Cytarabina Accord

Reklama

Cytarabina Accord - skład

1 ml roztw. zawiera 100 mg cytarabiny.

Reklama

Cytarabina Accord - działanie

Antymetabolit, analog pirymidyn. Cytarabina jest przeciwnowotworowym preparatem, który hamuje syntezę kwasu dezoksyrybonukleinowego w fazie S cyklu komórkowego. Wykazuje również właściwości przeciwwirusowe i immunosupresyjne. Podstawowym działaniem cytarabiny jest hamowanie syntezy deoksycytydyny, poprzez czynny metabolit trifosforan-5-cytarabiny (ARA-CTP), chociaż pewną rolę w jej działaniu cytostatycznym i cytobójczym może odgrywać hamowanie kinaz cytydylowych i wbudowywanie się cytarabiny w cząsteczki kwasów nukleinowych. Cytarabina ulega dezaminacji do arabinofuranozylouracylu w wątrobie i w nerkach. Po dożylnym podaniu u ludzi jedynie 5,8% dawki ulega wydaleniu w postaci niezmienionej z moczem w ciągu 12-24 h; 90% dawki wydalane jest w postaci nieczynnego produktu dezaminacji - arabinofuranozylouracylu (ARA-U). Cytarabina jest metabolizowana szybko, głównie w wątrobie i być może w nerkach. T_0,5 wynosi 10 min. Po podskórnym podaniu cytarabiny, C_max w osoczu uzyskiwane jest po około 20-60 min od podania.

Reklama

Cytarabina Accord - wskazania

Indukcja remisji ostrej białaczki szpikowej u dorosłych. Indukcja remisji innych ostrych białaczek u dzieci i dorosłych.

Reklama

Cytarabina Accord - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na cytarabinę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Niedokrwistość, leukopenia i trombocytopenia o niezłośliwej etiologii (np. aplazja szpiku kostnego) i jeśli lekarz nie stwierdzi, że taki sposób leczenia stanowi najbardziej optymistyczną alternatywę dla pacjenta. Zwyrodnieniowe i toksyczne encefalopatie, zwłaszcza po zastosowaniu metotreksatu lub leczeniu z zastosowaniem promieniowania jonizującego

Reklama

Cytarabina Accord - ostrzeżenia

Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania preparatu u niemowląt. Cytarabina silnie hamuje czynność szpiku kostnego - leczenie należy rozpoczynać z zachowaniem ostrożności u pacjentów z wcześniejszą polekową supresją szpiku. Pacjenci otrzymujący lek powinni znajdować się pod ścisłą kontrolą lekarza, a podczas leczenia indukcyjnego należy codziennie monitorować u nich poziom leukocytów i płytek krwi. Jeśli z obrazu krwi obwodowej znikną komórki blastyczne, należy często przeprowadzać badania szpiku kostnego. Należy zapewnić dostęp do odpowiedniego sprzętu podczas leczenia mogących zagrażać życiu powikłań zahamowania czynności szpiku (zakażeń związanych z granulocytopenią i innego rodzaju zmniejszenia zdolności obronnych organizmu, jak też krwotoków będących skutkiem trombocytopenii). Podczas leczenia z zastosowaniem cytarabiny mogą występować reakcje anafilaktyczne; może dojść do wstrząsu anafilaktycznego (szczególnie po podaniu dożylnym), który prowadzi do ostrego zatrzymania czynności serca oraz czynności oddechowej i powoduje konieczność zastosowania resuscytacji. Podczas stosowania preparatu mogą wystąpić ciężkie i czasem prowadzące do zgonu działania toksyczne na OUN, przewód pokarmowy i płuca (obejmujące: przemijające toksyczne uszkodzenie rogówki, zwykle przemijające zaburzenia czynności mózgu lub móżdżku, drgawki, senność, ciężkie owrzodzenia żołądka i jelit, w tym odmę śródścienną jelit prowadzącą do zapalenia otrzewnej, posocznicę, ropień wątroby, obrzęk płuc). Cytarabina ma działanie rakotwórcze, co należy wziąć pod uwagę dobierając strategię długotrwałego leczenia pacjenta. Pacjenci przyjmujący cytarabinę powinni być ściśle monitorowani - obowiązkowo należy badać liczbę leukocytów i płytek krwi. Należy rozważyć przerwanie lub dostosowanie leczenia, gdy w wyniku polekowego zahamowania czynności szpiku liczba płytek krwi zmniejszy się do wartości poniżej 50 000 lub liczba granulocytów zmniejszy się poniżej 1000/mm³. Liczba morfotycznych elementów krwi obwodowej może się nadal zmniejszać po przerwaniu leczenia, osiągając najmniejszą wartość po 5-7 dniach od zakończenia podawania leku. Jeżeli są wskazania, należy ponownie wdrożyć leczenie po wystąpieniu wyraźnych objawów poprawy czynności szpiku (wyniki kolejnych badań szpiku kostnego). Pacjenci, u których stosowanie preparatu zostało wstrzymane do momentu osiągnięcia przez nich „prawidłowych” wartości morfotycznych elementów krwi obwodowej mogą nie być wystarczająco kontrolowani. U dorosłych pacjentów z ostrą białaczką nielimfatyczną, po zastosowaniu terapii łączącej duże dawki cytarabiny, daunorubicyny oraz asparaginazy, mogą występować obwodowe neuropatie ruchowe oraz czuciowe - pacjentów leczonych dużymi dawkami cytarabiny należy obserwować, czy nie występują u nich objawy neuropatii, gdyż konieczne mogą okazać się zmiany schematu leczenia, aby uniknąć nieprzemijających zaburzeń neurologicznych. Po zastosowaniu dużych dawek cytarabiny mogą wystąpić ciężkie, niekiedy prowadzące do zgonu przypadki toksycznego wpływu preparatu na płuca, zespół ostrej niewydolności oddechowej u dorosłych oraz obrzęk płuc. Po zastosowaniu szybkich wstrzyknięć dożylnych, u pacjentów często występują nudności i wymioty, które mogą się utrzymywać do kilku godzin; dolegliwości te na ogół są mniej nasilone, gdy lek jest podawany we wlewie. U pacjentów leczonych konwencjonalnymi dawkami cytarabiny w skojarzeniu z innymi preparatami, zgłaszano tkliwość brzuszną (zapalenie otrzewnej) oraz zapalenie okrężnicy z dodatnim wynikiem próby gwajakowej, z towarzyszącą neutropenią i małopłytkowością; pacjenci dobrze reagowali na leczenie zachowawcze (nieoperacyjne). U dzieci z ostrą białaczką szpikową (AML) po dokanałowym i dożylnym podaniu konwencjonalnych dawek cytarabiny w skojarzeniu z innymi lekami, obserwowano rozwój opóźnionego, postępującego, wstępującego porażenia, zakończonego zgonem. W trakcie leczenia z zastosowaniem cytarabiny należy badać czynności wątroby i nerek - u pacjentów z istniejącymi zaburzeniami czynności wątroby, preparat należy stosować z zachowaniem nadzwyczajnej ostrożności. U pacjentów otrzymujących cytarabinę należy okresowo badać czynności szpiku kostnego, wątroby i nerek. Stosowanie cytarabiny może prowadzić do zwiększenia stężenia kwasu moczowego we krwi w wyniku rozpadu komórek neoblastycznych, w związku z tym należy regularnie monitorować stężenia kwasu moczowego we krwi. W razie potrzeby można zastosować środki farmakologiczne wspomagające leczenie w celu kontroli hiperurykemii. Podawanie żywych lub żywych atenuowanych szczepionek pacjentom ze zmniejszoną odpornością na skutek stosowania chemioterapii, w tym cytarabiny, może prowadzić do ciężkich zakażeń, a nawet zgonu, w związku z tym tacy pacjenci nie powinni być szczepieni żywymi szczepionkami. Można podawać martwe lub inaktywowane szczepionki, pamiętając, że odpowiedź immunologiczna na takie szczepionki może być osłabiona. Ryzyko wystąpienia działań niepożądanych ze strony OUN zwiększa się u pacjentów, których wcześniej poddano leczeniu OUN takiemu jak: chemioterapia podawana dokanałowo, radioterapia. W przypadku zgłoszenia wystąpienia ciężkiej niewydolności oddechowej należy unikać jednoczesnego stosowania transfuzji granulocytów. Stwierdzono przypadki kardiomiopatii prowadzących do zgonu po zastosowaniu eksperymentalnej terapii dużymi dawkami cytarabiny skojarzonej z cyklofosfamidem w ramach przygotowywania pacjentów do przeszczepu szpiku kostnego.

Reklama

Cytarabina Accord - ciąża

Cytarabinę należy stosować u kobiet w ciąży lub kobiet, które mogą zajść w ciążę, jedynie w przypadku, gdy spodziewane korzyści ze stosowania leku przeważają nad potencjalnym ryzykiem dla płodu. Podczas leczenia oraz przez 6 mies. po jego zakończeniu konieczne jest stosowanie skutecznych metod antykoncepcji przez kobiety leczonych cytarabiną. Nie należy stosować u kobiet w ciąży lub matek karmiących piersią. U pacjentów leczonych cytarabiną w skojarzeniu z alkilującymi preparatami może wystąpić hamowanie funkcji gruczołów płciowych, powodujące brak miesiączki lub azoospermię. Na ogół występowanie tych działań niepożądanych związane jest z wielkością dawki i długością leczenia; działania niepożądane mogą być nieprzemijające. Cytarabina wykazuje działanie mutagenne, co może powodować uszkodzenia chromosomów w komórkach rozrodczych człowieka, dlatego zarówno kobiety jak i mężczyzn poddanych leczeniu z zastosowaniem cytarabiny należy pouczyć by stosowali skuteczne metody antykoncepcji w trakcie trwania terapii oraz przez 6 mies. po jej zakończeniu.

Reklama

Cytarabina Accord - efekty uboczne

Standardowe dawki cytarabiny. Często: niedokrwistość, megaloblastoza, leukopenia, trombocytopenia, brak łaknienia, hiperurykemia; działania na mózg lub móżdżek z obniżeniem świadomości, dyzartrią, oczopląsem (podczas stosowania dużych dawek); przemijające krwotoczne zapalenia spojówek (światłowstręt, parzący ból, zaburzenia widzenia, nasilone łzawienie), zapalenie rogówki, dysfagia, ból brzucha, nudności, wymioty, biegunka, stany zapalne lub owrzodzenia jamy ustnej i (lub) odbytu, przemijające działania na wątrobę ze zwiększeniem aktywności enzymów wątrobowych, przemijające działania niepożądane na skórę takie jak rumień, pęcherzowe zapalenie skóry, pokrzywka, zapalenie naczyń, łysienie zaburzenia czynności nerek, zatrzymanie moczu, gorączka, zakrzepowe zapalenie żył w miejscu podania. Niezbyt często: posocznica (immunosupresja), zapalenie tkanki łącznej w miejscu wstrzyknięcia, plama barwnikowa (soczewicowata), reakcje anafilaktyczne, ból głowy, neuropatia obwodowa, zapalenie osierdzia, zapalenie płuc, duszność, ból gardła, zapalenie przełyku, owrzodzenie przełyku, odma pęcherzykowa jelit, martwicze zapalenie okrężnicy, zapalenie otrzewnej, żółtaczka, owrzodzenie skóry, świąd, piekący ból dłoni i podeszew stóp, bóle mięśniowe, bóle stawów, ból w klatce piersiowej. Bardzo rzadko: arytmia, neutrofilowe zapalenie gruczołów potowych ekrynowych. Częstość nieznana: zapalenie płuc, ropień wątroby, zmniejszone stężenie retikulocytów, obrzęk alergiczny, toksyczny wpływ na układ nerwowy, zapalenie nerwów, zawroty głowy, zapalenie spojówek (może wystąpić z towarzyszącą wysypką), zapalenie trzustki, niewydolność wątroby pojawienie się piegów, wysypka. Nasilenie hematologicznych objawów niepożądanych zależy od dawki i zastosowanego schematu dawkowania; należy oczekiwać zmian w morfologii komórek krwi w wymazach ze szpiku kostnego i krwi obwodowej. Może wystąpić zespół cytarabinowy po 6-12 h od rozpoczęcia leczenia, obejmujący gorączkę, bóle mięśni, bóle kości, sporadyczne bóle w klatce piersiowej, wysypkę, zapalenie spojówek i nudności. W takim przypadku do leczenia można wykorzystać kortykosteroidy, a jeśli leczenie kortykosteroidami jest skuteczne, można kontynuować leczenie z zastosowaniem cytarabiny. Duże dawki cytarabiny. Może wystąpić toksyczność hematologiczna, objawiająca się jako głęboka pancytopenia trwająca 15-25 dni wraz z cięższą niż obserwowana po zastosowaniu standardowych dawek aplazją szpiku kostnego; objawy ze strony mózgu lub móżdżku takie jak: zmiany osobowości, zaburzenia koncentracji, dyzartria, ataksja, drżenie, oczopląs, ból głowy, splątanie, senność, zawroty głowy, śpiączka, drgawki; neuropatie obwodowe i czuciowe; przemijające uszkodzenie rogówki i krwotoczne zapalenie spojówek (można zapobiec wystąpieniu tych objawów lub zmniejszyć ich nasilenie stosując krople do oczu zawierające kortykosteroidy); wysypka na skórze prowadząca do jej złuszczenia, łysienie; występujące w dowolnym miejscu na ciele zakażenia wirusowe, bakteryjne, grzybicze, pasożytnicze lub saprofityczne mogą być związane z zastosowaniem samej cytarabiny lub w połączeniu z innymi środkami immunosupresyjnymi, mającymi wpływ na odporność komórkową lub humoralną - zakażenia te mogą być łagodne, mogą też być poważne; zespół cytarabinowy, charakteryzujący się gorączką, bólem mięśni, bólami kości, czasami bólem w klatce piersiowej, wysypką grudkowo-plamkową, zapaleniem spojówek i złym samopoczuciem (występuje zwykle w ciągu 6-12 h po podaniu leku; kortykosteroidy można stosować w zapobieganiu i leczeniu tego zespołu, a jeśli objawy są nasilone należy rozważyć zastosowanie kortykosteroidów kontynuując leczenie cytarabiną); perforacja jelit lub martwicy jelit z niedrożnością oraz zapalenie otrzewnej; ropnie wątroby, powiększenie wątroby, zespół Budd-Chiari’ego (zakrzepica żył wątrobowych) i zapalenie trzustki; mogą wystąpić objawy kliniczne, takie jak podczas obrzęku płuc i zespołu ostrej niewydolności oddechowej (ARDS) (prawdopodobnie spowodowana uszkodzeniem bariery pęcherzykowo-włośniczkowej). U pacjentów w podeszłym wieku (>55 lat) częstość występowania działań niepożądanych może być wyższa. Innymi czynnikami predysponującymi są: zaburzenia wątroby i nerek, wcześniejsze terapia OUN (np. radioterapia) i nadużywanie alkoholu. Zaburzenia OUN są w większości przypadków przemijające. Ryzyko toksycznych działań na OUN zwiększa się, jeśli podaje się dożylnie duże dawki cytarabiny, w połączeniu z innymi rodzajami terapii o toksycznym działaniu na OUN takimi jak radioterapia lub leczenie dużymi dawkami. Po leczeniu z zastosowaniem cytarabiny zgłaszano przypadki kardiomiopatii i rabdomiolizy. Odnotowano jeden przypadek anafilaksji, która doprowadziła do zatrzymania krążenia wymagającego resuscytacji (działanie wystąpiło bezpośrednio po dożylnym podaniu cytarabiny). Występowanie działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego jest ograniczone, jeśli cytarabina jest podawana w postaci infuzji. Jako zapobieganie krwotocznemu zapaleniu spojówek zalecane jest miejscowe stosowanie glikokortykosteriodów. Może wystąpić brak miesiączki i azoospermia. Cytarabina nie jest wskazana do podawania dokanałowego, jednakże opisano następujące działania niepożądane po podaniu tą drogą: zahamowanie czynności szpiku kostnego, nudności, wymioty (rekcje ogólnoustrojowe). Okazjonalnie zgłaszano występowanie ciężkiej toksyczności rdzenia kręgowego prowadzącej nawet do porażenia czterokończynowego i paraliżu, encefalopatii martwiczej, ślepoty i inne pojedyncze przypadki neurotoksyczności.

Cytarabina Accord - interakcje

Jednoczesne stosowanie cytarabiny z 5-fluorocytozyną może prowadzić do zmniejszenia skuteczności 5-fluorocytozyny, dlatego nie należy podawać cytarabiny z 5-fluorocytozyną. Może wystąpić odwracalne zmniejszenie stacjonarnego stężenia digoksyny w osoczu i wydalanie nerkowego glikozydu u pacjentów otrzymujących β-acetylodigoksynę i chemioterapię zawierającą cyklofosfamid, winkrystynę i prednizolon, zarówno z, jak i bez dodatku cytarabiny lub prokarbazyny. Stacjonarne stężenie digitoksyny w osoczu nie ulegało zmianie. Monitorowanie stężenia digoksyny w osoczu może być wskazane u pacjentów otrzymujących chemioterapię o podobnym składzie, alternatywnie można zastosować u tych pacjentów digitoksynę. Badanie interakcji in vitro między gentamycyną i cytarabiną wykazało związany z cytarabiną antagonizm wrażliwości szczepów Klebsiella pneumoniae - badanie to wskazuje, że brak szybkiej skuteczności terapeutycznej u pacjentów zakażonych K. pneumoniae przyjmujących cytarabinę i jednocześnie leczonych gentamycyną może stanowić wskazanie do zmiany leczenia przeciwbakteryjnego. Ze względu na immunosupresyjne działanie cytarabiny, zakażenia wirusowe, bakteryjne, grzybicze, pasożytnicze lub saprofityczne w dowolnym miejscu w organizmie mogą być związane z zastosowaniem cytarabiny w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi immunosupresyjnymi preparatami, w dawkach wpływających na odporność komórkową lub humoralną. Zakażenie mogą być łagodne, ciężkie, czasami prowadzące do zgonu.

Cytarabina Accord - dawkowanie

Dożylnie lub podskórnie. Leczenie z zastosowaniem cytarabiny powinno zostać rozpoczęte przez lub po konsultacji z lekarzem posiadającym doświadczenie w stosowaniu cytostatycznych leków. Ponieważ ostra białaczka jest zazwyczaj leczona równocześnie kilkoma chemioterapeutykami, można podać wyłącznie ogólne zalecenia dotyczące dawkowania, które mogą być wyliczone na podstawie masy ciała (mg/kg) lub powierzchni ciała (BSA mg/m²). Zalecone dawkowanie wyliczone na podstawie masy ciała może być przekształcane do wersji na powierzchnię ciała za pomocą nomogramów. Indukcja remisji. Wielkość dawki oraz schemat dawkowania indukcyjnego różnią się w zależności od zastosowanego schematu leczenia. Leczenie ciągłe: W indukcji remisji w ciągłym leczeniu stosowano następujące schematy leczenia: Szybkie wstrzyknięcie – zazwyczaj dawka początkowa podawana przez 10 dni wynosi 2 mg/kg m.c./dobę. Należy codziennie sprawdzać liczbę komórek krwi. W przypadku braku działania przeciwbiałaczkowego oraz widocznej toksyczności, dawkę należy zwiększyć do 4 mg/kg/dobę i utrzymywać, aż do uzyskania reakcji na leczenie, bądź pojawienia się oczywistej toksyczności. U niemal wszystkich pacjentów może wystąpić toksyczność po stosowaniu powyższej dawki cytarabiny. Infuzja ciągła. Dawka 0,5-1,0 mg/kg m.c./dobę może być podawana w infuzji trwającej do 24 h. U większości pacjentów wyniki uzyskane po jednogodzinnym wlewie były zadowalające. Po 10 dniach dobowa dawka początkowa może być zwiększona do 2 mg/kg m.c. z zastrzeżeniem toksyczności. Leczenie z zastosowaniem powyższej dawki można kontynuować do wystąpienia remisji bądź toksyczności. Leczenie okresowe. W indukcji remisji w leczeniu okresowym stosowano następujące schematy leczenia: Podanie dożylne: dawkę 3-5 mg/kg m.c./dobę podaje się dożylnie przez 5 kolejnych dni. Po 2-9 dniowej przerwie, podaje się kolejny cykl leczenia. Leczenie należy kontynuować do wystąpienia remisji bądź toksyczności. Pierwsze objawy poprawy czynności szpiku kostnego zgłoszono po 7-64 dniach (średnio 28 dniach) od rozpoczęcia leczenia. Jeśli po zastosowaniu właściwej próby klinicznej u pacjenta nie wystąpiły objawy toksyczności ani remisji, na ogół uzasadnione jest ostrożne podawanie większej dawki. Stwierdzono, że pacjenci tolerują większe dawki, gdy cytarabina podawana jest w szybkim wstrzyknięciu dożylnym niż w powolnym wlewie (różnica ta wynika z szybkiego metabolizmu cytarabiny i związanego z tym krótkiego czasu działania dużej dawki) Infuzja ciągła: Cytarabinę stosowano w postaci ciągłej infuzji, przez 5-7 dni, w dawce 100-200 mg/m²/dobę, zarówno w monoterapii, jak i w terapii skojarzonej z innymi cytotoksycznymi preparatami np. antracyklinami. Można zastosować dodatkowe cykle chemioterapii w odstępach 2-4 tyg., do momentu osiągnięcia remisji lub wystąpienia niemożliwej do zaakceptowania toksyczności. Leczenie podtrzymujące. Wielkość dawki oraz schemat dawkowania podtrzymującego różnią się w zależności od zastosowanego schematu leczenia. Po osiągnięciu remisji w ciągłym leczeniu stosowano następujące schematy leczenia: Wstrzyknięcie dożylne lub podskórnie: Remisje wywołane przez cytarabinę, lub inne preparaty mogą być podtrzymane przez stosowanie cytarabiny w dawce 1 mg/kg m.c. 1 lub 2 razy w tyg. Wlew ciągły: w dawkach 100-200 mg/m², w ciągłym wlewie przez 5 dni w odstępach miesięcznych, w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi cytotoksycznymi preparatami. Duże dawki. Cytarabina pod ścisłym nadzorem medycznym może być stosowana w monoterapii, jak i w leczeniu skojarzonym z innymi cytotoksycznymi preparatami w dawce 2 - 3 g/m² podawanej w infuzji dożylnej trwającej 1 - 3 h, stosowanej co 12 h przez 2-6 dni (w sumie 12 dawek na cykl). Nie należy stosować dawki większej niż całkowita dawka lecznicza - 36 g/m². Częstość cykli leczenia zależy od reakcji na leczenie oraz toksyczności hematologicznej i niehematologicznej. Szczególne grupy pacjentów. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania preparatu u niemowląt. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby i nerek należy zmniejszyć dawkę. Cytarabina ulega dializie - nie należy podawać leku bezpośrednio przed lub po dializie. U pacjentów w wieku powyżej 60 lat leczenie z zastosowaniem dużych dawek należy stosować wyłącznie po starannej ocenie stosunku korzyści do ryzyka. Sposób podania. Lek przeznaczony do infuzji lub dożylnych lub podskórnych wstrzykiwań. Nie wolno podawać dokanałowo.

Cytarabina Accord - uwagi

Lek nie ma wpływu na zdolność psychomotoryczną, jednak należy pamiętać, że pacjenci otrzymujący chemioterapię mają ograniczoną zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.