Reklama
Mono TAD - skład
1 tabl. o przedłużonym uwalnianiu zawiera 100 mg monoazotanu izosorbidu.
Reklama
Mono TAD - działanie
Lek z grupy organicznych azotanów o bezpośrednim działaniu rozkurczającym na mięśnie gładkie ściany naczyń krwionośnych. Mechanizm działania polega na uwalnianiu tlenku azotu (NO), który powoduje rozkurcz mięśni gładkich w ścianach naczyń żylnych i tętniczych (w tym wieńcowych). Rozszerzenie naczyń żylnych zmniejsza powrót krwi do serca prowadząc do zmniejszenia objętości komór i ciśnienia napełniania komór - zmniejszenie obciążenia wstępnego serca. Mniejszy rozmiar komór serca i napięcie ścian komór powoduje zmniejszenie zapotrzebowanie mięśnia sercowego na tlen. Z kolei w następstwie rozszerzenia naczyń tętniczych dochodzi do zmniejszenia obciążenia następczego. Monoazotan izosorbidu po podaniu doustnym wchłania się szybko i całkowicie (biodostępność 90-100%). Jest metabolizowany w wątrobie do nieaktywnych metabolitów. T0,5 wynosi 4-5 h. Wydalany jest w postaci metabolitów przez nerki.
Reklama
Mono TAD - wskazania
Profilaktyka i długotrwałe leczenie dusznicy bolesnej.
Reklama
Mono TAD - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na monoazotan izosorbidu, inne azotany organiczne lub pozostałe składniki preparatu. Jaskra z zamkniętym kątem przesączania, uraz głowy, krwawienie wewnątrzczaszkowe, niedokrwistość, kardiomiopatia przerostowa zaporowa, zaciskające zapalenie osierdzia, tamponada serca, ostra niewydolność krążenia (wstrząs, zapaść krążeniowa), wstrząs kardiogenny (z wyjątkiem sytuacji, w których kontrapulsacja wewnątrzaortalna lub leki o dodatnim działaniu inotropowym zapewniają dostatecznie wysokie ciśnienie późnorozkurczowe w lewej komorze), niskie ciśnienie tętnicze krwi (ciśnienie skurczowe poniżej 90 mmHg). Nie stosować u pacjentów z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Nie stosować razem z inhibitorami fosfodiesterazy typu 5.
Reklama
Mono TAD - ostrzeżenia
Ostrożnie stosować u pacjentów z niskim ciśnieniem napełniania komór serca (np. w świeżym zawale mięśnia sercowego, upośledzonej wydolności lewej komory serca), szczególnie jeśli ciśnienie skurczowe spadnie poniżej 90 mmHg; z hipowolemią, niedociśnieniem i zawałem prawej komory; ze zwężeniem zastawki aortalnej i/lub mirtalnej; tendencją do zapaści ortostatycznych; z podwyższonym ciśnieniem śródczaszkowym. Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby lub nerek. Nie stosować w celu przerwania bólu dławicowego. Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania leku u dzieci nie zostały ustalone.
Reklama
Mono TAD - ciąża
W ciąży i okresie karmienia piersią stosować jedynie w przypadku, gdy korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu lub karmionego dziecka.
Reklama
Mono TAD - efekty uboczne
Bardzo często: ból głowy; często: zawroty głowy, napadowa tachykardia, niedociśnienie i/lub niedociśnienie ortostatyczne (szczególnie na początku terapii lub podczas zwiększania dawki), zmęczenie; niezbyt często: zaostrzenie objawów dławicy piersiowej, migotanie przedsionków, bradykardia, omdlenie, nudności, wymioty, impotencja, nagłe zaczerwienie twarzy, skórne reakcje nadwrażliwości, zapaść; bardzo rzadko: złuszczające zapalenie skóry.
Mono TAD - interakcje
Hipotensyjne działanie preparatu mogą nasilać inne leki hipotensyjne: inhibitory ACE, β-adrenolityki, antagoniści kanału wapniowego, diuretyki, a także neuroleptyki, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne oraz alkohol. Nie stosować jednocześnie z inhibitorami 5-fosfodiesterazy, np. z sildenafilem, wardenafilem, tadalafilem (możliwe znaczne obniżenie ciśnienia krwi, które może spowodować zagrożenie dla życia). Inhibitory CYP3A4 (m.in. azolowe leki przeciwgrzybicze, cyprofloksacyna, klarytromycyna, diklofenak, doksycyklina, erytromycyna, imatynib, izoniazyd, nefazodon, nikardypina, propofol, inhibitory proteazy, chinidyna, werapamil) mogą nasilać, natomiast induktory CYP3A4 (m.in. aminoglutetymid, karbamazepina, nafcylina, newirapina, fenobarbital, fenytoina, rifampicyna) mogą osłabiać działanie hipotensyjne monoazotanu izosorbidu. Przyjmowanie leku jednocześnie z dihydroergotaminą może prowadzić do zwiększenia stężenia dihydroergotaminy we krwi i spowodować wzrost ciśnienia tętniczego.
Mono TAD - dawkowanie
Doustnie. Dorośli: 1 tabl. (100 mg) raz na dobę. Jeżeli pacjent nie przyjmował wcześniej azotanów i/lub jego krążenie jest niestabilne zaleca się podawanie przez pierwsze 4 dni leczenia 1/2 tabl. raz na dobę, aby - w przypadku dobrej tolerancji - przejść do standardowego sposobu dawkowania. Zaleca się rozpoczynanie leczenia od mniejszych dawek monoazotanu izosorbidu, stopniowo je zwiększając aż do uzyskania zadowalających efektów leczniczych. Opisywano rozwój tolerancji lub powstanie tolerancji krzyżowej z innymi azotanami - należy unikać długotrwałego stosowania dużych dawek monoazotanu izosorbidu. U osób w podeszłym wieku, z niewydolnością wątroby lub nerek dawkowanie powinno być dobrane indywidualnie. Tabletki przyjmować z dużą ilością płynu, nie rozgryzać.
Mono TAD - uwagi
Lek może upośledzać sprawność psychofizyczną, zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
