Reklama
Irinotecan Polpharma - skład
1 fiolka 2 ml (5 ml) zawiera 40 mg (100 mg) trójwodnego chlorowodorku irynotekanu. Preparat zawiera sorbitol.
Reklama
Irinotecan Polpharma - działanie
Irynotekan jest półsyntetyczną pochodną kamptotecyny. Jest lekiem przeciwnowotworowym, działającym jako specyficzny inhibitor topoizomerazy I DNA. Metabolizowany jest w większości tkanek do SN-38, związku o większej aktywności niż irynotekan w stosunku do oczyszczonej topoizomerazy I i wykazującego silniejsze działanie cytotoksyczne wobec licznych linii komórkowych nowotworów mysich i ludzkich. Hamowanie topoizomerazy I przez irynotekan lub SN-38 powoduje powstawanie jednoniciowych odcinków DNA, blokujących replikację DNA i stanowi o właściwym efekcie cytotoksycznym leku. Działanie cytotoksyczne irynotekanu i SN-38 jest zależne od czasu i specyficzne dla fazy S. Poza działaniem przeciwnowotworowym lek wykazuje działanie hamujące acetylocholinoesterazę. Parametry farmakokinetyczne irynotekanu i SN-38 są niezależne od liczby uprzednio podanych kursów chemioterapii oraz od schematu dawkowania. Irynotekan i SN-38 wiążą się z białkami osocza odpowiednio w 65% i 95%. Średni okres półtrwania we krwi w I fazie modelu trójfazowego wynosi 12 min, w II fazie - 2,5 h, a w fazie opóźnionej - 14,2 h. Ponad 50% dawki leku jest wydalane w postaci nie zmienionej, 33% z kałem poprzez żółć, 22% jest wydalane z moczem. Scharakteryzowano dwa szlaki metaboliczne, z których każdy dotyczy co najmniej 12% podanej dawki leku: hydroliza przy udziale karboksyloesterazy do aktywnego metabolitu SN-38; oksydacyjne przemiany końcowego pierścienia piperydyny z udziałem enzymów cytochromu P-450 3A.
Reklama
Irinotecan Polpharma - wskazania
Leczenie pacjentów w zaawansowanym stadium raka jelita grubego i odbytu: w skojarzeniu z 5-fluorouracylem i kwasem folinowym u pacjentów, którzy nie byli dotychczas poddawani chemioterapii zaawansowanej choroby; w monoterapii u pacjentów po niepowodzeniu leczenia 5-fluorouracylem. Irynotekan w skojarzeniu z cetuksymabem jest wskazany w leczeniu raka jelita grubego i odbytu z przerzutami wykazującego ekspresję receptora nabłonkowego czynnika wzrostu (EGFR), z genem KRAS typu dzikiego, u pacjentów, u których wcześniej nie leczono przerzutów i po niepowodzeniu leczenia cytotoksycznego zawierającego leczenie irynotekanem. Irynotekan w skojarzeniu z 5-fluorouracylem, kwasem folinowym i bewacyzumabem jest wskazany w leczeniu pierwszego rzutu raka jelita grubego i odbytu z przerzutami. Irynotekan w skojarzeniu z kapecytabiną i z bewacyzumabem lub bez, jest wskazany w leczeniu pierwszego rzutu raka jelita grubego i odbytu z przerzutami.
Reklama
Irinotecan Polpharma - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na irynotekan lub inne składniki leku. Przewlekłe choroby zapalne jelit i (lub) niedrożność jelit. Ciąża, karmienie piersią. Stężenie bilirubiny ponad 3-krotnie większe od wartości górnej granicy normy (GGN). Ciężkie zaburzenie czynności szpiku kostnego. Stan ogólny wg klasyfikacji WHO >2. Jednoczesne stosowanie preparatów dziurawca zwyczajnego.
Reklama
Irinotecan Polpharma - ostrzeżenia
Lek stosuje się po rozważeniu korzyści w stosunku do ryzyka: u pacjentów, z dużym ryzykiem toksyczności, zwłaszcza w stanie ogólnym 2 wg klasyfikacji WHO oraz w nielicznych przypadkach, gdy pacjenci nie są w stanie stosować się do zaleceń dotyczących postępowania w przypadku wystąpienia działań niepożądanych (konieczność natychmiastowego i przedłużonego zastosowania terapii przeciwbiegunkowej i picie dużych ilości napojów po wystąpieniu opóźnionej biegunki), zaleca się ścisły nadzór szpitalny. Pacjentów należy poinformować o możliwości wystąpienia opóźnionej biegunki, która może pojawić się po upływie ponad 24 h od podania irynotekanu, w dowolnym momencie przed kolejnym podaniem leku. Do pacjentów ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia biegunki należą osoby po wcześniejszej radioterapii okolic brzucha/miednicy, z hiperleukocytozą w badaniu wyjściowym, pacjenci w stanie ogólnym wg klasyfikacji WHO ≥2 oraz kobiety. Natychmiast po wystąpieniu pierwszego płynnego stolca pacjent powinien rozpocząć przyjmowanie dużych ilości płynów zawierających elektrolity i natychmiast zastosować właściwe leczenie przeciwbiegunkowe (loperamid - dawka początkowa wynosi 4 mg, a następnie dawka 2 mg podawana co 2 h, leczenie kontynuować przez 12 h po wystąpieniu ostatniego płynnego stolca, nie stosować loperamidu w innych dawkach i dłużej niż 48 kolejnych godzin, ani krócej niż 12 h). Jeśli biegunce towarzyszy ciężka neutropenia należy również stosować profilaktycznie antybiotyki o szerokim spektrum działania. Oprócz terapii antybiotykowej zaleca się zastosowanie leczenia szpitalnego biegunki w następujących przypadkach: biegunce towarzyszy gorączka, ciężka biegunka (wymagająca dożylnego nawodnienia), biegunka utrzymująca się po 48 h po rozpoczęciu leczenia loperamidem w dużych dawkach. Zaleca się zmniejszenie dawki w kolejnych cyklach leczenia u pacjentów, u których wystąpiła ciężka biegunka. W razie wystąpienia gorączki neutropenicznej (temperatura >38st.C i liczba granulocytów obojętnochłonnych ≤1000 komórek/mm3) należy natychmiast podjąć leczenie szpitalne, stosując dożylne antybiotyki o szerokim spektrum działania. U pacjentów, u których wystąpiły ciężkie działania niepożądane ze strony układu krwiotwórczego zaleca się zmniejszenie dawki leku w kolejnym cyklu. Przed każdym podaniem leku zaleca się zastosowanie profilaktycznego leczenia środkami przeciwwymiotnymi. Jeśli u pacjenta oprócz biegunki występują wymioty, należy jak najszybciej poddać pacjenta leczeniu szpitalnemu. W przypadku wystąpienia ostrego zespołu cholinergicznego (wczesna biegunka, pocenie się, bolesne skurcze brzucha, łzawienie, zwężenie źrenic i ślinienie) należy podać siarczan atropiny (podskórnie w dawce 0,25 mg), chyba że jest to klinicznie przeciwwskazane. Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z astmą oraz u pacjentów w podeszłym wieku. U pacjentów, u których występował wcześniej ostry i ciężki zespół cholinergiczny, zalecane jest profilaktyczne zastosowanie siarczanu atropiny podczas podawania kolejnych dawek irynotekanu. Należy monitorować pacjentów z czynnikami ryzyka rozwoju choroby tkanki śródmiąższowej płuc (stosowanie leków pneumotoksycznych, radioterapia, podawanie czynników stymulujących kolonie granulocytarne). Nie przeprowadzono badań w grupie pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, stąd nie zaleca się stosowania leku. Nie należy podawać leku pacjentom do czasu ustąpienia niedrożności jelit. Należy unikać jednoczesnego podawania silnego inhibitora cytochromu CYP3A4 (np. ketokonazolu) lub jego induktora (np. ryfampicyny, karbamazepiny, fenobarbitalu, fenytoiny, dziurawca zwyczajnego) z irynotekanem. Ze względu na obecność sorbitolu, nie stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją fruktozy.
Reklama
Irinotecan Polpharma - ciąża
Brak danych dotyczących stosowania irynotekanu u kobiet w ciąży. Wykazano embriotoksyczne, fetotoksyczne i teratogenne działanie irynotekanu u królików i szczurów. Z tego względu leku nie stosować u kobiet w ciąży. Zaleca się stosowanie skutecznej antykoncepcji w trakcie leczenia i co najmniej przez 3 miesięce po zakończeniu. W związku z możliwością wystąpienia działań niepożądanych u niemowląt karmionych piersią, należy przerwać karmienie podczas leczenia irynotekanem.
Reklama
Irinotecan Polpharma - efekty uboczne
Monoterapia. Bardzo często: nudności, wymioty. Często: trombocytopenia. Chemioterapia skojarzona. Bardzo często: trombocytopenia. Często: nudności, wymioty. Pozostałe działania niepożądane sklasyfikowane w tej samej częstości dla monoterapii i dla chemioterapii skojarzonej. Bardzo często: ciężka biegunka; neutropenia (w tym ciężka neutropenia), niedokrwistość, przemijające łysienie; przemijający wzrost aktywności AlAT, AspAT, alkalicznej fosfatazy lub wzrost stężenia bilirubiny w surowicy. Często: odwodnienie związane z biegunką i (lub) wymiotami; zaparcia; zakażenia; ciężki, przemijający, ostry zespół cholinergiczny (główne objawy występowały w trakcie lub w ciągu 24 h po podaniu leku: wczesna biegunka, bóle brzucha, zapalenie spojówek, nieżyt nosa, niedociśnienie, rozszerzenie naczyń, pocenie się, dreszcze, osłabienie, zawroty głowy, zaburzenia widzenia, zwężenie źrenic, łzawienie i zwiększone wydzielanie śliny; objawy ustępują po podaniu atropiny); astenia, gorączka z ciężką neutropenią, gorączka bez zakażenia oraz bez towarzyszącej jej ciężkiej neutropenii; przemijający, lekki lub umiarkowany wzrost stężenia kreatyniny w surowicy. Niezbyt często: rzekomobłoniaste zapalenie jelit, niewydolność nerek, niedociśnienie lub niewydolność sercowo-krążeniowa (u pacjentów, którzy byli odwodnieni na skutek biegunki i (lub) wymiotów); niedrożność jelit lub krwawienie z przewodu pokarmowego; łagodne odczyny w miejscu podania infuzji; śródmiąższowe zapalenie płuc, zapalenie płuc z towarzyszącymi naciekami; łagodne reakcje skórne; łagodne reakcje alergiczne. Rzadko: zapalenie okrężnicy, w tym zapalenie kątnicy, niedokrwienne i wrzodziejące zapalenie okrężnicy oraz perforacja jelita, objawowe lub bezobjawowe zapalenie trzustki, brak łaknienia, bóle brzucha, zapalenie błony śluzowej; nadciśnienie podczas lub po podaniu wlewu dożylnego; reakcje anafilaktyczne (anafilaktoidalne); skurcze mięśniowe, parestezje; hipokaliemia, hiponatremia (najczęściej na skutek biegunki i wymiotów). Bardzo rzadko: zwiększenie aktywności amylazy i (lub) lipazy; przemijające zaburzenia mowy, związane z podawaniem wlewu.
Irinotecan Polpharma - interakcje
Nie można wykluczyć możliwych interakcji między irynotekanem a lekami blokującymi przewodnictwo nerwowo-mięśniowe. Irynotekan wykazuje aktywność antycholinoesterazy, a leki hamujące aktywność antycholinoesterazy mogą wydłużać czas trwania blokady nerwowo-mięśniowej wywołanej przez suksametonium i usuwać blokadę nerwowo-mięśniową po niedepolaryzujących lekach zwiotczających mięśnie. Należy zachować ostrożność u pacjentów jednocześnie przyjmujących leki wykazujące działanie hamujące (np. ketokonazol) lub indukujące (np. ryfampicyna, karbamazepina, fenobarbital, fenytoina) metabolizm leku przez cytochrom P450 3A4. Należy unikać jednoczesnego podawania irynotekanu z inhibitorem lub induktorem tego szlaku metabolicznego, gdyż może to wpływać na zmianę metabolizmu irynotekanu. Jednoczesne stosowanie leku z preparatami zawierającymi dziurawca zwyczajnego jest przeciwwskazane. Jednoczesne podawanie 5-fluorouracylu i (lub) kwasu folinowego w schemacie leczenia skojarzonego nie wpływa na farmakokinetykę irynotekanu. Brak danych wskazujących na to, że cetuksymab wpływa na profil bezpieczeństwa irynotekanu i odwrotnie. U pacjentów, u których podczas jednoczesnego stosowania irynotekanu i bewacyzumabu występuje ciężka biegunka, leukopenia lub neutropenia, należy zmniejszyć dawkę irynotekanu.
Irinotecan Polpharma - dawkowanie
Lek należy podawać wyłącznie pod nadzorem lekarza doświadczonego w prowadzeniu chemioterapii przeciwnowotworowej, na oddziałach wyspecjalizowanych w podawaniu chemioterapii cytotoksycznej. Dorośli, dożylnie (do żyły obwodowej lub głównej). Monoterapia (u pacjentów uprzednio leczonych): 350 mg/m2 pc., raz na 3 tyg. we wlewie trwającym 0,5-1,5 h. Leczenie skojarzone (u pacjentów uprzednio nieleczonych): 180 mg/m2 pc., raz na 2 tyg. we wlewie trwającym 0,5-1,5 h, po zakończeniu którego podaje się kwas folinowy i 5-fluorouracyl. Dane dotyczące dawkowania i sposobu podawania leku w skojarzeniu z cetuksymabem znajdują się w Charakterystyce Produktu Leczniczego opracowanej dla tego leku. Zazwyczaj podaje się taką samą dawkę irynotekanu, jak w ostatnim cyklu poprzedzającego leczenia zawierającego irynotekan. Leku nie wolno podawać przed upływem co najmniej 1 h od zakończenia wlewu cetuksymabu. Dane dotyczące dawkowania i sposobu podawania bewacyzumabu znajdują się w Charakterystyce Produktu Leczniczego opracowanej do tego leku. Modyfikacje dawkowania. Irynotekan powinno się podawać po zmniejszeniu się nasilenia wszystkich działań niepożądanych do stopnia 0 lub 1 wg skali toksyczności NCI-CTC i całkowitym ustąpieniu biegunki wywołanej leczeniem. Dawkę leku należy zmniejszyć na początku kolejnego cyklu leczenia, w zależności od najwyższego stopnia nasilenia działań niepożądanych obserwowanych przed wlewem. Leczenie powinno się opóźnić o 1-2 tyg., aby pozwolić na ustąpienie działań niepożądanych związanych z podawaniem leku. Dawkę leku zmniejszyć o 15-20%, w przypadku wystąpienia następujących działań niepożądanych: toksyczność hematologiczna (neutropenia stopnia 4, gorączka neutropeniczna (neutropenia stopnia 3-4 i gorączka stopnia 2-4), trombocytopenia i leukopenia (stopnia 4)); toksyczność niehematologiczna (stopnia 3-4). Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby. Monoterapia: stężenie bilirubiny jest 1,5-krotnie wyższe niż GGN - 350 mg/m2 pc.; 1,5-3-krotnie wyższe niż GGN - 200 mg/m2 pc.; stężenie bilirubiny przekracza 3-krotną wartość GGN - nie należy stosować irynotekanu. Leczenie skojarzone: brak danych. Leczenie irynotekanem należy kontynuować do momentu wystąpienia progresji procesu nowotworowego lub znacznego nasilenia działań niepożądanych. Leku nie należy podawać w szybkim wlewie dożylnym ani wlewie w czasie krótszym niż 0,5 h lub dłuższym niż 1,5 h.
Irinotecan Polpharma - uwagi
Przed rozpoczęciem leczenia i przed każdym kolejnym cyklem leczenia należy wykonać badania czynnościowe wątroby. Podczas leczenia zaleca się wykonywanie cotygodniowego badania pełnej morfologii krwi, szczególnie u pacjentów ze stężeniem bilirubiny w zakresie 1,5-3 razy większym niż GGN oraz badanie to jest polecane u pacjentów z ciężką biegunką.
