Hipercholesterolemia to stężenie cholesterolu całkowitego, a hipertriglicerydemia to zbyt duże stężenie triglicerydów we krwi. Niewłaściwe stężenie lipidów to ważny czynnik, który warunkuje obraz chorobowy cukrzycy.
Stwierdzono, iż dyslipidemia dotyka ponad 60% osób z cukrzycą II typu. Co ważne, schorzenie to dotyczy co 10 chorego na cukrzycę I typu.
Reklama
Dyslipidemia – co to jest?
Dyslipidemia jest przypadłością, w której to poziom lipidów i lipoprotein w osoczu nie są zgodne z ustalonymi normami. Jednostką, która określa lipid jest milimol na litr (mmol/l) lub miligram na decylitr (mg/dl).
- stężenie trójglicerydów powinno wynosić mniej niż 1,7 mmol/l, inaczej 150 mg/dl,
- stężenie cholesterolu HDL powinno być większe niż 1,0 mmol/l u mężczyzn, a u kobiet wyższe od 1,2 mmol/l,
Dyslipidemia występuje zazwyczaj u osób, które cierpią na zaburzenia metaboliczne o różnorakim charakterze. Z hipercholesterolemią mamy do czynienia w sytuacji, gdy stężenie całkowitego cholesterolu będzie większe niż 5 mmol/l (tj. 190mg/dl). Celem podjęcia leczenie jest zniwelowanie zagrożenia sercowo-naczyniowego.
Hipertriglicerydemia jest wtedy, gdy stężenie trójglicerydów wynosi więcej niż 1,7 mmol/l (tj. 150 mg/dl).
- jeśli trójglicerydy wynoszą od 2,3 – 5,6 mmol/l – leczenie zostanie podjęte w celu zredukowania ryzyka sercowo-naczyniowego,
- natomiast, gdy trójglicerydy będą miały większe stężenie niż 5,6 mmol/l – celem podjętego leczenie będzie profilaktyka ostrego zapalenia trzustki.
W przypadku niskiego stężenia HDL, celem podjętego leczenia również będzie zniwelowanie ryzyka sercowo-naczyniowego. U mężczyzn zbyt niskie stężenie wynosi mniej niż 1mmol/l, natomiast u kobiet mniej niż 1,2mmol/l.
Ostatnim rodzajem schorzenia jest hiperlipidemia mieszana i cel jej leczenia jest taki sam jak w przypadku zbyt niskiego stężenia HDL, a stężenie cholesterolu całkowitego wynosi więcej niż 5 mmol/l i trójglicerydów 1,7 mmol/l.
- Dowiedz się więcej: Masz wysoki cholesterol? Sprawdź, co ci grozi
Reklama
Dyslipidemia – diagnostyka i leczenie
Jeśli chodzi o diagnostykę dyslipidemii, wykonuje się badanie o nazwie lipidogram. Polega ono na wnikliwej analizie wyników badania:
- poziomu cholesterolu we krwi,
- frakcji cholesterolu HDL i LDL,
- a także poziomu trójglicerydów,
U pacjentów, u których stężenie trójglicerydów wynosi więcej niż 11 mmol/l (1000mg/l) rekomenduje się wykonanie testu tzw. zimnej flotacji. Badanie jest łatwe, a polega na pobraniu krwi, a następnie przechowywaniu jej w lodówce przed dobę. Jeśli po tym czasie na powierzchni osocza lub surowicy z pobranej na czczo krwi zbierze się warstwa tłuszczu, oznacza to że są to chylomikrony, czyli lipoproteiny transportujące w osoczu. Nieleczenie ich może doprowadzić, m.in. do ostrego zapalenia trzustki.
W zależności od rodzaju schorzenia, lekarz dobiera odpowiednie leczenie. Może być ono niefarmakologiczne lub farmakologiczne. Przez pierwsze rozumie się:
- właściwą dietę,
- zwiększenie aktywności fizycznej,
- redukcja masy ciała,
- rzucenie palenia,
Zobacz też: Choroba Raynauda
Reklama
Dyslipidemia - dieta
Jeśli chodzi o dietę to powinna być ona spersonalizowana względem każdego pacjenta z osobna. Jednak jeśli chodzi o ogólne zalecenia to osoby z dyslipidemią powinny przede wszystkim:
- ograniczyć spożywanie tłuszczu, zarówno nasyconego, jak i nienasyconych kwasów tłuszczowych z roślin,
- rzucić palenie,
- zrezygnować z picia alkoholu, gdyż zwiększa on stężenie trójglicerydów,
- spożywać kwasy tłuszczowe omega-3 – zawarte np. w rybach
