Mały obieg krwi
Krwiobieg mały, zwany również krążeniem płucnym, stanowi odrębny i zamknięty element układu krwionośnego człowieka. Łączny serce i płuca umożliwiając natlenianie krwi krążącej w organizmie. Krążenie płucne rozpoczyna się prawą komorą serca (łac. ventriculus dexter), a kończy w lewym przedsionku serca (atrium sinistrum). Uboga w tlen krew wypływa z serce i płynie tętnicami do płuc, natomiast bogata w tlen powraca żyłami do lewego przedsionka serca.
Krwiobieg mały - schemat działania
W organizmie człowieka odtlenowana krew powraca z narządów wewnętrznych do prawego przedsionka serca, a nastepnie prawej komory, wypompowywana jest z niej przez zastawkę pnia płucnego (valva trunci pulmonalis). Dalej płynie pniem płucnym (truncus pulmonalis) dzielącym się bezpośrednio pod łukiem aorty (arcus aortae) na dwie tętnice płucne: prawą i lewą (arteriae pulmonales).
Poszczególne tętnice wnikają do płuc (odpowiednio do prawego i lewego płuca) i tu rozgałęziają się aż do utworzenia cienkościennych włośniczek oplatających pęcherzyki płucne (alveolus), na granicy których dochodzi do wymiany gazowej.
Przez barierę pęcherzykowo-włośniczkową zgodnie z gradientem ciśnień parcjalnych, tlen z powietrza przenika z pecherzyków płucnych do krwi, gdzie zostaje w większości związany z hemoglobiną, a dwutlenek węgla przenika z włośniczek do pęcherzyków płucnych, a nastepnie zostaje wydalony z ustroju.
Utlenowana i oczyszczona z dwutlenku węgla krew powraca żyłami płucnymi (venae pulmonales) do przedsionka lewego, a tam przez zastawkę dwudzielną (mitralną) wpływa do lewej komory serca, gdzie zaczyna się duży krwiobieg krwi.
