Reklama
Famogast - skład
1 tabl. powl. zawiera 40 mg famotydyny. Preparat zawiera czerwień koszenilową (E124).
Reklama
Famogast - działanie
Kompetycyjny inhibitor receptorów histaminowych H2, znajdujących się w ścianie komórek okładzinowych żołądka. Famotydyna hamuje wydzielanie kwasu solnego, również stymulowane pokarmem i pentagastryną, oraz zmniejsza stężenie pepsyny w soku żołądkowym. Czas działania jednorazowej dawki famotydyny utrzymuje się przez 10-12 h. Około 40-50% doustnie przyjętej dawki famotydyny wchłania się z przewodu pokarmowego. Cmax po zastosowaniu jednorazowej dawki 40 mg, wynosi 199,2 + 61,8 ng/ml i występuje po około1-3 h. Pokarm lub produkty zobojętniające (antacida) nie mają znaczącego wpływu na wchłanianie leku. Famotydyna przenika do mleka oraz minimalnie do płynu mózgowo-rdzeniowego. Metabolizowana jest w wątrobie na drodze S-oksydacji, głównie do nieczynnego sulfotlenku famotydyny. T0,5 u dorosłych z prawidłową czynnością nerek wynosi średnio od 2,5-4 h, wydłuża się natomiast u pacjentów z niewydolnością nerek. Substancja wydalana jest z moczem w postaci niezmienionej. Mała ilość preparatu jest wydalana w postaci sulfotlenku. Famotydyny nie można usunąć z ustroju na drodze hemodializy.
Reklama
Famogast - wskazania
Choroba wrzodowa dwunastnicy. Zapobieganie nawrotom choroby wrzodowej dwunastnicy po wyleczeniu jej aktywnej postaci. Stany chorobowe związane z nadmiernym wydzielaniem kwasu solnego (zespół Zollingera-Ellisona). Choroba wrzodowa żołądka. Leczenie choroby refluksowej przełyku. Zapobieganie nawrotom choroby refluksowej przełyku oraz wystąpieniu nadżerek lub owrzodzeń w przebiegu choroby refluksowej przełyku.
Reklama
Famogast - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Zaobserwowano nadwrażliwość krzyżową w tej grupie związków, w związku z tym nie należy podawać famotydyny pacjentom, u których stwierdzono nadwrażliwość na inne preparaty z grupy antagonistów receptorów H2 w wywiadzie.
Reklama
Famogast - ostrzeżenia
Przed rozpoczęciem leczenia u pacjentów z owrzodzeniem żołądka należy wykluczyć jego nowotworowy charakter (leczenie famotydyną może maskować objawy choroby nowotworowej żołądka). Famotydyna wydalana jest głównie przez nerki, dlatego należy zachować ostrożność podczas stosowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Należy zmniejszyć dawkę do 20 mg na noc, gdy CCr wynosi < 10 ml/min. Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania preparatu u dzieci nie zostały zbadane. Podczas podawania famotydyny pacjentom w podeszłym wieku w trakcie badań klinicznych nie obserwowano wzrostu częstości występowania lub zmiany rodzaju działań niepożądanych związanych ze stosowaniem leku. Nie jest wymagana modyfikacja dawki tylko ze względu na wiek. W przypadku długotrwałego stosowania wysokich dawek zalecane jest kontrolowanie obrazu krwi i czynności wątroby. W przypadku długotrwałej choroby wrzodowej, należy unikać nagłego odstawienia preparatu po złagodzeniu objawów. Ze względu na zawartość czerwieni koszenilowej preparat może powodować reakcje alergiczne.
Reklama
Famogast - ciąża
Nie zaleca się stosowania famotydyny w czasie ciąży, dlatego preparat może być stosowany w okresie ciąży tylko w przypadku bezwzględnej konieczności. Przed podjęciem decyzji o podaniu famotydyny w czasie ciąży, lekarz powinien ocenić potencjalne korzyści w stosunku do ewentualnego ryzyka wynikającego z jej stosowania. Kobiety karmiące piersią powinny zaprzestać stosowania famotydyny lub karmienia piersią, gdyż famotydyna przenika do mleka kobiecego.
Reklama
Famogast - efekty uboczne
Często: ból głowy, zawroty głowy, zaparcia, biegunka. Niezbyt często: anoreksja, zaburzenia smaku, suchość w jamie ustnej, nudności i (lub) wymioty, uczucie dyskomfortu lub pełności w jamie brzusznej, wzdęcia, wysypka, świąd, pokrzywka, zmęczenie. Bardzo rzadko: pancytopenia, leukopenia, trombocytopenia, agranulocytoza, neutropenia, reakcje nadwrażliwości (anafilaksja, obrzęk naczynioruchowy, skurcz oskrzeli), przemijające zaburzenia psychiczne w tym depresja, stany lękowe, pobudzenie, dezorientacja, splątanie i omamy, spadek libido, bezsenność, drgawki, napady padaczkowe typu grand mal (zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek), parestezje, senność, blok przedsionkowo-komorowy po dożylnym podaniu antagonisty receptora H2, wydłużenie odcinka QT (zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek), śródmiąższowe zapalenie płuc (czasami śmiertelne), zaburzenia aktywności enzymów wątrobowych, zapalenie wątroby, żółtaczka cholestatyczna, łysienie, zespół Stevensa-Johnsona/toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (czasem ze skutkiem śmiertelnym), bóle stawów, kurcze mięśni, impotencja, ucisk w klatce piersiowej. Obserwowano rzadkie przypadki ginekomastii jednak w kontrolowanych badaniach klinicznych częstość jej występowania nie była większa niż u pacjentów otrzymujących placebo.
Famogast - interakcje
Famotydyna nie wykazuje klinicznie ważnych interakcji. Nie wchodzi w interakcje z lekami metabolizowanymi przez układ enzymatyczny cytochromu P-450 (np. warfaryna, teofilina, fenytoina, diazepam, propranolol, aminofenazon, fenazon). Pokarm może w niewielkim stopniu zmniejszyć biodostępność famotydyny, co nie ma znaczenia klinicznego. Badania nie wykazały spodziewanego zwiększenia stężenia alkoholu we krwi po jego spożyciu. Zmiany pH treści żołądkowej mogą wpływać na biodostępność niektórych leków skutkując zmniejszeniem wchłaniania atazanawiru. Wchłanianie ketokonazolu i itrakonazolu może zostać zmniejszone. Ketokonazol należy podawać na 2 h przed podaniem famotydyny. Leki zobojętniające kwas solny w żołądku mogą zmniejszać wchłanianie famotydyny i prowadzić do obniżenia jej stężenia w surowicy - famotydynę należy przyjmować na 1-2 h przed podaniem leków zobojętniających kwas solny w żołądku. Podanie probenecydu może opóźnić eliminację famotydyny. Należy unikać jednoczesnego podawania famotydyny i probenecydu. Należy unikać jednoczesnego podawania sukralfatu w ciągu 2 h po podaniu famotydyny. Istnieje ryzyko utraty skuteczności węglanu wapnia jako środka wiążącego fosforany u pacjentów poddawanych hemodializie, jeśli podaje się go jednocześnie z famotydyną. Należy zachować szczególną ostrożność podczas skojarzonego podawania famotydyny z rylpiwiryną. W takim przypadku famotydynę należy przyjmować raz na dobę. Należy również stosować dokładny schemat dawkowania z podawaniem famotydyny co najmniej 12 h przed lub 4 h po podaniu rylpiwiryny. W badaniu pojedyncza dawka 40 mg famotydyny przyjęta 2 h przed pojedynczą dawką 150 mg rylpiwiryny (23 osoby) zmniejszyła AUC i Cmax rylpiwiryny odpowiednio o 76% i 85%. Jednak gdy tę samą dawkę famotydyny przyjęto 4 h po rylpiwirynie (24 osoby), AUC i Cmax rylpiwiryny wzrosły odpowiednio o 13% i 21%. Przyjmowanie famotydyny 12 godzin przed rylpiwiryną (24 osoby) zmniejszyło AUC rylpiwiryny o 9%, ale nie było to istotne statystycznie.
Famogast - dawkowanie
Doustnie. Dorośli. Choroba wrzodowa dwunastnicy: 40 mg przed snem przez 4-8 tyg. U większości pacjentów wyleczenie uzyskuje się po 4 tyg. terapii. W razie potrzeby terapię można przedłużyć do 8 tyg. Zapobieganie nawrotom choroby wrzodowej dwunastnicy: 20 mg bezpośrednio przed snem. Stany chorobowe związane z nadmiernym wydzielaniem kwasu solnego (zespół Zollingera-Ellisona): początkowo 20 mg co 6 h. Dawkowanie podtrzymujące powinno być dostosowane indywidualnie, w zależności od stanu pacjenta i reakcji na leczenie. Choroba wrzodowa żołądka: zwykle 40 mg bezpośrednio przed snem. Wyleczenie uzyskuje się po 4-8 tyg. terapii. Choroba refluksowa przełyku: leczenie dolegliwości w przebiegu choroby refluksowej przełyku: 20 mg 2 razy na dobę przez 6-12 tyg. Większość pacjentów odczuwa poprawę po 2 tyg. leczenia. Jeżeli w przebiegu choroby refluksowej przełyku doszło do nadżerek lub owrzodzeń przełyku: zwykle 40 mg 2 razy na dobę przez 6-12 tyg. Zapobieganie nawrotom choroby refluksowej przełyku oraz wystąpieniu nadżerek lub owrzodzeń w przebiegu choroby refluksowej przełyku: 20 mg 2 razy na dobę. Szczególne grupy pacjentów. Aby uniknąć nadmiernego gromadzenia się leku u pacjentów z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością nerek, dawka famotydyny może być zmniejszona do połowy dawki lub okres pomiędzy podaniem kolejnych dawek może być wydłużony do 36-48 h, w zależności od odpowiedzi klinicznej pacjenta. U pacjentów w podeszłym wieku należy stosować jak w przypadku młodszych pacjentów. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania famotydyny u dzieci.
Famogast - uwagi
U niektórych pacjentów obserwowano objawy niepożądane ze strony OUN (np. zawroty głowy), które mogą zaburzać sprawność psychofizyczną. Jeśli wystąpią takie objawy niepożądane nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn. Tabl. można dzielić na równe dawki.
