Poddała się jej księżna Kate. 👉 Na czym polega ta metoda leczenia? Sprawdź❗
Poddała się jej księżna Kate. 👉 Na czym polega ta metoda leczenia? Sprawdź❗
Poddała się jej księżna Kate. 👉 Na czym polega ta metoda leczenia? Sprawdź❗

Stulejka u dziecka i dorosłych - co to jest i jak wygląda?

Stulejka to schorzenie wrodzone, które charakteryzuje się zwężeniem otworu napletka. Jakie są objawy stulejki? Jej leczeniem zajmuje się urolog, bądź chirurg. Główną metodą leczenia jest obrzezanie, czyli chirurgiczne usunięcie części lub całości napletka i właściwe uformowanie wolnych brzegów skóry.
Stulejka u dziecka
Źródło: 123RF
Spis treści

Prącie jest pokryte skórą, która wokół zakończenia prącia (żołędzi) tworzy napletek złożony z dwóch warstw. U dzieci do ukończenia pierwszego roku życia wewnętrzna warstwa może być zlepiona z powierzchnią żołędzi i jest to normalne. Po drugim roku życia napletek powinien być swobodnie odprowadzany do rowka zażołędnego w czasie wykonywania niezbędnych zabiegów higienicznych.

Reklama

Stulejka - co to jest?

Stulejka jest wrodzonym zwężeniem otworu napletka. Mówimy o niej, gdy odprowadzenie napletka do rowka zażołędnego (poza żołądź) jest niemożliwe lub utrudnione.

Wyróżniamy dwa typy stulejki:

  • wrodzona (niewłaściwie leczona lub nieleczona w dzieciństwie, w związku z tym przetrwała do wieku dorosłego),
  • nabyta (powstaje jako skutek różnego rodzaju zmian zapalnych w obrębie skóry napletka); obecnie uważa się, że większość przypadków stulejki ma charakter nabyty.

Reklama

Stulejka - objawy

Stulejka niezależnie od przyczyny może przyjmować kilka postaci:

  1. Stulejka zupełna, kiedy zsunięcie napletka nie pozwala na uwidocznienie żołędzi.
  2. Stulejka niezupełna:
  • możliwe jest częściowe odsłonięcie żołędzi,
  • możliwe jest całkowite odsłonięcie żołędzi w stanie spoczynku (bez wzwodu prącia),
  • napletek daje się zsunąć całkowicie z żołędzi nawet w stanie wzwodu, jednak zaciska się w rowku zażołędnym.

Oprócz tego widoczne może być:

  • wybrzuszanie się napletka w czasie oddawania moczu,
  • długie wykapywanie często zakażonego moczu po oddaniu moczu.

Stulejce może towarzyszyć zapalenie żołędzi z:

  • obrzękiem,
  • wyciekiem ropy z worka napletkowego,
  • obrzmieniem,
  • zaczerwienieniem.

Reklama

Stulejka u dzieci

Po ukończeniu przez chłopca pierwszego roku życia należy rozpocząć próby odprowadzenia napletka. Należy robić to co kilka tygodni podczas kąpieli i bardzo delikatnie, aby nie spowodować uszkodzenia napletka, wędzidełka i żołędzi.

Nie należy odsłaniać żołędzi jeśli sprawia to dziecku ból. Po odprowadzeniu napletka należy obmyć żołądź ze zbierającej się pod nim mastki, czyli wydzieliny gruczołów zlokalizowanych pod napletkiem. W razie niepowodzenia prącie należy codziennie myć z zewnątrz.

Reklama

Stulejka u dorosłych

Stulejka u dorosłych mężczyzn bardzo sprzyja powstawaniu zakażeń skórnych prącia. Utrudnia oddawanie moczu, co może być niebezpieczne zwiększając ryzyko wystąpienia zakażenia dolnych i górnych dróg moczowych. Mężczyźni mający stulejkę często ograniczają konieczne czynności higieniczne z powodu bólu towarzyszącego odsłanianiu żołędzi. Odkładanie się pod napletkiem drażniącej żołądź mastki może prowadzić do stanów przedrakowych i w konsekwencji może rozwinąć się nawet rak prącia.

Stulejka znacznie utrudnia, a czasem nawet uniemożliwia podjęcie życia seksualnego, zwłaszcza w stanach zakażenia pod napletkiem - może być przyczyną trudno poddających się leczeniu zakażeń narządów płciowych partnerki. Podejmowanie prób współżycia wiąże się z bólem, prowadzi ponadto do:

  • powstawania pęknięć napletka,
  • ich bliznowacenia,
  • zmniejszenia elastyczności,
  • pogłębienia dolegliwości.

Stulejka może powodować zaburzenia wzwodu, zmniejszenie doznań seksualnych (napletek izoluje żołądź), a także nerwicę.

Reklama

Stulejka - przyczyny

Stulejka nabyta może mieć wiele przyczyn. Stany zapalne cewki moczowej, żołędzi i napletka powstałe w wyniku zakażeń, z powodu niedostatecznej higieny lub w efekcie forsownego i gwałtownego zsunięcia napletka mogą powodować zbliznowacenie i zwężenie otworu napletka.

mogą zwiększać ryzyko zakażeń, uszkodzenia delikatnej struktury napletka i powstawania stulejki.

Chłopcy rodzą się najczęściej z napletkiem sklejonym z żołędzią. Jest to normalne i nie powinno się dokonywać prób zsuwania go z żołędzi do ukończenia pierwszego roku życia. Może to doprowadzić do jego uszkodzenia, krwawienia, co wywołuje silny ból u dziecka i może przyczynić się do powstania stulejki w wyniku zbliznowacenia i zwężenia napletka. Dziecko może też zatrzymywać przez wiele godzin mocz w obawie przed bólem, co nie jest bezpieczne i powoduje kolejne dolegliwości.

Zmiany, do których doszło w dzieciństwie mogą przetrwać do wieku dorosłego i być przyczyną stulejki różnego stopnia.

Reklama

Stulejka u dzieci - badania

Jeśli próby odprowadzenia napletka nie powiodą się do końca drugiego roku życia chłopca, należy udać się do lekarza. Szczególnie pilnie należy udać się na wizytę w razie występowania:

  • zakażenia,
  • obrzmienia,
  • bólu.

Leczeniem stulejki u dzieci zajmuje się chirurg dziecięcy bądź urolog dziecięcy. W czasie wizyty lekarz zbada chłopca i oceni, czy zaistniała sytuacja spowodowana jest sklejeniem napletka z żołędzią (w takim wypadku odklei napletek), czy zwężeniem napletka i stulejką.

Reklama

Stulejka u dorosłych - badania

Jeśli tylko istnieją trudności ze zsuwaniem napletka lub jeśli zsuwaniu towarzyszy ból, należy udać się po poradę lekarską do chirurga bądź urologa i to jak najwcześniej. Nie wolno odkładać wizyty u lekarza na później. Stulejka, nawet nie powodująca dużych dolegliwości, powinna być leczona, bo może prowadzić do poważnych powikłań. W przypadku podejrzenia zakażenia konieczna jest natychmiastowa wizyta u lekarza.

Lekarz rozpocznie wizytę od zadania pytań dotyczących:

  • dolegliwości,
  • ich początku,
  • czasu trwania,
  • nasilenia,
  • stosowanego dotychczas leczenia.

Decydujące o rozpoznaniu jest badanie fizykalne, czyli oglądanie i próba zsunięcia napletka Pełne badanie urologiczne, obejmujeocenę prącia, jąder i najądrzy, moszny, pachwinowych węzłów chłonnych, a także  badanie per rectum, czyli palcem przez odbyt.

Lekarz określi stopień zwężenia napletka, zmiany jakie zaszły w przebiegu choroby oraz oceni czy toczy się stan zapalny i jaki ma charakter.

Stulejka - leczenie

Leczenie u dzieci i dorosłych wygląda podobnie. Oczywiście w razie wykrycia infekcji, przed rozpoczęciem właściwego leczenia stulejki, lekarz przepisze lek, który zwalczy zakażenie.

Metody leczenia stulejki dzielą się na:

Nieoperacyjne

  1. Smarowanie zwężonego napletka przez kilka tygodni maścią sterydową. Metoda jest skuteczna tylko przy niewielkim nasileniu zmian. Zaletą jest prostota, możliwość samodzielnego stosowania i uniknięcie zabiegu chirurgicznego.
  2. Ręczne samodzielne odciąganie napletka do rowka zażołędnego - istnieje niebezpieczeństwo uszkodzenia napletka i pogłębienia zmian, metoda przez wielu lekarzy uważana za nieskuteczną.

Operacyjne

U dzieci zabieg wykonywany jest po ukończeniu drugiego roku życia.

Stulejka - obrzezanie

1. Obrzezanie – jest najczęściej stosowaną metodą i polega na chirurgicznym usunięciu części lub całości napletka i odpowiednim uformowaniu wolnych brzegów skóry. Zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu miejscowym lub (zwłaszcza u dzieci) ogólnym. Metoda jest bezpieczna, bardzo skuteczna, daje właściwie pewność wyleczenia i braku nawrotów, jednak konieczna jest około dwutygodniowa rehabilitacja i rygorystyczne przestrzeganie zasad higieny ze względu na dużą łatwość zakażenia rany pooperacyjnej.

U mężczyzn po obrzezaniu pozostałość napletka jest obrzęknięta i może być bolesna, jednak po kilku- kilkunastu dniach obrzęk ustępuje, rana goi się, a szwy wchłaniają się lub są usuwane. Konsekwencją zabiegu jest to, że napletek nie przykrywa żołędzi. Może to stanowić na początku pewien problem, ponieważ żołądź osłonięta do tej pory napletkiem jest bardzo wrażliwa i kontakt z bielizną, włosami łonowymi może być nieprzyjemny czy wręcz bolesny. Dyskomfort związany z nadwrażliwością można zmniejszyć stosując maści natłuszczające. Po pewnym czasie dyskomfort znika, żołądź adaptuje się do nowych warunków.

Zaletą obrzezania jest:

  • skuteczność,
  • brak nawrotów,
  • a także znaczące ułatwienie zabiegów higienicznych.

Na odsłoniętej żołędzi nie gromadzi się mastka, znacząco zmniejsza się ryzyko zakażeń dróg moczowych. U obrzezanych mężczyzn wyraźnie rzadziej występuje rak prącia.

Stulejka - plastyka napletka

2. Plastyka napletka - w porównaniu z usunięciem napletka metoda daje lepszy efekt kosmetyczny, napletek przykrywa żołądź, a od prącia nieoperowanego zdrowego mężczyzny odróżnia się tylko istnieniem niewielkiej blizny. Polega na podłużnym nacięciu napletka w jednym lub kilku miejscach i jego poprzecznym zszyciu, co powoduje jego poszerzenie. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym bądź ogólnym.

Istnieją jednak pewne ograniczenia: plastykę wykonuje się w przypadku małego stopnia stulejki, a wykonanie zabiegu nie gwarantuje wyzdrowienia. Czasem okazuje się, że poszerzenie napletka jest zbyt małe, albo blizna powstała w miejscu nacięcia powoduje utrzymywanie się zwężenia.

Stulejka - blizny pooperacyjne

Leczenie operacyjne, niezależnie od metody, polega na nacięciu napletka w którymś miejscu, w związku z tym nieuniknione jest powstanie blizny pooperacyjnej. W celu leczenia blizny można stosować leki zawierające allantoinę i heparynę. Blizna powinna zmniejszyć się lub zniknąć w zależności od jej rozległości i konsekwencji leczenia w ciągu kilku tygodni do kilku miesięcy. Stosowanie tych środków można rozpocząć po całkowitym zagojeniu się rany, ale im wcześniej, tym większa szansa na uniknięcie trwałych blizn.

Stulejka - zapobieganie

Możliwe jest postępowanie zapobiegające stulejce. W niektórych krajach (do niedawna w USA) praktykuje się obrzezanie u wszystkich chłopców kilka dni po porodzie, co gwarantuje, że problem stulejki nie wystąpi w przyszłości.

W Europie rutynowe obrzezanie nie przyjęło się, a często wiąże się z oporami natury światopoglądowej. Tymczasem obrzezanie jest zabiegiem profilaktycznym, a w wypadku rozwinięcia się stulejki - leczniczym. Należy pamiętać, iż na świecie mężczyźni obrzezani stanowią kilkadziesiąt procent.

Bardzo istotne są przyzwyczajenia higieniczne - nawyk odsuwania napletka i dokładnego codziennego mycia żołędzi powinni kształtować rodzice. Dzięki temu możliwe jest uniknięcie zakażeń prowadzących do stanów zapalnych mogących spowodować lub pogłębić zwężenie napletka.

Należy pamiętać o odprowadzaniu napletka w czasie oddawania moczu, co zapobiega jego gromadzeniu się pod napletkiem i powstawaniu stanów zapalnych.

Ważne, aby leczenie stulejki rozpocząć jak najszybciej zarówno u dzieci jak u dorosłych, aby uniknąć powikłań, które mogą być bardzo poważne.

Napletek u noworodków

Ważne jest, aby nie podejmować prób odprowadzenia napletka u chłopców w wieku do 12 miesięcy. Po ukończeniu pierwszego roku życia można rozpocząć bardzo delikatne próby zsuwania napletka co kilka tygodni w czasie kąpieli. Do drugiego roku życia napletek powinien być odprowadzalny do rowka zażołędnego.

Stulejka - wybór metody leczenie

Warto przedyskutować z lekarzem kwestię sposobu leczenia. Najprawdopodobniej lekarz zaproponuje najskuteczniejszą metodę - obrzezanie. Jeśli jednak z jakiegokolwiek powodu jest ono nie do zaakceptowania, należy zapytać o inne metody leczenia.

Alternatywą jest plastyka napletka, jeśli pacjent chce, by napletek pokrywał żołądź. Jednak jest to metoda przeciwwskazana u mężczyzn z nawracającymi zakażeniami dróg moczowych i ze zwężeniem cewki moczowej oraz w przypadkach zwężeń napletka dużego stopnia.

Leczenie operacyjne jest wysoce skuteczne i jeśli po operacji zabiegi higieniczne są prowadzone prawidłowo, bardzo rzadko obserwuje się powikłania, a funkcja prącia jest zachowana w 100%.

Jeśli jednak pacjent lub rodzic dziecka nie decyduje się na zabieg chirurgiczny, możliwe jest leczenie za pomocą samodzielnego delikatnego odprowadzania napletka podczas kąpieli połączone ze smarowaniem zwężenia maścią sterydową. Ta metoda ma zastosowanie głównie w zwężeniach małego stopnia.

Czytaj także: 

Bibliografia

  • Borkowski A., Urologia, Warszawa 2006
  • Zieliński J., Leńko J., Urologia, Warszawa 1993
Joanna Kosielska
Autoryzacja medyczna
Joanna Kosielska
Pokaż więcej
Czy ten artykuł był dla Ciebie pomocny?
Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca.
Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na
temat zdrowia i zdrowego stylu życia,
zapraszamy na nasz portal ponownie!
Więcej z kategorii Zdrowie mężczyzny
Rozmiar penisa ma znaczenie?
Symbol kobiecości i męskości
Zapalenie gruczołu krokowego - objawy, leczenie, leki
osoba z zapaleniem prostaty
Ginekomastia u chłopców i mężczyzn - przyczyny, objawy, leczenie, zabieg
Zwisająca męska pierś
Podobne artykuły
Wodniak jądra u mężczyzn
Wodniak jądra u dziecka i u dorosłych - objawy, leczenie
Męski układ rozrodczy
Rak prostaty - objawy, badania, leczenie i rokowania
Skręt jądra u mężczyzny
Skręt jądra - objawy i rekonwalescencja. Jak wygląda i jak wpływa na płodność?
Mężczyzna trzyma się za pierś
Rak sutka u mężczyzn – objawy. Czy taki nowotwór występuje?

Reklama


Czym się różni odporność swoista od nieswoistej?
Sprawdź!