Odruch Moro został po raz pierwszy opisany przez Ernsta Moro, austriackiego profesora pediatrii. Odruch noworodkowy pojawia się w już życiu płodowym (około 9. tygodnia) u każdego zdrowego dziecka. Odruch pierwotny noworodka jest zestawem gwałtownych ruchów, które są instynktowną reakcją obronną na silne bodźce. Odruch jest niezwykle ważny, bo tuż po urodzeniu pomaga otworzyć tchawicę i wykonać pierwszy w życiu wdech powietrza. Dzięki objawowi Moro, w trakcie pierwszych dwóch miesięcy życia niemowlęta radzą sobie z prawidłowym utrzymywaniem głowy, a później potrafią samodzielnie siedzieć i stać.
Objaw Moro zwany jest też często odruchem obejmowania, bo Ernst Moro uznał, że odruch noworodkowy u człowieka, przypomina mu do złudzenia to, jak czujące zagrożenie młode małpy, instynktowne chwytają się swoich matek.
Odruch Moro u noworodka
Odruch Moro u noworodka składa się z dwóch faz. W pierwszej kolejności dziecko odgina gwałtownie głowę do tyłu, nabiera powietrza, a jego ręce i nogi symetrycznie się prostują (palce zazwyczaj się rozsunięte wachlarzowo). Znieruchomiałe przez chwilę ciało znajduje się w pozycji otwartej, dziecko jest zdezorientowane, a jego ciało traci stabilność.
Zobacz wideo: Jak kąpać, przewijać i szczepić niemowlaka?
W drugiej fazie pojawia się ruch ochronny ciała, dziecko wydycha powietrze i zaczynać płakać, ciało się zamyka, piąstki się zaciskają, a małe rączki układają się, jak do objęcia.
Odruch Moro u noworodka pojawia się, gdy dziecko usłyszy nagły i głośny dźwięk, zobaczy ostre światło, ktoś w jego pobliżu wykona gwałtowny nagły ruch lub niespodziewanie chce zmienić pozycję maluszka. Odruch może być także reakcją na inne bodźce zewnętrzne: nagłą zmianę temperatury, zmianę pozycji głowy czy ból.
Co się dzieje z organizmem noworodka w trakcie odruchu Moro? Automatyczne uruchamia się u niego powiadomienie współczulnego układu nerwowego, do krwioobiegu dostają się duże ilości hormonów stresu – adrenaliny i kortyzolu, dziecko ma przyspieszony oddech, przyspieszona akcję serca. Wzrasta u niego ciśnienie krwi, a na skórze widoczne jest zaczerwienienie.
Reklama
Odruch Moro, kiedy zanika?
Przeważnie miedzy 2. a 4. miesiącem życia dziecka objaw Moro zamienia się w reakcję wzdrygnięcia. Zdarza się jednak, że u niektórych dzieci odruch nie zostaje wygaszony, mimo ukończenia 6. miesiąca życia. Staje się wtedy powodem kłopotów zdrowotnych i psychologicznych w okresie dzieciństwa i w życiu dorosłym. Odruch Moro może być silniejszy i dłużej się utrzymywać, jeśli dzieci urodziły się w wyniku cesarskiego cięcia, przy użyciu Vacum i kleszczy.
Dziecko, które ma permanentny odruch Moro, jest w ciągłym stanie zagrożenia i czujności, bo jego organizm szykuje się do walki albo ucieczki. W wyniku tego może pojawić się nadwrażliwość na różne bodźce zewnętrzne, dziecko silniej wszystko słyszy, widzi i czuje. Konsekwencją tego mogą być m.in. kłopoty z utrzymaniem równowagi i koordynacją ruchową, choroba lokomocyjna, lęk wysokości, problemy z percepcją wzrokową, problemy z układem okoruchowym i percepcją wzrokową, nadwrażliwość słuchowa na niektóre dźwięki. Przetrwały odruch Moro może osłabić zdolność uczenia się i rozwój twórczego myślenia.
Zobacz wideo: Badanie stawów biodrowych u noworodka
Dzieci takie gorzej radzą sobie z emocjami, bywają nadpobudliwe, mają niskie poczucie własnej wartości, nie lubią zmian, miewają problemy z podejmowaniem decyzji, często cierpią na różnego rodzaju fobie i częste huśtawki nastrojów spowodowane szybszym niż zwykle spalaniem cukru we krwi.
Zbyt duże zużycie hormonów stresu u takiego człowieka obniża odporność jego organizmu i powoduje, że częściej cierpi on na alergie, infekcje uszu, nosa i gardła.
- Zobacz też: I kwartał życia dziecka
Brak odruchu Moro
Zdarza się, że u niektórych dzieci odruch Moro nie występuje na początku, albo jest bardzo słaby. Może się tak zdarzyć u wcześniaków i nie musi oznaczać niczego groźnego. U dzieci urodzonych w terminie brak odruchu Moro zazwyczaj zwiąże się z uszkodzeniem neuronów ruchowych lub innymi poważnymi uszkodzeniami mózgu.
