Reklama
Multaq - skład
1 tabl. zawiera 400 mg dronedaronu (w postaci chlorowodorku). Preparat zawiera laktozę.
Reklama
Multaq - działanie
Lek przeciwarytmiczny. Ma właściwości elektrofizjologiczne typowe dla wszystkich czterech klas leków przeciwarytmicznych wg klasyfikacji Vaughana i Williamsa. Dronedaron wykazuje zdolność blokowania licznych kanałów jonowych, hamując przepływ jonów potasowych (włączając IK(Ach), IKur, IKr, IKs), a dzięki temu wydłuża czas trwania potencjału czynnościowego serca i okresu refrakcji (klasa III). Hamuje także przepływ sodu (klasa Ib) i wapnia (klasa IV). Dronedaron w sposób niekompetycyjny przeciwdziała również aktywacji receptorów adrenergicznych (klasa II). Dronedaron zmniejsza częstość akcji serca w modelach zwierzęcych. Wydłuża czas trwania cyklu Wenckebacha oraz odstępów AH, PQ i QT. Lek nie wywiera wyraźnego wpływu, lub wydłuża w niewielkim stopniu odstęp QTc, ale bez zmian w zakresie odstępu HV i QRS. Wydłuża czas trwania okresu efektywnej refrakcji przedsionka i węzła przedsionkowo-komorowego. Okres efektywnej refrakcji komór był nieznacznie wydłużony wykazywał niewielki związek z częstością fali zwrotnej. Dronedaron obniża ciśnienie tętnicze krwi, kurczliwość mięśnia sercowego (dP/dt max) i zmniejsza zużycie tlenu przez mięsień sercowy, nie wywołując zmian frakcji wyrzutowej lewej komory. Powoduje rozkurcz naczyń krwionośnych w obrębie tętnic wieńcowych (w wyniku aktywacji szlaku tlenku azotu) i tętnicach obwodowych. Dronedaron wykazuje pośrednie działanie adrenolityczne i częściowe działanie antagonistyczne wobec bodźców adrenergicznych. Zmniejsza zmiany ciśnienia krwi w odpowiedzi na adrenalinę za pośrednictwem receptorów α-adrenergicznych oraz odpowiedź na izoproterenol za pośrednictwem receptorów β1- i β2-adrenergicznych. Dronedaron dobrze wchłania się po podaniu doustnym (co najmniej 70%). Ze względu na metabolizm pierwszego przejścia bezwzględna dostępność biologiczna leku (podawanego z pokarmem) wynosi tylko 15%. Równoczesne przyjmowanie pokarmu zwiększa dostępność biologiczną dronedaronu średnio 2- do 4-krotnie. Po przyjęciu leku z pokarmem Cmax dronedaronu i głównego metabolitu (N-debutylodronedaronu) jest osiągane w ciągu 3-6 h. Stan stacjonarny jest osiągany w ciągu 4-8 dni leczenia. Wiązanie dronedaronu i N-debutylo dronedaronu z białkami osocza wynosi odpowiednio 99,7% i 98,5% i nie ma charakteru wysycalnego. Oba związki wiążą się głównie z albuminami. Lek jest intensywnie metabolizowany, głównie przy udziale CYP3A4, do N-debutylodronedaronu, który wykazuje aktywność farmakodynamiczną, ale siła działania metabolitu jest 3-10-krotnie słabsza niż dronedaronu. Ok. 6% dawki wydalane jest z moczem, głównie w postaci metabolitów (nie stwierdzono obecności niezmienionej substancji czynnej w moczu), a 84% wydalane jest z kałem, głównie w postaci metabolitów. T0,5 w końcowej fazie eliminacji dronedaronu i N-debutylodronedaronu wynosi odpowiednio 25-30 h i 20-25 h.
Reklama
Multaq - wskazania
Lek wskazany jest w utrzymywaniu rytmu zatokowego po skutecznej kardiowersji u dorosłych, stabilnych klinicznie pacjentów z napadowym lub przetrwałym migotaniem przedsionków. Ze względu na profil bezpieczeństwa, lek powinien być przepisywany dopiero po rozważeniu alternatywnych sposobów leczenia. Nie wolno podawać leku pacjentom z zaburzeniami czynności skurczowej lewej komory oraz pacjentom z niewydolnością serca obecną lub występującą w wywiadzie.
Reklama
Multaq - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Blok przedsionkowo-komorowy IIst. lub IIIst., całkowity blok odnogi pęczka przedsionkowo-komorowego (Hisa), blok dystalny, zaburzenia czynności węzła zatokowego, zaburzenia przewodzenia śródprzedsionkowego lub zespół chorego węzła zatokowego (z wyjątkiem osób z wszczepionym stymulatorem serca). Bradykardia <50 uderzeń/min. Utrwalone migotanie przedsionków trwające ≥6 mies. (lub o nieznanym czasie trwania), gdy próby przywrócenia rytmu zatokowego nie są już rozważane przez lekarza. Niestabilność hemodynamiczna. Niewydolność serca lub zaburzenia czynności skurczowej lewej komory występujące obecnie lub w wywiadzie. Pacjenci z objawami toksyczności dotyczącej wątroby oraz płuc związanej z wcześniejszym stosowaniem amiodaronu. Jednoczesne stosowanie silnych inhibitorów CYP3A4, takich jak: ketokonazol, itrakonazol, worykonazol, posakonazol, telitromycyna, klarytromycyna, nefazodon i rytonawir. Jednoczesne stosowanie leków, które mogą wywołać częstoskurcz typu torsades de pointes, takie jak: fenotiazyny, cyzapryd, beprydyl, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, terfenadyna, niektóre antybiotyki makrolidowe podawane doustnie (takie jak erytromycyna), leki przeciwarytmiczne klasy I i III. Odstęp QTc wg Bazetta ≥500 milisekund. Ciężka niewydolność wątroby. Ciężka niewydolność nerek (CCr <30 ml/min). Jednoczesne stosowanie dabigatranu.
Reklama
Multaq - ostrzeżenia
Zaleca się ścisłe monitorowanie pacjenta podczas podawania dronedaronu poprzez systematyczną ocenę czynności serca, wątroby i płuc. W przypadku nawrotu migotania przedsionków należy rozważyć odstawienie dronedaronu. Konieczne jest monitorowanie równocześnie stosowanych leków, takich jak digoksyna i leki przeciwzakrzepowe. Zaleca się systematyczne wykonywanie EKG, przynajmniej co 6 mies.; jeżeli u pacjentów leczonych preparatem migotanie przedsionków utrwali się, lek należy odstawić. Pacjentów należy dokładnie przebadać celem wykrycia objawów zastoinowej niewydolności serca. Pacjentów należy poinformować, aby poradzili się lekarza, jeśli pojawią się u nich objawy podmiotowe lub przedmiotowe niewydolności serca, takie jak zwiększenie masy ciała, obrzęki lub nasilona duszność. W przypadku wystąpienia niewydolności serca należy przerwać stosowanie leku. Pacjentów należy obserwować celem wykrycia rozwoju zaburzeń czynności skurczowej lewej komory w trakcie leczenia. Jeśli wystąpi zaburzenie czynności skurczowej lewej komory, należy przerwać stosowanie leku. U pacjentów z chorobą tętnic wieńcowych należy regularnie monitorować objawy kliniczne niewydolności serca i EKG, aby wykryć wczesne objawy niewydolności serca. W wytycznych ESC i ACC/AHA/HRS dronedaron ma zalecenie klasy IA u pacjentów z napadowym/przetrwałym migotaniem przedsionków i chorobą wieńcową. U pacjentów w wieku ≥75 lat, z licznymi współistniejącymi schorzeniami, należy regularnie monitorować objawy kliniczne niewydolności serca i EKG. Przed rozpoczęciem leczenia oraz po tygodniu i po miesiącu od rozpoczęcia leczenia dronedaronem należy wykonać próby czynnościowe wątroby, a następnie powtarzać badania co miesiąc przez 6 mies., w miesiącu 9. i 12., a następnie okresowo. W przypadku zwiększenia aktywności AlAT do wartości ≥3 razy GGN, badanie należy powtórzyć w ciągu 48 do 72 h. W przypadku potwierdzenia wartości AIAT ≥3 razy GGN, należy odstawić dronedaron. Należy wykonać odpowiednie badania i starannie monitorować stan kliniczny pacjenta do czasu powrotu wartości AlAT do wartości uznanych za prawidłowe. Zaleca się pomiar stężenia kreatyniny w osoczu przed leczeniem oraz po 7 dniach od rozpoczęcia stosowania dronedaronu. W przypadku stwierdzenia zwiększonego stężenia kreatyniny we krwi, pomiar ten należy powtórzyć po kolejnych 7 dniach. Jeśli nie stwierdzono dalszego wzrostu stężenia kreatyniny w osoczu, uzyskany wynik należy przyjąć jako nową wartość wyjściową, mając na uwadze fakt, że dronedaron może wywoływać takie zmiany. Jeżeli jednak stężenie kreatyniny w osoczu w dalszym ciągu wzrasta, należy rozważyć dalsze badania i przerwanie leczenia. Zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi nie musi prowadzić do zaprzestania leczenia ACE lub antagonistami receptora angiotensyny II. W przypadku większych wzrostów stężenia kreatyniny lub wzrost stężenia azotu mocznikowego we krwi (przypuszczalnie w mechanizmie hipoperfuzji, wtórnie do rozwoju zastoinowej niewydolności serca) należy przerwać leczenie dronedaronem. Zaleca się okresowe monitorowanie czynności nerek i rozważenie przeprowadzenia dalszych niezbędnych badań. Ponieważ u pacjentów z hipokaliemią leki przeciwarytmiczne mogą być nieskuteczne lub wykazywać działanie proarytmogenne, przed rozpoczęciem stosowania dronedaronu należy wyrównać ewentualne niedobory potasu i magnezu. Działanie farmakologiczne dronedaronu może prowadzić do umiarkowanego wydłużenia odstępu QTc wg Bazetta (ok. 10 ms), związanego z wydłużeniem okresu repolaryzacji. Opisane zmiany są wynikiem działania terapeutycznego dronedaronu, a nie objawem toksyczności. Podczas leczenia zaleca się wykonywanie badań kontrolnych, w tym EKG. Jeżeli odstęp QTc wg Bazetta wynosi ≥500 ms, należy przerwać stosowanie dronedaronu. Działanie proarytmogenne może jednak pojawić się w określonych sytuacjach, jak jednoczesne stosowanie leków sprzyjających zaburzeniom akcji serca i (lub) zaburzenia elektrolitowe. Ze względu na ryzyko śródmiąższowej choroby płuc (w tym zapalenia płuc oraz zwłóknienia płuc) pacjentów z objawami toksyczności płucnej (duszność lub suchy kaszel bez odkrztuszania) należy poddać wnikliwej ocenie klinicznej. W przypadku potwierdzenia toksyczności płucnej leczenie należy przerwać. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, całkowitym niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Reklama
Multaq - ciąża
Nie zaleca się stosowania leku w czasie ciąży i u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących antykoncepcji. Nie wiadomo, czy dronedaron i jego metabolity przenikają do mleka kobiecego. Nie można wykluczyć ryzyka u noworodków/niemowląt. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać leczenie preparatem, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści ze stosowania leku dla pacjentki. W badaniach na zwierzętach nie wykazano wpływu dronedaronu na płodność.
Reklama
Multaq - efekty uboczne
Bardzo często: zastoinowa niewydolność serca, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi (≥10% po 5 dniach od rozpoczęcia leczenia), wydłużenie odstępu QTc wg Bazetta (>450 ms u mężczyzn i >470 ms u kobiet). Często: bradykardia, biegunka, wymioty, nudności, ból brzucha, niestrawność, nieprawidłowe wyniki badań czynnościowych wątroby, wysypki (w tym uogólnione wysypki plamiste, plamistogrudkowe), świąd, zmęczenie, astenia. Niezbyt często: śródmiąższowa choroba płuc (w tym zapalenie płuc oraz zwłóknienie płuc), rumień skórny (w tym rumień i wysypka rumieniowa), egzema, reakcje nadwrażliwości na światło, alergiczne zapalenie skóry, zapalenie skóry. Rzadko: zapalenie naczyń (w tym leukocytoklastyczne zapalenie naczyń), uszkodzenie komórek wątroby (w tym zagrażającą życiu ostrą niewydolność wątroby).
Multaq - interakcje
Dronedaron metabolizowany jest głównie przez CYP3A4 - substancje hamujące i indukujące CYP3A4 wykazują potencjalne interakcje z dronedaronem. Ponieważ dronedaron wykazuje umiarkowane działanie hamujące CYP3A4, niewielkie działanie hamujące CYP2D6 i silne działanie hamujące aktywność glikoproteiny P, może on potencjalnie wywoływać interakcje z lekami będącymi substratami glikoproteiny P, CYP3A4 i CYP2D6. W warunkach in vitro dronedaron i (lub) jego metabolity hamują białka transportowe z grupy organicznych transporterów anionów organicznych polipeptydów transportujących aniony i organicznych transporterów kationów. Dronedaron nie hamuje w znaczącym stopniu CYP1A2, CYP2C9, CYP2C19, CYP2C8 i CYP2B6. Należy oczekiwać potencjalnych interakcji farmakodynamicznych z ß-adrenolitykami, antagonistami wapnia i naparstnicą. Stosowanie leków wywołujących zaburzenia rytmu typu torsades de pointes, takich jak fenotiazyny, cyzapryd, beprydyl, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, niektóre antybiotyki makrolidowe podawane doustnie (takie jak erytromycyna), terfenadyna oraz leki przeciwarytmiczne klasy I i III jest przeciwwskazane ze względu na potencjalne ryzyko działania proarytmogennego. U pacjentów już przyjmujących β-adrenolityki w momencie rozpoczęcia leczenia dronedaronem, należy wykonać EKG i w razie potrzeby dostosować dawkę β-adrenolityku. Zaleca się monitorowanie kliniczne, EKG i biologiczne, a dawkę digoksyny należy zmniejszyć o połowę. Ketokonazol (silny inhibitor CYP3A4) podawany przez kilka dni w dawce dobowej 200 mg zwiększał 17-krotnie ilość dronedaronu we krwi. Z tego powodu jednoczesne stosowanie ketokonazolu i innych silnych inhibitorów CYP3A4 (itrakonazol, worykonazol, posakonazol, rytonawir, telitromycyna, klarytromycyna, nefazodon) jest przeciwwskazane. Erytromycyna, doustny makrolid, może powodować zaburzenia rytmu serca typu torsades de pointes, w związku z czym jest przeciwwskazana. Antagoniści wapnia, tj. diltiazem i werapamil, są substratami i (lub) inhibitorami CYP3A4 o umiarkowanej sile działania. Dzięki hamowaniu akcji serca, werapamil i diltiazem wywoływać mogą również potencjalne interakcje farmakodynamiczne z dronedaronem. Z uwagi na interakcje farmakokinetyczne i możliwe interakcje farmakodynamiczne, należy zachować ostrożność stosując antagonistów wapnia hamujących aktywność węzła zatokowego i przedsionkowo-komorowego (tj. werapamil i diltiazem) jednocześnie z dronedaronem. Podawanie wspomnianych leków należy rozpoczynać od niewielkiej dawki, którą należy zwiększać jedynie po wykonaniu EKG. U pacjentów, którzy w chwili rozpoczynania podawania dronedaronu przyjmują już antagonistów wapnia, należy wykonać EKG i w razie potrzeby skorygować dawkę antagonisty wapnia. Inne inhibitory CYP3A4 o umiarkowanej sile działania także mogą zwiększać stężenie dronedaronu we krwi. Ryfampicyna - induktor CYP3A4 - (600 mg raz na dobę) zmniejszała o 80% stężenie dronedaronu we krwi bez większych zmian stężenia jego czynnego metabolitu. Z tego powodu nie zaleca się jednoczesnego stosowania ryfampicyny i innych leków o silnym działaniu indukującym CYP3A4, takich jak fenobarbital, karbamazepina, fenytoina, czy dziurawiec zwyczajny. W badaniu in vitro MAO brała udział w metabolizmie czynnego metabolitu dronedaronu. Nie wiadomo, na ile istotna klinicznie jest ta obserwacja. Podczas jednoczesnego stosowania eteksylanu dabigatranu w dawce 150 mg raz na dobę i 400 mg dronedaronu 2 razy na dobę, nastąpiło zwiększenie AUC0-24 i Cmax dabigatranu o odpowiednio 100% i 70%. Brak danych klinicznych dotyczących jednoczesnego stosowania tych leków u pacjentów z migotaniem przedsionków; równoczesne stosowanie jest przeciwwskazane. Dronedaron może zwiększać steżenie we krwi statyn będących substratami CYP3A4 i (lub) glikoproteiny P. Dronedaron (400 mg 2 razy na dobę) zwiększa stężenie symwastatyny i pochodnej kwasowej symwastatyny odpowiednio 4-krotnie i 2-krotnie. Przewiduje się, że dronedaron potencjalnie może także zwiększać stężenie lowastatyny w tym samym stopniu, co pochodnej kwasowej symwastatyny. Stwierdzano słabą interakcję pomiędzy dronedaronem a atorwastatyną (ok. 1,7 raza większe narażenie na atorwastatynę). Stwierdzono też słabą interakcję pomiędzy dronedaronem a statynami transportowanymi przez OATP, takimi jak rozuwastatyna (1,4-krotne zwiększenie narażenia na rozuwastatynę). W badaniach klinicznych nie uzyskano danych wskazujących na jakiekolwiek potencjalne zagrożenia bezpieczeństwa w przypadku podawania dronedaronu jednocześnie ze statynami metabolizowanymi przez CYP3A4. Jednak spontanicznie zgłaszano przypadki rabdomiolizy podczas podawania dronedaronu w skojarzeniu ze statyną (w szczególności symwastatyną) i dlatego należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania ze statynami. Należy rozważyć zmniejszenie dawki początkowej i dawek podtrzymujących statyn zgodnie z zaleceniami dotyczącymi dawkowania oraz wyników badań kontrolnych objawów klinicznych toksycznego wpływu na mięśnie. Dronedaron może zwiększać stężenia w osoczu leków immunosupresyjnych (takrolimusu, syrolimusu, ewerolimusu i cyklosporyny). W przypadku jednoczesnego stosowania z dronedaronem należy monitorować ich stężenia osoczowe i odpowiednio zmienić dawkę. Nie stwierdzono zmniejszenia stężenia etynyloestradiolu i lewonorgestrelu u zdrowych kobiet, którym podawano dronedaron (800 mg 2 razy na dobę) i doustne preparaty antykoncepcyjne. Należy przerwać stosowanie leków zawierających sotalol przed rozpoczęciem podawania dronedaronu. Dronedaron może zwiększać stężenie we krwi ß-adrenolityków metabolizowanych przez CYP2D6. Preparaty te wykazują również potencjalne interakcje farmakodynamiczne z dronedaronem. Dronedaron w dawce dobowej 800 mg zwiększał stężenie metoprololu 1,6-krotnie, a propranololu 1,3-krotnie (czyli w znacznie mniejszym stopniu niż 6-krotne różnice obserwowane między osobami z wolnym i nasilonym tempem metabolizmu przy udziale CYP2D6). W badaniach klinicznych bradykardia występowała częściej w przypadku skojarzonego podawania dronedaronu i ß-adrenolityków. Należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania dronedaronu i ß-adrenolityków. Podawanie wspomnianych leków należy rozpoczynać od niewielkiej dawki, którą należy stopniowo zwiększać jedynie po ocenie EKG. U pacjentów, którzy w chwili rozpoczynania stosowania dronedaronu otrzymują ß-adrenolityki, należy wykonać EKG i w razie potrzeby zmodyfikować ich dawkę. Ponieważ dronedaron wykazuje słabe działanie hamujące CYP2D6, prawdopodobnie wywiera on niewielki wpływ na leki przeciwdepresyjne metabolizowane przez CYP2D6. Dronedaron (400 mg 2 razy na dobę) zwiększał stężenie digoksyny 2,5-krotnie hamując transport za pośrednictwem glikoproteiny P. Glikozydy naparstnicy wykazują również potencjalne interakcje farmakodynamiczne z dronedaronem. Możliwy jest synergistyczny wpływ na akcję serca i przewodzenie przedsionkowo-komorowe. W badaniach klinicznych obserwowano zwiększenie stężenia glikozydów naparstnicy i (lub) nasilenie zaburzeń żołądkowo-jelitowych, wskazujących na ich działanie toksyczne w przypadku jednoczesnego stosowania dronedaronu z pochodnymi naparstnicy. Należy zmniejszyć o około 50% dawkę digoksyny, ściśle monitorować stężenie digoksyny w surowicy oraz wykonywać kliniczne badania kontrolne i EKG. Dronedaron prawdopodobnie zwiększa ekspozycję na rywaroksaban (substrat CYP3A4 i glikoproteiny P), dlatego jednoczesne stosowanie może zwiększyć ryzyko krwawień; nie zaleca się jednoczesnego stosowania rywaroksabanu i dronedaronu. Dronedaron może zwiększać ekspozycję na apiksaban (substrat CYP3A4 i glikoproteiny P). Jednak nie jest wymagane dostosowanie dawki apiksabanu w przypadku jednoczesnego podawania z preparatami, które nie są silnymi inhibitorami CYP3A4 i glikoproteiny P, takimi jak dronedaron. W badaniach in vivo ekspozycja na edoksaban (substrat CYP3A4 i glikoproteiny P) była zwiększona po podaniu jednocześnie z dronedaronem. Dawkę edoksabanu należy zmniejszyć zgodnie z zaleceniami w ChPL edoksabanu. Dronedaron (600 mg 2 razy na dobę) zwiększał 1,2-krotnie stężenie S-warfaryny (substrat CYP2C9) bez wpływu na R-warfarynę i zwiększał jedynie 1,07-krotnie wartość INR. Obserwowano jednakże istotne klinicznie zwiększenie INR (≥5) u pacjentów przyjmujących doustne leki przeciwzakrzepowe, występujące zazwyczaj w ciągu 1 tyg. od rozpoczęcia stosowania dronedaronu. U pacjentów leczonych antagonistami witaminy K po rozpoczęciu stosowania dronedaronu należy ściśle monitorować INR zgodnie z zaleceniami dotyczących stosowania tych leków. Nie stwierdzono interakcji dronedaronu i losartanu. Potencjalne interakcje dronedaronu i innych antagonistów receptora angiotensyny II są mało prawdopodobne. Dronedaron 400 mg dwa razy na dobę nie zwiększa stężenia teofiliny (substrat CYP1A2) we krwi w stanie stacjonarnym. Nie obserwowano interakcji pomiędzy dronedaronem a metforminą, substratem OCT1 i OCT2. Dronedaron nie wpływa na farmakokinetykę omeprazolu, substratu CYP 2C19. Dronedaron nie wpływa na farmakokinetykę klopidogrelu i jego czynnego metabolitu. Pantoprazol (40 mg raz na dobę) nie wykazywał znaczącego wpływu na farmakokinetykę dronedaronu. Sok grejpfrutowy (inhibitor CYP3A4) w ilości 300 ml przyjmowany 3 razy na dobę powodował 3-krotne zwiększenie stężenia dronedaronu we krwi. Należy unikać napojów zawierających sok grejpfrutowy podczas stosowania dronedaronu.
Multaq - dawkowanie
Doustnie. Leczenie powinno być rozpoczęte i kontrolowane tylko pod nadzorem specjalisty. Podawanie leku można rozpocząć w warunkach ambulatoryjnych. Przed rozpoczęciem podawania konieczne jest zaprzestanie leczenia lekami przeciwarytmicznymi klasy I i III (np. flekainid, propafenon, chinidyna, dyzopiramid, dofetylid, sotalol, amiodaron). Dostępne dane na temat optymalnego czasu, w jakim można dokonać zmiany leku z amiodaronu na dronedaron są ograniczone. Należy wziąć pod uwagę, że amiodaron może wykazywać długie działanie po odstawieniu ze względu na długi T0,5. Dorośli: zalecana dawka wynosi 400 mg 2 razy na dobę. Lek przyjmować należy w następujący sposób: 1 tabl. podczas porannego posiłku oraz 1 tabl. podczas wieczornego posiłku. Leku nie należy przyjmować jednocześnie z sokiem grejpfrutowym. W przypadku pominięcia 1 dawki, pacjent powinien przyjąć kolejną dawkę o wyznaczonej porze i nie powinien stosować dawki podwójnej. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w wieku ≥75 lat, z współistniejącymi innymi schorzeniami należy regularnie monitorować objawy kliniczne niewydolności serca i EKG. Pacjenci z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby nie wymagają zmiany dawki; lek jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Lek jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (CCr <30 ml/min); pozostali pacjenci z zaburzeniami czynności nerek nie wymagają zmiany dawki. Dotychczas nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania leku u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Sposób podawania. Zaleca się przyjmowanie tabletki podczas posiłku, popijając wodą. Tabletki nie można podzielić na równe dawki.
Multaq - uwagi
Lek nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednak zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn może być osłabiona w wyniku wystąpienia działań niepożądanych, takich jak zmęczenie.
