Reklama
Skład Lonsurfu
1 tabl. powl. zawiera 15 mg lub 20 mg triflurydyny i odpowiednio 6,14 mg lub 8,19 mg typiracylu (w postaci chlorowodorku typiracylu). Preparat zawiera laktozę jednowodną.
Reklama
Działanie Lonsurfu
Lek przeciwnowotworowy złożony z przeciwnowotworowego analogu nukleozydowego tymidyny, triflurydyny, oraz z inhibitora fosforylazy tymidynowej (TPazy), chlorowodorku typiracylu, w stosunku molowym 1:0,5. Po wychwycie w komórkach rakowych, triflurydyna jest fosforylowana przez kinazę tymidynową, następnie metabolizowana w komórkach do substratu kwasu deoksyrybonukleinowego DNA i wbudowana bezpośrednio w DNA, tym samym zaburzając funkcję DNA, aby zapobiec proliferacji komórek.
Triflurydyna jest jednak szybko rozkładana przez TPazę i łatwo metabolizowana w wyniku efektu pierwszego przejścia po podaniu doustnym, stąd dołączenie inhibitora TPazy, chlorowodorku typiracylu. W badaniach nieklinicznych skojarzenie triflurydyny i chlorowodorku typiracylu wykazywało przeciwnowotworową aktywność przeciw liniom komórek raka jelita grubego zarówno wrażliwych jak i opornych na 5-fluorouracyl (5-FU).
Po podaniu doustnym triflurydyny przynajmniej 57% zostało wchłonięte a tylko 3% dawki zostało wydalone z kałem. Po podaniu doustnym chlorowodorku typiracylu przynajmniej 27% zostało wchłonięte a 50% dawki oznaczono w kale, co sugeruje umiarkowane wchłanianie z przewodu pokarmowego.
U pacjentów z zaawansowanymi guzami litymi, po podaniu pojedynczej dawki preparatu (35 mg/m2 pc.), średnie czasy do uzyskania Cmax w osoczu triflurydyny i chlorowodorku typiracylu wynosiły odpowiednio ok. 2 h oraz 3 h. Podanie pojedynczej dawki leku Lonsurf (35 mg/m2 pc./dawkę) powodowało zwiększenie średniej wartości AUC0-last triflurydyny 37-krotnie a wartości Cmax 22-krotnie oraz zmniejszenie zmienności w porównaniu do podania samej triflurydyny (35 mg/m2 pc./dawkę).
Triflurydyna wiązała się z białkami osocza ludzkiego w ponad 96%, głównie z albuminami ludzkiej surowicy. Chlorowodorek typiracylu wiązał się z białkami osocza w mniej niż 8%. Triflurydyna była eliminowana głównie w drodze metabolizmu z udziałem TPazy, z wytworzeniem nieczynnego metabolitu FTY.
Wchłonięta triflurydyna była metabolizowana, wydalana z moczem w postaci FTY oraz izomerów glukuronidu triflurydyny. Chlorowodorek typiracylu nie był metabolizowany we frakcji S9 wątroby ludzkiej ani w zachowanych przez kriokonserwację ludzkich hepatocytach. Chlorowodorek typiracylu był głównym składnikiem a 6-hydroksymetylouracyl był głównym metabolitem w ludzkim osoczu, moczu i kale.
Po wielokrotnym podaniu dawki leku Lonsurf zgodnie z zalecanym schematem dawkowania, średni T0,5 w fazie eliminacji triflurydyny w 1. dniu cyklu 1. oraz w 12. dniu cyklu 1. wynosił odpowiednio 1,4 h oraz 2,1 h. Średni T0,5 chlorowodorku typiracylu w 1. dniu cyklu 1. oraz w 12. dniu cyklu 1. wynosił odpowiednio 2,1 h oraz 2,4 h.
Reklama
Wskazania do stosowania Lonsurfu
Rak jelita grubego. Lek jest wskazany w monoterapii w leczeniu dorosłych pacjentów z przerzutowym rakiem jelita grubego, uprzednio leczonych lub u których nie rozważa się zastosowania innych dostępnych metod leczenia.
Tj. chemioterapii opartej na fluoropirymidynie, oksaliplatynie i irynotekanie, terapii z zastosowaniem leków anty-VEGF oraz leków anty-EGFR.
Rak żołądka. Lek jest wskazany w monoterapii w leczeniu dorosłych pacjentów z przerzutowym rakiem żołądka, w tym gruczolakorakiem połączenia przełykowo-żołądkowego, uprzednio leczonych co najmniej dwoma schematami leczenia ogólnoustrojowego zaawansowanej choroby.
Reklama
Przeciwwskazania i ostrzeżenia dotyczące Lonsurfu
Preparat powodował zwiększenie częstości mielosupresji, w tym wystąpienie niedokrwistości, neutropenii, leukopenii i małopłytkowości.
Przed rozpoczęciem terapii, przed każdym cyklem leczenia oraz tak często, jak to jest konieczne, należy wykonywać pełną morfologię krwi, aby monitorować objawy toksyczności. Nie wolno rozpoczynać leczenia, jeśli bezwzględna liczba neutrofili wynosi mniejsza niż 1,5x10^9/l, jeśli liczba płytek krwi wynosi mniejsza niż 75x10^9/l lub jeśli u pacjenta występują niewyleczone niehematologiczne, klinicznie istotne objawy toksyczności 3. lub 4. stopnia, powstałe podczas wcześniejszych terapii.
Po leczeniu preparatem zgłaszano wystąpienie ciężkich zakażeń. Ze względu na to, że większość zakażeń zgłaszano w kontekście hamowania czynności szpiku kostnego, należy dokładnie monitorować stan pacjenta i, jeśli jest to klinicznie wskazane, należy zastosować właściwe środki, takie jak leki przeciwdrobnoustrojowe oraz czynnik stymulujący wzrost kolonii granulocytów (G-CSF).
Należy ściśle monitorować pacjentów, u których występują nudności, wymioty, biegunka oraz inne toksyczne działania na układ pokarmowy; jeśli jest to klinicznie wskazane, należy zastosować leki przeciwwymiotne, przeciwbiegunkowe i inne postępowanie, takie jak uzupełnienie płynów oraz elektrolitów. W razie konieczności należy modyfikować dawkę.
U pacjentów z końcowym stadium niewydolności nerek (CCr mniejsza niż 15 ml/min lub konieczność dializy) nie zaleca się podawania leku, ponieważ nie oceniono jego stosowania u tych pacjentów. Częstość występowania działań niepożądanych w podgrupach pacjentów z prawidłową czynnością nerek (CCr większa lub równa 90 ml/min), z łagodnym zaburzeniem czynności nerek (CCr 60-89 ml/min) lub z umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek (CCr 30-59 ml/min) jest podobna.
Częstość występowania poważnych, ciężkich działań niepożądanych oraz działań niepożądanych prowadzących do modyfikacji dawki, wykazuje jednak tendencję do zwiększania się wraz z postępującym poziomem zaburzenia czynności nerek. U pacjentów z umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek obserwowano większą ekspozycję na triflurydynę i chlorowodorek typiracylu w porównaniu z pacjentami z prawidłową czynnością nerek lub pacjentami z łagodnym zaburzeniem czynności nerek.
Podczas leczenia należy ściśle monitorować pacjentów z zaburzeniem czynności nerek; należy częściej monitorować pacjentów z umiarkowanym lub ciężkim zaburzeniem czynności nerek w celu wykrycia toksyczności hematologicznej. Leku nie zaleca się u pacjentów z wyjściowym umiarkowanym lub ciężkim zaburzeniem czynności wątroby (NCI Criteria, grupy C i D, stężenie bilirubiny całkowitej większe niż 5 x GGN), ponieważ u pacjentów z wyjściowym umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby częściej obserwowano hiperbilirubinemię 3. lub 4. stopnia, chociaż zalecenie to opiera się na bardzo ograniczonych danych.
Przed rozpoczęciem i podczas terapii zaleca się monitorowanie białkomoczu za pomocą testów paskowych. Ze względu na zawartość laktozy, preparatu nie należy stosować u pacjentów z nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Reklama
Lonsurf a ciąża
Leku nie stosować w okresie ciąży, chyba że stan kliniczny kobiety wymaga jego podawania. Na podstawie mechanizmu działania podejrzewa się, że triflurydyna powoduje wady rozwojowe, gdy jest podawana podczas ciąży.
Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję. Podczas przyjmowania leku oraz przez 6 mies. po zakończeniu leczenia kobiety i mężczyźni w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczne metody zapobiegania ciąży.
Obecnie nie wiadomo, czy lek może zmniejszać skuteczność hormonalnych środków antykoncepcyjnych, i z tego względu kobiety przyjmujące hormonalne środki antykoncepcyjne powinny także stosować mechaniczne metody zapobiegania ciąży. Podczas leczenia preparatem należy przerwać karmienie piersią.
Wyniki badań na zwierzętach nie wskazywały na wpływ leku na płodność samców lub samic.
Reklama
Efekty uboczne Lonsurfu
Bardzo często: neutropenia, leukopenia, niedokrwistość, małopłytkowość, zmniejszenie, apetytu, biegunka, nudności, wymioty, zmęczenie. Często: zakażenie dolnych dróg oddechowych, neutropenia z gorączką, limfopenia, niedobór albumin we krwi, zaburzenie smaku, neuropatia obwodowa, duszność, ból brzucha, zaparcia, zapalenie jamy ustnej, zaburzenia w obrębie jamy ustnej, hiperbilirubinemia, zespół erytrodyzestezji dłoniowo-podeszwowej, wysypka, łysienie, świąd, sucha skóra, białkomocz, gorączka, obrzęk, zapalenie błon śluzowych, złe samopoczucie, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej we krwi, zmniejszenie masy ciała.
Niezbyt często: posocznica, zakaźne zapalenie jelit, zakażenie płuc, zakażenie dróg żółciowych, grypa, zakażenie dróg moczowych, zapalenie dziąseł, półpasiec, grzybica stóp, zakażenie drożdżakowe, zakażenie bakteryjne, zakażenie, posocznica neutropeniczna, zakażenie górnych dróg oddechowych, zapalenie spojówek, ból nowotworowy, pancytopenia, granulocytopenia, zmniejszona liczba monocytów krwi, niedobór krwinek czerwonych, leukocytoza, monocytoza, odwodnienie, hiperglikemia, hiperkaliemia, hipokaliemia, hipofosfatemia, hipernatremia, hiponatremia, hipokalcemia, dna moczanowa, lęk, bezsenność, neurotoksyczność, nieprawidłowe odczuwanie bodźców, przeczulica, niedoczulica, omdlenie, parestezja, uczucie pieczenia, letarg, zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, ból głowy, zmniejszona ostrość widzenia, zamazane widzenie, podwójne widzenie, zaćma, suchość oczu, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, dolegliwości uszne, dławica piersiowa, zaburzenia rytmu, kołatanie serca, zator, nadciśnienie tętnicze, niedociśnienie tętnicze, zaczerwienienie twarzy, zator tętnicy płucnej, wysięk opłucnowy, wyciek wodnisty z nosa, chrypka, ból jamy ustnej i gardła, krwawienie z nosa, kaszel, krwotoczne zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy, krwotok żołądkowo-jelitowy, ostre zapalenie trzustki, wodobrzusze, niedrożność jelita, podniedrożność jelita, zapalenie okrężnicy, zapalenie żołądka, refluksowe zapalenie żołądka, zapalenie przełyku, zaburzenie opróżniania żołądka, rozdęcie brzucha, zapalenie odbytu, owrzodzenie jamy ustnej, dyspepsja, choroba refluksowa przełyku, ból odbytu, polip policzka, krwawienie z dziąseł, zapalenie języka, choroba przyzębia, zaburzenia zębów, odruchy wymiotne, wzdęcie z oddawaniem wiatrów, cuchnący oddech, toksyczne działanie na wątrobę, poszerzenie dróg żółciowych, złuszczanie skóry, pokrzywka, reakcja nadwrażliwości na światło, rumień, trądzik, nadmierne pocenie, powstawanie pęcherzy, zaburzenia paznokci, obrzęk stawów, ból stawu, ból kości, ból mięśni, ból mięśniowo-szkieletowy, osłabienie mięśni, kurcze mięśni, ból kończyny, niewydolność nerek, niezakaźne zapalenie pęcherza moczowego, zaburzenie oddawania moczu, krwiomocz, obecność krwinek białych w moczu, zaburzenia miesiączkowania, ogólne pogorszenie stanu zdrowia, ból, uczucie zmiany temperatury ciała, suchość skóry, uczucie dyskomfortu, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG, zwiększenie międzynarodowego współczynnika znormalizowanego (INR), wydłużenie czasu częściowej tromboplastyny po aktywacji, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, zwiększenie aktywności dehydrogenazy mleczanowej we krwi, zmniejszenie stężenia białka całkowitego we krwi, zwiększenie stężenia białka C-reaktywnego we krwi, zmniejszenie wartości hematokrytu.
Po zarejestrowaniu leku zgłaszano wystąpienie śródmiąższowej choroby płuc.
Reklama
Interakcje Lonsurfu z innymi lekami
Badania in vitro wskazywały, że triflurydyna, typiracylu chlorowodorek i 5-[trifluorometylo]uracyl (FTY) nie hamowały aktywności izoenzymów ludzkiego cytochromu P450 (CYP). Ocena in vitro wskazywała, że triflurydyna, typiracylu chlorowodorek i FTY nie miały indukującego działania na izoenzymy cytochromu CYP u ludzi.
Badania in vitro wskazywały, że triflurydyna jest substratem dla transporterów nukleozydów CNT1, ENT1 i ENT2. Z tego względu należy zachować ostrożność podczas stosowania preparatów, które wykazują interakcje z tymi transporterami.
Chlorowodorek typiracylu jest substratem dla OCT2 i MATE1, z tego względu stężenie może się zwiększyć, gdy preparat jest jednocześnie podawany z inhibitorami OCT2 lub MATE1. Należy zachować ostrożność podczas stosowania leków, które są substratami ludzkiej kinazy tymidynowej, np. zydowudyny.
Takie leki, jeśli są jednocześnie stosowane z preparatem, mogą konkurować z efektorem, triflurydyną, o aktywację poprzez kinazy tymidynowe. Podczas stosowania preparatów przeciwwirusowych, które są substratami ludzkiej kinazy tymidynowej, należy obserwować, czy nie występuje zmniejszenie skuteczności leku przeciwwirusowego oraz rozważyć zmianę terapii na alternatywny lek przeciwwirusowy, który nie jest substratem ludzkiej kinazy tymidynowej, taki jak lamiwudyna, dydanozyna i abakawir.
Nie wiadomo, czy preparat może zmniejszać skuteczność hormonalnych środków antykoncepcyjnych. Z tego względu, kobiety przyjmujące hormonalne środki antykoncepcyjne muszą także stosować mechaniczne metody zapobiegania ciąży.
Dawkowanie Lonsurfu
Doustnie. Lek powinien być przepisywany przez lekarzy mających doświadczenie w stosowaniu terapii przeciwnowotworowej.
Dorośli. Zalecana dawka początkowa to 35 mg/m2 pc./dawkę 2 razy na dobę od 1. do 5. dnia oraz od 8. do 12. dnia każdego 28-dniowego cyklu, podawana tak długo, jak długo obserwuje się korzyści z leczenia lub do momentu wystąpienia niemożliwych do zaakceptowania objawów toksyczności.
Nie należy przekraczać 80 mg/dawkę. Jeśli dawki pominięto lub wstrzymano, pacjent nie powinien przyjąć pominiętych dawek.
Dawka początkowa (na podstawie pc. pacjenta). Pc. <1,07 m2 - dawka dobowa 70 mg -1 tabl. (15 mg + 6,14 mg) i 1 tabl. (20 mg + 8,19 mg) 2 razy na dobę. Pc. 1,07-1,22 m2 - dawka dobowa 80 mg - 2 tabl. (20 mg + 8,19 mg) 2 razy na dobę. Pc. 1,23-1,37 m2 - dawka dobowa 90 mg - 3 tabl. (15 mg + 6,14 mg) 2 razy na dobę.
Pc. 1,38-1,52 m2 - dawka dobowa 100 mg - 2 tabl. (15 mg + 6,14 mg) i 1 tabl. (20 mg + 8,19 mg) 2 razy na dobę. Pc. 1,53-1,68 m2 - dawka dobowa 110 mg - 1 tabl. (15 mg + 6,14 mg) i 2 tabl. (20 mg + 8,19 mg) 2 razy na dobę. Pc. 1,69-1,83 m2 - dawka dobowa 120 mg - 3 tabl. (20 mg + 8,19 mg) 2 razy na dobę.
Pc. 1,84-1,98 m2 - dawka dobowa 130 mg - 3 tabl. (15 mg + 6,14 mg) i 1 tabl. (20 mg + 8,19 mg) 2 razy na dobę. Pc. 1,99-2,14 m2 - dawka dobowa 140 mg - 2 tabl. (15 mg + 6,14 mg) i 2 tabl. (20 mg + 8,19 mg) 2 razy na dobę. Pc. 2,15-2,29 m2 - dawka dobowa 150 mg - 1 tabl. (15 mg + 6,14 mg) i 3 tabl. (20 mg + 8,19 mg) 2 razy na dobę. Pc. ≥2,3 m2 - dawka dobowa 160 mg - 4 tabl. (20 mg + 8,19 mg) 2 razy na dobę.
Modyfikacja dawkowania. Może być konieczne dostosowanie dawki, ze względu na bezpieczeństwo pacjenta oraz tolerowanie przez niego leku. Zezwala się maksymalnie na 3 zmniejszenia dawki do minimalnej dawki 20 mg/m2 pc. 2 razy na dobę. Nie zezwala się na zwiększenie dawki, jeśli była wcześniej zmniejszona.
"Kryteria przerwania dawkowania oraz kryteria wznowienia terapii w przypadku hematologicznych objawów toksyczności związanych z zahamowaniem czynności szpiku kostnego". Należy przerwać stosowanie leku w przypadku liczby neutrofili <0,5×10^9/l można wznowić podawanie przy liczbie neutrofili ≥1,5×10^9/l.
Należy przerwać stosowanie leku w przypadku liczby płytek krwi <50×10^9/l można wznowić podawanie przy liczbie płytek krwi ≥75×10^9/l. Kryteria wznowienia terapii stosowane na początku następnego cyklu u wszystkich pacjentów niezależnie od tego, czy były spełnione kryteria przerwania dawkowania czy nie były spełnione.
"Zalecane modyfikacje dawki leku w przypadku hematologicznych i niehematologicznych działań niepożądanych". W przypadku: neutropenii z gorączką; neutropenii 4. stopnia (<0,5×10^9/l) lub małopłytkowości (<25×10^9/l), powodującej opóźnienie rozpoczęcia następnego cyklu leczenia o ponad tydzień; niehematologicznego działania niepożądanego 3. lub 4. stopnia (oprócz nudności i (lub) wymiotów 3. stopnia kontrolowanych za pomocą leków przeciwwymiotnych lub biegunki leczonej skutecznie lekiem przeciwbiegunkowym) - należy przerwać leczenie do chwili zmniejszenia się objawów toksyczności do 1. stopnia lub osiągnięcia stanu wyjściowego u pacjenta.
Wznawiając dawkowanie należy zmniejszyć dawkę o 5 mg/m^2 pc./dawkę w odniesieniu do poprzedniego dawkowania. Zezwala się na zmniejszenie dawki do dawki minimalnej 20 mg/m^2 pc./dawkę 2 razy na dobę (lub 15 mg/m^2 pc./dawkę 2 razy na dobę w ciężkim zaburzeniu czynności nerek). Po zmniejszeniu dawki, nie należy jej zwiększać.
"Zmniejszenie dawki wg pc. pacjenta". "Poziom 1. zmniejszenia dawki: z 35 mg/m^2 pc. do 30 mg/m^2 pc." Pc. <1,09 m^2 - dawka dobowa 60 mg - 2 tabl. (15 mg + 6,14 mg) 2 razy na dobę. Pc. 1,09-1,24 m^2 - dawka dobowa 70 mg - 1 tabl. (15 mg + 6,14 mg) i 1 tabl. (20 mg + 8,19 mg) 2 razy na dobę.
Pc. 1,25-1,39 m^2 - dawka dobowa 80 mg - 2 tabl. (20 mg + 8,19 mg) 2 razy na dobę. Pc. 1,40-1,54 m^2 - dawka dobowa 90 mg - 3 tabl. (15 mg + 6,14 mg) 2 razy na dobę. Pc. 1,55-1,69 m^2 - dawka dobowa 100 mg - 2 tabl. (15 mg + 6,14 mg) i 1 tabl. (20 mg + 8,19 mg) 2 razy na dobę.
Pc. 1,70-1,94 m^2 - dawka dobowa 110 mg - 1 tabl. (15 mg + 6,14 mg) i 2 tabl. (20 mg + 8,19 mg) 2 razy na dobę. Pc. 1,95-2,09 m^2 - dawka dobowa 120 mg - 3 tabl. (20 mg + 8,19 mg) 2 razy na dobę.
Pc. 2,10-2,28 m^2 - dawka dobowa 130 mg - 3 tabl. (15 mg + 6,14 mg) i 1 tabl. (20 mg + 8,19 mg) 2 razy na dobę. Pc. ≥2,29 m^2 - dawka dobowa 140 mg - 2 tabl. (15 mg + 6,14 mg) i 2 tabl. (20 mg + 8,19 mg) 2 razy na dobę.
Poziom 2. zmniejszenia dawki: z 30 mg/m^2 pc. do 25 mg/m^2 pc. Pc. <1,10 m^2 - dawka dobowa 50 mg - 2 tabl. (15 mg + 6,14 mg) wieczorem i 1 tabl. (20 mg + 8,19 mg) rano. Pc. 1,10-1,29 m^2 - dawka dobowa 60 mg - 2 tabl. (15 mg + 6,14 mg) 2 razy na dobę.
Pc. 1,30-1,49 m^2 - dawka dobowa 70 mg - 1 tabl. (15 mg + 6,14 mg) i 1 tabl. (20 mg + 8,19 mg) 2 razy na dobę. Pc. 1,50-1,69 m^2 - dawka dobowa 80 mg - 2 tabl. (20 mg + 8,19 mg) 2 razy na dobę. Pc. 1,7-1,89 m^2 - dawka dobowa 90 mg - 3 tabl. (15 mg + 6,14 mg) 2 razy na dobę.
Pc. 1,90-2,09 m^2 - dawka dobowa 100 mg - 2 tabl. (15 mg + 6,14 mg) i 1 tabl. (20 mg + 8,19 mg) 2 razy na dobę. Pc. 2,10-2,29 m^2 - dawka dobowa 110 mg - 1 tabl. (15 mg + 6,14 mg) i 2 tabl. (20 mg + 8,19 mg) 2 razy na dobę. Pc. ≥2,30 m^2 - dawka dobowa 120 mg - 3 tabl. (20 mg + 8,19 mg) 2 razy na dobę.
Poziom 3. zmniejszenia dawki: z 25 mg/m^2 pc. do 20 mg/m^2 pc. Pc. <1,14 m^2 - dawka dobowa 40 mg - 1 tabl. (20 mg + 8,19 mg) 2 razy na dobę. Pc. 1,14-1,34 m^2 - dawka dobowa 50 mg - 2 tabl. (15 mg + 6,14 mg) wieczorem i 1 tabl. (20 mg + 8,19 mg) rano.
Pc. 1,35-1,59 m^2 - dawka dobowa 60 mg - 2 tabl. (15 mg + 6,14 mg) 2 razy na dobę. Pc. 1,60-1,94 m^2 - dawka dobowa 70 mg - 1 tabl. (15 mg + 6,14 mg) i 1 tabl. (20 mg + 8,19 mg) 2 razy na dobę. Pc. 1,95-2,09 m^2 - dawka dobowa 80 mg - 2 tabl. (20 mg + 8,19 mg) 2 razy na dobę.
Pc. 2,10-2,34 m^2 - dawka dobowa 90 mg - 3 tabl. (15 mg + 6,14 mg) 2 razy na dobę. Pc. ≥2,35 m^2 - dawka dobowa 100 mg - 2 tabl. (15 mg + 6,14 mg) i 1 tabl. (20 mg + 8,19 mg) 2 razy na dobę. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek (CCr 60-89 ml/min) lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (CCr 30-59 ml/min) nie zaleca się dostosowania dawki początkowej.
U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (CCr 15-29 ml/min) zaleca się początkową dawkę wynoszącą 20 mg/m^2 pc. 2 razy na dobę. Na podstawie indywidualnego profilu bezpieczeństwa i tolerowania leku zezwala się na jedno zmniejszenie dawki do minimalnej dawki 15 mg/m^2 pc. 2 razy na dobę. Nie zezwala się na zwiększenie dawki po wcześniejszym zmniejszeniu dawki.
U pacjentów z końcowym stadium niewydolności nerek (CCr poniżej 15 ml/min lub stan wymagający dializoterapii) nie zaleca się podawania leku, ponieważ nie ma dostępnych danych dotyczących tych pacjentów.
Dawka początkowa u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek wg pc. pacjenta.
Pc. <1,14 m^2 - dawka dobowa 40 mg - 1 tabl. (20 mg + 8,19 mg) 2 razy na dobę. Pc. 1,14-1,34 m^2 - dawka dobowa 50 mg - 2 tabl. (15 mg + 6,14 mg) wieczorem i 1 tabl. (20 mg + 8,19 mg) rano. Pc. 1,35-1,59 m^2 - dawka dobowa 60 mg - 2 tabl. (15 mg + 6,14 mg) 2 razy na dobę. Pc. 1,60-1,94 m^2 - dawka dobowa 70 mg - 1 tabl. (15 mg + 6,14 mg) i 1 tabl. (20 mg + 8,19 mg) 2 razy na dobę. Pc. 1,95-2,09 m^2 - dawka dobowa 80 mg - 2 tabl. (20 mg + 8,19 mg) 2 razy na dobę. Pc. 2,10-2,34 m^2 - dawka dobowa 90 mg - 3 tabl. (15 mg + 6,14 mg) 2 razy na dobę. Pc. ≥2,35 m^2 - dawka dobowa 100 mg - 2 tabl. (15 mg + 6,14 mg) i 1 tabl. (20 mg + 8,19 mg) 2 razy na dobę.
Zmniejszenie dawki z 20 mg/m^2 pc. do 15 mg/m^2 pc. u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek wg pc. pacjenta.
Pc. <1,15 m^2 - dawka dobowa 30 mg - 1 tabl. (15 mg + 6,14 mg) 2 razy na dobę. Pc. 1,15-1,49 m^2 - dawka dobowa 40 mg - 1 tabl. (20 mg + 8,19 mg) 2 razy na dobę. Pc. 1,50-1,84 m^2 - dawka dobowa 50 mg - 2 tabl. (15 mg + 6,14 mg) wieczorem i 1 tabl. (20 mg + 8,19 mg) rano. Pc. 1,85-2,09 m^2 - dawka dobowa 60 mg - 2 tabl. (15 mg + 6,14 mg) 2 razy na dobę. Pc. 2,10-2,34 m^2 - dawka dobowa 70 mg - 1 tabl. (15 mg + 6,14 mg) i 1 tabl. (20 mg + 8,19 mg) 2 razy na dobę. Pc. ≥2,35 m^2 - dawka dobowa 80 mg - 2 tabl. (20 mg + 8,19 mg) 2 razy na dobę.
U pacjentów z łagodnym zaburzeniem czynności wątroby nie zaleca się dostosowania dawki początkowej.
U pacjentów z wyjściowym umiarkowanym lub ciężkim zaburzeniem czynności wątroby (NCI Criteria, grupy C i D, stężenie bilirubiny całkowitej >1,5 x GGN) nie zaleca się podawania leku, ponieważ u pacjentów z wyjściowym umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby częściej obserwowano hiperbilirubinemię 3. lub 4. stopnia, chociaż zalecenie to opiera się na bardzo ograniczonych danych.
U pacjentów w wieku ≥65 lat nie jest wymagane dostosowanie dawki początkowej. Dane dotyczące skuteczności i bezpieczeństwa stosowania preparatu u pacjentów powyżej 75 lat są ograniczone.
Nie jest konieczne dostosowanie dawki początkowej w zależności od rasy pacjenta. Istnieją ograniczone dane dotyczące stosowania u pacjentów rasy czarnej/będących Afroamerykanami, ale nie ma biologicznego uzasadnienia, aby oczekiwać różnic między podgrupami populacji ogólnej.
Nie ma wskazań do stosowania leku u dzieci i młodzieży w leczeniu przerzutowego raka jelita grubego oraz przerzutowego raka żołądka.
Sposób podania. Tabletki należy stosować w ciągu godziny po zakończeniu porannego i wieczornego posiłku popijając szklanką wody.
Lek wywiera niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Podczas leczenia może wystąpić zmęczenie, zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego lub złe samopoczucie.
