Spis treści
Choroby autoimmunologiczne
Choroby autoimmunologiczne to niestety schorzenia przewlekle, w których nawet właściwe, bardzo obciążające leczenie nie gwarantuje okresów bez zaostrzeń. Wystarczą infekcje, przewlekłe stany stresowe lub nagły stres, by doszło do zakończenia remisji choroby.
Ponadto trudno uogólnić i włożyć do „jednego worka” wszystkie choroby autoimmunologiczne. Niemniej jednak w większości przypadków istnieje wspólna ścieżka, która warunkuje określone rokowanie. Przyjrzyjmy się prognozom schorzenia w poszczególnych, najczęściej występujących chorobach autoimmunologicznych.
Zapalenie stawów
Szacuje się, że nawet u ponad 70 procent chorych po dwóch latach od rozpoznania reumatoidalnego zapalenia stawów dochodzi do trwałych uszkodzeń w obrębie stawów. Niestety już po kilku latach zdecydowana większość chorych traci zdolność do wykonywania pracy.
W przypadku reumatoidalnego zapalenia stawów możliwy jest też szybszy rozwój miażdżycy, co prowadzi do większej śmiertelności z powodu chorób układu sercowo-naczyniowego. Choroba przyczynia się też do upośledzenia wykonywania podstawowych czynności życiowych, z chodzeniem włącznie.
Cukrzyca
Chory dotknięty tym schorzeniem do końca życia musi substytuować insulinę. Z racji, że cukrzyca typu I pojawia się w dość młodym wieku, powikłania także mogą się pojawić wcześniej (choć same powikłania nie są efektem bezpośrednim działania przeciwciał, a przewlekłym stanem braku insuliny, złej kontroli hiperglikemii). Powikłania przewlekłe pojawiają się niejednokrotnie już po pięciu latach od rozpoznania choroby.
Chorzy bardzo często skarżą się na zmiany skórne, których się wstydzą, i przez które nie opuszczają domu. Zmiany te nie są jednak najpoważniejszym problemem tych osób z punktu widzenia długości życia. Najgorsze rokowanie jest dla osób, u których toczeń rumieniowaty trzewny zajęął nerki (wówczas bardzo często rozwija się schyłkowa niewydolność tego organu). Bardzo groźne są infekcje pojawiające się w trakcie terapii. Statystyczna długość życia chorych na tocznia rumieniowatego trzewnego niestety jest o kilka do kilkunastu lat krótsza od średniej populacyjnej.
Lepsze rokowanie jest dla osób, u których rozpoznano postać ograniczoną twardziny układowej, niestety zdecydowanie gorsze dla tych, u których występują zmiany narządowe. Szczególnie niebezpieczne są rozlane zmiany w obrębie płuc oraz serca. Rozwijające się nadciśnienie w układzie płucnym także zdecydowanie pogarsza rokowanie. Prognozy dotyczące rozwoju choroby są także gorsze dla mężczyzn po pięćdziesiątym roku życia.
Oceń artykuł
(liczba ocen 19)
Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie!
