Na normalnej, zdrowej skórze człowieka bytuje wiele gatunków bakterii, a między nimi gronkowiec skórny (Staphylococcus epidermidis), gronkowiec złocisty (Staphylococcus aureus) czy paciorkowiec zieleniejący (Streptococcus viridans).
Reklama
Skóra - cechy
Zdrowa skóra posiada kilka mechanizmów obronnych, dzięki którym nie jest możliwe przemieszczenie się bakterii do głębszych warstw skóry.
Należą do nich:
- ciągłość powłoki skórnej,
- kwaśne pH powierzchni skóry,
- złuszczający się naskórek.
W przypadku przerwania tej bariery, np. wskutek urazu czy też w wyniku niezachowania należnych zasad aseptyki przy wykonywaniu zastrzyku, może dojść do przemieszczenia się drobnoustrojów w głąb skóry.
Podobnie wewnątrz ciała istnieją bariery, które zapobiegają przemieszczaniu się bakterii w rejony, które u zdrowego człowieka są jałowe. Przerwanie tych barier prowadzi do powstania procesu zapalnego, ropnego, którego rodzaj i ciężkość zależą od:
- zjadliwości bakterii,
- stanu odporności chorego,
- lokalizacji,
- budowy anatomicznej danej okolicy ciała.
Reklama
Ropowica - co to jest?
Ropowica jest ropnym, nieodgraniczonym zapaleniem związanym z luźną tkanką łączną. Może lokalizować się:
- w tkance podskórnej,
- przestrzeni przygardłowej (np. jako powikłanie anginy),
- śródpiersiu,
- na ręce,
- stopie,
- w jamie brzusznej,
- w ścianie wyrostka robaczkowego, jako zaawansowana zmiana w przebiegu jego ostrego zapalenia.
Bakterie wywołujące ropowicę to najczęściej paciorkowce lub gronkowce. Ropowica nieleczona szerzy się na sąsiednie tkanki.
Reklama
Ropowica - objawy
Objawami ropowicy są:
- bolesność tkanek przy dotyku,
- ich napięcie,
- obrzęk.
Po pewnym czasie dochodzą objawy podniesionej ciepłoty skóry w zajętej okolicy i jej zaczerwienienie. W przebiegu ropowicy nie występuje objaw chełbotania.
Reklama
Ropowica - gdzie występuje?
Najczęstszym umiejscowieniem ropowicy ręki jest okolica kciuka. Pojawiający się ból ma największe nasilenie nocą i po opuszczeniu kończyny. Może dojść do ograniczenia swobody poruszania palcami.
Najbardziej narażeni na wystąpienie ropowicy stopy są chorzy cierpiący na cukrzycę lub inne choroby, które powodują zaburzenia ukrwienia kończyny dolnej. Jako, że upośledzone odbieranie bólu opóźnia zaniepokojenie pacjenta i zgłoszenie się do lekarza, w chwili rozpoznania rozległość ropowicy może być znaczna. Chorzy z tej grupy powinni szczególnie uważać, aby nie urażać skóry stóp, gdyż są to często powody wystąpienia ropowicy (bakterie przechodzą do głębiej położonych tkanek miękkich poprzez drobne uszkodzenia skóry).
Reklama
Ropowica - leczenie
Leczenie ropowicy polega na nacięciu tkanek w znieczuleniu. Chirurg:
- otwiera zbiorniki ropy,
- opróżnia je,
- usuwa fragmenty martwiczo zmienionych tkanek.
Niekiedy zabieg ten trzeba powtarzać kilkukrotnie. W większości przypadków wykonuje się przeciwnacięcia, przez nie przewleka się lateksowe dreny ułatwiające odpływ ropy. Ropę pobiera się na posiew, który ma za zadanie zidentyfikować drobnoustrój który wywołał ropowicę oraz wykonuje się antybiotykogram (badanie stwierdzające na które antybiotyki wrażliwe są bakterie stwierdzone w posiewie). Po pobraniu ropy na wyżej wymienione badania stosuje się antybiotyk. Jeśli ropowica dotyczyła kończyn, konieczne jest ich unieruchomienie i uniesienie.
