrze się wchłania, osiąga Cmax w osoczu po ok. 2-3 h. Przyjmowanie leku wraz z posiłkiem (zwłaszcza bogatotłuszczowym) opóźnia wchłanianie celekoksybu o ok. 1 h, prowadząc do wydłużenia Tmax do ok. 4 h i zwiększenia biodostępności o ok. 20%. Wiązanie z białkami w zakresie terapeutycznych stężeń w surowicy wynosi ok. 97% i nie występuje preferencyjne wiązanie z erytrocytami. Metabolizm celekoksybu odbywa się głównie przy udziale CYP2C9. W osoczu zidentyfikowano 3 metabolity, które nie działają jako inhibitory COX-1 lub COX-2. U pacjentów z homozygotyczną formą polimorfizmu CYP2C9*3 aktywność CYP2C9 jest zmniejszona (znaczne zwiększenie AUC i Cmax). Szacuje się, że w zależności od grupy etnicznej, częstość występowania homozygotycznego genotypu *3/*3 wynosi 0,3-1 %. Główną drogą eliminacji celekoksybu jest jego metabolizm. Mniej niż 1% dawki jest wydalane wraz z moczem w postaci niezmienionej. Różnice osobnicze dotyczące ekspozycji na celekoksyb mogą być nawet 10-krotne. T0,5 w fazie eliminacji wynosi 8-12 h. Stan stacjonarny w osoczu zostaje osiągnięty w ciągu 5 dni leczenia.
Reklama
Zelsiglat - wskazania
Leczenie objawowe choroby zwyrodnieniowej stawów, reumatoidalnego zapalenia stawów oraz zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa u dorosłych. Decyzję o przepisaniu selektywnego inhibitora cyklooksygenazy-2 (COX-2) należy podejmować na podstawie oceny indywidualnych zagrożeń, mogących wystąpić u pacjenta.
Reklama
Zelsiglat - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Nadwrażliwość na sulfonamidy. Czynna choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy lub krwawienie z przewodu pokarmowego. Występowanie w wywiadzie astmy, ostrego zapalenia błony śluzowej nosa, polipów w jamie nosowej, obrzęku naczynioruchowego, pokrzywki lub innej reakcji alergicznej po przyjęciu kwasu acetylosalicylowego (aspiryny) lub innych NLPZ, w tym selektywnych inhibitorów COX-2. Ciężkie zaburzenia czynności wątroby (stężenie albumin w surowicy <25 g/l lub ≥10 w skali Child Pugh). Niewydolność nerek z oznaczonym CCr <30 ml/min. Choroba zapalna jelit. Zastoinowa niewydolność mięśnia sercowego (NYHA II-IV). Rozpoznana choroba niedokrwienna serca i (lub) choroba naczyń obwodowych oraz choroba naczyń mózgowych. Okres ciąży i stosowanie u kobiet w wieku rozrodczym, które nie stosują skutecznej metody antykoncepcji. Karmienie piersią.
Reklama
Zelsiglat - ostrzeżenia
Należy zachować ostrożność u pacjentów z grupy największego ryzyka wystąpienia działań niepożądanych w obrębie przewodu pokarmowego wywołanych stosowaniem NLPZ: pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów stosujących jednocześnie inne NLPZ lub kwas acetylosalicylowy, glikokortykosteroidy, pacjentów spożywających alkohol lub pacjentów z chorobami układu pokarmowego w wywiadzie, takimi jak owrzodzenia lub krwawienia z przewodu pokarmowego. Jednoczesne stosowanie celekoksybu i kwasu acetylosalicylowego (nawet, gdy jest przyjmowany w małych dawkach) powoduje dalsze zwiększenie ryzyka wystąpienia działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego. W długotrwałych badaniach klinicznych nie wykazano istotnej różnicy pod względem bezpieczeństwa stosowania w odniesieniu do przewodu pokarmowego pomiędzy selektywnymi inhibitorami COX-2 w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym a innymi NLPZ w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym. Należy unikać jednoczesnego podawania celekoksybu i leków z grupy NLPZ, innych niż kwas acetylosalicylowy. Ryzyko działań niepożądanych w obrębie układu krążenia w związku ze stosowaniem celekoksybu może zwiększać się wraz ze zwiększeniem dawki i długością okresu leczenia, z tego względu lek należy stosować jak najkrócej, w najmniejszej skutecznej dawce dobowej. Należy okresowo dokonywać ponownej oceny potrzeby stosowania leku łagodzącego objawy oraz stopnia odpowiedzi na leczenie, zwłaszcza u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów. Pacjenci, u których istnieje istotne ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, dotyczących układu krążenia (np. z nadciśnieniem tętniczym, hiperlipidemią, cukrzycą, osoby palące) mogą być leczeni celekoksybem jedynie po dokładnym rozważeniu celowości takiej terapii. Selektywne inhibitory COX-2 nie mogą być stosowane jako substytut kwasu acetylosalicylowego w profilaktyce chorób zakrzepowo-zatorowych układu krążenia, ponieważ nie wykazują działania przeciwpłytkowego. Z tego względu nie należy przerywać leczenia przeciwpłytkowego. Ze względu na ryzyko zatrzymywania płynów i wystąpienia obrzęków celekoksyb należy stosować ostrożnie u pacjentów z niewydolnością mięśnia sercowego, zaburzeniami czynności lewej komory lub nadciśnieniem oraz u pacjentów z istniejącymi uprzednio obrzękami z różnych przyczyn, ponieważ hamowanie prostaglandyn może pogorszyć czynność nerek i doprowadzić do zatrzymywania płynów. Z powodu ryzyka wystąpienia hipowolemii, wymagana jest ostrożność w leczeniu pacjentów przyjmujących leki moczopędne. Celekoksyb może prowadzić do wystąpienia, nieobecnego dotychczas nadciśnienia tętniczego lub spowodować nasilenie już obecnego nadciśnienia tętniczego, co może przyczynić się do zwiększonej częstości występowania zdarzeń sercowo-naczyniowych. Należy uważnie kontrolować ciśnienie tętnicze krwi w początkowym okresie stosowania celekoksybu oraz w trakcie leczenia. Zaburzenia czynności nerek, wątroby a szczególnie serca są bardziej prawdopodobne u pacjentów w podeszłym wieku, których należy objąć odpowiednią opieką medyczną. Ze względu na ryzyko działania toksycznego na nerki należy uważnie kontrolować w trakcie leczenia celekoksybem pacjentów z grup ryzyka: pacjenci z zaburzoną czynnością nerek, niewydolnością serca, zaburzeniem czynności wątroby oraz pacjenci w podeszłym wieku. Badania kliniczne celekoksybu wykazały, że wywiera on podobne działanie na nerki jak inne leki z grupy NLPZ. W czasie stosowania celekoksybu zgłaszano przypadki ciężkich reakcji ze strony wątroby (większość ciężkich zdarzeń niepożądanych ze strony wątroby rozwijała się w ciągu miesiąca od rozpoczęcia leczenia celekoksybem). Jeżeli podczas leczenia wystąpi pogorszenie czynności opisanych powyżej układów i (lub) narządów, należy podjąć właściwe leczenie lub rozważyć przerwanie leczenia celekoksybem. Celekoksyb hamuje cytochrom CYP2D6. Mimo, że nie jest on silnym inhibitorem tego enzymu, może okazać się konieczne zmniejszenie indywidualnie ustalanej dawki leków metabolizowanych przez CYP2D6. Należy zachować ostrożność u pacjentów, u których stwierdza się słaby metabolizm zależny od cytochromu CYP2C9. Ze względu na ryzyko wystąpienia ciężkich reakcji skórnych i objawów ciężkiej nadwrażliwości, należy przerwać stosowanie celekoksybu w wypadku wystąpienia pierwszych objawów wysypki skórnej, zmian na błonach śluzowych lub jakichkolwiek innych objawów nadwrażliwości. U pacjentów z nadwrażliwością na sulfonamidy lub inne leki w wywiadzie może występować większe ryzyko wystąpienia ciężkich objawów skórnych lub reakcji uczuleniowej. Celekoksyb może maskować gorączkę lub inne objawy stanu zapalnego. Ze względu na zwiększone ryzyko krwawienia należy zachować ostrożność podczas stosowania celekoksybu w skojarzeniu z warfaryną lub innymi doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi, w tym nowymi lekami przeciwzakrzepowymi (np. apiksabanem, dabigatranem i rywaroksabanem); należy ściśle monitorować parametry krzepnięcia krwi. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Reklama
Zelsiglat - ciąża
Stosowanie celekoksybu jest przeciwwskazane u kobiet w ciąży i u kobiet w wieku rozrodczym, które nie stosują skutecznej metody antykoncepcji. Jeśli kobieta zajdzie w ciążę w czasie leczenia, należy przerwać podawanie celekoksybu. W badaniach na zwierzętach (szczury i króliki) wykazano toksyczny wpływ na reprodukcję, w tym wady rozwojowe. Hamowanie syntezy prostaglandyn może mieć niekorzystny wpływ na ciążę. Dane z badań epidemiologicznych wskazują na zwiększone ryzyko poronienia samoistnego po zastosowaniu inhibitorów syntezy prostaglandyn we wczesnej ciąży. Celekoksyb może wywoływać atonię macicy i przedwczesne zamknięcie przewodu tętniczego w ostatnim trymestrze ciąży. Kobiety przyjmujące celekoksyb nie powinny karmić piersią. Ze względu na mechanizm działania, leki z grupy NLPZ, w tym celekoksyb, mogą opóźniać lub uniemożliwiać pękanie pęcherzyków jajnikowych, co wiąże się z odwracalną niepłodnością u niektórych kobiet.
Reklama
Zelsiglat - efekty uboczne
Bardzo często: nadciśnienie tętnicze (w tym nasilenie nadciśnienia tętniczego). Często: zawał mięśnia sercowego, zapalenie błony śluzowej nosa, kaszel, duszność, nudności, ból brzucha, biegunka, niestrawność, wzdęcia z oddawaniem gazów, wymioty, dysfagia, wysypka, świąd (w tym uogólniony świąd), ból stawów, objawy grypopodobne, obrzęk obwodowy (zatrzymywanie płynów), urazy (przypadkowe urazy). Niezbyt często: niedokrwistość, hiperkaliemia, niepokój, depresja, zmęczenie, udar mózgu, parestezje, senność, niewyraźne widzenie, zapalenie spojówek, szumy uszne, niedosłuch, niewydolność serca, kołatanie, częstoskurcz, skurcz oskrzeli, zaparcia, zapalenie błony śluzowej żołądka, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie w obrębie żołądka i jelit (w tym pogorszenie przebiegu zapalenia w obrębie żołądka i jelit), odbijanie ze zwracaniem treści żołądkowej lub gazu, nieprawidłowa czynność wątroby, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych (w tym zwiększenie aktywności AspAT i AlAT), pokrzywka, wybroczyny, skurcze mięśni (kurcze nóg), zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, obrzęk twarzy, ból w klatce piersiowej. Rzadko: leukopenia, małopłytkowość, stan splątania, omamy, ataksja, zaburzenia smaku, krwotok do wnętrza oka, arytmia, zatorowość płucna, uderzenia gorąca, zapalenie płuc, krwotoki z przewodu pokarmowego, owrzodzenie dwunastnicy, owrzodzenie żołądka, owrzodzenie przełyku, owrzodzenie jelit i owrzodzenie jelita grubego, perforacja jelit, zapalenie przełyku, smoliste stolce, zapalenie trzustki, zapalenie okrężnicy, zapalenie wątroby, obrzęk naczynioruchowy, łysienie, uczulenie na światło, ostra niewydolność nerek, niedobór sodu we krwi (hiponatremia), zaburzenia menstruacyjne. Bardzo rzadko: pancytopenia, wstrząs anafilaktyczny, reakcja anafilaktyczna, krwotok wewnątrzczaszkowy (w tym krwotok wewnątrzczaszkowy zakończony zgonem), jałowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, padaczka (w tym pogorszenie przebiegu padaczki), utrata smaku, utrata węchu, zamknięcie tętnicy siatkówkowej, zamknięcie żyły siatkówkowej, zapalenie naczyń, niewydolność wątroby (czasami zakończona zgonem lub wymagająca przeszczepu wątroby), piorunujące zapalenie wątroby (niekiedy zakończone zgonem), martwica wątroby, zastój żółci, cholestatyczne zapalenie wątroby, żółtaczka, zapalenie skóry złuszczające, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, reakcja polekowa z eozynofilią i objawami uogólnionymi (DRESS), ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP), pęcherzowe zapalenie skóry, zapalenie mięśni, cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek, zespół nerczycowy, submikroskopowe kłębuszkowe zapalenie nerek. Częstość nieznana: niepłodność u kobiet (zmniejszenie płodności u kobiet). Dodatkowe, wcześniej nieznane działania niepożądane, obserwowane w badaniach zapobiegania polipom gruczolakowatym, u pacjentów otrzymujących celekoksyb w dawce dobowej 400 mg w 2 badaniach klinicznych trwających do 3 lat: często: dławica piersiowa, zespół jelita drażliwego, kamica nerkowa, zwiększone stężenie kreatyniny we krwi, łagodny rozrost gruczołu krokowego, zwiększenie masy ciała; niezbyt często: zakażenie bakterią Helicobacter, półpasiec, róża, odoskrzelowe zapalenie płuc, zapalenie błędnika, infekcje dziąseł, tłuszczaki, męt w ciele szklistym, krwotok spojówkowy, zakrzepica żył głębokich, dysfonia, krwotok hemoroidalny, częste oddawanie stolca, owrzodzenie błony śluzowej jamy ustnej, alergiczne zapalenie skóry, torbiele galaretowate, oddawanie moczu w nocy, krwotok z dróg rodnych, tkliwość piersi, złamania kończyn dolnych, zwiększone stężenie sodu we krwi.
Zelsiglat - interakcje
Ze względu na zwiększone ryzyko powikłań krwotocznych u pacjentów stosujących celekoksyb w skojarzeniu z warfaryną lub innymi doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi, w tym nowymi lekami przeciwzakrzepowymi (np. apiksabanem, dabigatranem i rywaroksabanem) należy zachować ostrożność i monitorować działanie przeciwzakrzepowe (kontrolować czas protrombinowy, INR), szczególnie podczas pierwszych kilku dni po rozpoczęciu terapii lub po zmianie dawki. Opisywano przypadki krwawień związanych z wydłużeniem czasu protrombinowego u pacjentów (głównie w podeszłym wieku), przyjmujących jednocześnie warfarynę i celekoksyb, niektóre z nich były zakończone zgonem. NLPZ mogą zmniejszać skuteczność leków przeciwnadciśnieniowych, w tym inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II, diuretyków i leków β-adrenolitycznych. Związane z tymi lekami ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek, która jest na ogół przemijająca, może być zwiększone u niektórych pacjentów z zaburzoną czynnością nerek (np. odwodnionych lub w podeszłym wieku) podczas stosowania inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II i (lub) diuretyków w skojarzeniu z NLPZ, w tym z celekoksybem. Dlatego leczenie skojarzone należy stosować ostrożnie, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku. Pacjenci powinni być odpowiednio nawodnieni, należy pamiętać o kontrolowaniu czynności nerek po rozpoczęciu leczenia skojarzonego i powtarzać je okresowo. W 28-dniowym badaniu klinicznym u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym stopnia I lub II, otrzymujących lizynopryl, podawanie celekoksybu w dawce 200 mg 2 razy na dobę nie spowodowało istotnego statystycznie wzrostu średniego dobowego ciśnienia skurczowego ani rozkurczowego, ustalonego w trakcie 24-h pomiaru ambulatoryjnego, w porównaniu do grupy placebo. Podczas ostatniego badania kontrolnego 48% pacjentów przyjmujących celekoksyb w dawce 200 mg 2 razy na dobę, uznano za opornych na lizynopryl (oporność definiowano jako ciśnienie rozkurczowe mierzone mankietem ciśnieniowym >90 mmHg lub wzrost tego parametru o >10% w stosunku do wartości początkowych) w porównaniu do 27% pacjentów w grupie placebo; różnica między grupami była istotna statystycznie. Jednoczesne stosowanie leków z grupy NLPZ i cyklosporyny lub takrolimusu może zwiększać działanie nefrotoksyczne cyklosporyny lub takrolimusu. Należy monitorować czynność nerek w przypadku jednoczesnego stosowania celekoksybu i któregokolwiek z tych leków. Celekoksyb może być podawany razem z małą dawką kwasu acetylosalicylowego, nie może być jednak stosowany zamiast kwasu acetylosalicylowego w profilaktyce chorób układu krążenia. Podczas stosowania celekoksybu w skojarzeniu z małymi dawkami kwasu acetylosalicylowego ryzyko wystąpienia owrzodzeń przewodu pokarmowego lub innych działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego jest większe niż podczas stosowania celekoksybu w monoterapii. Celekoksyb jest inhibitorem CYP2D6. Stężenia w osoczu leków, które są substratami tego enzymu, mogą zwiększać się podczas jednoczesnego stosowania celekoksybu. Do leków metabolizowanych przez CYP2D6 należą między innymi leki przeciwdepresyjne (trójcykliczne i inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny), neuroleptyki i leki przeciwarytmiczne. Może zaistnieć konieczność zmniejszenia indywidualnie ustalonej dawki substratów CYP2D6 o wąskim przedziale terapeutycznym po rozpoczęciu leczenia celekoksybem lub zwiększenia jej po zakończeniu terapii celekoksybem. Jednoczesne podawanie celekoksybu w dawce 200 mg 2 razy na dobę prowadziło do 2,6-krotnego wzrostu stężenia dekstrometorfanu w osoczu i 1,5-krotnego wzrostu stężenia metoprololu w osoczu (substratów CYP2D6). W badaniach in vitro wykazano zdolność celekoksybu do hamowania metabolizmu katalizowanego przez CYP2C19. Kliniczne znaczenie badań in vitro nie jest znane. Przykładami leków metabolizowanych przez CYP2C19 jest diazepam, cytalopram i imipramina. U pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów nie stwierdzono, aby celekoksyb istotnie wpływał na farmakokinetykę (osoczowy lub nerkowy klirens) metotreksatu (w dawkach stosowanych w reumatologii). W przypadku stosowania obu leków jednocześnie należy jednak rozważyć odpowiednią kontrolę toksycznego działania metotreksatu. U zdrowych osób jednoczesne stosowanie 200 mg celekoksybu 2 razy na dobę z 450 mg litu 2 razy na dobę powodowało średnie zwiększenie Cmax litu o 16% i AUC litu o 18%. Dlatego należy dokładnie obserwować pacjentów przyjmujących związki litu podczas rozpoczynania lub przerwania leczenia celekoksybem. W badaniu interakcji celekoksyb nie wywierał istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę doustnych leków antykoncepcyjnych (1 mg noretysteronu + 35 µg etynylestradiolu). Celekoksyb nie zaburza, w zakresie istotnym klinicznie, farmakokinetyki tolbutamidu (substrat CYP2C9) lub glibenklamidu. U pacjentów z zaburzonym metabolizmem zależnym od CYP2C9 oraz u których występuje zwiększone narażenie na celekoksyb, jednoczesne podawanie leków będących inhibitorami CYP2C9, takich jak flukonazol, może prowadzić do dalszego jego nasilenia. U pacjentów z upośledzeniem metabolizmu zależnego od CYP2C9 należy unikać takiego leczenia skojarzonego. Ponieważ celekoksyb jest metabolizowany głównie przez CYP2C9, należy zmniejszyć o połowę jego dawkę u pacjentów otrzymujących flukonazol. Jednoczesne zastosowanie pojedynczej dawki 200 mg celekoksybu i 200 mg raz na dobę flukonazolu, który jest silnym inhibitorem CYP2C9, powodowało średnie zwiększenie Cmax celekoksybu o 60% i AUC o 130%. Jednoczesne stosowanie induktorów CYP2C9, takich jak ryfampicyna, karbamazepina i barbiturany, może zmniejszać stężenie celekoksybu w osoczu. Nie zaobserwowano, aby ketokonazol lub preparaty zobojętniające wywierały wpływ na farmakokinetykę celekoksybu.
Zelsiglat - dawkowanie
Doustnie. Lek należy stosować jak najkrócej, w najmniejszej skutecznej dawce dobowej, ponieważ ryzyko powikłań ze strony układu krążenia może wzrastać wraz ze zwiększeniem dawki i długością leczenia. Należy okresowo dokonywać ponownej oceny potrzeby stosowania leku łagodzącego objawy oraz stopnia odpowiedzi na leczenie, zwłaszcza u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów. Maksymalna zalecana dawka dobowa wynosi 400 mg we wszystkich wskazaniach. Choroba zwyrodnieniowa stawów. Zwykle zalecana dawka wynosi 200 mg na dobę w 1 lub 2 dawkach podzielonych. U niektórych pacjentów, w przypadku nieuzyskania poprawy, zastosowanie dawki 200 mg 2 razy na dobę może zwiększyć skuteczność. W przypadku nieuzyskania poprawy skuteczności leczenia po 2 tyg., należy rozważyć zastosowanie innych rodzajów leczenia. Reumatoidalne zapalenie stawów. Zalecana początkowa dawka dobowa wynosi 200 mg w 2 dawkach podzielonych. W razie potrzeby, dawkę można następnie zwiększyć do 200 mg 2 razy na dobę. W przypadku nieuzyskania poprawy skuteczności terapii po 2 tyg., należy rozważyć zastosowanie innych rodzajów leczenia. Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa. Najczęściej zalecana dawka dobowa wynosi 200 mg raz na dobę lub w 2 dawkach podzielonych. U pacjentów, u których złagodzenie objawów jest niewystarczające, bardziej skuteczne może być zwiększenie dawki do 400 mg raz na dobę lub w 2 dawkach podzielonych. Jeśli, mimo zwiększenia dawki, w ciągu 2 tyg. nie nastąpi poprawa skuteczności terapii, należy rozważyć zastosowanie innych metod leczenia. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku >65 lat początkowo należy stosować dawkę 200 mg; w razie potrzeby można ją następnie zwiększyć do 200 mg 2 razy na dobę; szczególną ostrożność należy zachować w przypadku pacjentów w podeszłym wieku o mc. mniejszej niż 50 kg. Celekoksyb nie jest wskazany do stosowania u dzieci - nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności leku u dzieci. Należy zachować ostrożność, podając celekoksyb pacjentom, u których stwierdzono lub u których podejrzewa się upośledzenie metabolizmu zależnego od CYP2C9 na podstawie dotychczasowej historii choroby lub wywiadu zebranego od pacjenta i (lub) doświadczenia ze stosowaniem innych substratów CYP2C9; należy rozważyć rozpoczęcie leczenia od podania dawki o połowę mniejszej od zalecanej. U pacjentów z umiarkowanie nasilonym zaburzeniem czynności wątroby i stężeniem albumin w surowicy od 25 g/l do 35 g/l, leczenie celekoksybem należy rozpocząć od dawki o połowę mniejszej od zalecanej; dotychczasowe doświadczenia ograniczają się tylko do pacjentów z marskością wątroby. Lek jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (stężenie albumin w surowicy <25 g/l lub ≥10 w skali Child Pugh). Doświadczenie ze stosowaniem celekoksybu u pacjentów z lekkim do umiarkowanego zaburzeniem czynności nerek jest ograniczone, dlatego w takich przypadkach należy zachować ostrożność. Lek jest przeciwwskazany u pacjentów z niewydolnością nerek z CCr <30 ml/min. Sposób podania. Lek może być przyjmowany z posiłkiem lub bez.
Zelsiglat - uwagi
Pacjenci, u których podczas stosowania celekoksybu występują zawroty głowy lub senność, nie powinni prowadzić pojazdów i obsługiwać maszyn.
